1915 was ongetwijfeld een belangrijk jaar, volgens mij zelfs een scharnierjaar, in de Eerste Wereldoorlog. Het stabiliseren van de fronten in de winter van '14-'15, leidde vooral dan in het westen tot een reeks van technische en strategische innovaties die de status quo dienden te doorbreken. Op 22 april '15 opende het keizerlijke Duitse leger de dodendans met de eerste grootschalige gifgasaanval de moderne geschiedenis in een poging een doorbraak bij Ieper te bewerkstelligen. Een paar maanden later volgde nieuwe horror toen de Duitsers op 30 juli '15 bij Hooge probeerden met vlammenwerpers een doorbraak te forceren. Voor het eerst kon men spreken over een 'moderne oorlog', die onder meer door de razendsnelle technische ontwikkelingen zou uitgroeien tot een blinde vernietigingsoorlog op industriële schaal. Maar niet alleen de Duitsers probeerden de impasse te doorbreken. In juni lanceerden de Italianen in het westen van wat nu Slovenië is de eerste van een lange reeks van bloederige - en vooral pijnlijk  mislukte -  offensieven aan de Isonzo-rivier. In de herfst werd hun voorbeeld gevolgd door de Fransen en Britten die met het Champagne- en Artoisoffensief (25 september - 6 november) en de hiermee verbonden Slag bij Loos (24 september-14 oktober) de toon zetten voor een al even bloederige reeks van niet al te succesvolle geallieerde offensieven in de volgende oorlogsjaren. Niet alleen door het gebruik van moderne vernietigingswapens werden meer en meer morele grenzen overschreden. In 1915 was er al lang geen sprake meer van de 'frischer und fröhlicher Krieg'. Met het begin van de genocide op het Armeense volk in april '15 door het Ottomaanse Rijk werden wellicht de laatste grenzen overschreden...Hierover en nog veel meer kan u de volgende maanden op deze blog lezen...