Sinds een paar maanden rijdt op het Britse spoorwegnet de Harry Patch-locomotief. Deze machine - voor de kenners een Class 43 - locomotief van de Great Western Railway  - werd vernoemd naar de laatste overlevende veteraan die effectief tijdens de Grote Oorlog in de loopgrachten had gediend. Harry Patch (1898-2009) was in oktober 1916 opgeroepen voor de militaire dienst en kwam na zijn opleiding uiteindelijk als machinegeweerschutter in het 7^e Bataljon Duke of Cornwall’s Light Infantry terecht. In juni ’17 kwam Patch met deze eenheid in Frankrijk aan en werd vrijwel meteen daarna ingezet bij Ieper in het raam van de gevechten rond Passendale.. Op 22 september ’17 werd hij bij de Steenbeek in Langemark zwaar gewond door een artilleriegranaat die drie van zijn makkers doodde. Het was meteen ook het einde van zijn oorlog want op Wapenstilstandsdag was hij nog aan het herstellen van zijn verwondingen in een revalidatiecentrum op het eiland Wight. Over zijn ervaringen in Vlaanderens velden wou hij in 2004 het volgend kwijt aan ‘The Sunday Times’:

‘ When the war ended, I don't know if I was more relieved that we'd won or that I didn't have to go back. Passchendaele was a disastrous battle – thousands and thousands of young lives were lost. It makes me angry. Earlier this year, I went back to Ypres to shake the hand of Charles Kuentz, Germany's only surviving veteran from the war. It was emotional. He is 107. We've had 87 years to think what war is. To me, it's a licence to go out and murder. Why should the British government call me up and take me out to a battlefield to shoot a man I never knew, whose language I couldn't speak? All those lives lost for a war finished over a table. Now what is the sense in that? ^‘