Hoe de tijden kunnen veranderen: De honderden Bretoense marine-fuseliers die in de herfst en winter van 1914 bij de verdediging van het bruggenhoofd Diksmuide en later bij Sint-Joris en Nieuwpoort sneuvelden waren opgegroeid in scholen waar in elke klas een affiche hing met volgende tekst: 'Het is verboden Bretoens te spreken of op de grond te spuwen'.... Hun eeuwenoude taal was door de Franse staat quasi verboden en verbannen uit het publieke leven. Net als de Vlamingen werden ze als tweederangsburgers en dus ook als kanonnenvlees behandeld. Honderd jaar later, op 3 maart 2014 zong Nolwenn Leroy, staande voor het muziekkorps van de Garde Républicaine, in een volgepakt 'Stade de France' in de Parijse voorstad St. Denis en voor miljoenen TV-kijkers het officieuze volkslied van Bretagne 'Bro gozh ma zadou', het 'Oude land van mijn vaderen'. Of hoe het kan verkeren....

'AR VRETONED 'ZO TUD KALET HA KRENV

N'EUS POBL KEN KALONEK A-ZIDAN AN NENV'

https://www.youtube.com/watch?v=DzckoZ3v_gQ&feature=player_detailpage