(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Waar
ik ook nog geen woorden voor heb, is het feit dat oner Kerkelijke
Gezagdragers dat alles zo maar hebben laten gebeuren. Met als resultaat,
dat er nog altijd wel veel schapen te houden zijn, maar zo goed als
geen herders meer.
Als
er tegenwoordig in roerige tijden wat verkeerd zit volgens de zogezegde
Openbare Opinie, komen de Gele Jasjes boven en wordt er revolutie
gepredikt.
*
Buiten
de grotendeels verzonnen klimaat-hype en de voorgeschreven achterbakse
islamisering van alle Beschavingen die er ooit hebben bestaan, wordt er
alleen over Brood en spelen gecommuniceerd. Indoctrinatie van de morgen tot de avond.
De rest is, wordt gezegd, inbeelding, fake news en tutttefrut.
Veurnse Babelutten.
Blijfven plakken aan de tanden
*
Beschavingen
zijn fenomenen die komen en gaan lijk kometen of staartsterren aan het
Uitspansel. Ze schitteren even en worden dan weer dof en voor de
eeuwigheid onzichtbaar.
Mesopotamiërs,
Assyriërs, Babyloniërs, Meden en Perzen, Kelten en Egyptenaren, Grieken
en Romeinen, samen met nog ontelbaar vele anderen, verspreid over de
hele aardbol: er blijven ons alleen nog wat artefacten, ruïnes,
herinneringen en vele meestal onleesbare vergane geschriften. Alleen de
natuurlijke intelligentie daarvan bleef doorleven en overgedragen op
andere en nieuwe volkeren.
Geen
kat die nog weet te zeggen waarvoor Pyramiden, Dolmen, Menhirs,
Stonehedges Heilige Bomen, Heilige Bronnen of Heilige Koeien ooit exact
stonden. Voor zover die niet verdwenen onder tropische oerwouden en/of
eindeloze zandwoestijnen
Overheen
alles wat is vergaan, bleven als vaste waarden doorheen tijd en
eeuwigheid alleen over: het Godsgrboel, het Mensdom, met als link
tussen die twee: de Onsterfelijke Intelligentie die wij Christenen de H.
Geest nemen.
Plant- & Dierenrijk zijn daarbij de toemaatjes die verder leven moeten toelaten.
En
nu gaan op hun beurt, samen met onze kerktorens, ook de diepste
fundamenten van deze onze eigen Beschaving onherroepelijk verloren. En
kolen er Gouden Kalveren in de okaars.
Om (misschien) plaats te maken voor een soort van artificiële intelligentie?
*
Enfin
en conter-enfin, hiernavolgend een serieuze algemene bolwassing uit
heet Kamp der Noorderburen. Wijn in de Westhoek zeggen over zoiets, dat
Ons Heer van elk zijn getal moet hebben. Vertoef dus niet àl te llang
bij deze benadering van het probleem, want het is slechts ee klein
détail van het geheel. Doorheen het bos de bomen niet meer zien
*
De kerken lopen steeds verder leeg, maar waarom?
(Afbeelding: Getty Images (2)).
*
Kerken
wijten leegloop vaak aan veranderende samenleving, maar hebben ze het
misschien (ook) aan zichzelf te wijten? Mensen prikken eenvoudig door
typisch Westerse varianten van het evangelie heen
Het
georganiseerde, geïnstitutionaliseerde christendom is aan het
uitsterven, vooral in de Verenigde Staten, dat decennialang het
christelijkste land ter wereld werd genoemd. Jaarlijks verdwijnen daar
tussen de 6000 en 10.000 kerken, wat neerkomt op 100 tot 200 per week.
Hoewel ruim 70% van de Amerikanen zich nog christen noemt is het
kerkbezoek gedaald tot onder de 20%. Veel leegstaande kerkgebouwen zijn
omgebouwd tot bars, hotels, bed&breakfasts en Airbnbs, een enkele
in een overdekte speeltuin, lasergame hal of skatepark. In Europa en ook
Nederland is de ontkerkelijking al veel verder gevorderd. Hier zijn veel kerken juist omgevormd tot moskeeën.
Gulle giften worden minder, kerken raken leger
Duizenden
christelijke kerken in Amerika zijn s zondags akelig leeg en zijn op
sterven na dood. Dat proces van ontkerkelijking is al decennia aan de
gang. Het aantal Amerikanen dat zich met niet een religie of geloof
associeert is de afgelopen 25 jaar gestegen van 6% tot 25%, waarmee het
de grootste groep (niet)gelovigen in het land is geworden. Onder jong
volwassenen van 18 tot 29 is dat percentage zelfs al gestegen tot 39%,
tegen 10% in 1986.
Amerikanen
zijn nog wel gulle gevers: in 2015 kregen kerken, synagogen, tempels en
moskeeën bij elkaar ruim $ 373 miljard aan giften. Dat was echter nog
maar de helft van het bedrag in 1990.
Vroeger
dienden kerken nog als belangrijke buurtcentra waar omwonenden en
andere mensen elkaar konden ontmoeten, zo geeft Michael Snyder van de
End of American Dream blog als commentaar op een artikel over dit
onderwerp in The Atlantic. Die functie lijkt getuige de op enkele
uitzonderingen na- angstvallig lege kerken goeddeels verloren te zijn
gegaan. Veel kerken hebben het aantal diensten daarom noodgedwongen
teruggeschroefd naar één per week. (1)
Nederlanders nog minder religieus
Noch
het Atlantic artikel, noch Snyder gaat in op de achterliggende oorzaken
van de teloorgang van het georganiseerde christendom in Amerika en zeker ook Europa, waar dat proces nog verder is gevorderd.
Zo was het aantal Nederlanders dan zegt godsdienstig te zijn drie jaar
geleden gedaald tot 50%, waarvan 24% katholieken en 16% protestanten.
Van de Nederlandse volwassenen bezoekt nog maar 16% regelmatig een kerk,
moskee of ander religieus gebouw.
Geen borden boven de levenssnelweg
In
kerken wordt heel vaak de verklaring gegeven dat steeds meer mensen in
onze moderne samenleving denken of vinden dat ze God niet meer nodig
hebben, en/of zich liever met wereldse c.q. hedonistische zaken
bezighouden. Bij gesprekken met ongelovigen of ex-kerkleden blijken
echter nogal eens andere overwegingen een grote rol te spelen.
Wat
veel niet-gelovigen bijvoorbeeld stoort is dat kerken en christenen het
leven op even naïeve als simplistische wijze reduceren tot een soort
splitsing op de snelweg; alsof er boven de (levens)weg grote borden
hangen met pijlen naar rechts voor de weg naar de hemel / naar God, en
pijlen naar links voor die naar de hel / naar de duivel.
Wie heeft er de juiste versie?
In
dat kader wordt nogal eens gewezen op het feit dat er alleen al binnen
het christendom vele honderden stromingen zijn die het op grond van
hetzelfde heilige Boek (nog los van de talloze verschillende
vertalingen)- vaak hartgrondig met elkaar oneens zijn, en uit naam van
hun versie van God hun volgelingen vaak hemelsbreed verschillende dingen
opleggen (of juist toestaan).
Om
in dezelfde analogie te blijven: als de rechter borden boven de snelweg
worden gevolgd, dan volgen daarna nog eens honderden afslagen die
allemaal beweren naar de juiste kerk en juiste uitleg van de Bijbel
en God te leiden. Hoe kan een niet-gelovige dan ooit weten welke afslag
de juiste is?
*
Daarom
wordt niet gekeken naar theologie of naar kerkgebouwen, maar
voornamelijk naar het gedrag, de uitingen en de woorden van de mensen
die er komen. Christenen maken het er dan al snel zelf naar totaal niet
meer serieus te worden genomen als ze beweren dat zij zelf, of tenminste
hun kerk of hun groep het toch echt bij het meest of zelfs enige juiste
eind heeft, terwijl de puur statistische kans daarop niet hoger dan
0,2% is.
De
reactie is dan vaak dat er weliswaar veel kerken zijn, maar slechts één
evangelie. Als dat zo is, waarom dan al die enorm verschillende
uitleggingen en verklaringen, en die vaak tegenstrijdige vereisten waar
je aan moet voldoen om een goede gelovige te zijn? Als het allemaal zo
duidelijk en eenvoudig is, waarom dan niet één kerk en één algemeen
geaccepteerde uitleg van de Bijbel?
Realiteit heel anders dan wordt beloofd
Wat
velen ook dwars zit om niet te zeggen: spuugzat zijn - zijn die
voortdurende hooghartige en minachtende dreigementen en veroordelingen,
niet enkel van de ongelovige zondaars , maar ook van degenen die op
wat voor manier dan ook afwijken, of het wagen vragen te stellen bij
hun kerk en het daar voorgespiegelde Godsbeeld of aangeleerde manier van
geloven. Die veroordelingen zijn in feite een moderne variant van de
eeuwenlang succesvol gebleken tactiek waarmee men vroeger de kerken nog
wel vol kreeg, namelijk door letterlijk te dreigen met hel en
verdoemenis.
Valsheid Westerse evangelie wordt doorzien
Waar
men ook doorheen prikt is het na de Tweede Wereldoorlog in eigenlijk
alle Westerse kerken diep doorgedrongen voorspoedsevangelie - of
geluksevangelie zoals Corry ten Boom het voorspelde -, dat er met al
zijn varianten op neerkomt dat God altijd het beste met je voorheeft en
goed voor je zorgt, mits je maar aan dit of dat voldoet en deze of gene
regels volgt. En natuurlijk op de juiste manier gelooft.
Dat
dit totaal niet in overeenstemming met de realiteit van het echte leven
niet alleen ver weg, maar ook in de directe omgeving van familie en
vrienden, of die nu gelovig zijn of niet- is overduidelijk, maar
weerhoudt Westerse christenen er niet van te blijven denken en preken
dat ze door dit te geloven de zegen van God op hun leven hebben (en min
of meer zelfs kunnen afdwingen, ook al wordt dat meestal niet
letterlijk zo gezegd).
Als
andere christenen dan toch iets vreselijks overkomt, dan hebben die dat
automatisch aan zichzelf te wijten (gebrek aan geloof, verborgen
zonden, verkeerde denkbeelden, e.d.). Met dit valse evangelie zijn
alleen al in Nederland honderdduizenden mensen de kerken uitgejaagd,
niet zelden compleet gebroken en kapot gemaakt.
Bovendien
blijkt uit onafhankelijke statistieken dat christenen nergens
substantieel minder vaak ongelukken of ernstige ziektes krijgen, of
minder vaak een ongelukkig huwelijk hebben of scheiden, om maar een paar
dingen te noemen (en als er op sommige punten al enig verschil is komt
dat altijd omdat de kerk in kwestie zaken zoals scheiden, roken, drinken
e.d.. verbiedt).
Tijd voor een spiegel, of blijft het veroordelende vingertje?
Dus
voordat kerken en christenen weer met het vingertje naar de grote boze
wereld met al zijn duivelse verleidingen wijzen, zouden ze wellicht
eerst eens in de spiegel moeten kijken en bij zichzelf te rade gaan?
In
hoeverre zijn ze werkelijk nog een zoutend zout en lichtend licht
van hun grote voorbeeld Jezus Christus, die het verlorene, afgewezene,
mislukte, zieke en zondige juist opzocht en zonder te veroordelen
steunde en troostte, maar die de vrome religieuzen van zijn tijd die
toen ook al precies meenden te weten wat God allemaal wel en niet wil,
en hoe je je precies moet gedragen om gezegend te worden- met de voor
die tijd grofste beledigingen scherp veroordeelde? En die zijn
volgelingen nergens een zo prettig mogelijk leven, maar juist
moeilijkheden en verdrukkingen voorzegde, en daar met zijn eigen leven
een niet mis te verstaan voorbeeld van gaf?
Zeker
is het absoluut niet, maar het zou zo maar kunnen dat de kerken weer
een beetje voller worden als die Jezus en Zijn oorspronkelijke evangelie
weer centraal worden gesteld, en het eeuwige impliciete en expliciete
afwijzen en veroordelen van degenen die niet helemaal of helemaal niet
voldoen aan het plaatje van de juiste gelovige, eindelijk wordt
losgelaten.
Want
dat de paar door het voorspoedsevangelie volgelopen kerken (*overigens
voor 90% gevuld met mensen afkomstig uit andere kerken) op zeker moment
weer leeg zullen lopen of uit elkaar zullen vallen omdat de voorspoed,
het succes, de gezondheid en het geluk dat belooft en gepreekt wordt
geen waarheid wordt, lijkt slechts een kwestie van tijd.
Eigenlijk
hoeft er niet eens zo gewichtig gedaan te worden. Iedere
reliegie-stelsel tenslotte is mensenwerk en dus vatbaar voor
menselijke vergissingen, al dan niet met opzet begaan.
De
Christelijke Leer maakt (probeert te maken van het Opperwezen Onze
Liefhebbende Vader die het Mensdom als Zijn aangenomen Zoon (verbonden
diir de nooit eindigende Intelligentie) op deze wereld heeft gezet.
Scheppingsverhaal en Menswording worden as het ware als één
onlosmakelijk geheel aanzien. Al de rest is menselijke (tijdsgebonden)
improvisatie. Voor ons in het Ondermaanse n begin of n einde willen
zien aan de eeuwigheid, is willen maar niet kunnen..
De 2de
grootste monotheïstische namaak-religie, is de islammerij, die
grotendeels kopij van het origineel, maar werdf deze keer is de Goede
Vader vervangen door een onderdrukkend en wraakzuchtig roofdier.
Wat
de twee scheidt, is gebrekkig mensenwerk. Met dat éne grote verschil,
dat, waar een Goede Vader de zaken regelt, de wereld voort blijft
draaien. Zelfs richting Aards Paradijs.
En
ja, het is in onze vrijgevochten Westerse Wereld weeral een Waarheid
als n koe: ieder mens is, van de wieg tot het graf, Koning van zijn
eigen vrije mening. En geloven, dat is iets aanvaarden op het Gezag
van een ander.
Kerjen
tenslotte zijn en blijven plaatsen van ontmoeting en/of bezinning. Ze
geven een meerwaarde aan onze Samenleving. De torens van àl onze
kathedralen, kerken en kapellen wijzen naar de Hemel. En ze doen dat,
vooral in onze Lage Landen, omhangen met een onnavolgbare schoonheid.
Het zijn on-navolgbare kunstwerken die rijzen met torens vol zwier.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Het Forum van het Godsvolk, al 2.000 jaar zwervend over de ganse planeet (als vanzelfsprekend met Hoofdzetel in de diamantstad Antwerpen), is vanzelfsprekend principieel niet tegen het geluk van andere vluchtelingen.
*
Maar
de geformuleerde bezwaren tegen dat Duivelspact zijn wel zeer
duidelijk. Waarschijnlijk ook n beetje omdat zijzelf het grootste
gevaar zouden lopen voor aanslagen moest Sjarel Premier tegen beter
weten in, toch zwichten en zich dus haasten om in zeven haasten mee
tussen de Groten der Aarde te gaan ondertekenen.
Maar
over de dreigende val van diens Regering: geen woord. Wat hen eerlijk
gezegd, als gasten in andermans huis, wel degelijk siert.
*
Het
zullen dus weer de Flaminganten zijn die het apenland moeten redden.
Met hopelijk als gevolg, dat ze er eindelijk deze keer zelf beter van
worden
ANTWERPEN.
Het Pact van Marrakesh beroert de geesten, ook die van de
minderheidsgroepen in onze samenleving. Een daarvan heeft een
duidelijke stelling ingenomen.
*
Het
Forum der Joodse Organisaties (FJO) staat achter de geest van het zgn.
Marrakesh Pact dat op 10 en 11 december a.s. in Marokko door de
VN-lidstaten ondertekend moet worden. Helaas vertoont de tekst van het pact echter tal van tekortkomingen. Na het zalven komt het slaan, het
FJO is bezorgd dat door het pact België ook antisemitische
fundamentalistische moslims zal moeten toelaten, en dat kan niet de
bedoeling zijn.
Leidcultuur
In
het ter ondertekening voorliggende verdrag wordt aan migranten echter
geen enkele voorwaarde voor acceptatie van onze waarden gesteld.
Het
enige positieve punt blijkt volgens de persmededeling wel die Geest
van het akkoord te zijn, ook al wordt die geest niet verder
uitgelegd. Verder lijkt het FJO vooral bezorgd. In het ter
ondertekening voorliggende verdrag wordt aan migranten echter geen
enkele voorwaarde voor acceptatie van onze waarden gesteld, zodat in
beginsel ons land ook antisemitische fundamentalistische moslims zou
moeten toelaten en omarmen.
Forum Der Joodse Organisaties
FJO
niet in het belang van de migranten, noch in dat van de autochtone bevolking van de westerse gastlanden
Het
FJO legt verder uit wat ze als problematisch ziet: Zo wordt nauwelijks
rekening gehouden met de belangen en positie van de autochtone
Joods-Christelijke samenleving in ons land. Een ongeclausuleerde en
eenzijdige steun aan migranten, zonder waarborgen voor de autochtone
bevolking is niet in het belang van de migranten, noch in dat van de
autochtone bevolking van de westerse gastlanden. Het goed geïntegreerde
deel van de moslimgemeenschap in ons land is evenmin bij een
ongeclausuleerde instroom van migranten gebaat.
Het
FJO betrekt haar opmerkingen op de geschiedenis van de joodse
gemeenschap in dit land, die telt vele leden die ooit zelf als
vluchteling door België zijn opgenomen. Diezelfde Belgische traditie
van humaniteit vis-à-vis nieuwe migranten kan naar ons oordeel alleen
worden voortgezet indien de nieuwe instromers op
vreedzame wijze in onze samenleving integreren. In die samenleving zijn
onder meer democratie, vrijheid en tolerantie kernwaarden.
Overweging
Met
de slotzin Het FJO vraagt de federale regering dringend deze
tekortkomingen in overweging te nemen. neemt de vereniging niet
expliciet stelling. Maar een oproep om het pact van Marrakesh zonder
voorbehoud goed te keuren is er niet in te lezen. In een reactie op
Joods actueel klinkt het al even omfloerst duidelijk: Wij doen niet
aan politiek en kiezen geen kant voor deze of gene partij in deze
discussie, de Joodse gemeenschap maakt zich echter terecht grote zorgen
over deze materie, daarom vragen wij dat de regering onze standpunten
aanhoort. zo laat Eli Ringer, vice-voorzitter van het Forum der Joodse
Organisaties daar optekenen.
Hoe
lang hangt Marrakesh nu eigenlijk al in de lucht? Nich de 15
Kamerleden nich de Refering, noch de Ledua hebben daariver n bij luhb
ween, niir uers iver gerept. Zelfs over het bestaan van zn tekst werd
gezwegen. Tot nu, enkele uren voor het onheil over onze kop getrokken
wordt, is nog geen enkel protest te horen bij de onwetende Bevolking.
Geen enkele Beweging is al op straat gekomen. Want in een Geleide Democratie zoals
wijlen Wilfried De Gezalfde van de CVP ooit zei, wordt de achterban
altijd voor de voldongen feiten gezet. Men spreke voortaan dus liever
over de Verenigde Nazis, in plaats van de Verenigde Naties.
De
diplomatieke wereld lacht in zijn en in haar vuistje . Als lammeren
worden zij ter slachtbank gevoerd en ze doen hun mond niet open
*
Consumeren.
Voetbal is een Feest. Festivals met het maximum aan decibels.. Het
uitgangsleven. Eroplos leven. Reizen. Varen. Vliegen.
Primum vivere, deinde filosofare .
Erst das Essen und nachdem die Moral
Na ons de zondvloed
*
Ach
ja, de politiek zal het wel eens oplossen. Slecht. Slechter. Slechtst.
Alles kan, maar de zaak moet uit de voeten. Eens of anders. Het is dàt
of niets.
Coburgia
mag toch, in dankbare herinnering aan Clown Obama, noch Merkel noch
Macroni in de steek laten! Hebben we ook niet gedaan in de 2
wereldoorlogen: Coburgia blijft de internationale samenzweringen door
dik en dun getrouw.
Met de dood in het hart, dat wel. Wat weeral de wijze woorden zijn van OUaarde Wielfriede
*
Laten we dus, in afwachting van de volgde Lente, dubbel en dik genieten van alle Wintermakten doorheen het land.
Glaasje op? Laat je rijden. BOB = nul op!
En hop, Marianneke! Sausepanneke. t Is morgen Vastenavond.
*
O
ja, by the way. Eerst komt nog de Advent, de vierweekse Kleine Vasten,
bekroond met het Feest van Kerstmis en met de wens Vrede aan alle
mensen van goede wil
Al
aan gedacht? Maar hou het stil. Bepaalde medemensen rond U zouden zich
wel eens beledigd kunnen gevoelen En dan gaa niet de engelen aan het
dansen, maar de poppetjes .
Want,
please, remember you. Nog voor het zo ver is (25/12)n komen eerst de
fatale datums van 11 & 12 December in Marrakesh. Thats the place to
be or not to be .
Buiten de nostalgische song uit een ver verleden Ma Cabane in Canada
en de jeugdherinnering in de Westhoek aan het Canadese Bevrijdingsleger
(Najaar 44), is alles wat daar tegenwoordig gebeurt, voor de meeste
mensen een ver-van-mijn-bed show. Te leer daar de Media on-onderbroken
dagdagelijks false flag prietpraat verspreiden om te zeggen hoeveel
ze wel gelijk hebben.
Tot
op zekere dag de ogen open gaan. En men in de Canadese ontwikkelingen
in de samenleving veel gelijkenissen ontdekt met wat ons in het Westen
vooral opvalt.
Liever,
na de volgende Verkiezingen, Viktor Orban (Hongarije), dan het Gentse
Liegebeest in het (grondig vernieuwde) EU-Parlement.
*
Canada is niet alleen een groot land, het zit ook historisch ingewikkeld in elkaar. Wie herinnert zich niet de oproep van Charles de Gaulle op 24/7/1967
"Vive le Québec libre
*
Ik
ga mij als buitenstaander daar allemaal niet over uitspreken en leg mij
dus bij voorbaat neer bij de mening van een knappe geest, die hieronder
blijkbaar met kennis van zaken spreekt, als Ex-Professor VUB, e, huidig
Prof Economie aan de RUG.
Om
het onbekende bij definitie meestal ook onbemind is en dus onbekend
blijft, om te beginnen, eerst n overzichtelijk kaartje. Zou de Prof ook
doen, moest hij in een of andere aula voor zijn auditorium staan.
Goednieuws
voor alle wereldleiders Nieuwe Stijl. Het zal Den Donald als muziek
in de oren klinken. Om nog maar te zwijgen van Marine La Plume van het
FN in Frankrijk. Want vergeet het niet, Canada is 100% zo goed Engels-
als Franstalig. Dat de herschikking goed zou zijn voor de
wereld-econolmie, staat boven alle twijfel. Want de coming one heeft,
net als Trump, al lang zijn sporen verdiend in de zakenwereld.
De
Oostblok-landen Hongarije, Polen, enz, zullen herademen. Net als de
lauwe Vlaams Nationalisten die nu toenadering zullen zoeken tot het
Vlaams Belang. Zet alvast de Bokma maar klaar!
Ook Italië past wonderbaar, als in een sprookje, in dit verhaal. Want het is, met Mateo Salvini van de Lega, al een stukje eerder opgeschoven in de goede richting naar de bevrijdende vernieuwing.
De Oude (nieuwerwetse) Gewaden worden afgelegd en het Avondland wordt stilaan weer zichzelf.
*
De Canadese stembusslag van 2019
In 2019 gaat Canada naar de stembus om een nieuw House te verkiezen met 338 leden. De liberale meerderheid, onder leiding van
Justin Trudeau (°1971),
heeft er met 183 op 338 zetels een meerderheid. Maar de afgelopen maanden zijn er provinciale verkiezingen geweest in Ontario, Quebec en New Brunswick.
Het resultaat voor de Liberal party parti libéral was niet
geweldig te noemen en de uitslagen zijn zeker geen waarborg voor een
federale regering Trudeau II.
Politieke items
Op
sociaaleconomisch vlak draait Canada een stuk beter dan Europa, met een
groei van boven de 2%. Er is bijna een begrotingsevenwicht en de schuld
situeert zich rond de 30% BBP. Een droomscenario voor een staat, zeker
in vergelijking met de Belgische situatie. Er zijn dagelijks
rechtstreekse vluchten van Zaventem naar Montréal en Toronto, zodoende
kunnen onze beleidsmakers eens op leerreis gaan naar de Canadese
federatie.
nogal wat politiek ongenoegen in Canada
Toch
is er ook nogal wat politiek ongenoegen in Canada. Dat heeft te maken
met de situatie in Quebec, waar men meer had verwacht van Justin
Trudeau. Die is verkozen voor het House in een kiesdistrict in
Montréal. Ook zijn beleid ten aanzien van immigratie stuit meer en meer
op kritiek. Daarnaast verwijt men Trudeau dat hij teveel bezig is met
themas zoals gender, transseksuelen, feminisering etc. Zijn beleid is
de laatste maanden onderworpen geweest aan de kiezers. Succes volgde
niet.
