Tijdens de IJzerwake vorige zondag in Steenstrate, werd tijdens de traditionele Bloemenhulde de Meerlese brancardier Frans Braspening (zie mijn blog van 20.11.2014)  herdacht. Hier volgt de tekst uit het programmaboekje:

'Niet zozeer omwille van de traditie, maar omdat we rotsvast geloven dat een volk alleen maar kan overleven als het zijn dierbare doden blijft eren, brengen wij hier jaarlijks van uit heel Vlaanderen ruikers en kransen aan. Het zijn enerzijds de bloemen van ons oudste verdriet voor onze Vlaamse Fronters en voor alle anderen die hier gevallen zijn. Maar anderzijds en evenzeer de bloemen van ons jongste verdriet, voor allen die op hun manier hebben bijgedragen aan de ontvoogding van ons volk en ons recent ontvallen zijn. In de namen die we hier plechtig noemen, eren en gedenken we ook alle 'naamlozen' aan wie we evenzeer dankbaarheid en erkentelijkheid verschuldigd zijn.

Op 19 december 1915 sneuvelde Frans Braspenning, de vrome kloosterling, leraar en oorlogsvrijwilliger-brancardier van het eerste uur. Die van meet af aan meewerkte aan het bannelingenblad 'De Stem uit België' en aan 'De Belgische Standaard'.  En die zich, net als zijn vriend en ordebroeder Lode Beets, bezield wist door het hetzelfde, heilige Vlaamse vuur !'