Tussen het 'Carrefour des Roses' en 'Artillery Wood Cemetery' staat sinds 1998 aan de oude spoorwegbedding in Boezinge de gedenksteen voor de dichter Francis Ledwidge 1887-1917). Het markeert de plaats waar deze Ierse republikein die in een Brits uniform vocht, op 31 juli '17, samen met 5 frontmakkers aan flarden werd gescheurd door een granaat. Op het centrale gedeelte van dit gedenkteken vinden we  'Soliloquy', wellicht zijn bekendste gedicht, terug. Een passend epitaaf voor deze grote dichter, maar persoonlijk ben ik de mening toegedaan dat men beter zijn veel minder bekende 'At a poet's grave' op dit monument had aangebracht. Ik heb dit gedicht trouwens op 31 juli 2007, dag op dag 90 jaar nadat Ledwidge was gesneuveld, op een geëmailleerd plaatje bij zijn graf op 'Artillery Wood Cemetery' gezet, maar dit kleine, persoonlijke eerbetoon aan één van mijn favoriete 'War Poets' was de volgende dag al 'verdwenen'....:

When I leave down this pipe my friend
And sleep with flowers I loved, apart,
My songs shall rise in wilding things
Whose roots are in my heart.

And here where that sweet poet sleeps
I hear the songs he left unsung,
When winds are fluttering the flowers
And summer-bells are rung.