Verkiezingsnederlaag
Ontario. De nieuwe premier daar heet Doug Ford: de zelfverklaarde Donald Trump van Canada
*
Het
eerste slechte nieuws voor de liberalen begon begin in juni 2018 met de
massieve nederlaag in de belangrijkste Canadese provincie: Ontario.
De nieuwe premier daar heet Doug Ford: de zelfverklaarde Donald Trump
van Canada. Zijn conservatieve partij behaalde de absolute meerderheid
met 75 zetels op 124 (een winst van 48). De regerende liberalen gingen
van 58 naar 7 zetels. Voortaan zijn de sociaaldemocraten (NDP) met 40
zetels de leidende oppositie. Deze uitslag is zeer belangrijk, omdat
Ontario liefst 121 van de 338 zetels levert voor het federale House.
*
Op
24 september jongstleden trok de oostelijke provincie New Brunswick
naar de stembus. De liberalen verloren een zetel 21 (min 1) en moesten
de conservatieven laten voorgaan met 22 (plus 1). Deze laatste bemannen
nu de regering. Een minderheidskabinet, omdat de groenen en de lokale
PANB ook wat zetels hebben behaald. Maar voor Trudeau is het een
politieke nederlaag om deze provinciale regering te verliezen. Deze
provincie levert wel maar 10 zetels in het federale Huis.
Coalition Avenir Quebec
*
Maar de grote winnaar is de Coalition Avenir Québec (CAQ) van François Legault
Op 1 oktober trok Quebec
naar de provinciale stembus. Ook hier ging de liberale partij (Parti
libéral) zwaar af met nog 31 zetels op overschot (min 37). Daarmee mag
Philippe Couillard een kruis maken over zijn verdere ambities. Maar de
grote winnaar is de Coalition Avenir Québec (CAQ) van
François Legault.
Die
behaalt in één klap 74 van de 125 zetels in het Parlement te
Québec-Ville! De CAQ is een afscheuring van de aloude Parti Québecois,
maar is een liberaal conservatieve partij. Die pleit voor de Franstalige
belangen en een Quebec met veel autonomie. In feite gaat deze partij voor een confederatie. Canada heeft in de praktijk trouwens al veel weg van deze staatsvorm.
Ook
zet deze partij zich af tegen de migratie politiek van Trudeau. De CAQ
pleit voor een veel strenger migratie beleid met strenge selecties,
grenscontroles en uitwijzingen. Ongetwijfeld was dit thema
doorslaggevend voor de overwinning van deze partij.
De
aloude separatistische Parti Québecois zakte naar 10 zetels (min 18).
Winst was er voor de sociaaldemocratische Québec Solidaire die van 3
naar 10 zetels steeg. Deze liberale nederlaag in Quebec is belangrijk,
omdat deze provincie 78 zetels levert in het House!
De rest
Trudeau staat in de aanloop van de verkiezingen 2019 niet meer in pole position
De
liberalen besturen nog wel de drie andere oostelijke provincies: Prince
Edward, Nova-Scotia en Newfoundland & Labrador. De
sociaaldemocratische NDP leidt de regeringen in British Columbia (40
parlementaire zetels) en Alberta (34 zetels in het House). De centrale
provincies Manitoba en Saskatchewan zijn ook in handen van de
conservatieven. Met andere woorden: Trudeau staat in de aanloop van de
verkiezingen 2019 niet meer in pole position en dit door het verlies
van Ontario en Quèbec.
2019?
Op
basis van deze tussentijdse verkiezingen lijkt het weinig
waarschijnlijk dat Justin Trudeau zichzelf gaat opvolgen. Maar het is
ook geen zekerheid dat de Conservatieven alleen aan een meerderheid gaan
geraken op Parliament Hill in Ottawa. Het zou wel eens best kunnen
dat de conservatieve leider Andrew Scheer beroep zal moeten doen op
andere partijen, zoals de NDP met voorzitter Jagmeet Singh en vooral op
de CAQ met de Québecqois ster François Legault. De themas van de
regeringsonderhandelingen zijn al gekend: migratie en confederalisme.
Canada,
die het economisch ronduit schitterend blijkt te doen ligt op zakelijk
gebied, ligt op een gezegende plaats op aarde, pal naast de (na China)
machtigste Grootmacht ter wereld, de USA. Samen met Rusland zijn die
twee militair niet te verslaan. Een land als de USA dat n paar jaar
geleden de ramp Clinton/Clown Obama heeft kunnen afwenden om zich terug
naar de top op te werken, is een lichtend voorbeeld voor alles en
iedereen. Allemaal zaken die steevast genegeerd en zelfs geloochend
worden in onze Media..
En
ja, inderdaad, we zien het oude spreekwoord weer bewaarheid, dat een
dichte buur stukken beter is dan een verre vriend. Woorden als handels
embargo tol-lheffingen douane-rechten levensduurte, enz, kortom
alle gevoelige snaren die gestopt worden, komen me dan voor de geest
And the proof of the pudding is the eating .
Met
als voorbeeld een doender en geen zuller als Trump, gaan de
vriendschaps-deuren en de handels-betrekkingen met Europa, daarbij
inbegrepen Rusland en het verre China als vanzelf wijd open.
*
Geen
tijjd voor vitterijen of n paar in beslag genomen boten op andermans
wateren. En voor wat betreft de kiendles en de moeders van armeere
bevolkingen die vooruit en vooral zouden moeten geholpen worden: weeral
de woorden van ons Ma, die zich met haar groot gezin door de
oorlogsjaren heen heeft geworsteld: Wie niet werkt, moet niet eten.
Dat werken slaat dan vooral op de Overheden van die landen, en
natuurlijk niet op al die arme sukkelaars waarvoor er zelfs geen werk
voorzien wordt.
Vaardigt
naar daar overal Leiders af, die als kleine Trumps of mini Poetins de
boel ter plaatse en de zaken gaan organiseren. Al die landen stikken van
de natuurlijke rijkdommen. Maar neem vooral vooraf alle daar aanwezige
betweters en profiteurs voor hun eigen veiligheid, in verzekerde
bewaring. Er is heel zeker geen nood meer aan Martin Luther Kings, an
Mandelas, Mobutus, Castros of Ce Guevaras . Die hebben hun tijd
gehad. Kijk gewoon naar de désastreuze resultaten waarin ze hun
achterban hebben achter gelaten. Die zullers kunnen voortaan weg
gehaald worden van hun sokkels, en meegegeven met het Klein Gevaarlijk Afval.
*
Mij
vroeg het anderzijds enig denkwerk om de afbeelding bovenaan het
bewuste artikel te begrijpen. Trudeau n man, met als een kop als Janus
met twee gezichten? Had ik even niet door. Tot het begrip Liberaal in
de tekst verscheen .
Toen
kwam mij meteen de kop van Paqtrick Dewael in de Kamer, die pleitte ten
voordele van Het Pact van Marrakesh, naast de kop van Vrhfsdt die
verkleumd van de kou, s nachts in de straten van Kuev, in opdracht van
de NATO, pleite voor opstand tegen Rusland.
U
leest hieronder een ingewikkelde tekst waarin het Gezond Verstand de
gaande nieuwerwetsigheid beklemtoont van een soort denkers die als
uitgangspunt in het debat hun eigen mening voorop stellen. Om daarop in
wijde graancirkels te argumenteren met talloze uitweidingen naast de
kwestie. Om tenslotte te besluiten dat hun prelissen kloppen. En dat ze
dus gelijk hebben.
Iets
dergelijks is het sinds lang achterhaalde dogma van alle Slinxke
polletiekers en andere raddraaiers. Net als in de islammerij zit er
altijd in hun woorden een verborgen agenda.
En
als het mis dreigt te gaan, wordt er geweld gebruikt. Of komt er
herrie. Denk daarbij aan Kristof Kalf-O in het Parlement, als het Pact
van Marrakesh dreigt geweigerd te worden. Succes gewaarborgd. Zou die
misschien ng niet weten, dat zij die een Regering doen vallen, achteraf
de verkiezingen grandioos verliezen?
Maar
er is meer. Mij komt het voor, alsof de horden aangespoelde
Verrijkers onze eigen wetten gewoon tégen ons misbruiken. Vrijheid is
een Mensenrecht bij ons, maar niet bij hen in hun eigen landen. Zij doen
juist beroep op die vrijheden om hun islammerij dwingelandij in detail
op te legen. En dat niet alleen aan hun volgelingen, maar ook, straks,
met het mes op de keel, aan ons allemaal.
*
De Liberale Rechtstaat van
Othman El Hammouchi
(*)
*
Men
zegt wel eens dat popgroepen maar een paar liedjes maken en dat de rest
van hun oeuvre bestaat uit variaties op die basis-deuntjes. Misschien
geldt iets vergelijkbaars voor denkers of intellectuelen. Van
Othman El Hammouchi
kan men in elk geval stellen dat veel van zijn opiniestukjesvariaties
zijn op de idee dat de liberale rechtsstaat per definitie een
maximale vrijheid toestaat aan moslims om hun religie te beleven in de
publieke ruimte, los van andere consideraties, zoals de neutraliteit van
de staat of het vivre ensemble. Week na week herhaalt hij die boodschap, ad nauseam. Maar houdt ze eigenlijk wel steek?
Grondrechten
een heuse mensenrechten-kermis
In
een recente opinie-bijdrage constateert El Hammouchi bijvoorbeeld dat
de juridische invulling en toepassing van fundamentele grondrechten
problematisch en inconsistent is. Dat was ook de vaststelling van de
auteurs tegen wiens opiniestuk hij reageert:
Hendrik Vuye en Veerle Wouters
spreken
in verband met de weinig coherente uitspraken van het Europees Hof van
de Rechten van de Mens en het Mensenrechtencomité van de Verenigde
Naties zelfs over een heuse mensenrechten-kermis.
Vandaar dat El Hammouchi besluit om, voor de zoveelste keer, te focussen
op de onderliggende filosofische argumenten in plaats van op
rechtbanken en verdragen.
Daarop
volgt de zin: In deze staatsvorm verbindt de overheid zich ertoe de
individuele vrijheid te maximaliseren binnen de perken van de openbare
orde en gelijke rechten.
*
Ik
veronderstel dat El Hammouchi met deze staatsvorm de liberale
rechtsstaat bedoelt. Eigenaardig genoeg stelt hij vervolgens dat zijn
maximalistische invulling van dit begrip opgenomen is in de grondwet en
bindende verdragen. We zouden het toch hebben over onderliggende
filosofische argumenten, niet over verdragen en rechtbanken?
Trouwens,
dat beginsel staat niet eens met zoveel woorden in de Belgische
grondwet. Onder titel 2, De Belgen en hun rechten worden enkel een
hele reeks vrijheden en andere rechten en fundamentele beginselen
opgesomd, zoals de afschaffing van de doodstraf, de onschendbaarheid van
de woning en het recht op een menswaardig leven.
Liberale rechtsstaat
Juridische restricties op de individuele vrijheden op basis van vivre ensemble zijn principieel ongeoorloofd
Terug
naar de filosofische invalshoek dan maar. Of beter: naar El Hammouchis
invalshoek. Hij vindt dat er, volgens zijn specifieke invulling van de
liberale rechtsstaat, geen onze manier van leven is: Iedereen bepaalt
die voor zichzelf, hoe aanstootgevend ze ook mag zijn. Juridische
restricties op de individuele vrijheden op basis van vivre ensemble
zijn principieel ongeoorloofd. Anders is het geen liberale rechtsstaat
meer.
Neen,
mijnheer El Hammouchi. Dat druist enkel in tegen jouw arbitraire
invulling van de liberale rechtsstaat. Maar dat begrip kan dus ook
anders en minder dogmatisch ingevuld worden.
In het geval van Leyla Sahin,
de vrouw die geneeskunde studeerde aan de universiteit van Istanboel,
oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bijvoorbeeld dat
de overheid als een neutraal organisator van de samenleving moet
zorgen dat de verschillende religies en opinies kunnen samenleven.
Om
dit doel te verwezenlijken kunnen beperkingen worden opgelegd aan de
vrijheid van godsdienst, zoals het dragen van een hoofddoek aan een
universiteit.
De
simpele waarheid is dat het begrip liberale rechtsstaat van oudsher
in elke liberale rechtsstaat enigszins anders ingevuld wordt
De
simpele waarheid is dat het begrip liberale rechtsstaat van oudsher
in elke liberale rechtsstaat enigszins anders ingevuld wordt.
Groot-Brittannië
is bijvoorbeeld een stuk liberaler dan Frankrijk, wat mede verklaart
waarom het zon aantrekkingskracht uitoefent op migranten en in het
bijzonder op moslims. Dat was een van de lessen die Jan
Leyers leerde tijdens zijn onderzoek van de islam in Europa. Hoe moslims
in Europa zich voelen, bleek enorm te verschillen van land tot land:
In Groot-Brittannië zegt elke moslim je: dit is het beste land ter
wereld, hier kunnen we doen en zeggen wat we willen. Das heel anders
dan bijvoorbeeld in Frankrijk. Daar is de mentaliteit: we willen van
iedereen een Fransman maken. Anderzijds is de Britse smaadwet zo streng
dat organisaties voor de vrijheid van meningsuiting aandringen op een
hervorming.
Rechten en vrijheden
Fundamentele
mensenrechten afschaffen of niet meer toepassen, gaat te ver. Daar
heeft El Hammouchi gelijk, maar verder heeft een land behoorlijk wat
ruimte bij de invulling van rechten en vrijheden. In die zin zijn de
grondrechten, in tegenstelling tot wat hij beweert, wél een buffet.
Het voornaamste is dat de rechtsstaat democratisch is, niet dat ze zo
liberaal mogelijk is of een maximale invulling geeft aan het recht op
een menswaardig leven.
Die vrijheid is wat mij betreft echter niet absoluut, zelfs niet als het om religieuze groeperingen gaat
Niemand
zal het recht ontkennen van bepaalde groepen om zich, onder meer via
vaak bizarre kledij en dito rituelen, af te zonderen van de ruimere
samenleving, of het nu gaat om Hells Angels, de amish, orthodoxe joden,
hippies of moslims. Die vrijheid is wat mij betreft echter niet
absoluut, zelfs niet als het om religieuze groeperingen gaat. Andere
overwegingen, waaronder de neutraliteit van de overheid, de openbare
veiligheid, gelijke rechten en plichten voor vrouwen en mannen, en het
vivre ensemble kunnen ze aan significante beperkingen onderhevig
maken. Iets waar één van de grondleggers van de Verlichting,
trouwens
ook al voor pleitte. Het is aan een samenleving of haar democratisch
verkozen vertegenwoordigers om te bepalen hoe groot of klein die
beperkingen zijn, niet aan een filosoof en zeker niet aan een apologeet
van één specifieke godsdienst die zich in dezen voordoet als neutraal
filosoof.
(*) Deze figuur, El Hammouchi etaleert dus zijn streng islamitische ideologie door zich met het tussenvoegsel El bekend
te geven als trouwe Mekka-bedevaarder. Maar hij voldoet niet aan de
conventies van Wikipedia om daar gewogen te worden.
In
ons spraakgebruik zijn voor binnenlands gebruik paspoort en
identiteitskaart één en hetzelfde begrip. Het zijn synoniemen.
Niet dus.
Pasporten
zijn slechts vereist, om mits voorafgaandelijke toelating van Vadertje
Staat, voor buitenlandse reizen. Al-dan-niet geldeld als Visum.
Groot
Brittanië (+ usa) kennen geen identiteitskaart en men is daar diegene
die men wil zijn, anoniem in de massa. Al komt men er als uit de lucht
gevallen. Eenmaal op Britse bodem voet aan wal gezet, is iedereen er
Brit . Dat is dan ook de reden waarom transmigranten goed en
voldoende ingelicht - ten koste van hun eigen leven, aan de overkant van
Het Kanaal willen geraken.
*
Om af te ronden, nog even over Benedictus Spinoza Bento Benito - Baruch Barack.
Ooit hadden we uit het hondenasiel n prachtige Duitse Herder die Bento heette.
Ooit
was er n Italiaanse Staatsman, lieveling van alle Italiaanse vrouwen,
die Benito (Mussolini) heette. Benito is de verkleinvorm van Bento.
Baruch Barack: allemaal vervormingen van Benedictus, een naam die vergroeid is met de Moederkerk van Rome
Maar
à propost, wat vertelde die Spinoza daar? Vooral die laatste zin is
volgens mij een relevant schot in de roos. Vooral gezien in het licht
dat vandaag-de-dag van Mars komt
In
zijn filosofie speelde theologie geen rol. Hij stelde dat God en natuur
hetzelfde zijn en dat inzicht in de natuur de kennis van het goddelijke
verhoogt
Vandaag
dus kort en met enige vertraging even het aardse tranendal ruilen voor
als een koningsarend zo hoog mogelijk in de lucht te verdwijnen voor
het menselijk oog in een zee van ruimte. Zeg maar een opwaartse
duik in Het Grote Niets dat zich alleen in Lichtjaren laat
uitdrukken.. Het is om ervan te duizelen Vooral voor iemand met
hoogtevrees
*
Het
licht van deze foto is afkomstig van een melkwegstelsel
(sterrenstelsel) en vertrok daar 51 miljoen jaar geleden. We zeggen dan:
Het sterrenstelsel staat 51 miljoen lichtjaar van ons vandaan..
1 lichtjaar = 300.000 km/sec of 9.5 biljoen Km.
*
We
kijken dus eigenlijk terug in de tijd, want wat we zíen is van 51
miljoen lichtjaar terug! En precies op vandaag, 27 November 2018 spiedt
ons menselijk oog met de neus op de feiten ter plaatse, als een dief in de nacht, op de tastbare omgeving van onze zusterplaneet Mars. Wonder welke Goden daar aanbeden worden: de toekomstige of de verdwenen.
Kortom,
hier is het gehele mensdom van het Ondermaanse nog minder dan n
pluisje in het oog van de Almachtige. En daar staan we dan!!!!
*
Vandaar
dat we ook hier uitgepraat zijn. Omdat we er allemaal, zo goed als
niets over weten. We zien de Maan, de Zon, de Sterren (maar ook nog veel meer) met het blote oog en kunnen dus aan hun bestaan niet twijfelen.
Over
Eeuwigheid, over Tijd en Ruimte weten wij, mensen, vandaag evenveel als
de Neanderthalers wisten over de streepjes en nulletjes waarop onze
computerwereld draait.
*
Drie
(3) verkeerspiloten hebben vanuit verschillende vliegtuigen een of
meerdere UFOs gezien. De eerste melding kwam van een British Airways
piloot op 9 november, die op dat moment ten zuidwesten
van Ierland vloog, van Londen naar Montreal. Ze vroeg de
luchtverkeersleiding of er soms militaire oefeningen plaatsvonden. Toen
het antwoord ontkennend was, vertelde ze dat ze een fel licht had
gezien dat zeer snel langs haar toestel vloog, alvorens te verdwijnen.
Ze
bleek niet de enige die deze UFO had waargenomen. Een piloot van Virgin
Airways mengde zich in het gesprek en zei dat hij meerdere
voorwerpen op ongeveer dezelfde koers had gezien, en dat deze een
zeer fel licht afgaven. Hij suggereerde dat het misschien brokstukken
van een meteoor konden zijn die in de atmosfeer was doorgedrongen.
*
Blij dat ik niet de enige was, voegde een derde piloot toe. Ook hij had een astronomische UFO gezien die met Mach 2
leek te vliegen. De luchtverkeersleiding liet de drie piloten weten dat
andere toestellen in de lucht hetzelfde hebben gezien, dus we gaan de
zaak onderzoeken.
*
Astronaut zag alien achtig iets in vrachtruim Space Shuttle
Eerder
dit jaar twitterde de Amerikaanse astronaut Leland Melvin dat hij
ongeveer 10 jaar geleden in de toen nog vliegende Space Shuttle iets
organisch, alien-achtig in de ruimte had gezien. Als antwoord op de
vraag of hij ooit buitenaards leven had waargenomen, zei hij dat hij een
doorzichtig, gebogen en organisch object in het vrachtruim van de
Shuttle had gezien, wat hij meteen had gemeld aan de leiding op Aarde.
Ground
Control kwam met de verklaring dat het een stuk ijs moest zijn geweest
dat los was gekomen van een leiding. Ik stond op het punt Houston, we hebben een probleem
te zeggen, maar wist dat iedereen gek wordt als die woorden uit een
ruimteschip komen. Op de vraag of hij denkt dat de NASA heeft gelogen,
antwoordde hij hmmm... ik denk het niet... maar je weet maar nooit.
*
In
2004 haalde een andere UFO melding het nieuws. De bemanning van een
Amerikaans marineschip zag toen een Tic Tac vormig object zonder
zichtbare voortstuwing bij de kust van Californië vliegen.
'UFO's net zo echt als overvliegende vliegtuigen'
In
2013 hield het Amerikaanse Congres een serie hoorzittingen met zon 40
tot 50 mensen, waaronder (voormalige) politici, defensiemedewerkers en
een astronaut die allemaal UFOs zouden hebben gezien. Daaruit kwam
weinig opzienbarends naar voren. Bill Richardson, oud gouverneur van de
staat New Mexico, verklaarde op TV dat de Amerikaanse Overheid al
tientallen jaren UFO waarnemingen in zijn staat, zoals de beroemde
gecrashte UFO (weerballon) in 1947 in Roswell, in de doofpot stopt.
In
2009 hielden zes voormalige Amerikaanse militairen, waaronder hoge
officieren en (vice)commandanten, namens een groep van 120 collega's een
persconferentie waarin zij het door de Overheid opgelegde stilzwijgen
doorbraken en journalisten vertelden over hun (veronderstelde)
ervaringen met UFO's. Zo zouden UFO's diverse keren Amerikaanse
kernwapens onklaar hebben gemaakt en zelfs zijn geland op militaire
bases.
De
in 2016 overleden Apollo-14 astronaut dr. Edgar Mitchell, de zesde man
die op de maan liep en die vlakbij Roswell werd geboren -, verklaarde
tijdens toespraken en persconferenties dat het 'tijd is om dit embargo op de waarheidover de aanwezigheid van aliensop te heffen.'
De voormalige Canadese minister van Defensie Paul Hellyer zou ooit
hebben gezegd dat 'UFO's net zo echt zijn als overvliegende
vliegtuigen.'
*
In 2012 beweerde Timothy Good, een voormalige adviseur van het Pentagon, tegenover de BBC dat de Amerikaanse regering al 60 jaar contact heeft met aliens en dat president Eisenhower in 1954 drie geheime ontmoetingen met buitenaardse wezens heeft gehad.
Vaak geheime militaire toestellen
Veel
maar niet alle - UFO meldingen in het verleden konden later verklaard
worden als waarnemingen van geheime militaire toestellen, zoals de
Amerikaanse F117 en B2 Stealth toestellen. Amateur waarnemers in de VS
en Europa berichten sinds het einde van de vorige eeuw over een
driehoekig militair vliegtuig annex ruimteschip dat de TR-2 of TR-3 wordt genoemd[p1] , en dat zou beschikken over zowel anti-zwaartekracht technologie als middelen om zichzelf onzichtbaar te maken.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
*
Soms is het in de wereld rond ons, net als in de Liefde, moeilijk om Wahrheit und Dichtung uit elkaar te houden.
Mij
valt het op, dat UFOs gewoonlijk in de belangstelling opduiken niet
omiets op te helderen, maar intgxendeelom de aan dacht af te leiden.
Mij
om het even, het bexijdt alleen dat er veel meer gaande is dan we
(vootlopig) mogen weten. Of soms komt het onder een mee gesofistikeerde
wijze naar voor die we dan Religie noemen. In de wetenschap dat het
godsbesef net als de zwaartekracht, op zichzelf al even onzichtbaar,
alleen maar wachten op een signaal om het Mensdom te komen verrijken.
Een verrijkin die heden ten dage ondergesneeuwd pf verward wordt met enorme volksverhuizingen naar de beschaafde wereld toe.
Maar er is, zo lezen we, vooruitgang.
de TR-2 of TR-3 die zouden beschikken over zowel anti-zwaartekracht technologie als middelen om zichzelf onzichtbaar te maken.
Stof
voor science-fiction. Zo bijvoorbeeld astraunaut interviewt de 3
Aartsengelen Michaël, Gabriel en Uriël op een geheime locatie, over de
exacte positie die ze gaan innemen als het ooit zo ver komt dat er op de
vier hoeken van de Aarde de taptoe ofte de Last Post voor het einde
der Tijden wordt geblazen.
*
het 'tijd is om dit embargo op de waarheidover de aanwezigheid van aliensop te heffen
Ook
op gelet dat het Angelsaksisch woord Alien (spreek uit eelian) een
verre herinnering oproept vaan het bijna internationaal woord Engel.
