Eergisteren een van de in Vlaanderen wellicht minst bekende oorlogsmonumenten bezocht: Het monument dat de herinnering moet levendig houden aan het Siamese expeditielegertje dat in 1918 nog de geallieerde zaak kwam versterken. Thailand, het toenmalige koninkrijk Siam, was bij het uitbreken van de Grote Oorlog, net zoals bv. de Verenigde Staten van Amerika, neutraal. Toen de VS in 1917 de geallieerde zijde kozen, kon Siam moeilijk achterblijven. Temeer omdat koning Vajiravudth, of Rama VI de eerste Siamese vorst was die, terwijl hij in Oxford studeerde een volledige militaire opleiding had gekregen in Sandhurst en als officier gediend had in de Britse Light Infantry. Op 22 juli '17 verklaarde Siam de oorlog aan de Centrale Mogendheden en beloofde het een klein expeditiekorps naar het Westelijke front te sturen. Een kleine 2000 militairen arriveerden in de zomer van '18 in Frankrijk onder leiding van generaal-majoor Phya Pijaiarnit. Ze droegen voor het eerst de - huidige - ,Thaise nationale vlag met de kleuren blauw/wit/rood mee. De inzet van deze troepen was louter symbolisch maar toch zouden 19 leden van dit expeditiekorps ver van huis overlijden, meestal aan ziekte. Nadat de Siamezen op 19 juli 1919 dwars door Parijs waren gemarcheerd in de grootse geallieerde overwinningsparade, keerden ze op 21 september '19 terug naar hun vaderland. Kort na hun aankomst werden de stoffelijke resten van de 19 'gesneuvelde' Siamse oorlogsslachtoffers in Bangkok bijgezet in een bijzonder fraaie chedi die tot op de dag vandaag bij Sanaam Luang, in de onmiddellijke omgeving van het Nationaal Museum terug te vinden is. Dit monument is m.a.w. niet alleen een zegemonument maar ook een militaire begraafplaats. Tot op de dag van vandaag worden deze bij ons al lang vergeten slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog op 11 november herdacht en niet alleen door de Thai, want ook bv. de Thaise afdeling van het Royal British Legion en de Britse militaire attaché ontbreken de laatste jaren niet op het appel...