Dichter en dramaturg Cyriel Verschaeve (1874-1949), die in  november 1911 kapelaan was geworden in Alveringem zou in de loop van de Grote Oorlog een belangrijke rol zou gaan spelen in het proces van Vlaamse bewustwording aan het front. Hij was immers één van de weinige vooroorlogse leidende figuren uit de Vlaamse Beweging die in onbezet gebied verbleef. Doordat Alveringem slechts tien kilometer van de frontlijnen verwijderd lag, werd zijn kapelanij een drukke ontmoetingsplaats voor vele jonge soldaten, zowel intellectuelen als gewone volksjongens.  Gaandeweg begon hij een belangrijk geestelijk en vooral politiek leiderschap uit te oefenen op de soldaten, brancardiers, oud-studenten en aalmoezeniers die hem als een belangrijke raadsman beschouwden.   In 1915-1916 schreef hij niet alleen een aantal soldatenliederen maar publiceerde hij ook een reeks oorlogsgedichten in ‘De Belgische Standaard’. Hier volgt zijn ‘IJzerlied’

‘Ons land, waar ’t bloed kwam stromen,

zweeft vol van grote dromen,

die roepen: ‘Voert ons uit !’

En, zwaargelaân aan zegen,

lacht heel uw land u tegen,

vol bloemen staat al ’t kruid.

Ons land, doorgierd van klachten,

drijft vol van heilsgedachten,

rie roepen: ‘Maakt ons waar !’

Deedt ge in uw land ons leven,

dan hebt gij uzelf gegeven

een toekomst schoon en klaar.

Ons land, waar doden vielen,

blijft steeds doorwaard van zielen,

die roepen: ‘Kroont ons dood !’

Wij liggen, gij, herrezen,

zult ons een krone wezen,

herwordt gij vrij en groot !

Ons roept ’t land in wiens velden

gedachten mannen velden:

gedachte winne er weer,

De man wordt uit gedachten

hij wijdt haar al zijn krachten,

richt ze op en valt dan neer…’