Zou daar enig verband kunnen bestaan in ons collectoef menselijk
geheugen, net zoals dat het geval is met het woord zondvloed, een
gebeurtenis uit de Bijbel waarvan de feiten wereldwijd gegraveerd staan
in de meeste volksherinneringen verspreid over heel onze planeet.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
En
de show gaat maar door: buiten de Nieuwe Vlaamse Alliantie waarop heel
wat sleet zit, staan alle, maar dan ook alle andere partijen te geilen
om het Pact van Marrakesh te mogen aangaan. In solidariteit met de
anderen, di Frankrijk en vooral Merkel.
Landen
die vastberaden weigeren (en dat ook niet wegsteken), zoals Hongarije,
Polen, Tsjechië, Slovakije, Italië en Oostenrijk, worden helemaal niet
vermeld. Het wordt ons voorgesteld alsof er geen andere keuze is, dan
tekenen om ons te onderwerpen.
Merkel,
als directe opvolger van haar Voorganger Adolf Hitler is de
verpersoonlijking van het Kwaad dat voor de derde keer in amper100 jaar
tijd onze Beschaving dreigt te vernietigen. Om er zelf, samen met de
pieterol-pompers, de zure vruchten van te plukken
De
Duitsers denken eens te meer van zichzelf dat ze het Herrenvolk zijn,
de anderen, ook wij, alleen maar Untermenschen. Merkel en de
overzeese Clown Obama, de Moslim Brpeder en zijn duivels gezelschap van
the Clinton Wife met de Hongaars-Amerikaanse Jood Georges Sorros willen
de hele Geglobaliseerde Planeet als op een schoteltje aanbieden aan de
Meesters met het Kromzwaard.
*
Op
plaatselijk vlak voelt als van zelfsprekend BDW de hete adem van Filip
DeWinter in zijn nek. Als hij ook maar één seconde twijfelt of zwicht,
dan rijst er als vanzelf automatisch een triomfboog uit de grond boven
de Zetel van het VB. Dan mag de beiaard spelen, en kanten gevels mogen
glanzen. Want BDW moet kiezen of verzuipen.
*
Vandaar
dan deze oproep aan medeburgers die het met lede ogen meemaken dat hun
eigen partij-voormannen zichzelf in de vernieling hebben gereden
(voltooid verleden tijd), om ons te vervoegen. Als Markessh niet
doorgaat, dan is onze Welvaart verzekerd.
Laten wij AUB met ons allen op de Sociale Media het signaal geven dat niet is mis te verstaan. Het is genoeg geweest.
Wij
willen o ns eigen Land terug! Wat lukt in een groot land als Italië,
moet in ons kleine maar werkzame Vlaanderen als vanzelf gaan.
EE? GEEL-ZWARTE WERVELWII?D
*
Hebben
er lang op moeten wachten, maar op 14 oktober trok de geel-zwarte
wervelwind eindelijk opnieuw door Vlaanderen. In tientallen steden en
gemeenten behoort onze partij intussen tot de leidende formaties. Meer
dan 350 Vlaams Belang-kandidaten zullen in januari de eed afleggen als
gemeenteraadslid.
546.474 kiezers kozen op verkiezingsdag voor de enige partij die onze mensen op de eerste plaats zet.
Meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2014! Hoezeer de pers zich
ook uitslooft om het tegendeel te beweren, geen enkele andere partij kan
een dergelijk palmares voorleggen. Dat wij ondanks moeilijke
omstandigheden denk maar aan het vreemdelingenstemrecht en de 105.000
nieuwe Belgen die er onder deze regering bijkwamen fors vooruitgaan,
is een prestatie van formaat.
Maar
dit is niet alleen een overwinning voor het Vlaams Belang. Het is een
overwinning van de gewone Vlaming die zich verzet tegen de toenemende
immigratie die onze welvaart, onze cultuur en ons sociaal model op de
helling zet. Dit is ook een overwinning voor al degenen die zich niet
meer begrepen voelen door de traditionele politici die elke voeling met
de realiteit hebben verloren.
*
De
partijen van de Wetstraat hebben verloren, de partij van de Volksstraat
wint. Morgen gaan wij aan de slag om Vlaanderen weer van ons te maken.
Maken we Vlaanderen weer groot!
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De
Vlamingen staan er in de Geschiedenis voor bekend, dat ze vriend én
vijand totaal onverwachts kunnen verrassen. Is het niet in de
wielerwereld, dan is het in de kunstwereld. Eddy Merkx en Pieter Paul
Rubens zijn de namen. Zo werd in 1302 nog vóór de nacht
inviel, van uit Kortrijk een speciale ijlbode uitgezonden naar Rome om
aan de Paus de onverwachte nederlaag van de Franse Koning, de toenmalige
Machtigste Man van de hele wereld, mede te delen. Het ongelofelijk
bericht kwam daar, tot ieders grote verrassing, reeds de volgende avond
aan.
*
Anders
dan de toenmalige krijgsgewoonten, waren de meeste in de strijd van hun
paard geslagen/gevallen Franse edelen, niet gespaard om achteraf terug
losgelaten in ruil voor losgeld, maar werden die aan de modderige
boorden van de Groeningebeek, meteen afgemaakt. Om er de 600 Gulen
Sporen van als buit in de hoofdkerk te pronk te hangen. Dat alles was
wereldnieuws, samen met de berichten dat van vroeg in de namiddag van
die warme 11de Juli, veel Franse voetknechten strompelend en
elkaar ondersteunend de terugweg richting Franse grens hadden aangevat.
Maar dan zonder de borstels om het Vlaamse volk af te ranselen, die ze
hadden meegebracht.
*
Verstomming
alom. De machtige Franse Koning die zelfs een zeker wettelijk gezag had
over het Graafschap Vlaanderen, vernederd door een bende
opstandelingen, die niet langer naar zijn pijpen wilden dansen. En die
in het bijzonder zjn hoge belastingen kotsbeu waren. Die hadden zelfs
kort voordien de Koningsgezinde adellijke Elite bij De Brugse Metten, op
hun plaats gezet. Operatie Schild en Vriend, weet U nog? Twee door
Franstaligen moellijk uit ter spreken woorden, die hen onverbiddelijk de
kop kostten.
De
toen beschaafde aderlijke wereld kon niet geloven wat ze hoorden, en
toch was het de realiteit van de dag. Ten andere iedereen wist van de
exorbitante hoge Franse Staatsschild zowel bij de Paus als bij de Order
der Tempelridders. Phillppe Le Bel was blut. Die Tempeliers waren sedert
1095 en de Eerste Kruistocht schatrijk geworden door de bescherming van
de Pelgrims naar het Heilig Land.. Hij Kon nergens nog aan geld geraken
om zjn Koninkrijk overeind te houden en probeerde dan maar, in
samenwerking met de Paus, de rijkdommen der Tempeliers af te troggelen.
Een operatie waaraan we het begrip Vrijdag 13de hebben aan overgehouden
*
Bij
de als attractie bedoelde moord op de brandstapel midden de Seine in
Parijs op de Laatste Grootmeester van de Orde, waren diens laatste
woorden de vervloeking dat beide lafaards, de Paus én de Koning, binnen
het aan de pest zouden sterven. Wat dan ook geschiedde.
Het
Geheim van de Tempelridders? Honderden jaren later werd het ontdekt in
de jaren 1800 door een zekere Marie Curie, de postbacil, verspreid door
ratten. Om zich daar in Jeruzalem op de Tempelberg tegen ratten (een
normaal verschijnsel in die landen) te beschermen, hadden de Kruisvaders
zich voorzien van een legertje Egyptische katten. Die ze (de Paters)
zogezegd aanbaden als afgoden. En waarvoor ze later als ketters werden
behandeld
Allez, dat is toch zowat de essentie van het verhaal.
*
Wie
enige gelijkenis meent te ontdekken met de Gele Jasjes en/of de laatste
dagen van dit politiek benepen jaar, zit dicht op de feiten. Gele
Jasjes, misnoegdheid, revolutie alom, Sjarel Premier die geen deftig
woord Nedderlaaaans kan uitspreken, Macroni die komt ronselen voor
Marrakesh, enz, enz. Dat duuurt hoogstens tot 11 Juli 2019, een goede
maand na de Moeder van alle Verkiezingen.
Al deze tekenen bedriegen niet. Ze bevestigen vooral het stijgend succes van de harde leeuwenkern der hardste Vlamingen.
Wij hebben een grondgebied, we hebben n Parlement, we zijn een democratisch land. Niets belet ons om een 2/3de meerderheid te bewerken die de Onafhankelijkheid uitroept.
Het
zou een even grote verrassing kunnen worden als in 1302. Maar deze keer
zouden the clouds roodgloeiend staan van boodschappen, dat de Nieuwe
Tijden zijn begonnen.
Orde
en regelmaat geven zin aan het leven. Als daar nu nog rechtlijnigheid
bijkomt, is zo iemand inderdaad eventueel een favoriet van mij. Met
getreuzel koopt men geen boter.
*
Hier
wordt gelijktijdig de nieuwe Barbara Pas met haar nieuwe echtgenoot ten
tonele gevoerd. Wij wensen langs deze weg het jonge paar een gelukkige
toekomst toe. Heil en zegen op al hun Vlaamse (express-)wegen!
*
De
Liefde is wonderbaar. De Liefde liegt niet. De Liefde bedriegt niet. De
Liefd steunt (à la Trump?) die ene grote universele Waarheid: Eigen
Volk Eerst.
Bart
de valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft ontslag
genomen. Met een boze mail over wat volgens hem allemaal fout loopt in
de VVB en een vriendelijk bericht op Facebook, trekt hij de deur achter
zich dicht nog voor het einde van zijn tweede termijn als voorzitter.
Vanavond (15 november 2018) zal de Raad van Bestuur van de VVB normaal
gezien ondervoorzitter en
West-Vlaams provincievoorzitter Hugo Maes
aanstellen als interim-voorzitter.
Bart De Valck maakte zijn ontslag zo wereldkundig op Facebook:
Gisteren
drukte ik voor mezelf op de pauzetoets. Na 37 jaar onafgebroken Vlaams
engagement eerst bij het TAK, dan bij de VVB nam ik ontslag als
voorzitter van de VVB. Om Bart Maddens te citeren: De Vlaamse beweging
mag wat energieker zijn.
Tijd
voor wat anders en meer tijd voor diegenen die me nauw aan het hart
liggen. De afdelingen en de militanten kunnen blijvend rekenen op mijn
steun en sympathie. Ik kijk uit naar het Witboek voor onafhankelijkheid
en de buscampagne.
Die
laatste zin kan gelezen worden als een sneer naar het bestuur van de
VVB, het zijn twee projecten die al lang, al te lang aanslepen binnen de
VVB.
Hoewel
Bart de Valck twee jaar geleden (2016) duidelijk herverkozen werd als
voorzitter van de VVB was noch de eerste, noch de tweede termijn er een
zonder hindernissen. Volgens insiders maakte hij iets te gretig gebruik
van het prerogatief van de voorzitter om een eigen koers te varen.
Volgens sommigen een eigengereide koers te varen. De Valck zelf vindt
dat hij en de VVB karakterieel niet goed bij elkaar passen.
Persoonlijk en politiek
Een deel van de problemen was ook persoonlijk. We zijn Dag Allemaal niet, maar Bart de Valck heeft een relatie met Barbara Pas, Kamerlid voor Vlaams Belang.
Dat tastte volgens enkele leden van de raad van bestuur de
geloofwaardigheid aan van De Valck als VVB-voorzitter en, daarmee, van
de VVB. Zeker de relatie met de N-VA werd daardoor moeilijker, vonden
ze. De stok om de hond te slaan was heel (volgens sommigen te) makkelijk
gevonden, via de voorzitter was de VVB een filiaal van het Vlaams
Belang. Maar langs de andere kant leven we in een vrij land waar
iedereen een relatie mag beginnen met de partner naar keuze. Hoe dan ook
zorgde het de voorbije jaren voor spanningen in het bestuur van de VVB.
een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich opmaakt voor een politieke carrière
Laatst nog op 4 november op de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog aan de IJzertoren haalde de VVB-voorzitter het nieuws door in zijn toespraak in te hakken op het cordon sanitaire, met bijzondere aandacht voor Forza Ninove.
Volgens vele VVBers ongepast op zon herdenking en op die plaats. Ze
zagen er een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich
opmaakt voor een politieke carrière binnen het Vlaams Belang. Het
opstappen van De Valck zou nu gebeuren omdat dat nog ver genoeg van de
verkiezingen in mei 2019 is om aanvaardbaar te zijn. Zoals één van zijn
voorgangers VVB-voorzitter Rita de Bont deed, eerst ontslag nemen en
later de politieke stap aankondigen. Vlaamsgezinde kiezers zijn gevoelig
voor overstappen van de beweging naar de politiek, dat moet netjes
gebeuren.
De
Valck woont in Vlaams Brabant, een kandidaat op de lijst met bekendheid
in de Vlaamse Beweging kan daar een meerwaarde zijn voor Vlaams Belang.
In tijden van communautaire stilstand kan dat Vlaamsgezinde kiezers misschien overtuigen om voor het Vlaams Belang te stemmen. Al moet daarbij gezegd worden dat Bart De Valck vooral bekend is bij militante Vlaamse bewegers, minder bij het brede publiek.
Probleem
Ik heb geen partijpolitieke ambitie
Bart
De Valck zelf ontkent een nakende politieke overstap. Ik heb geen
partijpolitieke ambitie, zegt hij duidelijk aan Doorbraak. Het gepraat
daarover is volgens hem een deel van het probleem. Alles wat ik doe of
zeg wordt op den duur gezien in functie van mijn nakende politieke
carrière. De reden voor zijn ontslag is eenvoudiger. De VVB is een
rustige en voorzichtige organisatie, voor mij mag het met iets meer
controverse en korter op de bal zijn. Ik heb na enkele slapeloze nachten
en consultatie van enkele vrienden vastgesteld dat ik beter stop. Ik
heb me voorgenomen om op mijn 50ste niets meer tegen mijn goesting te
doen. Ik doe dat nu om de VVB de kans te geven zich te herpakken. Het is
zonder rancune en met een warm hart voor de VVB, maar mijn stijl is
anders.
In
zijn Facebookbericht laat Bart De Valck uitschijnen met iets nieuws
bezig te zijn, maar daarover wil hij niets kwijt. Ik heb wel wat
ideeën, wat ik zal doen, zal ik doen met vrienden en het zal plezant
moeten blijven. Maar je hoort nog van me. Wij gokken op een soort TAK 2.0, wat ambiance en humor in de Vlaamse beweging.
Verschil
Het
verschil in communicatie tussen de ex-voorzitter en het VVB-bestuur
over zijn ontslag is opvallend. Het zegt genoeg. Er is duidelijk sprake
van een vertrouwensbreuk, al noemt De Valck het zelf een stijlverschil.
De VVB is vandaag een beetje op zoek naar de goede weg om in het sterk
veranderde Vlaamse politiek landschap politiek relevant te blijven.
Beide partijen zijn het er over eens dat Bart De Valck niet de man is om
in die periode voorzitter te zijn. De voorzitter die dat wel zal zijn
zal keuzes moeten maken welk soort vereniging of beweging de VVB zal
zijn in de toekomst.
Peter Bauwens
*
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Met
de komende Verkiezingen van Mei 2019 in zicht is het echt geen koffiedk
meer kijken waar de VVB naartoe zal gaan. Vooral geen ophef maken om de
Grote Baas niet tussen de voeten te lopen. Zo ongeveer wat we enkele
dagen geleden naar voor brachten met de schooljeugd in La Douce France
tegenover het Gezag:
Pas de vagues
*
Want als het gaat om La Belgique une et indivisible is er geen enkel Vlaams offer te veel.
Tenzij
misschien de fictie wordt ingehaald door de realiteit. Laat ons zeggen,
dat alle beetjes helpen. Zo sprak de muis en ze plaste in de zee.
*
Ik verklaar mij nader.
Voor
het Vlaams Belang staat er sedert de vorige verkiezingen van maar
liefst 5 jaar geleden, een gunstige wind. En die blaaat begot in de
goede richting. Dank zij de bekwame stuurlui aan boord, zit de kans er
dik in, dat er records zouden kunnen gaan sneuvelen. Zodat de boot van
de Gematigde Vlamingen de loef wordt afgestoken doorde hard liners
*
De vraag is dan, of er opnieuw n derde hond met het federaal been zal willen gaan lopen.
Nous nous connons, nest ce pas?!!!!
Zonder daarrond nog doekjes te willen winden, komt het er dus op aan, dat la Blegique
Latine moet blijven, of mpet verdwijnen. Waarom trouwens ineens al die
sympathie van Macroni voor La Capitale? Waarom al die storende
verliefdheid van onze Sjarel Premier voor de EU en - vergeet het niet -
voor het immigratie-pact van Marakesh. De tijd voor de ondertekening op
11-12 december . dwingt.
Maar
ach, het ding is niet bindend en bijgevolg totaal onschadelijk om te
doen zoals de rest van de overige reeds geannexeerde Europese Gebieden .
Het
is dan ook niet toevallig, dat de BRT (!) ronselt voor de lessen
Arabisch die voortaan overal te lande zullen gegeven worden.. Door
lesgevers die zelf onder elkaar zeggen ons te haten .
Ja, inderdaad, in Vlaanderen is men zo dikwijls man als men talen spreken kan.
En daarbij, zou men armoe lijden, om n mondje meer? Daar waar mensen strijden, helpt de Heer
*
NASCHRIFT
Gisteren
op VTM om 19 uur vernomen dat er vanwege het Immigratie Pact grote
bagarre dreigt tussen BDW die dat NIET wil getekend zien, en Sjarel
Premier die het namens alle andere partijen wèl in Marrakesh pe vliegtuigen met groot gevolg wil gaan tekenen Wij moetzn solidair zijn met de rest van Europa, zeggen die.
Het
zit er dus dik tegen. Regering naar af en nog vòòr de Grote
Verkiezingen van 25/5 eerst toch iedereen nar de stembus jagen voor de
ultueme confrontatie?
Hoop doet leven.
Maar
voor de Antwerpse Voer & een klad Weverkes gaat het om er op of er
onder. Het worden hectisch dagen, na deze eerste Black Friday voor
algemene en exclusieve solden.
Zo hoort U het ook eens van een ander En het kan altijd nog erger.
Voor
iemand die in een normale gezinssituatie staat, midden het dagelijks
leven is het schoolgedrag al lang een alledaags feit geworden. De ene
helft werkt slag om slinger, de kinderen vallen mee en de andere helft
staat in het onderwijs.
Dus bevat het school-bargoens
voor ons al lang geen geheimen meer. Rn het verbetert niet.
Integendeel. Sommige moeders hingen zelfs nog om 10 uur (s avonds) aan
de telefoon om urenlang op te spelen (zelfs tegenover mij) over de
slechte utslagen van de dochter .
In
de klas (beroepsonderwijs voor meisjes) zaten de leerlingen al begin de
jaren 70 bovenop hun lessenaren gezellig onder elkaar in het Turks te
babbelen en te giechelen, de rug naar de leerkracht aab het bord.. Geen
sprake van dat de les al ook voor hen al begonnen was.
En
de Directie? Gewoon doen alsof dat normaal is. Verduldig n beetje
wachten. Pedagogisch redeneren! Gewonnen tijd om ondertussen proefwerken
te verbeteren .
Het wordt al de #MeToo van het onderwijs genoemd in Frankrijk, de kersverse hashtag #PasDeVague,
geen golf. Dat staat voor geen ophef, laat maar gaan. Een
wanhoopskreet van Franse leraren, omdat er maar niets gebeurt aan het al
tientallen jaren bestaande en steeds grovere geweld van leerlingen dat
ze over zich heen krijgen. Pas de vague is een standaard antwoord als ze
bij de directie van hun school aankloppen om de daders te laten
bestraffen: rustig maar.
*
Filmpje
Het pistool bleek niet echt te zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
De
beweging begon door een filmpje, dat door leerlingen online werd gezet,
en viral ging. Op een Franse school voor lager beroepsonderwijs zien we
hoe een zwarte leerling van 16 jaar met gestrekte arm een pistool op
het hoofd van een lerares houdt, die achter een bureau zit. Hij
schreeuwt dat ze hem present moet melden. Een andere gekleurde
leerling maakt op de achtergrond jolige danspasjes en steekt zijn
middelvinger omhoog, en iemand filmt. Het pistool bleek niet echt te
zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
Het meest verontrustende is dat ze kalm blijft, en kennelijk de jongen zijn zin geeft.
Je zou verwachten dat ze in doodsangst verkeerde, maar ze wekt de
indruk aan dit soort geweld gewend te zijn. De school bevindt zich in
Créteil,
een Parijse voorstad met probleemwijken.
Om
in zon banlieue voor de klas te gaan staan, moet je de mentaliteit
hebben van iemand in een arrestatie-team van de nationale gendarmerie,
maar dan zonder het kogelvrije vest.
Waar leraren er al jàren
niet in slaagden dit probleem onder de aandacht te brengen, lijkt het
door dit filmpje wel gelukt. De media berichtten erover, wat ze voordien
nauwelijks deden, en de ministers van onderwijs en binnenlandse zaken
gaven persconferenties en beloofden actie te ondernemen. De omerta waar
leraren over spreken, lijkt doorbroken. Al wist men op de publiekszender
France 2 alweer te melden dat die jongen met dat pistool best een
aardige knul was, althans volgens zijn vrienden, en komen de ministers
tot nu toe niet veel verder dan het benoemen van een strategisch
comité. Toch is het al heel wat dat er überhaupt over wordt gesproken.
Roets 2019
De grote vraag is waarom er eerder niets gebeurde.
Een leerling zei je nique ta mere
ik neuk je moeder, toen ik naar een absentie-briefje vroeg. Hij schold
me uit voor trut, omdat ik wilde dat hij zijn kauwgum uit zijn mond
haalde. Later ging hij me fysiek bedreigen. Het schoolhoofd zei dat ik
hem had gestigmatiseerd, dat het verbieden van kauwgom in de klas toch
ook wel erg streng was, dat hij geen straf kreeg, en dat ík me maar aan
die leerling moest aanpassen.
Zones de non droit
Geweld tegen leraren komt voorvoor op scholen in of bij zones de non droit: rechteloze gebieden zoals die hier worden genoemd. Officieel spreekt men liever over
ZUS: Zone Urbaine Sensible,
een gevoelige stadswijk.
Daarvan
zijn er zon honderd in Frankrijk, met concentraties rond de grote
steden. De gewelddadige leerlingen zijn meestal van uitheemse oorsprong,
vaak uit de kleine Maghreb: Tunesië, Marokko en Algerije, of uit zwart, Franstalig Afrika.
De
overheid is uiterst behoedzaam als het gaat om feiten die deze wijken
of groepen in kwaad daglicht stellen, uit angst voor maatschappelijke
onrust. Vergeet niet dat
Gérard Collomb,
Macrons
vorige minister van binnenlandse zaken, onder meer is opgestapt omdat
hij de president te laks vond als het om deze wijken ging. Hij was zelf
10 jaar burgemeester van Lyon, de derde stad van Frankrijk. Collomb
vreest dat het in de ergste probleemwijken binnenkort wel eens uit de
hand kan lopen tussen verschillende bevolkingsgroepen, als er niks
gebeurt.
Ik
stuurde een Maghrebijnse-leerling de klas uit, omdat hij de deur had
opengetrapt toen hij binnenkwam en me had beledigd omdat hij geen
berisping van een vrouw wilde accepteren. Het schoolhoofd bracht hem
weer terug en fluisterde: ik heb hem gekalmeerd, provoceer hem maar niet
meer.
Verboden te verbieden
De
leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als een
leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs
Maar er zijn meer problemen. Leraren deden massaal mee aan het grote volksoproer van 1968, dat begon als protest van studenten tegen autoritair onderwijs op scholen en universiteiten. Het is verboden te verbieden, was een bekende strijdkreet. Die beweging en de nasleep hebben het onderwijs blijvend beïnvloed met links-alternatief idealisme.
De leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als
een leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs. Ook nu nog
verschijnen op #PasDeVague sporadisch reacties van leraren die op dat
spoor zitten, en het niet met de actie eens zijn. Zo zei iemand dat zijn
klagende collegas in feite hun eigen leerlingen haten.
Er bestaat een openbaar klassement voor scholen, dat het aantal strafprocedures tegen leerlingen meeweegt. Het hoofd van een school krijgt een soort premie als in een jaar geen enkel incident met leerlingen werd gemeld.
Wie leest wat leraren op sociale media delen, ziet al snel wat ze het
meeste dwars zit: dat bij een strafprocedure het woord van een leerling
even zwaar weegt als het hunne.
Of
zon onderwijs-systeem wel of niet werkt, is een gepasseerd station.
Zeker nu het Franse onderwijs uit zijn voegen barst door geïmporteerde
culturen, waarin veelal het recht van de sterkste geldt. Dat recht kan
nu eenmaal niet door één deur met anti-autoritaire idealen.
