Het lijkt erop dat hij ietwat onzeker de toekomst tegemoet kijkt. Er ligt naar mijn aanvoelen ook iets nerveus in de blik van Waata Taukamo, soldaat in het New Zealand Maori Pioneer Bataljon. Wellicht werd deze foto een paar dagen voor hij op 16 juli '17 met het troepenschip 'Athener' vanuit de haven van Wellington naar Liverpool vertrok, gemaakt. Hij kon niet vermoeden dat hij nog geen half jaar later, op 31 december '17, om precies te zijn aan zijn einde zou komen in Ieper. Op die bewuste, mistige ochtend was hij met het peloton van luitenant Paku bezig de keihard bevroren grond los te hakken voor herstellingswerken aan het kruispunt van de (huidige) Jan Ypermanstraat en de Zonnebeekseweg. Misschien snakte hij wel naar een hete kop thee of dikkere handschoenen om zijn verkleumde handen te warmen. We zullen het nooit weten want een Duitse granaat sloeg midden in de werkploeg in en 6 Maori's waaronder Waata Taukamo werden op slag gedood door de rondvliegende scherven. Vandaag rust hij samen met zijn strijdmakkers in graf nr. N2 op Ramparts Cemetery, op de oude stadswallen van Ieper. Deze 26-jarige arbeider uit Kahukura liet ginds, ver in de Stille Zuidzee, een treurende weduwe, Kikiwai Tuakamo achter. Geen soldaten hadden tijdens de Grote Oorlog een langere afstand afgelegd om te sterven in Vlaanderens Velden dan de Maori's.  Nieuw-Zeeland, dat in 1914 amper 1 miljoen inwoners telde, bracht tijdens de Grote Oorlog maar liefst 124.000 soldaten op de been. 100.000 van hen werden overzees ingezet om de belangen van het Britse Rijk te verdedigen. Meer dan 4.700 van hen bleven achter in het Ieperse. Onder hen 36 Maori's die in ons land een laatste rustplaats kregen.