Bij een bezoek aan een militaire begraafplaats wordt de strakke en koele uniformiteit van de site soms gebroken door een persoonlijk accent aan een graf. Ondanks het feit dat de militaire beheerders van de begraafplaatsen dit uitdrukkelijk verboden, werd er vaak door de nabestaanden een gedenkplaatje of foto achtergelaten. Deze vaak kitscherige maar daarom des te meer ontroerende memorabilia geven een eeuw later nog een gezicht aan de, voor de bezoekers, onbekende gesneuvelde. Ik ben al jarenlang gefascineerd door deze bijzondere vorm van herdenking en zal vanaf nu geregeld wat bijkomende informatie geven bij deze 'sprekende gezichten', zodat hun verhaal niet verloren gaat.

Op de grote militaire begraafplaats 'Duinenhoek' in De Panne staat in blok D een sterk verweerde heldenhuldezerk met daarop een witmarmeren gedenkplaat en portretfoto van Michiel August Vermeulen. Hij werd op 13.10.1893 in Ingelmunster geboren en diende tijdens de Eerste Wereldoorlog als soldaat / brancardier in de 5e compagnie 2/1 van het 5e Linieregiment. Deze sterk Vlaamsgezinde oud-student van de Universiteit van Leuven was actief betrokken bij de werking van de studiekringen aan het front en het door Frans Daels en Hilaire Gravez opgerichte Secretariaat  der Katholieke Vlaamse Hoogstudenten (SKVH). Hij overleed op 16.05.1918 in het militair hospitaal ''l Océan' in De Panne aan verwondingen 'opgelopen in bevolen dienst' in de sector van Ramskapelle.  Op 01.08.1918 verscheen in de soldatenkrant 'Ons Vaderland' een 'In Memoriam' voor Michiel Vermeulen, Frans Anthonis en Lodewijk Heremans die door dezelfde granaat werden gedood. Ik geef een fragment: 't Is nu reeds twee maanden geleden. De vijand beschoot 't dorp R. In de lijn die er voor ligt keken we naar 't kanongeweld. De granaten kraakten ruw-geweldig den grond uit, zweepten balken en steenen de lucht in  en sloegen stukken muren omver. Tusschen de  zwarte rook der helsche  monsters bleven toch nog puinen recht als daagde zij den vijand uit: Sla omver ! Gij die macht boven recht hebt geplaatst. Sla omver  als wat nog overblijft van dit dorp, dat stervende is.... Plots vielen er twee granaten in onze lijn en klonk het 'brancardiers ! Gekwetsten !' We liepen er heen en dar lag Michielken, dodelijk gewond in den ingang der schuilplaats. Buiten lagen Frans en Lodewijk, beiden op slag gedood door de granaatscherven. 'Ik lijd zoveel', zei Michielken, toen we hem wegdroegen . Hij werd berecht in den hulppost. 'k Zag het rijtuig wegstuiven en verdwijnen aan den omdraai, den auto waarin Michiel lijdende lag. Hij was weggerukt uit ons midden en stierf in 't hospitaal. Wij kenden hem als een toonbeeld van deugd, met een rechtschapen gemoed hart en vroom gemoed, eenvoudig in taal en zeden. Als student en ziekenverpleger der kompanie hielp hij steeds de jongens met raad en daad'....