Ik
geef les met de deur open, een leerling liep door de gang en riep naar
binnen: hé mevrouw M., sale putain -smerige hoer! De reactie van het
schoolhoofd was: misschien heeft u het niet goed gehoord, hij had zelf
een ander verhaal over wat er is gebeurd. Gelukkig had ik 16 getuigen in
de klas (#PasDeVague)
Oplossingen?
Wat
moet er gebeuren? De mogelijkheden zijn beperkt. De overheid spaart via
zogeheten prioritair onderwijs al sinds 1981 kosten noch moeite om het
onderwijs in achterstandswijken aan te passen aan de omstandigheden.
Volgens
bureaucratische prietpraat van het ministerie van onderwijs werkt dat
zo: De invloed van sociale en economische ongelijkheid moet
gecorrigeerd worden door versterking van de pedagogische en educatieve
taken van de scholen in wijken met de grootste concentratie van sociale
problemen. Punt is dat je het probleem niet op school kunt oplossen.
Ik
gaf een 1 voor een proefwerk aan een Maghrebijnse, een meisje van Noord
Afrikaanse komaf, die alleen een blanco vel had ingeleverd. Ze gooide
een tafel door de klas en dreigde dat haar broers me bij de uitgang van
de school zouden opwachten. Haar ouders beklaagden zich bij het
schoolhoofd, en eisten dat ik hun dochter een beter cijfer zou geven.
Hij steunde me niet, maar probeerde de zaak te sussen, en stelde me voor
een tijdje met ziekteverlof te gaan. (#PasDeVague)
Strafrecht voor kinderen?
De Catch 22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen weten dat ze weinig te vrezen hebben
De
discussie laait weer op over de mate waarin kinderen die het echt te
bont maken zelf strafrechtelijk kunnen worden aangepakt. De Franse wet
kent mogelijkheden minderjarigen in extreme gevallen vast te zetten voor
langer dan een dagje op het bureau, maar politiek links en rechts
zitten elkaar daarover altijd al in de haren. Links heeft de speciale
jeugdgevangenissen van rechts weer afgeschaft, waarin jongeren niet
alleen werden opgesloten, maar ook begeleid en onderwezen. Ze vinden dat
de jeugd helemaal niet in een gevangenis hoort. Zit wat in. Maar bijna
niemand wil dat minderjarigen in gewone gevangenissen belanden. De Catch
22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen
weten dat ze weinig te vrezen hebben.
Ik
had een meisje weggestuurd omdat ze nooit iets bij zich had, zelfs geen
schrift. De volgende ochtend om 8 uur wachtte haar vader me op voor de
school. Hij pakte me bij mn kraag, tilde me van de grond en bedreigde
me. Het schoolhoofd zei: hou je maar een beetje gedeisd voor die man.
(#PasDeVague)
Ouders
Tegen
de politiek correcte stroom in, begint men nu ook de rol van ouders
tegen het licht te houden, zelfs als die niet van Franse oorsprong zijn.
Er wordt over hún verantwoordelijkheid gesproken, en over
strafkortingen op kinderbijslag en andere uitkeringen, bij ernstig
wangedrag van het kroost.
Wat nog wel even taboe zal blijven, is de totale minachting
die veel probleemkinderen van huis uit hebben meegekregen voor de
Franse cultuur en haar normen en waarden, en meer in het algemeen voor
een ieder die niet de islam aanhangt.
Na
een rampzalig verlopen schooltraject van 3 jaar, moeten we een
beroepskeuze adviseren. Hoe kunnen we een 15-jarige voorstellen zich op
een studie medicijnen te richten, als hij nog steeds niet de moeite
heeft genomen te leren rekenen, of zelfs maar behoorlijk Frans te
spreken? Je moest eens weten hoeveel weerstand ze hebben om Frans te
leren Voor hen is het een buitenlandse taal, de taal van de ongelovigen, dat wrijven ze me continu onder mijn neus.
Leerlingen
die letterlijk nog niet tot tien kunnen tellen, weten wel te melden dat
het in Frankrijk wettelijk verankerde verbod om in het openbaar je
geloof te belijden, in feite een islamofobe schandvlek op de
maatschappij is.
Als
dat allemaal verleden tijd zou zijn, zou de situatie in het Franse
onderwijs meteen opklaren, en zouden varkens kunnen vliegen. We wachten
het af.
Alexander van der Meer
15 NOVEMBER 2018
*
Alexander Van Der Meer is een Nederlandse schrijver en wiskundige/filmmaker ..
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Lang moeten wij daarover niet uitweiden. Want er wordt aan gewerkt.
Correctie:
er wordt van Overheidswege n zwaar gesubsidieerde Commissie
opgericht die het probleem grondig zal bestuderen. Éen ding is zeker: zo
kan het niet verder . Maar wie dan leeft, zal dan zien.
Das juist, hé. Na in volle vaart tegen die onderzeese ijsmassa te zijn gevaren, was het voor de Titanic ook hopeloos om zelfs maar te blijven drijven
Maar troost U: een paar opvarenden werden toch gered De overige paar duizend waren voer voor de vissen.
Ecologisch verantwoord en vooral milieu-vriendelijk toch!!!!
*
Ander
voorbeeld. Uit een andere tijd en uit een andere wereld. College Ieper,
laatste haar humaniora. We schrijven september 1954, begin nieuw
schooljaar en er is n totaal nieuw lesuur op het schema bijgekomen.
Esthetica. Éen enkel uur per aand. Één Leraar, Eerw. Heer Lebbe, een
aristicratisch strenge figuur. Voor alle hoogste klassen samen: de
Latijnse, de Wetenschappelijke en de Economische. Hilariteit alom in die
ene grote studiezaal. We krijger De Kleine Nachtmuziek van
Mozart. Tekst en uitleg vab vooraan, hoog op de pupiter, platendraaier
met boxen.. Vrolijke muziek. Er komt ambiance. Het lawaai wordt erger.
Dan,
als een paukenslag, de totale stilte. Dee fonoplaat is afgezet en
Meneer Lebbe, klastitularis van de Retorica, spreekt met ijskoude stem:
Mijne
Heren! Aan jullie de keuze. Jullie kunnen tot einde Juni volgend jaar
met mijn voeten speen. Maar dan is het mijnen beurt.
Absolute stilte. Volle aandacht voor een paar honderd bijeen geperste jonge mannen. De toon was gezet .
*
Ik
verzeker U: ge moogt gerst zijn. Het werd op slag muisstil. Er werd
geen vin meer geroerd. En dat bleef zo in iedere les, tot het einde van
het jaar. Nooit hebben wij (ik in ieder geval) meer bij geleerd én
genoten van alles wat klassieke muziek was..
Die enkele lesuurtjes maar werden de basis voor mn hele verdere leven om ook die schoonheid ten volle te kunnen smaken.
Ennne
o ja, als slot over al dat schiool-gedoe: er is ook n gode kant aan.
Weer een spreekwoord dat mag afgevoerd worden wegens niet
progressiefsistisch genoeg:
Wie de roede spaart, haat zijn kind.
*
Ps
Jaren
later, na mijn legerdienst en al flink ingeschakeld in het
arbeids-circuit, kwam ik op zekere avond (laat) thuis en ons Ma had n
splinternieuwe radio-pickup in huis gehaald. Wat n verrassing en
vooral, wat n geldverspilling. Ze had van mij die tik onthouden voor
klassieke muziek en in geschenkverpakking- was daarbij een LP met de
Operette Dichter en Boer van Franz von Suppé. Was ze
nog jaren voordien met onze (intussen overleden) Pa gaan kijken in de
Stadsschouwburg, zei ze. E het ding ws wel degelijk het werk van Franz
von Suppé en niet van Frans Léhar zoals ik in haar aanwezigheid had
beweerd tegen n vriend..
Naar
mijn bescheiden menig, is het Christendom de bijna perfecte bekroning
van de menselijke intelligentie. Omdat het o.a. voor kleine en grote
versteen doel kan geven aan het Leven. In alle omstandigheden iets dat
het leven draaglijker maakt. De tegenslagen helt overstijgen en de
gelukkige momenten intensiveert. Het tilt de mens op uit zijn aangeboren
of kunstmatige primitiviteit.
*
Maar inderdaad, het is ook maar des mensen.
Zij het m een ondertoon van onsterfelijkheid. Een ondertoon afkomstig
uit het Grote Onbekende. Waar we misschien zelf ook toe behoren.
Katholieken benoemen dat als het Eeuwig Leven, een leven met ziel en
lichaam na de Dood.
En
daar horen bij dat Grote Onbekenden Gods engelen bij, en geen
gebruiksklare vrouwelijk schoon dat voorbehouden is aan alleen maar
viriele mannen.
*
Anders
gezegd: het Christendoms sublimeert de menselijke waarden. Beste
voorbeeld daarvan is de rol van de vrouw, niet alleen als de gelijke van
de man, maar zelfs diens meerdere, in de rol van Maria, de Moeder Gods.
n Beetje als herinnering aan de toekomst en de herontdekte
matriarchale maatschappij die er ooit is geweest.
Waar
zou Vlaanderen staan zonder de vele kerkklokken in al die torens. En
zonder, voor zij die het willen zien, de vele veldkapelletjes op den
boerenbuiten
*
Het motief achter een Christelijke 'revival' is zwakker dan het motief achter de islamisering.
Recent
werd ik door een Vlaamse studentengroep gevraagd om in te gaan op de
mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Er was discussie over
de vraag of cultuurmarxisme is los te zien van een psychologie die is
gevormd door eeuwen onder het Christendom. Dit haakte in op een debat
met NSV-oprichter Edwin Truyens,
dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd
Een beknopte definitie van cultuurmarxisme is het streven naar een gelijkgetrokken, ge-proletariseerde cultuur.
Cultuurmarxisme
bestaat bij de gratie van onderdrukkers en onderdrukten, boetedoening
en het geloof in een paradijs waar iedereen gelijk is. Het
cultuurmarxisme is zodoende een bedreiging voor de samenleving, omdat
het bevolkings-groepen tegen elkaar op kan zetten en op irrationele
wijze verschillen tussen mensen ontkent of wil corrigeren. Het
cultuurmarxisme is gefascineerd door de ontmaskering van machts-relaties
en door de dèconstructie van hiërarchische verbanden: dit maakt dat
westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en
dat samenbindende tradities worden vernietigd.
Het
feit dat de Europese cultuur zo gevoelig is voor cultuurmarxisme de
obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens is
verklaarbaar vanuit het Christendom. Hieruit herleidde de Vlaamse historicus Luc Pauwels dat we kunnen zeggen dat het cultuurmarxisme zijn psychologisch platform in het christendom vond; zijn strategie in het gramscisme en zijn filosofie in de Frankfurter Schule en het postmodernisme.
Dat
dit juist is blijkt alleen al als je kijkt naar een recente uitspraak
van het Europees Hof over de mensenrechten. Een vrouw noemde Mohammed
pedofiel omdat hij een kinderhuwelijk had met de zesjarige Aisha en op
negenjarige leeftijd het huwelijk consumeerde. De vrouw werd
veroordeeld omdat haar uitspraak ontwrichtend en beledigend zou zijn
het Europees Hof verdedigde de veroordeling.
Haar uitspraak zou turbulentie kunnen opwekken in de samenleving. Lees: moslims zouden gewelddadig kunnen reageren.
*
Vervolgens verdedigden christenen
de uitspraak van het Europees Hof, ongetwijfeld vanuit de reddering:
Als we nu kritiek op Mohammed toestaan, dan moeten we straks ook
kritiek op onze kerken toestaan. Als we nu de vrijheid van meningsuiting
zwaarder laten tellen dan het recht van gelovigen om niet te worden
beledigd, dan zal dit ook tegen ons christenen worden gebruikt.
! ! ! !!
Nota van deze lezer: precies alsof Christenen nu heden ten dage nog altijd niet altijd en overal de Kop van Jut zouden zijn
!!!!!!
de kern van de zaak is dat het christendom een slaven-moraal is
Dàt
(blij zijn met de houding van het Europees Hof) zien zij echter
verkeerd. Want de kern van de zaak is dat het Christendom een
slavenmoraal is pas jezelf aan, aan de omgeving, verdraag het aardse tranendal in vooruitzicht op het hiernamaals.
*
De
islam is echter een heersers-moraal, die (dikwijls onder dreiging van
geweld) de omgeving aanpast aan zichzelf: zo ook het Westers juridisch
stelsel.
Maar we zitten nu al vol in de discussie, terwijl we nog bezig waren met het schetsen van de kantlijnen van het debat.
Geestelijke wortel van politieke correctheid
Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheidsideaal toe op cultuur
noemde het gramscisme
en de Frankfurter Schule als bronnen van het cultuurmarxisme, naast de
Christelijke psychologie. Gramscis strategie verandert de
arbeiders-revolutie in een permanente revolutie aangeduid als de lange mars door de instellingen. Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheids-ideaal toe op cultuur. Met componenten als messianisme (een strijd tussen een klasse van onderdrukkers en onderdrukten),
kritische theorie (de samenleving zou worden bijeengehouden door
machts-relaties die moeten worden gedéconstrueerd) en opruiing (de
onderdrukte klasse wordt via cultuurpolitiek en identity politics
klaargemaakt om te rebelleren).
Zodra
dit punt wordt aangehaald dat de politieke correctheid wortelt in een
psychologie die is gevormd door de obsessie met nederigheid,
schuldgevoel en zondebesef wijzen gelovigen er direct op dat de kolonisering Christelijk was.
Pater Damiaan,
de Held van Molokaï
*
Zij wijzen dan op de stoutmoedige en nationalistische component van de kolonisering,
om te verhullen dat het Christendom in de ban is van de andere wang
aanbieden en de tweede mijl gaan. Echter, de Nederlandse kolonisering
was een poging om winst te behalen. Dit was een kapitalistisch verhaal.
Het bekeren van inheemse volkeren was geen doel van de Verenigde
Oost-Indische Compagnie (en ook niet van de West-Indische Compagnie, for
that matter).
Faustisch Europa
Nóg
belangrijker dan deze feiten is dat het kolonialisme eerder de
faustische ziel van Europa vertegenwoordigt met een Christelijk sausje
erover. Dit faustische is een woordkeuze van Oswald Spengler en onlangs
discussieerde ik hierover met Anton Jäger en Werner Trio (hier te beluisteren). Denk
aan het ronddolen, het ronddwalen en naar vreemde kusten zwerven
zoals ook uitgedrukt in Vikingpoëzie. Kijk naar de Christenen rond
Jeruzalem in de tijd van
na Jezus: zij hadden een meer afwachtende houding en bivakkeerden in de
woestijn, wachtend op de wederkomst van Christus. Dit waren de
zogeheten heremieten. Zo blijkt dat het Europese Christendom op haar hoogtepunten meer Faustisch was dan Christelijk.
Dit
zien we tevens aan het Germaans-Frankische Christendom. De Franse
historicus Georges Duby omschreef bijvoorbeeld hoe Christus werd
afgebeeld met een mes tussen de tanden. Het West-Europese beeld van
Christus is door de eeuwen heen minder heidens geworden en meer
vroom. We zien het ook aan de
*
Pax
Dei-beweging. Clerici zagen de ridder-toernooien en de adellijke
strijderscultuur als te wreed. Toen kwamen de vorsten-spiegels: de
hofcultuur met verhalen over De Heilige Graal, jonkvrouwen die met
zakdoeken wapperden alles om de Europese geweldscultuur te kanaliseren
naar een kuise vorm. Voor de kruistochten geldt hetzelfde. Als je dan
toch moet vechten, doe dat dan beter voor een heilig doel. Het liefst
ergens ver weg.
Heidense tegenvoorbeelden
Als
je Julius Caesar leest, dan zie je dat West-Europa een zeer gewelddadig
continent was. Volgens zijn verslagen roofden stammen liever elkaars
proviand dan zelf te gaan boeren. Tacitus meldt vergelijkbare dingen. De
Romeinen introduceerden de fruitkweek en het villastelsel als deel van
een gestructureerde landbouwpolitiek die de orde versterkte.
De
Orde van Teutoonse Ridders herschreef de Bijbel om Oost-Europa te
bekeren. Hier werd Jezus neergezet als een gespierde man met zwaarden.
Hier sprak feitelijk niet de christelijke leer van de nederige Jezus,
maar van een Germaans-faustische ziel die zich voegde naar een
christelijk jasje. Dit is wat veel neo-katholieken niet begrijpen als
zij nostalgisch praten over het christelijke verzet tegen de
islamitische inval. Het was nog een zeer Germaans-Faustisch christendom
dat zich verzette. De leer van Jezus en Paulus over het aanbieden van de
andere wang was nog niet afdoende doorgedrongen.
Het Christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan
We
moeten ons beseffen dat het Midden-Oosten óók christelijk was. Toch is
het gevallen voor de islam. Het christendom is groter in Afrika dan in
Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan.
Rationeel denken, analyse, creativiteit en innovatie. Dát zijn de
belangrijkste westerse eigenschappen als we naar ons aard en wezen
willen voortbestaan religie is hier secundair aan.
Motief achter christelijke revival zwakker dan motief achter islamisering
Wie
echt een levend christelijk geloof wil, zal ook moeten geloven in de
wederopstanding, de verrijzing van Jezus uit de dood. Paulus zegt zelf: zonder dit geloofsartikel is mijn hele religie waardeloos.
Een mens moet vele dingen gaan geloven, zoals dat Jezus Christus water
in wijn veranderde, om zon écht authentiek geloof te hebben, dat méér
is dan een kapstok voor cultuur en identiteit. De islam heeft feitelijk
zon geloof de hedendaagse christen bekeert zich echter uit een
zwakker motief, namelijk puur omdat hij een culturele kapstok zoekt. Hij
gelooft iets wat hij feitelijk niet kán geloven, omdat hij de
Verlichting heeft
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Jeugdige
hoog geladderde bollebozen leven, net als wij deden, als in hun eigen
gaar gekookt kookvocht geborneerde besloten denkwereld. De ervaring en
dus de wijsheid komt inderdaad uit ondervinding gesproken - pas met de
jaren.
*
Het
zegt misschien veel, maar in de overgenomen tekst stond het woord
Christelijk altijd zonder hoofdletter. Vergissing of opzet? Heb dat voor
de lezer rechtgezet. Is gewoon de betuiging van respect.
En dan maar klagen dat de jeugd tegenwoordig geen discipline, geen respect of geen eerbied meer heeft voor wat dan ook.
Enne,
o ja, ook aan al die moderne onleesbare paternosterbollekekenswoorden
heb ik gesleuteld. Het woord posttraumatisch bijvoorbeeld, lees ik
liever als post-traumatisch. En dat is wat ik ervan overhoud: een post
traumatisch syndroom van anti-faustisme.
*
De
reputatie van Faust (Goethe) ken ik voldoende, en ik ben ook bekend met
diens kuren, maar om dat, met Mefisto en Papageno te willen in één
woord samenvatten als faustisme, daar wil ik van mijn goede vriend
Edwin Truyens uit Nijlen toch graag n woordje meer uitleg over.
Gramscisme!!!!!
Dat is het woord waaraan ik mij als onwetende aan dood ergerde.
Faustisme is helemaal iets anders, denk ik zo Iers van bij ons.
Voor
dit voor mij tè geleerd begrip is Wikipedia mij moeten ter hulp komen.
En wetewa? Die Gransci is n figuur uit de preéhistorie van het
Italiaans Communisme. n Soort achternalopertje van Trotsk, Ma rxski
en Leningradski. Om zodoende dan toch weer bij het Jodendom terecht te
komen
Juist, verdorie, het zijn inderdaad weer de Joden die ons dat Goddeloos Communisme gelapt hebben!
*
Met
al de vezels van ziel en lichaam gehecht zijnde aan onze goede oude
tradities, voel k mij persoonlijk geroepen om de namen te noemen van
twee eenvoudige onderpastoors van te lande uit mijn omgeving wier
namen heel zeker geschreven staan in de palmen van Gods handen, zoals
men dat zegt. Hun namen zijn niet alleen Hierboven bekend, maar ook voor
de hele wereld, op Tinternet.
De
man was zn hele actief leven werkzaam als Arbeider in de Wijngaard des
Heren in de Kivu. Na de Onafhankelijkheids-troebels kwam hij
geradbraakt terug ui de Kongo, als Pastoor naar Haringe in de omgeving
van Veurne. Hij schreef wondermooie poëzie en werd n gevierde volksheld
in de Westhoek.
Naast deze al lang overleden optimist, is er naast zoveel anderen, ook nog Pater Hendrik,
Oblaat, met dezelfde ervaring. Deze keer met een zendelingenleven op
verschillende plaatsen in Het Verre Oosten. Waarvan hij oud en versleten
en verschillende keren a.h.w. geradbraakt, méér dan 80 jaar oud
geworden, iedere Zondag nog de Mis kwam lezen in Nokere (Waregem).
Ook
zij huldigden het principe om on-vergoed en zonder eigenbelang - een
beter leven uit te dragen naar het uiteinde der wereld. Zij deden dat
zonder veel woorden, maar met daden.
Als
het (binnenkort?) ooit zo ver komt dat alle Beschavingen die er ooit
op deze planeet hebben bestaan, zullen ondergesneeuwd zijn onder één
dikke laag onwetendheid, zal Het Mensdom dan, zoals Adam en Eva, zijn Tweede Aards Paradijs beleven?
*
De
Eurocraten van De Nieuwe Wereld Orde (in wording) zijn, alwetend als ze
zijn, daarvan heilig overtuigd. Onder het inspirerend commando van het
duo Hiltlary-Clown Obama gaat het goed vooruit. Dit Nieuwe Geloof wordt
een soort genetische aangeboren overtuiging die vanaf dan moet gelden
voor elk levend en uniseks wezen. Als die Euroc Rats
als Leiders van die definitieve Religie er maar goed bij varen. Zij
geloven namelijk met volle overtuiging in alle bescheidenheid, niet in
God, maar in zichzelf.
*
*
*
Het VN-migratiepact
dat op 10 en 11 december ter ondertekening voorligt in het Marrokaanse
Marrakesh wordt door steeds meer landen sceptisch bekeken. Europese
lidstaten als Hongarije, Oostenrijk, Polen, Kroatië, Bulgarije en
Tsjechië weigeren het pact te ondertekenen, net als de VS en Australië.
Ook in België en Nederland wordt er getwijfeld. Hoewel Alexander De Croo wil ondertekenen, liet Theo Francken ondertussen weten dat de federale regering het Marrakesh-verdrag verder wil onderzoeken.
*
Wat staat er in het akkoord?
Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren
Om te beginnen, geeft de tekst een totaal nieuwe en bredere dimensie aan migratie. Merkels beruchte Wir Schaffen Das-uitspraak
betekende de aanleiding om migratiestromen (twee derde was migrant en
geen vluchteling) ruimer te omschrijven. Hoewel de tekst niet bindend
is, gaan de ondertekenende landen uitdrukkelijk akkoord om alles in het
werk te stellen om de inhoud ervan te respecteren en zo mogelijk in
wetteksten te gieten. Nadien zou de VN om de twee jaar voor elk land een
rapport opmaken om na te gaan in hoeverre het verdrag al in de praktijk
werd omgezet. Pittig detail: de EU heeft hierover niet als politieke
unie kunnen onderhandelen omdat er binnen de EU geen akkoord kon
gevonden worden. Elk land moet vervolgens zelf uitmaken of het dit pact
zal ondertekenen of niet. Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren.
Niet bindend is wel een heel relatief begrip in dit verdrag
Hoewel
de tekst juridisch niet bindend is, staat het document bol van de
termen als adopt (13 keer), agree (24 keer), guarantee (11 keer)
Landen
die de tekst die niet meer kan aangepast worden ondertekenen,
verklaren zich akkoord met de inhoud van het verdrag en engageren zich
om zich ernaar te gedragen. Binnen de kortste keren zal het pact door
slimme advocaten misbruikt worden om onze bestaande wetgeving, die nu al
zeer genereus is, verder uit te hollen.
In
de koelkast van het Brusselse Progress Lawyers Network van Mieke Van
den Broeck en haar collegas staat de champagne al koud.
Wie heeft het verdrag opgesteld?
De
specialisten die het verdrag opstelden zijn allen vertegenwoordigers
van de VN en van de VN-lidstaten. Aanvankelijk was het de EU die voor
haar lidstaten aan tafel zat, maar door de weigering amendementen in
overweging te nemen trok Hongarije zich terug en kon de EU niet langer
voor zijn lidstaten optreden zodat de verantwoordelijkheid voor
ondertekening bij elk land afzonderlijk werd gelegd.
Naast de vertegenwoordigers van de VN en de lidstaten waren ook de ngos
(Human Rights Watch, Amnesty International ) uitdrukkelijk op de
achtergrond aanwezig om het verdrag in hun voordeel om te buigen.
Evelien
Wauters, doctoraal onderzoeker in mensenrechten- en migratiewetgeving,
bevestigde door een reactie op één van mijn tweets dat ngos achteraan
in de zaal zaten als de teksten aan bod kwamen en bovendien
randevenementen organiseerden bij het overleg. Dat het nu zo stil is bij
deze organisaties hoeft .
