De tweede Meerhoutenaar die onder een heldenhuldezerk werd begraven was de 30-jarige Vincent Beyens. Hij was de voorlaatste uit het zes kinderen tellende gezin van Jan Beyens en Rosalia Boons. In februari 1908 werd hij ingeloot voor dienst in het leger en hij vervulde deze vanaf 4 juni van datzelfde jaar bij het 8e Linieregiment. In september '10 werd hij met onbepaald verlof gestuurd en werd hij landbouwer-fabrieksarbeider, een combinatie die vaak voorkwam in de voor de landbouw weinig geschikte, schrale Kempen. Op 31 juli '14 werd hij gemobiliseerd en trok hij met het 8e Linieregiment naar de vesting Namen, waar hij op 26 augustus in de buurt van Bioul krijgsgevangen werd gemaakt. Op 29 augustus kwam hij 's avonds aan met een gevangenentransport in het kamp van Cellelager bij Hannover. Eind '15 muteerde hij met enkele honderden andere Belgische en Franse gevangenen naar het krijgsgevangenenkamp van Alten - Grabow waar hij de rest van de oorlog doorbracht. Hij overleed op 17 oktober '18 aan een longontsteking, wellicht het gevolg van de beruchte 'Spaanse Griep' en werd de volgende dag begraven te Gross-Demsin.  

In 1927 werden de stoffelijke resten van heel wat Belgische militairen die in Duitse krijgsgevangenschap waren omgekomen op last van de Belgische staat ontgraven en gerepatrieerd naar Leopoldsburg. Familieleden die dit wensten konden hun stoffelijke resten, op eigen kosten, in hun geboorte- of woonplaats laten herbegraven. Op 9 augustus '27 gebeurde dit voor Vincent Beyens die een laatste rustplaats - met eeuwigdurende vergunning - kreeg onder een heldenhuldezerk die was aangekocht door de Meerhoutse VOS'sen.