Op 31 december 2014 schreef ik op deze blogstek ‘Een kritische terugblik op 2014’. Ik had het hierin onder meer over de politiek-correcte recuperatie van de Grote Oorlog. In deze context schreef ik ‘En dan zwijg ik nog zedig over de historica Sophie De Schaepdrijver die haar hand- en spandiensten aan dergelijke vorm van historisch revisionisme in 2014 beloond zag met het lintje van Commandeur in de Kroonorde, wellicht in afwachting van een adelbrief als barones... ‘ Gisteren raakte bekend dat het de vorst behaagd heeft om Sophie De Schaepdrijver als barones op te nemen in de adelstand… Henri Pirenne zal zich wellicht van afgunst in zijn graf omdraaien... Nu is het enkel nog wachten op een straatnaam, een standbeeld en mogelijk een zalig- of heiligverklaring... Om aan te tonen hoe welverdiend deze titel is geef ik u graag, ter lering en vermaak, twee citaten van de kersverse barones mee:

Al te vaak werd er gedaan alsof de Eerste Wereldoorlog het echte startpunt is geweest van de Vlaamse beweging (…) De Vlaamse beweging bestond niet.’ Uit een  interview met Michiel Leen in ‘Knack’ (07.11.2013)

"Natuurlijk was het Frans dominant, maar de verhalen over systematische kwaadwilligheid tegenover het Nederlands moeten zwaar genuanceerd worden. Men deed eerder systematische inspanningen om er iets aan te verhelpen.’ S. De Schaepdrijver over de taaltoestanden tijdens WO I in  ‘5 Vlaamse mythen in hun blootje’ in ‘De Morgen’ door Bert Bultinck en Jeroen Verelst (11.07.2008)

Zonder commentaar….