Excuus,
maar dit is gewoon manifest onjuist. Het migratiepact is voortgekomen
uit inter-statenlijke onderhandelingen. De betrokkenheid van NGOs was
beperkt tot het observeren achteraan in de zaal of het organiseren van
rand-evenementen gerelateerd aan de onderhandelingen.
Armand Vervaeck@ArmandVervaeck
Waarom is het zo OORVERDOVEND STIL bij de NGOs en de OpenGrenzen fanatici over Marrakech?
Omdat het pact uit hun pen gerold is.
Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE verplichtingen, de migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Omdat het pact uit hun pen gerold is. Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE #verplichtingen , de #migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Over het PACT van MARAKESH werd hier op deze blog reeds gerapporteerd via
*
Vaststelling.
Het
is nog maar de laatste 2 à 3 dagen dar de radio; de gazetten of de TV
zeer afstandelijk enkele softe besprekingen worden gewijd aan dit
onderwerp. Het is als op eieren lopen, om toch maar niet te moeten
gewagen over de bindende kracht van dit Pact, dat voorgesteld wordt
als een zaligmakend aanradertje.
En
zeggen, dat, in al zijn gestrengheid de basistekst reeds dateert en
wacht op uitvoering sedert..1973. Lees: via de vluchtelingenstroom uit
allerlei oorlogsgebieden is de omvolking al lang een
voldongen feit. Correctie over die oorlogsgebieden, meestal in
islam-gebieden, dient U te lezen dat deze oorlogen ofwel door de Uno, de
NAVO, de Westerse Wereld of (onder de democ ats) door de USA werden uitgelokt een a.h.w. gepatroneerd.
Palliatieve Zorgverstreekking.
Ook
daar zijn gekwalificeerde Gutmenschen getraind om zo vriendelijk
mogelijk de ultieme injectie te vergoelijken Ook dat zijn geen moorden,
alleen het dienstbetoon om op latere leeftijd iemand voor zijn bestwil
uit het leven te helpen stappen.
Wordt vervolgd
*
In
eigen land, een van de 174, is federale blauwe Sjarel vòòr. Theo
Francken, namens de dienstdoende meerderheid in Vlaanderen, is tegen.
Maar wat primeert is het (gezllig) uitstapje naar Marokko op Dinsdag 11
en Woensdag 12 December aanstaande.
Politieke beroepsmisvorming, zoals U zizr
*
Aanleiding voor mij om eens n totaal andere soort
op
de tafel te gooien. Ondergetekende bekent in alle ootmoed bij zichzelf
deze afwijking die, net als de Christelijke Levensbeschouwing, niet meer
van onze tijd is.
Niemand uit de rationalistische hoek ontsnapt er aan Namelijk het denken in conservatieve begrippen in alle aspecten van het dagelijks leven.
Naast
Burgerplichten, Beroepsplichten, Persoonlijke Plichten, en in de
allereerste plaats Familie & Gezinsplichten, overal liefst zo goed
mogelijk bekend, allemaal persoonlijke plichten. Allemaal Plichten van
staat zoals vermeld in de goede oude Mechelse Catechismus. Daarnaast
zijn er nog de plichten die automatisch verbonden zijn aan
Rechtspersonen. Ja Ja, hier is n boekhoudertje aan het woord.
Die
N.V.s, V.Z.Ws. en al die vele andere detail-verschillenen: ze zijn
allemaal ingebusseld en omzwachteld in een strikt op maat gemaakt
juridisch maatpakje. Vennootschappen in welke vorm dan ook, hadden
vroeger Bestuurders, Afgevaardigde Bestuurders, Zaakvoerders, enz. Na
ver-Amerikanisering zijn dat allemaal CEOs geworden: Chief Executive Officers.
Pour les Flamads la même chose.
Die CEOs, worden ook wel eens Mangers genoemd. Arrangeerders dus.
Benieuwd welke omgangstaal de Rechterlijke Macht gebruikt als het over verantwoordelijkheid gaat.
Syndicaten
bijvoorbeeld hebben geen rechtspersoonlijkheid en wettelijk gezien
bestaan die dus niet. Enfin, ze bestaan wèl, maar alleen als juridisch
ongrijpbare spoken. Als het om verantwoordelijkheid en schadevergoeding
gaat. Gebroken winkelruiten en zo.
Die
kunnen dus schade berokkenen of slaan en kerven op de Politie zoveel
als ze willen, als organisatie dragen die nul komma nul
aansprakelijkheid. Met andere woorden: hun bankrekeningen zijn veilig.
Coburgia is wel het enige land ter wereld waar beroepsverenigingen van
werknemers geen juridisch statuut hebben.
Ach ja, dat Coburgia van ons is werkelijk een écht goê landje.
*
Idem dito dus voor al die NGOs. To be or not to be, weette wel.
Net
als bij de Vakbonden zitten die overal mee aan de
onderhandelingstafels. En die zitten daar niet als gewone waarnemers.
Maar aks de mens geworden gewetens van de polletieke raddraaiers. Ze
zitten daar dus in exclusiviteit niet alleen om mee te beslissen, maar
om te zorgen dat hùn beslissingen een wettelijk omhulsel krijgen.
*
Het begrip NGO dateert trouwens am van 1945, d.i. aansluitend op de Val van Het Dritte Reich, en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). Die was dus toch niet dermate verkeerd, dat er voor opvolging diende te worden gezorgd.
Mij
was het alsof er tussen de woorden van Bart Maddens beiaardklanken in
de lucht hingen. Maar dakannie. Vanwege vieze smoel van Vlaanderens
Strafste.
Stilgestaden. Of wilde ook aan de duer vliegen?
*
Vloigt de blauwvoet
Storm op zee
*
Deze tekst werd uitgesproken als laudatio voor Hendrik Vuye en Veerle Wouters bij de uitreiking van de Erepenning Albert De Cuyper van het Vlaams Komitee voor Brussel op 9 november 2018.
Voor de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet
De
Vlaamse Beweging maakt een moeilijke tijd door. In 2014 werd een
communautaire stilstand van vijf jaar gedecreteerd. Allicht nog nooit
sinds de tweede wereldoorlog werd gedurende zo een lange periode zo
obsessioneel gezwegen over de communautaire problemen als tijdens de
voorbije jaren. Maar bij nader inzien klopt dit niet echt.
De gedwongen omertà geldt enkel voor de Vlaamsgezinden in de regering. Over
het versterken van de Vlaamse autonomie mag niet worden gesproken. Voor
de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet. Zij mogen naar
hartenlust pleiten voor herfederalising. En bij nader inzien is de
communautaire stilstand niet echt een stilstand. Het is een achteruitgang.
Denk aan de verengelsing van de militaire school, denk aan de
taalregeling voor octrooien, denk aan de aantasting van de taalwetgeving
in gerechtszaken.
Dat
laatste is voor deze bijeenkomst bijzonder relevant. Wie had opgemerkt
dat er een wetsontwerp voorlag in de Kamer dat de taalwetgeving in
gerechtszaken op cruciale punten onderuit haalde? Inderdaad, enkel de
twee personen die we hier vandaag huldigen. Zij waren het die het hadden
gezien, en die hierover op 11 juni van dit jaar aan de alarmbel hebben getrokken, via een column op knack.be.
Waren
zij er niet geweest, dan had er geen haan naar gekraaid, of,
toepasselijker, geen leeuw naar gebruld. Ik moet zeggen dat ik als
flamingant toch geruster slaap, omdat ik weet dat er nog altijd twee
personen zijn die al de wetteksten, ja zelfs het Belgisch Staatsblad
uitpluizen.
Inderdaad,
terwijl anderen slapen, doorploegen Vuye en Wouters het Belgisch
Staatsblad, op zoek naar de bugs in het Belgische systeem. En dat is
vervelend voor de regering, heel vervelend zelfs in een failed state als
België, kampioen in de institutionele foefelarij. Ik denk daarbij
bijvoorbeeld aan de constitutionele fraude waar de regering zich eind
2015 schuldig aan maakte. Het gaat om Prins Amedeo van België, die
op 5 juli 2014 huwde zonder de toestemming te vragen aan de regering en
daardoor zijn recht op de troon verloor. Maar het jaar nadien verandert
hij blijkbaar van gedacht en vraagt hij toch toestemming. Die
toestemming wordt gegeven bij KB, terwijl dat volgens de Grondwet enkel
kan met toestemming van beide Kamers. De regering had gehoopt dat
niemand die constitutionele fraude zou opmerken. Maar dat was dan,
opnieuw, buiten Vuye en Wouters gerekend, die alles opmerken.
Vlaanderen
Ik ben er zeker van dat de factor V&W een belangrijke rol speelt
Ik ben er zeker van dat de factor V&W een
belangrijke rol speelt in de Belgische besluitvorming. Ik stel me dan
de leden van het kernkabinet voor die in een of ander duister
achterkamertje een zoveelste vunzige en juridisch betwistbare Belgische
deal willen sluiten. Ach, niemand merkt het op als dat in het Staatsblad
verschijnt zegt de ene minister. Tot iemand anders de namen noemt van
het tweetal dat niet genoemd mag worden, en prompt wordt de deal
afgeblazen. Hoe vervelend toch: er zijn nog twee burgers in dit
koninkrijk die met kennis van zaken het Staatsblad lezen.
Het schaduw-Staatsblad
Je
zou zelfs kunnen zeggen dat Vuye en Wouters niet enkel het Staatsblad
van a tot z lezen, maar ook met alles wat zij schrijven aan boeken,
columns, parlementaire vragen, enzovoort een soort schaduw-Staatsblad produceren.
De frequentie van wat zij publiceren is misschien nog niet zo groot als
de frequentie waarmee het Staatsblad verschijnt, maar het scheelt toch
niet zo veel. Ik zal me hieronder beperken tot de boekproductie, meer
bepaald de trilogie De maat van de monarchie, Sleutels tot ontgrendeling
(het grendelboek) en
de wetenschappelijke boeken zijn niet Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk
Er
bestaan heel veel wetenschappelijke publicaties over de
staatshervorming en de Belgische instellingen, maar die zijn ofwel zeer
neutraal ofwel eerder Belgischgezind van inslag, in die zin dat ze de
lof zingen van het Belgische model. Er bestaan ook heel wat
Vlaamsgezinde boeken over de staatshervorming, maar die zijn meestal
weinig wetenschappelijk. Zo ontbreekt vaak een bronnen-apparaat. Als
lezer kun je dan niet controleren of alles wat in die boeken wordt
beweerd wel klopt. Kortom, de wetenschappelijke boeken zijn niet
Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk. En
dat is dan meteen de unieke bijdrage van Vuye en Wouters: zij produceren
boeken die én wetenschappelijk én Vlaamsgezind zijn. Boeken geschreven
vanuit een Vlaamsgezind perspectief, maar met een uitgebreid
bronnen-apparaat, met verwijzingen naar primaire bronnen zoals
wetteksten en parlementaire voorbereiding. De kritische lezer kan alles
nakijken.
Institutionele volksverheffing
Hun boeken zijn altijd heel helder geschreven
Veel
juristen en constitutionalisten schrijven in een zeer hermetisch
taalgebruik, bestemd voor een beperkte incrowd. Dit is een tweede
belangrijk kenmerk van Vuyes en Wouters publicaties, namelijk dat zij
heel veel moeite doen om de institutionele problemen inzichtelijk te
maken. Hoe moeilijk het institutionele kluwen ook is, Vuye en Wouters
slagen erin om het te ontrafelen. Terwijl anderen de lezers proberen te
overdonderen met de techniciteit, nemen Vuye en Wouters de lezers bij de
hand en gidsen hem of haar door het labyrint van de instellingen. Hun
boeken zijn altijd heel helder geschreven, en lezen daardoor ook heel
vlot.
Je
voelt dat beide auteurs ook en vooral gedreven worden door een
educatieve bekommernis. Het feit dat ze allebei prof zijn is daar
ongetwijfeld niet vreemd aan. Zoals bekend houden proffen zich
tegenwoordig vooral onledig met het publiceren van Engelstalige artikels
in internationale tijdschriften, gelezen door een klein kransje van
specialisten, als ze al worden gelezen. Vuye en Wouters daarentegen
stellen hun expertise ter beschikking van de maatschappij, van het volk.
Zij doen als het ware aan institutionele volksverheffing.
De
boeken van Vuye en Wouters zijn ook verrassend gematigd. Dat was mij al
opgevallen bij hun eerste boek: De maat van de monarchie. In feite is
dit geen zo een radicaal of revolutionair werk. Zeker, de auteurs maken
een vlijmscherpe diagnose van de monarchie, leggen feilloos de vinger
op de wonde en zijn duidelijk zelf republikeins. Maar
het boek eindigt met 25 al bij al vrij gematigde voorstellen om
monarchie toch enigszins te verzoenen met democratie. Het zijn
allemaal voorstellen waar ook democratische koningsgezinden (voor zover dat ten minste geen contradictio in terminis is) zich in zouden moeten kunnen vinden.
Het boek werd voorgesteld in april van 2016, toen de auteurs aan het hoofd stonden van Objectief V
binnen de N-VA. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het pragmatisme van het
boek toen vooral in het licht daarvan zag. Maar een paar maanden nadien
was er dan de breuk tussen de N-VA en het duo V&W. En in het
voorjaar van 2017 verscheen het tweede boek Sleutels tot ontgrendeling, het eerste van het helemaal vrijgevochten duo.
Er wordt in het boek niet gepleit voor een revolutie
1830
*
Het
boek was vintage Vuye en Wouters: Vlaamsgezind én wetenschappelijk,
helder geschreven, aangenaam om te lezen, maar ook, opnieuw, voor mij
toch verrassend gematigd. Er wordt in het boek niet gepleit voor een
revolutie. Het was, ter herinnering, op de nieuwjaarsreceptie van de VVB
van 2013 dat Hendrik
Vuye uit de kast kwam met de zogenaamde Vuye-doctrine. Hij legde toen
uit dat het altijd mogelijk is om buiten de grondwet te treden, op
voorwaarde dat er daarvoor een democratische legitimiteit is. Volgens
hem heeft het Vlaams Parlement die legitimiteit om te ontgrendelen.
Maar Het Grendelboek
kun je bezwaarlijk de bijbel van de Vuye-doctrine noemen. Nee, ook hier
weer maken Vuye en Wouters wel een vlijmscherpe diagnose van de
verschillende grendels in het Belgische model, maar formuleren ze
tegelijkertijd realistische en pragmatische voorstellen om het systeem
te ontgrendelen, en om, ondanks de grendels, toch stappen vooruit te
zetten inzake Vlaamse autonomie.
Pragmatisch realistisch, of radicale lippendienst?
Ik
heb dat altijd een wat vreemde paradox gevonden. In de pers werd het
beeld geschetst van Vuye en Wouters als communautaire scherpslijpers,
radicalen die zich niet meer konden vinden in de gematigde koers van hun
partij, waardoor het tot een breuk gekomen is. Maar als je de moeite
doet om te lezen wat ze voorstellen, dan is dat helemaal niet zo
radicaal.
Het is zelfs vaak minder radicaal dan wat de N-VA voorstelt. Dat komt nergens zo duidelijk tot uiting als in Het Brusselboek:Vlaanderen voltooid.
De N-VA stelt voor om een Brusselkeuze in te voeren. Voor wat betreft
de gemeenschaps-bevoegdheden en de personenbelasting zouden alle
Brusselaars een keuze moeten maken tussen Vlaanderen en Wallonië,
terwijl Brussel integraal bevoegd zou worden voor de grondgebonden
bevoegdheden.
De 19 Brusselse Baronniën
*
Vuye
en Wouters geloven niet in dit model. Ze doen dit af als volstrekt
onrealistisch. In de plaats doen ze opnieuw een reeks pragmatische
voorstellen die het huidige Brusselse model bijsturen maar toch niet
fundamenteel veranderen. Voorstellen ook die er telkens expliciet op
gericht zijn om de band tussen Brussel en de rest van Vlaanderen te
versterken.
*
die radicale voorstellen liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier
Men
kan erover discussiëren of de door Vuye en Wouters voorgestelde
hervormingen voldoende zouden zijn om le mal Bruxellois te genezen.
Feit is in elk geval dat het model van de N-VA oneindig veel radicaler
is dan wat Vuye en Wouters voorstellen. Alleen, die radicale voorstellen
liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier, als
ze al niet bij het ADVN zijn gedeponeerd. Het is natuurlijk gemakkelijk
om radicale en revolutionaire voorstellen te doen en die vervolgens
verticaal te klasseren of er hoogstens wat lippendienst aan te bewijzen.
Om daarna lui achteruit te leunen in de zetels van de Belgische salons
en rustig af te wachten tot er ooit eens, in de verre toekomst, een
communautaire big bang zal plaatsvinden. De benadering van V&W is
heel anders. Zij formuleren pragmatische en realistische voorstellen,
goed geargumenteerd en onderbouwd, en gaan actief op zoek naar een
draagvlak daarvoor.
Al
de hoger opgesomde kenmerken van het V&W-oeuvre culmineren als het
ware in het Brusselboek. Brussel was ongetwijfeld de grootste uitdaging
voor het duo. De institutionele complexiteit bereikt hier een haast
bovenmenselijk niveau. Dit onontwarbare kluwen uitpluizen, op een
heldere en leesbare wijze uitleggen aan de lezer, dat is haast een
mission impossible. En toch slagen de auteurs precies daarin wonderwel.
Het detaillisme van de Vlaamse primitieven
We maken als het ware een impressionistisch schilderij
In
het Brusselboek was er nog iets anders wat ik speciaal heb
geapprecieerd. Iets wat zeker ook aanwezig is in de andere boeken, maar
misschien het best tot zijn recht komt in het Brusselboek. Dan heb ik
het over de ongelooflijke zin voor detail. Wij (politicologen,
journalisten, analisten ) hebben de neiging om de grove borstel te
gebruiken als we de instellingen willen uitleggen. We maken als het ware
een impressionistisch schilderij, waarop je enkel de ruwe contouren
kunt zien.
De
boeken van Vuye en Wouters daarentegen zou ik eerder vergelijken met de
schilderijen van de Vlaamse primitieven. Daarop staan zelfs de kleinste
details afgebeeld zonder dat die afbreuk doen aan het grote geheel. Dan
denk ik bijvoorbeeld aan de aandacht die zij besteden aan de naam van
het Brussels gewest: het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. Niet het
Brussels Hoofdstedelijk Gewest, ook niet het Brusselse Hoofdstedelijke
Gewest, en al zeker niet het Brussels Gewest, maar wel het Brusselse
Hoofdstedelijk Gewest. Dat heeft inderdaad zijn redenen. Daarvoor
verwijs ik naar de paginas 122 en 123 van het Brusselboek: een van de
vele bijzondere spitsvondige passages.
Stilstand die achteruitgang is
Ik
kom tot een besluit. We beleven als Vlaamse Beweging een moeilijke
tijd: een tijd van communautaire stilstand die in feite achteruitgang
is, een tijd van institutionele lethargie, waarbij ook flaminganten
steeds meer terugschrikken voor de techniciteit van de communautaire
dossiers, een tijd waarin zij zich, misschien
deels uit gemakzucht, steeds meer verliezen in symbolische identitaire kwesties.
Wat
een geluk, denk ik dan, dat we in deze moeilijke tijden nog Hendrik
Vuye en Veerle Wouters hebben, die de flaminganten bij de les houden,
die de Belgische foefelaars op de vingers blijven kijken, die de
Vlamingen wegwijs maken in het labyrint van de Belgische instellingen,
en die ons zo met de neus op de communautaire wantoestanden blijven
duwen, hoe technisch die ook zijn.
Om
al deze redenen denk ik dat het Vlaams Komitee voor Brussel dit jaar
een uitstekende keuze gemaakt heeft, en dat Hendrik Vuye en Veerle
Wouters de erepenning Albert De Cuyper dubbel en dik verdienen. Ik wens
er hen dan ook van harte mee te feliciteren.
Bart Maddens
Bart Maddens is politicoloog en germanist.
*
Lees meer van Bart Maddens
Het vrijgevochten duo van de Vlaamse Beweging
Neem de Catalaanse republiek serieus!
14 oktober: traditionele partijen en N-VA verliezen
Onmogelijke spreidstand in Catalonië
Op zoek naar de bronnen van de cocaïne-stroom
*
steun doorbraak
Wil
u graag meer lezen van Bart Maddens? Doorbraak is een onafhankelijk
medium zonder subsidies. We kunnen dit enkel doen dankzij uw financiële
steun. Uw steun geeft onze auteurs de motivatie om meer en regelmatiger
te schrijven. Steun ons met een kleine bijdrage of word vandaag nog
Vriend van Doorbaak.
Een
lang, maar uiterst leerzaam stukje proza. Loeiharde diplomatie, als U
het mij vraagt. Maar of diplomatie volstaat om de Hoofdstedelijke
hoerenboel op te ruimen blijft nog een open vraag. Als de transfers
desnoods à la May zouden gestopt worden lijk de Brxit en straks ook de
Ialeave van Salvini, monter en vastberaden, zit de kans er dik in dat
het lukt. Het is niet voor niks, dat de Chinezen er een Grot van
Alibaba en de Veertig Rovers willen van maken. Dat zal, tussen-in de
spreekwoordelijke stakingsdagen, veel werkgelegenheid scheppen. En dat
niet alleen: er zal ook veel poen kunnen geschept worden, en hebben ze
ons, de Vlaamse plukkiekens, niet meer nodig om kippenbouillon met
balletjes te eten.
Blijft
over: Brussel, het weg te bombarderen Hoofdkwartier van de E.U., de
Hoofdstad van een niet meer bestand Konikrijk. Vandaag, 15 November,
laatste Te Deum ter eere van Het Koningshuis?
Brussel!!!
Het Hoofdstedelijk Gewest dient eerst te worden afgeschaft, zodat de
Stad zelf kan ééngemaakt worden. Met één ipv van 20 duurbetaalde
Gemeentebesturen.
Maar
de fopspeen van die aanbeden grondwettelijke tweetaligheid blijft
iedereen parten spelen. Het zaakje, met al die Nieuwkomers is toch
niet meer te redden. Want er zijn al lang geen twee talen meer, maar
tweehonderd. Zelfs de hondennin de straat begrijpen elkaars geblaf niet
meer.
Zoials
op deze blog al vele jaren geschreven: de eigenaars, dat zijn wij,
verkopen de grond met alles er op en er aan, inclusief de inboedels, aan
de meestbiedende. Misschien inees aan die Spleetogen van Alibaba met
hun E-Commerce? Nadat eerst zowel Tromp als de Poet een bod hebben
kunnen doen.
Zaak
opgelost, en met de opbrengst kan de hemelhoge Staatsschuld ineens
finaal worden afbetaald. Case closed en, net als vroeger, mogen alle
kerkklokken van het Land beginnen beieren. Francofonie content, wij
content, heel de wereld content!
Want
pp die manier zou het hellegat van de molenbeek misschien tot
diepzee-haven kunnen worden uitgebaggerd waarvoor de Francofonie als
honderden jaren kwaad is op de Vlamingen. Omdat die als uit Gods handen,
bijna verzuipen in dat soort diepzeehavens. Zelfs Paul Magniette in
Scharrelroii zal zijn zin hebben gekregen, want zowel daar als in Liege
en in Namour zouden er zeeschepen met tot 5.000 containers kunnen
aanmeren.
beter
eens Mary Evans Picture Library zouden lezen. In het artikel Is een
progressief vrouwbeeld houdbaar in tijden van groeiend conservatisme?
door Eva Kestemont
(KnackWeekend.be van 11/11/2018, betaalmuur)
verklaart Sofie De Graeve(activiste bij de feministische denktank Furia) het volgende:
Als
extreemrechtse groepen nog groter zouden worden, is dat absoluut
bedreigend. Hoe meer vrouw-onvriendelijke uitlatingen ze doen, hoe meer
de drempel verlaagt voor anderen om dat ook te doen.
Sofie De Graeve
kent
blijkbaar het verschil niet tussen extreemrechts en conservatief. Zij
is niet de enige trouwens, want in het progressieve kamp maakt men al
jaren, al dan niet bewust, het onderscheid niet meer. Zowel De Standaard, De Morgen als Knack gebruiken rechts-conservatisme, extreemrechts en rechts-populisme voortdurend door elkaar.
Ook sommige mediagenieke politicologen durven wel eens de mist in te
gaan. Deze begripsverwarring doen hun geloofwaardigheid alvast geen
goed.
Cultuur-relativistisch extremisme
Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief
De muzikant Wim Claeys deed het onlangs ook in het Radio1-programma Touché: Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond
maakt er geen geheim van dat het kinderen wil opvoeden tot
rechts-conservatieve nationalisten. Dat is een vorm van
kindermishandeling. Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt
rechts-conservatief. Of
het VNJ
inderdaad
extreemrechts is, daarover valt te discussiëren, maar naar progressieve
normen valt alles wat met Vlaams-nationalisme te maken heeft
automatisch in die categorie.
