Ter gelegenheid van de herdenking 100 Jaar Vimy Ridge worden er vandaag tijdens de grote herdenking opnieuw bomen aangeplant als symbool voor de gevallenen op Vimy Ridge. Naar aanleiding van deze gebeurtenis werd in Canada een poëziewedstrijd uitgeschreven. Het winnende gedicht werd het onderstaande 'Vimy Oaks Windbreak' van Tony Peneff:

VIMY OAKS WINDBREAK

That wood,

that hewn oak,

that has keeled New World’s sons to Norman shores.

From Eastern townships, Western Plains,

in barks across the sea.

It is a call to colours,

that rise in green and fall in red.

A stand against  the breach,
leaned against a raging wind.

Pressed into the ground.

Khaki-ed bodies nest.

Under , yet-to-be-quercian pyres, away from the wailing cry,

waiting for the command to burst.

In this nest, a clutch of seeds are found,

familiair, home found.

From blasted and shorn boughs these acorns have fallen,

into pockets, mis-placed,

scattered and stored.

But not forgotten.

To be planted.

To rise and stand,

in wind-erring line again.

In silent requiem,

a break against the storm.