De 207 are grote Belgische militaire begraafplaats 'Duinenhoek' in De Panne is te situeren op een opgehoogd terrein achteraan de gemeentelijke begraafplaats aan de Kerkstraat, langs de weg Adinkerke - De Panne. Met 3.366 graven uit de Eerste Wereldoorlog is dit de grootste Belgische militaire begraafplaats in ons land. Bovendien liggen op deze site ook nog 36 gesneuvelde Franse militairen en 342 gesneuvelden uit WO II begraven. Een kleine 1.400 militairen die hier een laatste rustplaats kregen bezweken in het militaire hospitaal ''l Océan', dat op 18 december '14 in De Panne haar deuren opende. De overige graven zijn vooral afkomstig van kleinere begraafplaatsen en individuele graven die omstreeks 1920 werden geruimd, waarbij de stoffelijke overschotten werden gecentraliseerd op 'Duinenhoek'. Zo kregen bv. heel wat militairen die in het in maart van 1917 geopende militaire hospitaal van Beveren aan de IJzer overleden een definitieve laatste rustplaats in De Panne, net zoals de gesneuvelden die in 1918 in Sint Rijkers - nu een deelgemeente van Alveringem - werden begraven. Maar er zijn ook gesneuvelden terug te vinden die oorspronkelijk in Booitshoeke, Oostkerke, Veurne, Kaaskerke en St. Jacobskapelle werden begraven.

Ooit stonden er op deze site - volgens mijn database- minstens 83 heldenhuldezerken, waarvan er slechts 13 de tand des tijds en vernieling door de Belgische overheid hebben overleefd. Op deze begraafplaats werd oorspronkelijk ook Lode de Boninge begraven. Deze brancardier in het 1e Regiment Grenadiers werd in de nacht van 6 op 7 mei '18 dodelijk gewond bij Sint Joris aan de IJzer. Deze van oorsprong Frantalige notariszoon uit Wevelgem was,  ondanks het kleinburgerlijke milieu waarin hij opgroeide,  Vlaamsgezind geworden in de scholieren- en studentenbeweging. In februari 1914 was hij als novice ingetreden in het Seminarie van de Witte Paters in Boechout. Bij het uitbreken van de oorlog zette hij zijn studies verder in het Nederlandse Boxmeer tot hij in november '15 opgeroepen werd voor de militaire dienst. Aan het front hield hij zich hoofdzakelijk bezig met de uitbouw van de studiekringen en redigeerde hij twee frontblaadjes. Aanvankelijk vermeed de Boninge elke discussie over de Vlaamse problematiek maar in de loop van 1917 radicaliseerde hij zoals zovele flaminganten in de loopgrachten. Nog voor het einde van dat jaar sloot hij zich aan bij de Frontbeweging. In de nacht van 11 januari '18 namen in de streek van Leisele, Houtem en het net op Frans grondgebied liggende Hondschote, een honderdtal ploegen van telkens drie à vier manschappen deel aan een zgn. 'vliegtocht', een door de Frontbeweging georganiseerde protest- en propaganda-actie. De Militaire Veiligheid kliste een van de deelnemers, die tijdens de ondervraging doorsloeg. Het gevolg was dat 14 militairen - waaronder de Boninge - konden worden aangehouden. Eind februari '18 kwamen ze voor de krijgsraad in het zgn. 'Proces van de VIe Legerdivisie'. De Boninge werd tijdens dit proces tot 7 maanden effectieve gevangenisstraf veroordeeld, maar in beroep werd deze straf omgezet in 7 maanden voorwaardelijk. Hij belandde dus niet in de gevangenis maar terug aan het front waar hij een paar weken later sneuvelde toen hij een gewonde uit de tuchtcompagnie waar hij bij wijze van sanctie naar was overgeplaatst, te hulp snelde. Vrienden vonden in een portefeuille zijn, door een granaatscherf doorboord en met bloed doorweekte testament. Hierin drong hij erop aan dat men op zijn graf  een nederig kruis zou plaatsen met het opschrift 'Hier ligt een Vlaming, eens veroordeeld voor zijn ideaal en die op .... zijn bloed ervoor gestort heeft'. Tijdens zijn begrafenis in DePanne, legden zijn vrienden - waaronder zowat heel de leiding van de Frontbeweging - op zijn pas gedolven graf een rouwkrans met het opschrift 'Zalig zijn zij die lijden voor Vlaanderen'... Na de oorlog groeide Lode de Boninge vrij snel uit tot een van de zgn; 'IJzersymbolen'. In tegenstelling tot hen werd hij echter niet herbegraven in de crypte van de IJzertoren. Al in 1921 werden de stoffelijke resten van de Boninge op vraag van de familie naar Wevelgem gerepatrieerd. Hij werd er bijgezet in het familiegraf. In de crypte van de IJzertoren staat er wel een heldenhuldezerk voor Lode de Boninge, maar hij ligt dus niet hier maar in zijn geboortedorp begraven...