Vandaag aandacht voor een totaal vergeten Vlaamse frontdichter, namelijk brancardier Jozef De Clerck. Jef De Clerck, geboren en getogen in Wortel, was bij het uitbreken van de Grote Oorlog net afgestudeerd aan het Klein-Seminarie van Hoogstraten en vast van plan in te treden bij de Scheutisten. Maar daar stak de oorlog een stokje voor. In afwachting van zijn noviciaat verving hij in Wortel de gemobiliseerde dorpsonderwijzer maar in de herfst van '14 vertrok hij met de andere  kandidaat- Scheutisten via Nederland naar Engeland om daar met zijn voorbereidende priesteropleiding te beginnen. Na 9 maanden studie werd hij op 30 juli '15 opgeroepen om zijn militaire dienstplicht te vervullen. Na een opleiding tot brancardier in het kamp van Auvours kwam hij in april '16 aan het IJzerfront terecht in de Colonne d'Ambulance van de IVe Legerdivisie. In deze periode verbleef hij veel in Alveringem en het Veurnese en kwam hij onder meer in contact met Cyriel Verschaeve, de kapelaan van Alveringem. Deze stimuleerde hem niet alleen om gedichten te schrijven maar ook om te helpen bij de uitbouw van de studiekringen aan het front. Via de studiekringen en zijn vriendschap met Renaat De Rudder belandde De Clerck - die in maart '17 was gemuteerd naar het 4e Regiment Artillerie - in de rangen van de - illegale - Frontbeweging. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat hij na de Wapenstilstand actief betrokken was bij de uitbouw van de radicaal Vlaamsgezinde oudstrijdersorganisatie VOS in de Noorderkempen. Op 28 september 1920 werd oud-brancardier De Clerck tot priester gewijd. Bijna een jaar later, op 29 augustus 1921 vertrok hij vanuit Marseille naar zijn nieuwe missioneringsgebied in het door oorlog verscheurde China. Via Tientsin kwam hij in het woeste hooggebergte van Mongolië terecht. Aanvankelijk in een missiepost van Scheut  in Kaokiangtze, later in zijn definitieve post in Nanhaots'ien. Hier bezweek hij op 11 juni 1929 aan vlektyfus. Over zijn korte maar avontuurlijke leven publiceerde jaren later zijn dorpsgenoot R.F. Schellekens, O. Praem, zijn boek 'Een Vlaams apostel: Pater Jozef De Clerck'. De Clerck kreeg overigens ook een straatnaam in zijn geboortedorp.

Tijdens zijn verblijf aan het front schreef hij een kleine 200 gedichten, waarvan er enkele in frontblaadjes terechtkwamen en sommige zelfs de pagina's van 'Ons Vaderland' of 'Vrij België' haalden. Het waren lang niet allemaal poëtische hoogvliegers, mar sommige van zijn gedichten blijven zelfs tot op de dag van vandaag best te genieten. Vandaag breng ik u, naar mijn persoonlijk aanvoelen, een van zijn beste:

'Er zijn er zovelen voorbij gegaan,

die nimmer zullen keren....

Ze gingen waar slechts helden gaan,

ter glorie en ter zegebaan.

Geen buigen daar, geen knielen

Dan voor de kruiskens die daar staan.

't Is sterven of regeren.

Er zijn er zovelen voorbij gegaan,

die 'k nimmer... weer zag keren.'