Het
autoritarisme komt vandaag echter niet alleen uit extreemrechtse hoek.
Wim Claeys wil blijkbaar ouders die niet meestappen in het
cultuur-relativistisch verhaal de voogdij over de eigen kinderen
ontnemen. Benieuwd of sociaal-conservatieve moslims of orthodoxe Joden
ook geviseerd zullen worden wanneer men dit in de praktijk gaat
omzetten, want de progressieve ode aan de diversiteit stopt daar waar
witte mensen het centrum ter rechterzijde overschrijden.
Abortuswetgeving
Terug
naar het artikel in Knack. Sofie De Graeve verwart daarin
vrouwenrechten, namelijk het gelijke recht op keuzevrijheid voor de
vrouw, met gendergelijkheid en het recht op abortus. Zo fulmineert deze furia (Italiaans voor woede) tegen de beslissing van de Amerikaanse president Trump om buitenlandse ngos
die abortus aanbieden niet meer te financieren, en tegen de
verstrenging van de abortuswet door de conservatieve Poolse regering.
Roets 2019
de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen
Zonder
het debat te willen openen over hoe liberaal de abortuswetgeving moet
zijn, hoeft men heus niet extreemrechts te zijn om een zekere afkeer
te hebben van de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve
feministen zoals De Graeve wanneer ze praten over dit onderwerp.
Conservatieven beschouwen het leven als een mirakel, al dan
niet in de religieuze betekenis, en zeker niet als een last voor de
vrijheid van vrouwen. Een echte solidaire samenleving vermindert de
impact van deze vooral voor de vrouw ingrijpende verandering, en zet in
op preventie van ongewenste zwangerschappen, niet op het minimaliseren
van de rechten van ongeboren kinderen of het inzetten van abortus als
contraceptie.
Gender-studies
hun overschot aan empathie
De
Furia-activiste vindt het ook schandalig dat in Hongarije onlangs de
gender-studies aan de universiteiten werden geschrapt. Zoals Othman El
Hammouchi reeds vorige maand schreef op Doorbraak zijn gender-studies
gecorrumpeerd door postmoderne doctrines over de sociale constructie van
waarheid en wetenschap. Omdat onze samenleving gelukkig structurele
discriminatie van vrouwen grotendeels heeft weggewerkt, moeten
progressieve feministen zoals De Graeve op zoek gaan naar onderbewuste
of verstopte ongelijkheid om toch maar aan te kunnen tonen dat onze
maatschappij seksistisch is. Zonder slachtoffers weten zij namelijk geen
blijf met hun overschot aan empathie. Indien men gender definieert als
het geheel van maatschappelijke verwachtingen en percepties die
verbonden worden aan beide geslachten, dan kan men daar inderdaad een
objectieve studie van maken, best gecombineerd met biologische en
gedrags-psychologische inzichten.
Onderdrukkend rollenpatroon?
Ook
volgens De Graeve lijden vrouwen nog steeds onder het klassieke
rollenpatroon, en willen de meesten dat veranderen. Indien dit inderdaad
correct is, ben ik alvast benieuwd naar statistisch onderzoek terzake.
Of het klassieke rollenpatroon onderdrukkend is, in een land waar
iedereen de vrije keuze heeft over de eigen invulling van het leven,
lijkt mij twijfelachtig.
De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen
Het
is belangerijk dat een koppel afspraken maakt in het huishouden waarin
beide zich kunnen vinden. De overheid heeft zich niet te moeien met de
verdeling van de dagdagelijks karweien in het gezinsleven, noch moet de
vrije en bewuste keuze van een vrouw om een traditionele rol op te nemen
gestigmatiseerd worden als een lijdensweg of onderdrukking. De taak van
de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen, niet alleen
met woorden (of wetten) maar ook met daden. Feministische activisten
zouden beter pleiten voor meer vluchthuizen, betere sociale begeleiding
en gemakkelijkere toegang tot bescherming voor vrouwen die uit hun
onderdrukkend milieu, van welke kleur die ook is, willen vluchten.
Geen conservatieve vrouwen?
Volgens
journalist Eva Kestemont zijn vrouwen een minderheid op de ledenlijsten
van rechtse en conservatieve bewegingen: Het conservatief pamflet dat
Philip Roose afgelopen zomer lanceerde, werd bijvoorbeeld door slechts
vijf exemplaren ondertekend, tegenover veertig mannen. Vijf exemplaren.
U zou als man eens zo over een vrouw moeten spreken, maar dit terzijde.
Het
stuk op Doorbraak is niet het conservatief pamflet van Philip Roose,
maar had meerdere auteurs. Kestemont had dit kunnen weten indien ze haar
werk als journalist grondig had gedaan en bijvoorbeeld mij had
gecontacteerd. Maar blijkbaar ligt de norm bij de nieuwe lichting
Knack-redacteurs niet zo hoog de laatste tijd, en is het niet meer nodig
de mensen waarover men schrijft te contacteren.
zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd
Waarom
er maar vijf vrouwen onder het stuk staan, heeft drie redenen. Ten
eerste is er niet specifiek naar vrouwen gezocht, maar werden
willekeurig mensen gecontacteerd waarvan men dacht dat ze achter de
boodschap van het manifest stonden. Ten tweede zijn vrouwen jammer
genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd, en zijn zij
in mijn politieke kennissenkring helaas nog steeds een kleine
minderheid. Een kleine rondvraag bij lokale politieke partijen over hoe
moeilijk het is om vrouwen te vinden die op de kieslijsten willen staan,
is hierbij zeer verhelderend. T
en
derde worden vrouwen minder aangesproken door het conservatisme omdat
de voornamelijk progressieve media en opiniemakers aan deze stroming een
reactionaire en dus vrouwonvriendelijke definitie geven. Ook verwart
men steevast het ethische sociaal-conservatisme met het politieke
liberaal-conservatisme.
Spontane groei en tradities
Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen
N-VAster
Els van Doesburg legt gelukkig even verder in het Knack-artikel de
vinger op de wonde: Ik denk dat veel mensen denken dat de vrouw in het
conservatisme een beperkte rol in te spelen heeft. Dat klopt niet. Ik
wil vooruit, ik wil niet terug naar de jaren 50. Maar ik geloof wel in
een spontane groei van de samenleving en in tradities. Dat is een visie
die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen. Conservatieven
van de 21e eeuw pleiten niet voor vrouwen aan de haard, maar evenmin
beschouwen zij die keuze als minderwaardig of onderdrukkend. In ons
conservatief pleidooi pleiten we ervoor dat zaken als geslacht,
leeftijd, huidskleur of seksuele voorkeur geen beperking mogen vormen om
te kiezen welke plaats men in de samenleving inneemt.
Ironisch
genoeg zijn het vandaag de progressieven in Vlaanderen, zowel de Furia-
als de Nieuw-Vlaamse feministen, die op dit vlak kost wat kost hun
visie willen opleggen. De eerste door het traditionele rollenpatroon als
een pijnlijke onderdrukking voor te stellen, de tweede door
bijvoorbeeld de hoofddoek op zoveel mogelijk plaatsen via wettelijke weg
te willen verbieden. Voor conservatieven heeft de overheid zich niet te
moeien met de keuzevrijheid van de vrouw. Integendeel, ze moet die
juist garanderen. Door één visie langsheen staatswege op te leggen
verkleint juist de diversiteit en de keuzevrijheid.
Gelijkheid gekaapt
Sofie
De Graeve van Furia vindt ook dat conservatieve groeperingen het
verhaal van gelijkheid tussen man en vrouw kapen om te gebruiken in hun
antimigratie-agenda, waarbij ze verwijst naar Theo Francken en Zuhal
Demir: Conservatieven hebben volgens haar geen problemen met vrouwen,
zolang ze maar lijken op de gemiddelde vrouw uit de witte middenklasse.
Zoals
reeds hierboven geschreven, zijn Franken en Demir op dit vlak geen
conservatieven, maar progressieven zoals De Graeve zelf, omdat zij via
de overheid een ethische norm willen afdwingen die behoort tot de
persoonlijke levenssfeer. Dat extreemrechts en een deel van rechts in
het anti-Islamdiscours de nadruk legt op het gebrek aan vrouwenrechten
in de moslimgemeenschap, zeker in de niet-Westerse samenlevingen, is
inderdaad correct en meestal terecht. Of die bezorgdheid nu al dan niet
gemeend is, laat ik in het midden. Voor de meesten wel, voor anderen is
het electoraal opportunisme. Maar eender welke feminist zou toch
tevreden moeten zijn voor elke aandacht voor meer vrouwenrechten, uit
welke hoek of omwille van welke reden het geuit wordt.
een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit
Het
is echter vreemd dat Furia-feministen als De Graeve zoveel aandacht
hebben voor de positie van vrouwen in de witte middenklasse, en niet
voor die in culturen waar er rond vrouwenrechten nog veel werk aan de
winkel is. Daarenboven kan men niet enerzijds fulmineren tegen het
onderdrukkende traditionele rollenpatroon en daarnaast zwijgen over de
hoofddoek, en varianten daarvan, die wel symbool staan voor een
patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit. Zelfs in haar
fanatieke visie op het feminisme is Sofie De Graeve niet consequent uit
schrik voor het racisme-spook: de eigen witte cultuur valt ze frontaal
aan, maar voor de reactionaire of sociaal-conservatieve aspecten in de
niet-witte cultuur is ze blind. Deze vorm van schizofrenie is inherent
aan het cultuurrelativisme.
Visie niet opleggen
Een
conservatief kan echter perfect een moderne visie van de vrouw
verdedigen zonder daarom deze te willen verplichten aan iedere vrouw.
David Hume benadrukte dat politiek moet gaan over concrete beleidsvragen
en niet over het beslechten van de ultieme waarheid. Conservatisme in
de 21e eeuw is daarom zeker niet tegen vrouwenrechten, integendeel, wel
tegen positieve discriminatie zoals quota op basis van huidskleur,
afkomst of geslacht.
vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen
Daarenboven
wil de conservatief een vrijheids- en verantwoordelheidscultuur
garanderen, door het stimuleren van burgerschap en het respect voor de
democratische beginselen. Men maakt geen kostbaar weefsel door een
(progressieve) visie met geboden en verboden tot in de huiskamer op te
leggen, of met het verlenen van voorrechten aan allerhande minderheden,
wel door met elkaar te leven en een gedeeld waardenkader te scheppen als
fundament voor onze Vlaamse samenleving. Zoals de wijze Dalai Lama
placht te zeggen: Waar het verstand ophoudt, begint de woede. Of de
Furia.
Philip Roose
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De
lezer zal het wel niet erg vinden, als ik het kort hou. Genoeg is
genoeg, zelfs véél te véél. En daarenboven totaal verloren Vlaams.
*
Ik
begrijp maar al te goed sommige frustraties en vooral verstaan ik dat
beroepsmensen in de schrijvelarij ook moeten leven. Wat houdt hen dan
tegen om te doen lijk Boer Clercq (Wielsbeke), de latere
tapijt-gigant. Gestopt in het vlas llijk iedereen, maar n gat in de
markt gezocht en gevoden.
*
Zij Leitmotiv?
Dromen, Denken,, doen, volhouden.
Die
man stond 24/24 met vrouw en kroost samen in zijn bedrijven. Zijn Madam
had geen problemen met emancipatie. Niet in huis, niet op de boerderij.
Niet op de werkvloer. En volgens mij ook niet met een of ader
gender-vraagstuk. Daar was geen tijd voor.
De Knack, nochtans ook n West-Vlaams bedrijf, is dan weer koek van een totaal andere deeg.
Ach
kom: het vat kan maar geven wat he inhoudt. En die droesem wil men dan
uitgesmeerd zien boven op de fierheid om in woord en daad n rechtgeaard
Vlaming te zijn.
Mannen én vrouwen die zijn wat ze zijn, zoals door God geschapen.
*
Heeft
U zich al eens afgevraagd wat bijvoorbeeld de kwinkelierende leeuwerik
denkt als hij hoog boven de koerenvelden zijn eindeloos muzikaal talent
aan de wereld laat horen?
Het zijn, net als bij Gezelles meirelaar, galm op wedergalm, t zijn lijk Davids Psalmen, t is lijk orgeltaal.
Niks aan te doen. Leven en laten leven. Ons Lieven Heerke moet van elk zijn getal hebben!
*
PS
Ik
zou graag eens wat meer horen over het rechtvaardigheidsgevoel van de
betrokken Dolle Minas. Zoals dat er veel rijkere mensen bestaan dan ze
zelf zijn en vooral wat ze denkt hieraan te doen?
Enne,
voor geval ze de Liefde van hun leven nog niet tegen het lijf zouden
gelopen zijn, stuur ik hen langs deze weg mn beste wensen voor een
Nieuw en Gelukkig 2019. De aanhouder wint!!!!!
We beleven hachelijke tijden! Die zullen later aangeduid worden als De Post Obama Tijd.
*
De
dagen zijn mij de helft te kort geworden. Inderdaad, ik ben niet meer
van de jongste. Geen 28, maar 82 jaar geworden Wie lang leeft kan dus
veel meemaken. Maar het wordt me toch n beetje teveel. Want alles komt
toch altijd op hetzelfde neer. Alles is altijd de schuld van de andere.
Alleen wat dik meevalt of spectaculair uitvalt, is dank zij hen.
Die
Joekrien is, dank zij deze Zwarte Clown en Moslim Broeder zoals de
rest van de familie, in directe samenwerking met onze bloedeigen NAVO,
veranderd in een levend kruitvat. Met lont vertrekkende van uit het
EU-Parlement, gebruiksklaar van uit Brussel.
Gelijktijdig
bewegen zich traag maar zeker in Midden-Amerika tal van karavanen. In
tot de nok vol geladen beestenwagens, richting de Trump Muur. Amerika
houdt de adem in. En dus wij ook. Want het houdt niet op. Het is alsof
de Romeinse Keizer Hadrianus na 1600 jaar diepe rust, is teruggekeerd om de Barbaren uit zijn Rijk te weren.
Of hangt er, nu de kanonnen van het IJzerfront zwijgen, alleen maar onweer in de lucht?
Pausen
treden dezer dagen maar af lijk vliegen die walgen van een bevuild
klontje suiker. Beneductus XIV, de jeugdige Hitler-Junge Ratzinger,
trad onverwacht vrijwillig af, na een dwingend onaangekondigd kort
blitzbezoek van de Amerikaanse onruststoker en Obama-slippendrager
Georges Soros.
Naar
gezegd werd wegens lang verdoken gebleven kindermisbruik. Van horen
zeggen, hé. Al is het zo, dat van veel horen zeggen men ook veel kan
horen liegen. Zon dingen als vaandelvlucht gebeuren inderdaad, naar men
zegt, maar één keer in de 1.000 jaar. Zou moeten worden nagezien. Als
er dan gelijktijdig twee Pausen samen in beeld komen, wie van de twee is
er dan onfeilbaar?
Want
het is toch altijd zo geweest, dat de Paus van Rome inzake Geloof en
Zeden .onfeilbaar was. Het is zelfs altijd een punt van het Christelijk
Geloof geweest. Ja, hé, Ma? We gaan daar toch niet aan beginnen
twijfelen. Ja?
*
Van
de tegenwoordige (aflossings)-paus wordt gezegd, dat die, net als de
Grote Baas in den Hemel, door Pontius Pilatus ooit gekruisigd en
begraven, n echte Communist was en is. Een Argentijn die vlot Italiaans
blijkt te spreken. Raar, hé. Inderdaad, de man is geen kalf in talen.
In niets trouwens, anders zou die geen Jezuïet kunnen geweest zijn.
Waarom zou die daarenboven de naam Franciscus hebben gekozen?
Lees
maar eens na wat Google zo allemaal over deze Heilige van Assisi
(1181-1226) uitkraamt. Het is volgens mij zelfs dààr dat Trotski, Marx,
Lenin en Stalin, (met nog veel bedorven botermelk daarbij) de boter
hebben gehaald.
Ronddwalen
in de brandende hitte in de smalle trappen-straatjes van dat Italiaans
bergstadje: dat deden wij toen we onverwacht daar dichtbij gingen wonen.
En neen, ik val deze keer niet in herhaling. Alhoewel ik er niet kan
over zwijgen. Niet over Assisi, niet over Franciscus en al zeker niet
over de H. Clara, diens Verheven Grote Liefde.
*
Wie mee verantwoordelijk is dat we beiden Italië-Lovers zijn (geworden) is Félix Timmermans. Had die maar dat boek over De Harp van Sint- Franciscus niet moeten schrijven!
*
*
Machtsstrijd Vaticaan, paus Franciscus wordt tot aftreden gedwongen
*
Binnenkort
golf faillissementen van bisdommen door claims vanwege seksueel
misbruik door geestelijken Kardinaal Scola wordt opvolger van
Franciscus
Wordt kardinaal Angelo Scola al binnenkort de opvolger van paus Franciscus?
*
Volgens
Italiaanse bronnen die vertrouwd zijn met het Vaticaan loopt de
aanhoudende machtsstrijd om de toekomst van de Katholieke Kerk naar een
climax, en zou paus Franciscus mogelijk al binnen enkele weken tot
aftreden worden gedwongen. Franciscus stuit op groeiend verzet vanuit
met name traditionele katholieke geestelijken, die zijn koers veel te globalistisch en liberaal vinden. Sturende hand achter de opstand zou de voormalige paus Benedictus XVI zijn.
De
recente ontdekking van menselijke beenderen in de Vaticaanse ambassade
in Rome zou er samen met het bijna dagelijks toenemende aantal
misbruikschandalen eraan bijdragen dat de paus het al op korte termijn
voor gezien houdt.
Golf faillissementen bisdommen aanstaande
Eergisteren
vroeg de Katholieke Kerk op het Amerikaanse eiland Guam faillissement
aan vanwege de vele claims die er lopen om seksueel misbruik door
geestelijken. Vooral in de VS lopen tal van vergelijkbare onderzoeken en
claims, en is de verwachting dat nog veel meer bisdommen zich failliet
moeten laten verklaren.
Het nieuws van Franciscus aftreden is afkomstig van
een bekend Italiaans web-portaal dat volgens Vaticaan experts 100% accuraat is, reden waarom de Italiaanse krant Libero het daarna eveneens publiceerde.
Angelo Scola wordt opvolger
Het
college van kardinalen (conclaaf) zou ook al een opvolger hebben
aangewezen, namelijk kardinaal Angelo Scola, die in 2011 door paus
Benedictus XVI tot aartsbisschop van Milaan werd benoemd. Dit zou er
tevens op duiden dat Ratzinger (emeritus paus
Benedictus) achter de schermen een grote rol speelt bij de feitelijke
opstand tegen Franciscus, die door veel hoge geestelijken in de
Katholieke Kerk wordt beschuldigd van het verspreiden van ketterijen.
Jezuïeten willen liberale Afrikaan
Ratzinger
zou vanwege zijn hoge leeftijd en fragiele gezondheid niet bang zijn om
vergiftigd te worden door de Jezuïeten, die hun eerste man ooit op de
allerhoogste positie in het Vaticaan niet zonder slag of stoot prijs
zullen willen geven. Ze zouden zelf een andere liberale opvolger uit
Afrika willen laten aanstellen wellicht kardinaal
Peter (Petrus) Turkson,
die
een groot voorstander is van de oprichting van een VN wereldregering
waar alle landen hun macht aan moeten overdragen- als het de fracties
achter Benedictus toch niet lukt om de Kerk weer op een traditionele
koers te zetten.
Ook onder jongeren veel verzet tegen Franciscus
Tijdens
de laatste Jongeren Synode bleek dat er ook onder de jongere generaties
gelovigen veel vijandigheid heerst tegen de vaak extreem liberale en
globalistische standpunten van paus Franciscus, die volgens goed
ingelichte, door
WikiLeaks gepubliceerde bronnen overigens zelf ook werd aangesteld na
een complot van toenmalig president Barack Obama, Hillary Clinton en
multimiljardair-globalist George Soros, die erin slaagden om de in hun
ogen veel te conservatieve Benedictus tot aftreden te dwingen.
Mochten
de traditionalisten de machtsstrijd winnen dan is kardinaal Scola
topkandidaat nummer één. In 2013 was hij zelfs favoriet bij veel
bookmakers om de opvolger van Benedictus te worden. Scola had toen al
meer dan 50 kardinalen achter zich staan.
Den Here Jezus gaf aan Petrus de opdracht om Zijne Schapen en zijne Lammeren te weiden.
Schapen bijten nu eenmaal niet naar hun herder, en dus doe ik dat hier ook niet. Niet aan komen. Mag alleen maar naar kijken.
Doet ook iedereen die toevallig een mooie vrouw ontmoet. Hoogstens achter haar bewonderend fluiten.
Maar in het geval van al dat Middeleeuws gehakketak rond de Opvolger van Petrus: deze keer n Zwarte Piet
Petrus? waarom niet, na een Zwarte Clown-President nu een Zwarte
Clown Paus? En waarom niet meteen, nu we toch bezig zijn met
globaliseren, n Zwarte Vrouw.
Of nog beter: waarom helpt men al die gender-verschillen van in de moederschoot met draad en schaar niet uit de weg?
Waarom de dingen moeilijk maken, als het gemakkelijk ook kan?
Eerst
de personages die deze namiddag op een Nederlandse TV zender
paradeerden. Vraag me niet hoe en wat, mn handicap inzake horen en zien
stonden daarvoor teveel in de weg. Ik resumeer.
De
Duitse Keiser heeft, toen bleek dat zijn onoverwinnelijk Armee niet
sterk genoeg was om in de Vlaamse Velden de Fransen & Cie ZIJN
vredesvoorwaarden op te leggen, in geheime onderhandelingen was met
Wilhelmina, die hem asiel zou toestaan, als het ooit zo ver zou komen.
Financieel was dat tussen die twee ook geen probleem. Wat minder gekend
is, is dat de Staf van de Deutsche Armee reeds van bij het begin van de
(geslaagde) inval in ons Land, gevestigd was in Spa, relatief dicht bij de Duitse grens. (****)
Uiteraard
zonder medeweten van zijn achterneef, Koning Albert I, de latere
minnaar-rotsenduiker van Marche-les-Dames (1934). In de onmiddellijke
omgeving van datzelfde Spa, sedert eeuwen en tijden het wereldberoemde
luxe kuuroord voor de jetset.
Spa is/was een mondain vakantie-oord en dat zullen Hinderburg (de latere Voorganger-Kanselier van Adolf Hitler, de kleine korporaal van WO I),
Ludendorf en al die anderen van de Generale Staf wel geweten hebben.
Maar officieel was men daar om dichter bij het front te zijn. We zagen
op het scherm n oude man, kleinzoon van de toenmalige eigenaars, met
veel zin voor details, een rondleiding geven op al die plaatsen en
paleizen. Hallucinant!
Rond
9 November 18 toen de oorlog definitief verloren leek, vertrok de
Keizer met een hele stoet getrouwen per trein richting Nederlandse
grens. Het lijkt wel een hedendaags Wild West-verhaal. Willem II was op
de hoogte van wat zijn neef, Tsaar Nicolas II en zijn gezin door de
Bolsjewieken was aangedaan bij de Oktober Revolutie van het jaar
daarvoor. Men vreesde dat de trein ook zou overvallen worden door de
opkomende Waalse Bolsjewiekse Opstandelingen die getipt waren, en na een
paar kilometer stapte het illustere gezelschap over in de klaarstaande
auto-karavaan. Om via de gewone wegen de veilige grens van het neutraal
gebleven Nederland te bereiken.
De reis (met onderbrekingen) ging tot in
Huize Doorn,
een
kasteel-landgoed, waar hij in Juni 1941, 82 jaar oud, overleed. De
relaties tussen de ex-Keizer en Adolf Hitler waren, echter, zoals men
zegt, van gemengde aard. Wel verstuurde Wilhelm aan Hitler, na de Val
van Parijs (Juni 40), een telegram met formele gelukwens.
Hij
ligt, gebalsemd en al, in zijn eigen mausoleum in Huize Doorn, te
wachten om naar Duitsland terug te keren, tot daar de monarchie zal
hersteld zijn .
(****)
Ook bij de Inval der Duitsers in Mei 40 had Hitler gekozen om dicht
bij het front te zijn. Zijn OKW was deze keer gevestigd in de bossen van
Bruly-le-Pêche, deze keer dichter bij de Franse grens. Het was daar
eerder zeer sober kamperen dan genieten van het uitgangsleven in een
chique buurt..
Via Wereldoorlog II
komen we dan automatisch terecht bij Hitler, die een jaar voordien (1
September 1939), de blikken had gericht naar het Oosten. Met het doel
méér Germaans Lebensraum te bemachtigen voor het eigen Herrenvolk ten koste van buurland Polen. Een land dat bevolkt was met Slavische Untermenschen.
Hitler
en Stalin waren tot dan toe goede maatjes geweest, zodat er, diep in
het geheim t.o.v. het Westen, een overeenkomst Ribbentrop-Molotov tot
stand kwam (die de Entente te slim af waren) om dat land
tussen hen beiden te verdelen. Eerst wachtte Stalin het (goede) verloop
der gebeurtenissen af, om na een paar weken op 17 September1939) Polen
op zijn beurt van zijn kant binnen te vallen.
Als
je wekelijks een artikel schrijft over wat we de volgende dagen
allemaal kunnen herdenken, dan zijn er van die momenten in het jaar
waarop je niet weet wat eerst te kiezen. En dezer dagen is de keuze zeer
groot: de staatsgreep van Napoleon op 18 brumaire VIII of 9 november
1799, Hitler die met minder succes het zelfde probeerde op diezelfde dag
in 1923, de abdicatie van de Duitse keizer Willem II in 1918, de moord
op de Duitse diplomaat Ernst vom Rath door de joodse Herzel Grynszpan
die in 1938 aanleiding gaf tot de uiterst schandelijke Kristallnacht of
de val van de Berlijnse muur in 1989.
Een
dag later trakteert de geschiedenis ons op de ontmoeting tussen dr.
David Livingstone en Henry Morton Stanley in 1871 aan het
Tanganyikameer, waar Stanley de beroemde woorden Dr. Livingstone, I
presume? uitsprak. 71 jaar later bezette op die dag de Wehrmacht het
laatste stuk van Frankrijk dat sinds 1940 onbezet was gebleven. En op 11
november 1918 eindigt natuurlijk de Eerste Wereldoorlog en stapt in
Wenen de Oostenrijkse keizer/ Hongaarse koning op.
En
terwijl op vele plaatsen in Europa 11 november de dag is waarop de
doden van de Grote Oorlog worden herdacht, is diezelfde dag in Polen de
nationale feestdag waarop de Poolse onafhankelijkheid wordt gevierd, dit
jaar trouwens voor de 100ste keer. Die onafhankelijkheid was mogelijk
geworden door de ondergang van de drie keizerrijken die samen Polen al
meer dan honderd jaar bezet hielden. Duitsland capituleerde op die 11de
november, Oostenrijk-Hongarije hield zelfs formeel op te bestaan en
Rusland was al enkele maanden voordien uit de oorlog gekegeld. Niets
stond de oprichting van een Poolse republiek nog in de weg.
Polen als regionale grootmacht
Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
De
wortels van die nieuwe republiek gingen terug tot het einde van het
eerste millennium van onze tijdrekening. Het land zou vanaf het einde
van de middeleeuwen uitgroeien tot een regionale grootmacht, samen met
Litouwen. Daarmee vormde het sinds 1569 een Gemenebest dat zich van de
Baltische Zee tot bijna aan de Zwarte Zee uitstrekte. Rond die tijd
beleefde het land met de Poolse renaissance een cultureel hoogtepunt,
met onder meer de Jagiello-universiteit in Krakau als één van de
toonaangevende universiteiten van Europa. Het decennialange isolement in
het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
Daardoor verliezen we al te vaak uit het oog dat een land als Polen
onlosmakelijk deel uitmaakt van onze westerse cultuurgeschiedenis.
Polen
had voor die tijd ook een uniek politiek systeem. De facto een
constitutionele monarchie waar de adel via het parlement grote macht
uitoefende en meer politiek gewicht had dan de door die adel gekozen
vorst. Maar de manier waarop het land bestuurd werd, maakte het na
verloop van tijd ook bijzonder kwetsbaar. Vooral wanneer de adel in
interne conflicten verzeild raakte en omkoopbaar bleek om de belangen
van buitenlandse mogendheden te verdedigen.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet.
Polen
werd ook meegesleurd in de verschillende oorlogen die zijn machtige
buren Zweden, Rusland, Pruisen en Oostenrijk met elkaar uitvochten. Om
het land niet definitief uit elkaar te laten vallen zette men in de 18de
eeuw grote hervormingen op, met als sluitstuk de grondwet van 1791.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet. Die
hervormingspogingen leidden echter tot meer en meer inmenging van de
buurlanden, tot deze zelfs op initiatief van Pruisen besloten het land
in drie stappen in 1772, 1793 en 1795 te verdelen en in te lijven
bij Pruisen, Rusland en Oostenrijk. Het koninkrijk Polen verdween
definitief van de kaart.
Van de kaart geveegd
Was
de staat weg, het nationalisme was er daarom niet minder om geworden.
Gedurende de 19de eeuw waren er meerdere opstanden en revoltes die
echter nooit tot resultaat leidden. Aan de vooravond van de Eerste
Wereldoorlog was het politieke nationalisme verdeeld geraakt. Er waren
daarnaast ook paramilitaire groepen actief, onder meer onder leiding van
de nationalist Jozef Pilsudski. Zijn troepen zouden tijdens de oorlog
deel uitmaken van het Oostenrijks-Hongaarse leger, tot de eenheden
ontbonden werden en de Duitse legerleiding Pilsudski zelf opsloot in
Magdeburg omdat hij zijn soldaten weigerde onder hun bevel te plaatsen.
Die opsluiting, pas in november 1918 ongedaan gemaakt, maakte hem meteen
tot symbool van het Poolse nationalisme. Hij zou daardoor tussen de
twee Wereldoorlogen uitgroeien tot de politieke spilfiguur.
Het
stichten van de staat verliep overigens niet van een leien dakje. De
grenzen waren onduidelijk en moesten via een reeks referenda en
verdragen worden vastgelegd. De grens in het oosten kreeg zelfs pas vorm
na een bloedige oorlog tegen de Russische bolsjewieken. De Polen kropen
in 1920 met een onverwachte overwinning in de slag bij Warschau door
het oog van de naald. Ternauwernood ontsnapten ze aan een complete
ineenstorting en Russische bezetting.
Grenzen trekken
De
grenzen afbakenen was één ding, de staat opbouwen bleek zelfs een nog
zwaardere klus. De graad van ontwikkeling tussen de bezette gebieden was
zeer verschillend. In het Oostenrijkse deel werd de Poolse cultuur
zelfs gecultiveerd. Pruisen ontwikkelde het land economisch. Het
Russische Polen was een wingewest waar men weinig complimenten aan vuil
maakte. Het land beschikte in 1918 niet over een centrale administratie,
had geen ééngemaakt rechtssysteem, geen gemeenschappelijk
onderwijsstelsel, geen gelijkaardige bestuurscultuur, geen munt of
nationale bank. Illustratief voor de toestand was het spoorwegnet:
sporen met verschillende breedtes en technische uitrusting waren niet
met elkaar verbonden maar voerden alleen maar treinen van het Poolse
centrum weg naar de hoofdsteden van de vroegere bezetters.
Polen
vormde ook geen etnische eenheid, maar telde meerdere omvangrijke
minderheden. De discussie over hun positie binnen Polen allemaal
verpoolsen dan wel ze ruimte tot ontplooiing geven bleef de volgende
twee decennia woeden. Het was één van de factoren die bijdroegen tot de
politieke instabiliteit. Daardoor evolueerde Polen onder Pilsudski
uiteindelijk van een slecht functionerende democratie tot een zeer
autoritaire, door militairen geleide staat.
En
nogmaals Pilsudski zag Polen aanvankelijk als een regionale grootmacht,
het land dat de spil moest vormen van een diplomatieke samenwerking in
Centraal Europa. Het draaide anders uit. De onhandige Poolse diplomatie,
de grensconflicten en de omgang met de minderheden zorgden er binnen de
kortste keren voor dat de relatie met de buurlanden danig verzuurde. Het
land zag ook met lede ogen aan hoe de twee grootmachten waartussen het
gekneld lag meer en meer toenadering tot elkaar zochten. De
niet-aanvalspacten die Polen met Duitsland en de Sovjet-Unie had
gesloten mochten niet baten. Polen raakte verder geïsoleerd met enkel
nog Frankrijk als verre en weinig enthousiaste bondgenoot.
Toen
finaal nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie een bondgenootschap met elkaar
aangingen, waren voor Polen de dagen geteld. In september 1939 vielen
beide landen Polen binnen, begin oktober was Polen voor een tweede keer
van de kaart geveegd. Zes jaar, miljoenen doden en onvoorstelbare
oorlogsschade later werd de staat hergesticht als communistische
vazalstaat die men bovendien ook nog eens zonder veel consideratie
enkele honderden kilometers naar het westen verschoof. Pas in 1989
herwon het land definitief de vrijheid. Die recente geschiedenis leverde
uiteraard een flink trauma op, iets waar men best rekening mee houdt
wil men het Polen van vandaag begrijpen.
Misschien wel een beetje eenzijdig, net als onze (mijn) gevoelens tegenover Italië (omdat wij dat land van wekelijk zeer dichtbij hebben meegemaakt),
voel ik om onbepaalde redenen een zekere sympathie voor Polen. En het
is dan ook geen toeval, dat wij daar een zekere band tussen zijn gaan
ontdekken.
Ik
ben in het Ieperse, waar ik tot de volwassenheid heb mogen leven,
inderdaad op 4 September 1944 bevrijd door Eenheden van het Pools
Bevrijdingsleger. Ik was toen 8 jaar, maar het is nog altijd als de dag
van gisteren dat er (beperkte) schermutselingen waren tussen de
terugtrekkende Duitse Eenheden van meestal oudere mannen, en de veel
jongere Poolse Bevrijders van toen. Maar als er al doden vielen, was
het meestal aan Poolse kant. U las van mij op deze blog al dikwijls over
twee van die gesneuvelde jongens, die op onze Gemeente door een
voltreffer gedood werden, en wier namen jarenlang tussen de andere
parochianen voorgelezen werden tijdens de Zondagsmis. Het waren ene
Tadeus Sarò en ene Thadeus Manikovski. De ene gedode Duitser, vlakbij,
die pas begin Oktober werd teruggevonden bij de bietenoogst, werd door
de omstaanders tegen de waterkant zomaar in de grond gestopt. Later
zorgde de Veldwachter dat die opgegraven en (dievelings?) naar een
verzamel-begraafplaats overgebracht werd. Dezelfde Poolse Eenheid had
verder ook nog Roeselare bevrijd, reden dat aan de rad van die stad nog
altijd een Pools Kapelletje in ere wordt gehouden.
Toen
we (Mei 2002) in Italië onze ruwbouw afgewerkt wilden krijgen, dienden
we in die zeer landelijke omgeving, vanzelfsprekend beroep te doen op de
plaatselijke Ambachten. Waar we onze eerste woordjes Italiaans leerden
van de werklieden. Waaronder ene Pool. Die hielp ons, voor en na zijn
werkuren, voor war drinkgeld, met allerlei kleine karweitjes en/of
boodschappen. U moet maar eens n omheining (om de herdershonden van de
straat te houden) in een nieuw vreemd land, in een vreemde taal,
proberen te vinden en geplaatst te krijgen. Die vriendschap heeft jaren
geduurd, tot die zn helper op ons afzond, omdat hijzelf niet langer
door zn werk gerocht. En die helper bleek n Oekraïner te zijn, niet
alleen met gouden handen, maar ook met een gouden hart. Tot de eigendom
verkocht geraakt, zorgen hij en zijn Dame voor het onderhoud.
Dat
we naar Italië uitgeweken zijn, is zeker niet toevallig, maar de
criminele aansprakelijkheid van de Belgische rotte vriendjes-politiek.
We geraakten in Italië omdat ons onze bouwgrond waarop 2 eerder
vervallen woningen stonden toen we dat kochten (1987). door de Staat Sp
& CVP, ontstolen werden. Door het gebied achter onze rug en in den
donkeren op hun kaarten anders in te kleuren. Van woonzone, wat het al
honderden jaren was, zo maar tot landbouwzone ingekleurd, omdat het
paalde aan de overkant van het landweggetje aan akkerland. Deze eigendom
was 1,5 Ha groot, en door ons ingericht als hobby-boerderij. Na 9 jaar
vruchteloos procederen zijn we het dan ook afgetrapt. Omdat we, op tocht
in het Land onzer Dromen, midden de heuvelende olijf- en wijngaarden,
toevallig een onafgewerkte ruwbouw vonden, die al jaren te koop stond.
Deze keer zonder voetangels of schietgeweren vanwege de Overheid.
Van
de Gemeente in de Vlaamse Ardennen kwam, de dag zelf dat we daar de
notarisakte dienden te ondertekenen, een laconiek berichtje binnen, dat
ze hun standpunt ineens wèl wilden wijzigen. Als we maar niet méér dan
30% toevoegden aan de bestaande kubieke meters. Na de eerste uitbreiding
van hoogstens 30%, kon dan, als eenmaal alles terug regen- en winddicht
was, nogmaals +30% vergund worden.
Dan heeft onze zoon daar de teugels overgenomen. Op het einde dus iedereen gelukkig en tevreden.
Hof van Cleve,
Dichte gebuur, nooit verbouwproblemen gehad
*
Na
deze historisch wijde en ook minder wijde trektocht, zijn we, net als
een afgedankte Kleine Keizer en zijn Madam, in onze voorlopig laatste
rustplaats aangekomen. Moe maar tevreden. Ook onze 3 Duitse Herders zijn
oud geworden.
Maar de wereld draait door. In de Oekraïne broedt weer een burgeroorlog. WTV bracht vandaag een reportage over Lernaut & Hauspie
(spraaktechnologie) uit 1999. Gisteren waren Trump, Poetin en vele
andere Grootheden gezellig verzameld aan de Parijse Arc de Triomphe. En
in China loopt de E-commerce tot in de miljarden per dag.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Het
cijfer 2020 is ook de weergave van de hedendaagse spreidstand tussen
twee keer hetzelfde. Een Westerse samenleving van de eerste twee cijfers
die vooruit wil. Omdat ze altijd al de voorste is geweest, en een
tweede uitzwermende samenleving in opkomst: de Afrikaanse, de
Aziatische, de Zuid-Amerikaanse en die van onze tegenvoeters aan de
andere kant van de wereldbol. Die bestaan allemaal uit een soort door
ons mindergekende andere Beschavingen die dikwijls eeuwen ouder zijn
dan de onze en die zich nu, dank zij de robotica, met de snelheid van
Het Licht willen meten met de onze.
*
Zelzate!
Het dorp Zelzate in Oost-Vlaanderen! Het is weer n woord met dubbele
klank, net als 2020. Daar werd bekend gemaakt, dat in het nieuwe
Gemeentebestuur, het condon sanitaire werd doorbroken. Stel U even
voor zeg: de Slinxen besturen er (na slinkse achterbakse manoeuvres?)
samen moet de Communisten-Nieuwe-Stijll. Moeten de
mensen van Het Vlaams Belang nu gefrustreerd zijn, omdat ze zelfs op dàt
vlak, moedwillig achteruit worden gesteld? De schrik voor het
voortbestaan van La Belgica moet er wel dik inzitten! Of is dat het
begin van de Nieuwe Tijd waar het Gezond Verstand primeert op de
kuddegeest?
Is
het integendeel laag-bij-de-grondse dorpspolitiek die als n
strovuurtje weer even rap zal gaan liggen? Is dit integendeel het
signaal dat alle zwaar beledigende corons sanitaire n serieuze klap
gaan krijgen? Maar als n erudiet man als die (respectabele) Geneesheer,
kandidaat voot de PvdA in Zelzate, in het gewone leven leeft salen let
andere dokters, als de gelijken van De Kleine Man: wat is dan daar mis
mee? Als n tweede Trotski zal die wel in deze tijd niet willen of niet
mogen gedragen!
De
Waarheid is zo eenvoudig als ze gropt is. Ook deze (partij)grenzen
moeten weg om plaats te maken voor dat al-oude begrip dat teruggaat tot
het Begin der Tijden. Namelijk dat we samen één Volk zijn. Waar samen de
meest bekwamen er de leiding van krijgen. Mits, uiteraard onbevooroordeeld en onder streng toezicht.
Eenzelfde
soort partij-loosheid zagen we al langer in de kleine dorpspolitiek.
Die noemen zich dan De Gemeentebelangen, Samen of Iedereen; om het
even, als ze maar in de gunst van de Kiezer dachen te kunnen komen.
Zelfs als waren de onderling als water envuur, als hun Belangen maar
niet samenliepen met het Belang van alle Vlamingen en vooral niet met de
belangen van de Partij Vlaams Belang.
Venetië
*
Het
klinkt misschien wat betweterig, maar in de Geschiedenis van vòòr
uitvinding van partijen zijn er talloze voorbeelden te over van Goed
Bestuur, zij het dan p zeer plaatselijke schaal. In de tijd der
Steden was er welvaart en onderlinge verbodenheid. Zij het dan met al
de tekortkomingen eigen aan de tijd, zoals het uitvechten van onderlinge
bloedige vetes. Nu, in deze digitale tijden, weet De Mensheid wel
beter. Neem Brugge. Neem Amsterdam. Neem Rostock. Neem vooral de
Italiaanse steden. Rome, Venetië, Turijn, Siena, Firenze. Vooral de
Bloemenstad Florentina d stad der Mediici, kan als voorbeeld staan
voor Goed Bestuur. De bibliotheken staan vol met geleerde boeken over
die tijd. Ikzelf ben er op uit gekomen door Margroetje Vande Ghinste, de ub-echte keizersdochter uit Nukerke bkj Odenaarde. Gewoon omdat we bij toeval in Italië terecht waren gekomen dicht bij Bolsena, waar deze Grote Dame voor de rest van haar leven, terecht was gekomen, nadat ze als Margaretha van Parma,
Landvoogdes der Nederlanden in Mechelen haar vaderlijke opdracht had
vervuld.. Daar huwde ze een der zonen di Medici, en weduwe geworden.,
huwde ze nadien de Hertog van Farnèse, een naam die overbekend is uit de
Bloeiperiode der Bourgondische Nederlanden. Sorry voor de trouwe lezer
voor deze zoveelste herhaling van de zoveelste herhaling.
*
Ook
in Firenze waren er toen godsdienst-troubels en opstanden, naast
fantastische kunstenaars als Dante Allighieri. Maar het St dsbestuur
was toen al helemaal democratisch, d.w.z. volgens de uitdrukkelijke
wil van het Volk van Firenze. De benoeming was zeer tijdelijk, de Leider
diende teruggetrokken te leven om nergens door verkeerd beïnvloed te
worden en op het einde van zijn opdracht, diende hij voor Het Volk
verantwoording af te leggen.
Het
is goed daarbij te weten, dat Firenze gesticht werd door Julius César,
als bloemenparadijs en rustige oude dag voor zijn legioensoldaten.
Vandaar dat tucht, respect, orde en regelmaat er een vruchtbare bodem
hadden.
*
*
De kruisgang van het socialisme
*
De inclusieve diversiteits-doctrine zal de verzorgingsstaat slopen.
In een pas gepubliceerd interview met Doorbraak slaat
Erik De Bruyn
(sp.a Rood 2.0)
nagels
met koppen: Wat bij de sp.a ontbreekt is coherentie, consistentie en
consequentie in standpunten. Het onderliggende ideologische framework
ontbreekt.
*
De
voorstellen van de sp.a vandaag, dat is kortingsbonnen-socialisme: een
mooi voorstel hier, wat extra pensioen daar De opmerkingen van De
Bruyn snijden hout, maar zijn analyse is onvolledig, waardoor een
coherent beeld van de crisis op links ontbreekt.
Het Salariaat
*
Het salariaat voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten.
De
sp.a is volledig afgedreven van de harde retoriek van de vroegere
arbeidersklasse waar het vooral draaide om goed betaalde jobs,
werkzekerheid, betere werkvoorwaarden, een eerlijke sociale zekerheid en
het secularisme tegenover de religie. Ten
aanzien van de lagere middenklasse en het sterk groeiend leger van
lagere bedienden, heeft de arbeidersklasse aan belang ingeboet. Daarom
is het beter om van het salariaat te spreken: werklieden, bedienden,
ambtenaren Hun eisen zijn zeker niet meer zo fundamenteel, maar ze zijn
wel erg kwetsbaar voor de fluctuerende, internationale conjunctuur. Het
salariaat voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten en al lang
niet meer vertegenwoordigd door de sp.a, laat staan door Groen of de
PVDA, die eerder een deel van het probleem vormen.
Vol-gevreten socialisten
*
De
barricade-retoriek van de onrustige, potige arbeidersklasse heeft
plaats gemaakt voor de zachte benadering van de sp.a, naar analogie
met de knusse, zachte fauteuils van de macht, waar de kolkende
geldstromen weelderig richting de achterban stromen. Volgevreten
socialistische voormannen met dure wagens hebben het over de belangen
van de arbeiders, terwijl anderzijds de banden met het bedrijfsleven
worden aangehaald (Sid Lukkassen). Geloofwaardigheid? Het patronaat
de oude vijand is een medestander geworden. De goede contacten met de
bankenwereld en het bedrijfsleven resulteren in een opeenstapeling van
wansmakelijke schandalen en verrijkings operaties.
De inclusieve diversiteits doctrine
De
nadruk komt vooral te liggen op racisme. Door het onvermogen om het
economisch programma in een sterk globaliserende omgeving tot uitvoer te
brengen, werd bovendien de retoriek ernstig bijgesteld. Door de
toenemende instroom van nieuwkomers verkleurde het salariaat grondig en
werd de oude socialistische leerstelling afgezwakt ten voordele van de
inclusieve diversiteitsdoctrine. De nadruk komt vooral te liggen op
racisme, gelijke rechten en kansen voor vrouwen, allochtonen,
homoseksuelen Het economisch dilemma om de verzorgingsstaat overeind te
houden ten opzichte van de neoliberale krachten, verdwijnt uit beeld.
Het salariaat voelt zich steeds meer in de steek gelaten en neemt de
wijk naar het Vlaams Belang en de N-VA, in de hoop dat daar hun rechten
worden geprevaleerd.
Jan
Boekestijn voelde de bui al enkele jaren geleden hangen: Het
kosmopolitische links zal samen met de kapitalisten de
verzorgingsstaat slopen. De Europese sociaaldemocraten zijn
kosmopolitisch en ontvangen de nieuwkomers met open armen. Het salariaat
heeft daar weinig boodschap aan.
Het
vreest dat de lager geschoolden steeds sneller hun job zullen verliezen
en dat de sociale zekerheid steeds meer wordt leeggezogen door de vele
nieuwkomers. Door de massale instroom van laaggeschoolde migranten
zouden de lonen wel eens kunnen zakken en de arbeidsmarkt ongezien
flexibel worden. Zo ziet het salariaat een eigenaardig bondgenootschap
ontstaan van de Europese socialisten, de neoliberale en de
kapitalistische krachten die elk met een eigen agenda de sociale
zekerheid willen slopen, terwijl partijen die de nationale eigenheid
onderstrepen en de instroom trachten te beperken daarmee de
verzorgingsstaat trachten te vrijwaren.
De inclusieve identiteitspolitiek
De
combinatie van een versterkte nationale identiteit, een veel strakkere
migratie- en regularisatiebeleid met het ontvetten van de sociale
zekerheid klinkt als muziek in de oren van het salariaat. De inclusieve
identiteitspolitiek vormt een schakel naar de toekomst om de sociale
zekerheid te borgen.
Als ze deze strategische piste verder uitwerken, zullen de N-VA en het
Vlaams Belang het socialistische electoraat met succes verder
binnenhalen.
De
voorstanders van de inclusieve identiteitspolitiek werpen tevens met
succes ook een dam op tegen de ideologische verbrijzeling van iedere
vorm van identiteitsbeleving door het amalgaam van Groen, de sp.a, de
PVDA en tal van satellietorganisaties en -publicaties, zoals de
Standaard. Zo wordt de nationale identiteit herleid tot een conglomeraat
van vele deel-identiteiten die aan een ajuin doen denken en van
schijnbaar tegenstrijdige culturele invloeden, die er ons steeds moeten
aan herinneren dat de mensheid één grote familie is en de nationale
identiteit eigenlijk fake is. Zo pleitte Arne Doornebal in de NRC voor
de aanleg van een brug tussen Marokko en Spanje. De vele vluchtelingen
kunnen dan op een erg veilige en vooral snelle manier de weg naar Europa
vinden. Het salariaat huivert.
In belang van het salariaat
Ook
de genderidentiteit wordt verpulverd. De mannelijke identiteit moet
worden ontmanteld. Facebook vindt de binaire gender-opdeling (man-vrouw)
archaïsch, dus weinig progressief. Facebook zet deze nieuwe
maatschappelijke evolutie kracht bij door de cliënt maar liefst 71
genderrollen aan te bieden: hermafrodiet, pangender, polygender Keuze
zat!
Het
salariaat heeft daar geen boodschap aan en kiest duidelijk voor de
nationale en de gender-identiteit, met uitwassen als Jair Bolsonaro en
Donald John Trump als antihelden van de politieke correcte elite en de
LGBTQIAP-liga.
De
breuk tussen de partijen die een inclusieve identiteitspolitiek naar
voorschuiven en het amalgaam dat kiest voor de inclusieve
diversiteitsdoctrine is compleet. Bart De Wever weet wat hem te doen
staat. De ideologische oorlog met links moet worden voortgezet in
belang van het salariaat, dat eens tot het electoraat van de sp.a
behoorde.
Julien Borremans,
Salariaat versus socialisme
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Beroeps misvorming! Ja, dat mankement(of is het eerder n gave?)
bestaat inderdaad. Zelfs op deze blog. Want hier is een boekhoudertje
aan het woord. Alles netjes op zijn plaats. In de juiste volgorde.
Liefst alfabetisch geklasseerd. Goed terugvindbaar voor iedereen. Zo
zijn kronieken uit Oude Tijden. Die zijn geschreven niet als
tijdpassering, maar om latere te getuigen voor alle komende generaties.
De
logica op dit, mijn verhaal hierboven, is dat er een tijd is van komen
en een tijd van gaan. En dus ook bij definitie voor de kleurenpartijen
zoals alle ismen waaronder wij zwichten. Dus ook voor La Belgica, Het
Schip van Staat, is de tijd van gaan gekomen. Wie bevaart er in Godsnaam
in deze tijden nog de wereldzee met n driemaster?
*
Koning Albert I (de rotsenduiker) heft na Den Goten Oorlog (waar er nu zoveel om te doen is) openlijk
verklaard, dat hij, qua bestaanszekerheid, zijn Koninkrijk aan het
Socialisme verbond. Herlees dan eens die ene zin uit het verhaal van
DOORBRAAK:
het secularisme tegenover de religie.
Het jaarlijks traditionele Te Deum in de St Goedele is dus één lang en vervelend stuk theater geweest?
Vandaag
blazen de klaroenen en om12 uur luiden alle kerkkken van het land. Om,
lijk Lazarus, te proberen de miljoenen jonge slachtoffers terug tot
leven te wekken? Maar troost U: onze jonge Sire gaf, aan het Graf van de
Onbekende Soldaat, ter overweging dat zelfs anonimiteit vruchtbaar kan
zijn voor de toekomst. Benieuwd hoe overgrootvader Emiel, in 1914 uit
het Ieperse met have en goed gevlucht, hij of zijn zonen in de
loopgraven, hoe die zouden gedacht hebben toen ze, gesneuveld of geveld
door de Spaanse Griep, in ellendige omstandigheden op de vlucht
probeerden te overleven.
Gebr. Van Raemdock
Als dene sterft, is dandere ook dood.
*
Neen,
rekenschap komt er niet. Wel, van op veilige afstand, stoere taal om op
op de eigen borst ye kloppen. NOOIT MEER OORLOG. Want zij, ze zullen
het à la Merkel, nogal n stukje beter doen.
Tot puntje bij paltje komt en De Stomme van Portici weer wordt bovengehaald
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Er
is/was collaboratie en collaboratie. Al naargelang de Overheid van n
bepaald tijdperk in de Geschiedenis, is/was dat n onvergefelijke fout (die met de dood wordt bestraft), en de andere keer aangeprezen wordt als de enig politiek-correcte leefwijze. Aan U de (juiste) keuze.
Toch voor het te laat is.
Apen apen apen na
*
Conclusie?
De enige verdedigbare conclusie is, dat in beide gevallen de
dhimitude, d.i. de klakkeloze onderwerping het gevolg zal zijn. Scherp
gesteld: Joden vervolgen in het 1ste geval, of Joden vervolgen in het 2de geval.
Verwondert
dat iemand? Neen, toch, want onze Westerse Beschaving is geworteld op
de Joodse Bijbel. Gezien van het niveau van de islammerij, is dat
voldoende reden om de twee ineens als onkruid te verdelgen.
Maar
neen, is het antwoord. De islammerij is dat standpunt al lang voorbij.
Buiten hier en daar wwat fanatiekelingen. Ze zijn mee geëvolueerd zodat
we nu allemaal als (Moslim) Broeders bijeen kunnen leven.
Dat zijn trouwens de worden van de Euro Nationale Hymne
Beethoven mest het nog beleefd hebben!
*
Persoonlijk beleven we iedere dag allemaal hetzelfde als we rond ons kijken.
Het
hoofd buigen, doen alsof en Gods water over Gods akker laten lopen. Het
is (was?) de houding van de meeste menselijke wezens, begaafd met
redelijk verstand en vrije wil. Kuddegeest. Zich laten meedrijven met
de stroom. Wit, zwart, bruin, rood, gestreept of groen. Zich laten
leiden, d.i. zich laten bij de neus nemen door de Meesters in ht Grote
Denken. Maar zekerlijk niet in het Grote Doen.
Het woord Parlement
zegt het troiwens zelf. Parlare, parlare, babbblare, babbelare. Elkaar
de loef afsteken. Verbloemen. Postjes uitdelen of postjes krijgen.
En
als er al eens in ons Land dat ligt tussen de Zee en de Schelde een
jongere soort opstaat, dan wordt die gebrandmerkt en uitgesloten. Ja,
vervangen zelfs door anderen, jongeren met buitenlandse roots
In
Duitsland kan het, als naar gewoonte, altijd nog erger. Ook daar is de
vijand al binnen de muren. Erger, hij wordt daar niet alleen geduld,
maar ook aangemoedigd. Maar stil, houdt het stil. De mensen mogen niet
ongerust gemaakt worden!
*
*
Moslimjournalist undercover in moskeeën: Alle ongelovigen moeten worden vermoord
Moskeeën
verspreiden antisemitische complottheorieën over Joodse samenzwering
Islam en Moslim Broederschap hebben dankzij bondskanselier Merkel vaste
grond in Duitsland
De Pakistaans-Duitse moslimjournalist en terrorisme expert Shams Ul Haq
(foto) ging undercover in enkele grote moskeeën in onder meer Leipzig
en Dresden, en toonde aan dat imams en andere moslimgeestelijken in
Europa ongehinderd kunnen blijven oproepen tot aanslagen,
Jodenhaat, en zelfs het vermoorden van alle ongelovigen die zich
weigeren te bekeren tot de islam.
Sachsen is een centrum van het salafisme,
dat zelfs kinderen hersenspoelt en tot terreur verleidt, aldus Ul Haq,
een moslim die in 1990 van Pakistan naar Duitsland emigreerde. Onlangs
besloot hij om undercover in Duitse moskeeën te gaan, omdat hij iets
wilde ondernemen tegen imams die in zijn ogen de islam een slechte naam
bezorgen.
Openlijke oproepen tot jihad en Jodenhaat
In de Alfaruq moskee in Dresden
blijken
illegalen te worden verborgen en te worden aangezet tot de jihad, de
heilige oorlog namens de islam. In het islamitische culturele centrum
Mara Elsherbiny verspreidt de voorzitter en tevens Moslimbroeder
dr. Saad Elgazar
de beruchte complottheorie over een wereldwijde Joodse samenzwering.
Deze
antisemitische theorie, die in de islam gebaseerd is op het bevel van
Allah dat de moslims eerst alle Joden moeten uitroeien voordat de dag
des oordeels kan komen, duikt in de loop der geschiedenis steeds
opnieuw op en lag aan de basis van het uitmoorden van minstens 6 miljoen
Joden door Nazi Duitsland, en tevens de diverse (mislukte) oorlogen die
groepen Arabische landen al voerden om de Joodse Staat Israël te
vernietigen.
Alle ongelovigen komen in de hel en moeten worden omgebracht
Voorzitter
Elgazar houdt de gelovigen ook voor dat de Moslimbroeders in Duitsland
en Europa die volop steun genieten van het Turkse regime Erdogan - wel
degelijk streven naar politieke macht.
Ook volgens Clown Obama os
komen
De Kafirs (scheldnaam voor alle niet-moslims) allemaal in de hel. Ze
moeten worden omgebracht omdat ze ongelovig zijn, preekt imam Hassan
Dabbagh in
de Al Rahman moskee in Leipzig.
*
Op
vragen van Bild reageren de imam en de voorzitter echter ontkennend, en
stellen ze dat ze niets tegen Joden en enkel vreedzame bedoelingen
hebben. Alles wat de journalist in de moskee zou hebben gehoord zijn
leugens, maar de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst houdt hen wel
degelijk al jaren in de gaten vanwege het verspreiden van haat.
Verplichte schoolexcursies naar radicale haatmoskee
Islamcriticus
en politicoloog Hamed Abdel-Samad verklaarde al enige tijd geleden
tegen de ZDF dat de moskee een centrum is voor mobilisatie voor de
Palestijnse Gaza oorlog tegen Israël en de oorlog in Syrië. De
Moslimbroederschap is volgens Abdel-Samad de moeder van alle
islamistische bewegingen, de moeder van het wereldwijde terrorisme en
ook de moeder van de financiering van de wereldwijde jihad.
De
Westerse wetten zijn in de ogen van journalist Ul Haq te slap om deze
misdadige handelwijze te beëindigen. Nog erger: de radicale Alfaruq
moskee is opgenomen in verplichte excursies voor Duitse schoolklassen,
vermoedelijk om de jongste generaties net als sommige scholen in
Nederland doen - op
deze wijze kennis te laten maken met de extremistische religieuze
ideologie die door de Europese elite is aangewezen om in de toekomst ons
continent over te nemen.
Merkel gaf Moslim Broederschap en islam vaste grond in Duitsland
Ook
Zvi Yehezkeli, een journalist die vooral in Israël naam maakte met
undercover reportages, wist onlangs diep door te dringen in de
moslimgemeenschap in Duitsland. Tevens sprak hij met tal van
overheidsofficials, extremisme experts en moslimgeestelijken, die
allemaal bevestigden dat de islam vooral dankzij bondskanselier Angela
Merkel vaste grond in Duitsland heeft gekregen, en de radicale Moslim
Broederschap zelfs letterlijk aan één tafel zit bij overleggen met
Merkel. (2)
Tot
op n mooie dag, zoals in de Verenigde Staten, er een bom ontploft die
niemand had zien aankomen. En de bende huichelaars in een paar seconden
uit de Macht gewipt wordt. Om traag maar zeker vervangen te worden door
Het Gezond Verstand. Een mens van vlees en bloed, met fouten en met
gaven. Maar met de juiste roots.
oersterke eik. Een man met ervaring in de zakenwereld. Waar er zekerlijk geen cadeautjes worden uitgedeeld.
Nu
wordt daar achter de coulissen geknokt als om prijs. Trump boven de
gordel, zij er steevast onder. Specifiek voor Amerika: hij voor het oog
van de camera, zij achter de rug en in den donkeren.
*
Waar zon man vinden op ons eigen Continent? Bij de Oude Grieken zoch Diogenes er ook al naar
**
*
Waar de juiste persoon vinden?
Het moet iemand zijn die de Staatskas niet nodig heeft om privé orde op zaken e stellen.
Iemand
die op de koffie gaat bij zijn vriend, de Vlad, wier land samen met ons
en het zijne tot 2x toe gevochten heeft om het barbarebdom te verslaan?
*
Iemand die op de thé gaat bij vrienden die 70 jaar lang in oorlog op leven en dood met elkaar leefden?
Die met de machtigste economie ter wereld op zijn manier goede zaken doet.
Die
integendeel moslim-dictaturen de pas afsnijdt en gas (maar ook
aardolie) terugneemt van wat Clown Obama met gulle hand zijn Moslim
Broeders heeft toegestopt
Die (zonder uitgelokte oorlog) de laagste werkloosheid sedert bijna 100 jaar haalt, met terzelfdertijd machtige beursindexen all over the world.
Iemand die met de dichtst mogelijke familiebanden vast verbonden staat tussen Jeruzalem en St Petersburg?
Iemand die open en bloot zijn vijanden van de (medeplichtige) Pers te woord staat voor de cameras.
Ieland die vrijelijk onbesproken Rechters aanstelt en nalatige Ministers wandelen stuurt?!
Kortom, iemand van wie de verguizing stilaan stil valt. Waar er al af en toe, zeer zeldzaam, een woord van lof tot ons doordringt.
Zo lang er bij ons geen Nieuwe Gewaden worden aangetrokken, blijft de islammerij woekeren en hinkt onze welvaart achterop.
Hier
is iemand aan het woord die verlangend uitkijkt naar 25 Mei 2019. Omdat
daar misschien bij ons eenzelfde soort bom ontploft als in de
Verenigde Staten. Volgens de bestaande tijdsrekening loopt Amerika 7 uur
achterop, en leeft dat land, a.h.w. in een andere dimensie.
Een vergelijking die niet ons voordeel uitvalt Zeven uur achter, en toch, qua aanpak, mijlen voorop.
(Deze is zekerlijk n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Dat
soort koningskinderen vindt men zowat eon beetje overal ter wereld. Ze
doen me denken aan de zonen van het eerste mensenpaar, die nochtans in
het Aards Paradijs leefden.War de ene de andere de kop insloeg met een
ezelskaakbeen. In ons kleine Landje, is dat geen ezelskaakbeen meer,
maar ineens het ganse nog levende beest. Iets dat, geloof me, niet
simpel is.
*
Als twee honden vechten, enz
Het
is een wijsheid zo oud als de dag. Deze keer speciaal opgediept voor de
Held zijner Eigen Dromen. Een begaafd historicus heeft aan één woord
genoeg. Dit woord moet volstaan om er meteen de passende conclusies uit
te trekken. Als tijdverdrijf is weven misschien wel goed, maar
afgewerkte weefstukken afleveren, dat brengt meer op.. En om de poen
is het te dien.
Hieronder
zult U, net als ik, tot de verbijsterende vaststelling komen, dat het
Vlaams Belang vòòt de volgende Lente, zijn winters goudhaantje zou
moeten kortwieken om eens en voor altijd salonfähig te worden. Daar,
waar stout gesproken, altijd half gewonnen is geweest.
Ook in 1302 heeft men de Aanvoerders tijdens de Gulden Sporenslag niet gewijzigd.
*
Met iedereen, mor nie mê maa.
Weeral
(eens te meer) goed. Soit. Laten we onderhandelen. Om op zeker ogenblik
aan hetzelfde zeel te trekken, om de seconde nadien het gezamenlijk
doel te bereiken.
Het
is niet alleen de beste, maar ook de gemakkelijkste oplossing. Zodat we
achteraf met àlle buren in vrede en harmonie kunnen leven. Als die
miljarden transfers maar stoppen en we de grenzen waar ze nodig zijn,
kunnen sluiten.
Op
de manier waarop men bezig is, komt er in alle eeuwen der eeuwen geen
oplossing. En ondertussen wordt e kloof almaar dieper. Alhoewel die
opgevuld wordt met producten van de Zwarte Markt.
Zelfs
aan het maken van Gemeenteraden in de Centrumsteden geraakt men er niet
mrrt aan uit. Tenzij in LEUVEN VLAAMS, waar Allah, in naam van de
Sociale Democratie, het zaakje bereddert.
Na
gemeenteraadsverkiezingen en in het licht van de komende federale
parlementsverkiezingen is een kritische reflectie van de koers die N-VA
vaart op zijn plaats. Zeker tegen de achtergrond van de laatste peiling,
waarin de partij strandt op slechts 25%, is het nuttig om ernstig na te
denken over de richting die we uitgaan.
Volkspartij N-VA
N-VA
heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu
blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale
Volksunie destijds
We
zijn er deze verkiezingen weliswaar in geslaagd een goede score te
behalen in Antwerpen, maar dit zegt weinig over de uitslag die we op
federaal niveau zouden kunnen verwachten. Naast de beloning van de
kiezer in Antwerpen was er immers ook een opwaartse trend van Vlaams
Belang en waren verliezen voor N-VA te merken in veel gemeenten. Wat
blijkt uit de laatste peiling is dat N-VA niet minder dan 8 procentpunt
verliest tegenover de verkiezingsuitslag in 2014. Gelet op de forse
stijging (bijna een verdubbeling) van het Vlaams Belang is het duidelijk
dat het leeuwendeel van dit verlies, zoals te verwachten was, naar de
radicale Vlaams-nationalisten afvloeit. N-VA heeft de rol van
volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan
gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds, die
uit elkaar gevallen is in diverse strekkingen.
Ideologische
links-rechtstegenstellingen tekenen zich ook af binnen N-VA. Een deel
van de achterban meent dat de partij te veel (vooral in beleidsdaden)
aanleunt bij het centrum. Toch trekken progressievere N-VAers, zoals
Jan Peumans bijvoorbeeld, de verkeerde conclusie uit de laatste
peilingen. Ze menen dat de partij te veel naar rechts is opgeschoven en
weer naar het centrum moet terugkeren, om het verlies te recupereren.
Voorzitter Bart De Wever lijkt echter de juiste analyse te schetsen:
Dit is geen goede peiling voor ons. Ik zie ook dat al ons verlies naar
Vlaams Belang gaat. Mensen zijn de migratiecrisis duidelijk beu.
Communautaire stilstand
De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum
De
conservatieve rechtervleugel begint inderdaad te morren en daar zijn
verscheidene oorzaken voor aan te duiden. De spreidstand tussen de
rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum,
naarmate N-VA een beleidspartij is geworden die voortdurend compromissen
moet sluiten met coalitiepartners.
Het eerste en één van de belangrijkste compromissen was het op de
achtergrond schuiven van het confederalisme als tussenstap naar Vlaamse
onafhankelijkheid, in ruil voor regeringsdeelname.
Als
je één van de fundamenteelste pijlers van je programma volledig moet
opgeven, stap je beter niet in de regering. Hierin volg ik volledig de
analyse van politicoloog Bart Maddens;
namelijk dat de uitrookstrategie van De Wever een ongewild effect
ressorteert. Door het gebrek aan communicatie over en focus op het
communautaire, wordt dit terrein aan de federalisten weggegeven.
Bovendien is deze regering, door de matigende invloed van CD&V en de
liberalen, niet rechts genoeg om de PS zelf voorstander te maken van
een ontmanteling van het federale België.
Roets 2019
Identiteit en migratie
Dat
4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille
van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch.
Naast
de communautaire stilstand zijn de grootste frustraties het onevenwicht
in de begroting en voornamelijk de kloof tussen het rechtse discours en
het beleid, dat nog altijd geen efficiënt antwoord lijkt te kunnen
bieden op de migratieproblematiek. Dat 4 op de 5 illegale migranten
gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is
natuurlijk problematisch. Zo kan men onmogelijk een efficiënt
uitwijzingsbeleid tegen illegale migratie op poten zetten en hier kan
Vlaams Belang uiteraard garen uit spinnen. Wat Francken dan weer wel op
zijn conto kan schrijven zijn enkele belangrijke overwinningen in
symbooldossiers en de uitwijzing van migranten met een zwaar strafblad.
Dat de wil en de moed er is, ga ik niet ontkennen. Het schoentje wringt
bij de financiële middelen, de politieke wil van de coalitiepartners en
het uitblijven van een sluitende Europese oplossing voor de
buitengrenzen. Toch zal N-VA een manier moeten vinden om meer druk uit
te oefenen op de coalitiepartners en haar programma ten gronde en zo
efficiënt mogelijk uit te voeren.
De N-VA vaart ook een steeds liberalere sociaal-ethische koers. De
conservatieve achterban binnen de Vlaamse Beweging, die destijds het
Vlaams Belang inruilde voor de N-VA, zit niet te wachten op progressieve
identiteitspolitiek. Die lijkt nu immers ook bij de
Vlaams-nationalisten te zijn binnengedrongen, wanneer er bijvoorbeeld
gepocht wordt met het aantal allochtonen of vrouwen op kieslijsten.
Uiteraard is het positief dat allochtonen en vrouwen worden betrokken
bij het Vlaams-nationalistische streven en is het mooi dat het verhaal
van N-VA een zeer divers kiespubliek kan aanspreken. Wanneer het echter
een op zichzelf staand doel wordt om zoveel mogelijk minderheden of
vrouwen te mobiliseren, kom je op het terrein van progressieve
identity politics en (contemporain) feminisme. Dan selecteer je mensen
voor kieslijsten op basis van hun groepsidentiteit (geslacht,
etniciteit, ) en niet op basis van individuele capaciteiten.
Een
ander punt is intellectuele consequentie: ikzelf ben bijzonder
islamkritisch, maar indien er terechte kritiek wordt geuit op de
gebrekkige integratie van de moslimgemeenschap, moet dit ook kunnen voor
bijvoorbeeld orthodoxe joodse gemeenschappen die in complete segregatie
leven. N-VA onthoudt zich van alle kritiek op de joodse cultuur wat dit
betreft, omdat die gemeenschap natuurlijk een deel van het electoraat
vormt. Dit is natuurlijk een argument van principiële en iets minder van
strategische aard.
Cordon sanitaire
dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden
Wat
daarnaast ongetwijfeld veel ex-kiezers van het Vlaams Belang voor de
borst stoot is de continue verkettering van hun voormalige partij door
N-VA, die toch een ideologische bondgenoot zou moeten zijn. Diezelfde
resolute afwijzing is er niet richting het adres van Groen, die partij
wordt met open armen uitgenodigd om samen te besturen in Antwerpen, dat
kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag
ervaren worden. Wanneer zelfs progressieve politicologen als Dave
Sinardet, Carl Devos en Cas Mudde het cordon sanitaire achterhaald
vinden nu het Vlaams Belang niet meer met de essentie van onze democratie botst, wordt het tijd dat een partij als N-VA stopt met het actief in stand houden ervan.
Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt
Het
cordon zit zowel langs binnen als langs buiten op slot. Vlaams Belang
draagt een verantwoordelijkheid om volledig komaf te maken met zijn
aangebrande verleden en een aantal prominente figuren op de achtergrond
te schuiven. Als zij dit vertikken, dragen ze zelf bij tot de
instandhouding van het cordon. Ook zou het moeten stoppen met het
voortdurende inhakken op N-VA, om meer toenadering tussen de twee
Vlaams-nationalistische partijen mogelijk te maken. De partijpolitieke
rivaliteit tussen twee Vlaams-nationale partijen, die natuurlijk in
dezelfde kiezersvijver vissen, is enorm frustrerend voor een
idealistische Vlaams-nationalist. In een ideale wereld zouden de
partijen de handen in elkaar slaan om samen de communautaire
doelstellingen te realiseren. Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is
net datgene wat het federale België in leven houdt en waar de
Franstalige partijen altijd zo handig gebruik van hebben gemaakt, om
broodnodige staatshervormingen te blokkeren.
Niet naar het centrum
Als
N-VA het probleem bij zijn wortels wil aanpakken, moet dus zeker niet
naar het centrum opschuiven, maar vooral de daad bij woord voegen en
meer druk zetten op de coalitiepartners voor een écht krachtdadig
optreden. Als de regering hierdoor zou vallen, gaat N-VA met de status
van martelaar naar de volgende verkiezingen. Bart De Wever ziet het
klein houden van extreemrechts als één van zijn grootste verdiensten.
Als hij daar een duurzame verwezenlijking van wil maken, zullen we een
tandje moeten bijsteken.
Jorden Dewachter
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De spreidstand! Waar is de tijd!
Jaren geleden luidde dat in de mond van de toenmalige Voorzitter van het Vlaams Belang het spagaat. Zoals U ziet op de afbeelding hieronder, is dat geen normale gezonde lichaamshouding
*
Wat
U hierboven via Doorbraak allemaal las bij Jorden Dewachter, laat ik
voor diens eigen rekening. Persoonlijk wacht ik eerder op de komst van
dat Klein Duimpje, dat met zijn vele
vriendjes, de Reus Gulliver vloert, vastbindt met touwen aan piketten
diep in de bodem ingegskagen, over zijn hele lichaam, hem vervolgens
opladen en wegvoeren naar de vergeetputten der Geschiedenis. Zie
Goed. Laten we het verder hebben over open en gesloten grenzen. De
*
Ze
hebben ons nu eenmaal vertrouwd gemaakt met open grenzen tussen
onderling onze Europese landen. Valt ferm mee. Om praktische redenen.
Buiten de criminaliteit die men hoe bestaat het - totaal over het
hoofd had gezien.
Zelfs
voor het recht der oorlogsvluchtelingen kan men inkomen. Als dat
tenminste beperkt wordt in de tijd. Oorlogen namelijk blijnven nooit
duren. Maar Niet-Blanke mensen moeten in Afrika blijven leven. Daar is
plaays zat. Hier verschillen ze teveel. Geen bezwaar dus voor normale
gezonde Burgers ui de Oostlanden tot helemaal aan de Noordpool. Wetten
zijn er overal, maar bikj ons worden ze al te vaak niet toegepast. Wat
crimineel is.
Vraagje.
Waarom zijn er dan zoveel afgebakende gebieden op andere binnenlandse
vlakken? Alles onder één gezamenlijke noemer: mutualiteit, syndicaat,
werklozenkassen, enz. Op die manier worden de op profijt beluste
partijgrenzen opgeheven ern kunnen de Burgers in alle vrijheid vrijelijk
kiezen voor om het even welke gezonde politieke eenheids-leiding.
Dat
de beste moge winnen. Vlamingen zijn rationeel genoeg, om voor hun
eigen profijt te kiezen. Gesteld dat de partijpolitieke kleuren gewist
zijn, en er enig ter wereld - kan gekozen worden voor het Gezond
Verstand.
Wedden, dat Europa op die manier een Gouden Dageraad zou tegemoet gaan?
*
