Hieronder krijgt de lezer de ware toedracht der feiten rond de zoveelste Regering in weg-lopende welstandzaken..
Al
vraag ik me toch af, of het niet te vroeg is, dat de kaarten nu al
herschud dienen te worden. Het is minstens nog zes maand wachten
vooraleer de Kiezer de juiste richting kan aangeven.. Hoe wij het
ondertussen zullen van af moeten brengen om te overleven, is in Gods
handen.
*
Hoe ondergaand Marxistisch Linkxs wel is, moge blijken uit het stukje van de hand van Lukakske Devos
dat in voorbereiding is. Die richt de blikken naar Andalousië in Spanje
en is er niet goed van. Gaat dat ranzige gedoe van de herbronning
daar nu ook al beginnen?
In België
Coburgia, het erfgoed van Polle-met-den-Baarde, de negerkiller, kan je
geen verkiezingen winnen. Want dat Land is een Bananenrepubliek.
*
Het laatste wapenfeit van Michel II was net zo idioot als zijn Marrakesch-demarche.
Generaal
Michel II trok met zijn trollenleger naar de slag om de begroting, het
werd zijn Waterloo. De Waalse smurfen-calvarie chargeerde op links maar
bleef steken aan de Gaverbeek waar het voetvolk van Peter De Rover hem
opwachtte. De Vlaamse smurfen waren het niet eens met hun franskiljonse
leider en trokken op rechts ten aanval, waarop het rode leger een
schijnaanval door het midden plaatste. Meer was niet nodig om de premier
slagzij te doen halen. Het laatste wapenfeit van Michel II was net zo
idioot als zijn Marrakesch-demarche.
In
zijn strijd om internationaal zijn gezicht te redden, maakte Charles
Michel zich in België grenzeloos belachelijk. Hij trok als David ten
strijde tegen Goliath maar vergat zijn slinger en er lagen geen stenen
onderweg. Zijn strijdmakkers Peeters, De Croo, De Block en De Crem
kregen een verzwaard harnas, maar vielen van hun paard nog voor ze hun
stal uit kwamen gewaggeld.
Lakens commedia dellarte
*
De
nederlaag van zijn Mexicaans leger erkennend trok Michel II na zijn
tiendaagse veldslag van politieke incompetentie naar het Paleis om het
ontslag van zijn dwergregering aan te bieden. Na enkele keren te hebben
aangebeld opende Koning Filip de deur in zijn tricolore pyjama.
Michel gij ier zo laat, ge weet toch dat ik na de buurtpolitie ga slapen?
Ja maar de regering is kevallen verdedigde Charles zich.
Oei en eeft ie zich pijn gedaan? schertste de Koning.
Charles
lachte zo groen als Calvo en werd van woede zo rood als Di Rupo. In
feite was de nu technisch werkloze Koning verheugd met dit nieuws, hij
mocht eigenlijk nog eens doen alsof hij werkte.
de commedia dellarte van het Lakens theater
*
Nadat
de partijvoorzitters op de koffie mochten bij een regeringsleider
zonder regering, konden ze koninklijke petit fourtjes gaan smullen bij
een koning zonder land. Wat er na de commedia dellarte van het Lakens
theater ook beslist wordt, vervroegde verkiezingen of niet, we krijgen een regering van slepende zaken tot aan de verkiezingen van 26 mei 2019.
Hoewel
Leterme pas echt een goede premier werd toen hij 541 dagen niets mocht
doen, deed hij dat niet tijdens een verkiezingscampagne. Een regering
zonder meerderheid voor elk dossier naar het parlement sturen waar
electoraal ingegraven politieke partijen elkaar in volle campagne-modus
de kop afbijten, is onbestuurbaarheid en immobilisme installeren.
Er is geen ontkomen aan, de parlementaire campagne messen worden geslepen en persoonlijke verwijten zullen niet gespaard worden.
De ene bocht is de andere niet
*
Wie water en vuur wil verenigen ziet water verdampen of vuur uitdoven.
Wie
dacht dat politici die elkaar de verdoemenis in wensen niet samen
willen besturen vergist zich. In Antwerpen hebben Bart De Wever en Tom
Meeuws elkaar het laatste jaar meermaals de politieke dood toegewenst. Dat ze nu elkaars lijk opwarmen tijdens het smeden van een machtsverbond, is spugen in het aangezicht van hun kiezers.
Dat Vlaams-nationalistisch geel en socialistisch rood samen het
hypocriete oranje van de CD&V wordt, is geen toeval. De bocht naar
links van De Wever moet niet onderdoen voor de ruk naar links van Michel
II. De Wever loopt in dezelfde val als destijds Verhofstadt. Het
sociaal blazoen van uw partij opblinken met rode boenwas is verdampen
tot een traditionele partij van de middelmatigheid. Wie water en vuur
wil verenigen ziet water verdampen of vuur uitdoven.
De
VLD van Verhofstadt had als rebelse rechtse partij in de peilingen ooit
28%, maar tuimelde als softe centrumpartij al snel naar 15%.
Icarus ..
*
Frankenstein
België is een Frankenstein van dode ledematen en een Cerberuskop
Onze
democratie en ons electoraal systeem daveren op hun grondvesten en
vertonen meer barsten dan de viaduct van de E17 in Gentbrugge. Mochten
we vandaag vrije verkiezingen hebben met stemrecht, dan trekt amper 50%
van de Belgen naar de stembus. In België kan je geen verkiezingen
winnen. Je kan ze enkel winnen in rechts Vlaanderen, groen Brussel of
links Wallonië. De federale regering heeft geen echte democratische
waarde, maar is eerder de consensus van een consensus op basis van
verschillende verkiezingen met andere partijen, politici en ideologieën.
Wanneer je dan nog eens een beleid moet voeren met een Waalse en een
Vlaamse media die verschillende interpretaties van de realiteit brengen,
is de chaos compleet. België is een Frankenstein van dode ledematen en
een Cerberuskop.
*
Hervorm het volledige systeem of hervorm het land, want ooit val je zonder stroom om Frankenstein tot leven te wekken.
*
23 DECEMBER 2018
Jasmijn Walldorf
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Mijn persoonlijke bezorgdheid situeert zich a.h.w. tussen hemel en aarde. Dit is tussen hoop en vrees.
De
oude tricolore gewaden zijn door en door versleten, en de weefstof voor
de eigen soevereiniteit voor de nieuwe samenleving moet in gans het
Avondland nog aaneen genaaid worden Van Andalousië, over de Laars van
Italië tot in het van levenskracht trillende Noorden. Want daar leven
mannen zoals Vaclav Klaus, de realisator van de Fluwelen Scheiding
tussen Tjechië en Slowakije. Het is ook dààr dat de Visegrádgroep het
voortouw hebben opgenomen op de wilde immigratie aan banden te leggen .
Hoe hard ook Georges Soros de zich schatrijk gestolen Hongaarse Jood
en boezemvriend van dc Hitlary Clan
*
zijn best doet, hij krijgt de vernieuwer Viktor Orban
daar niet van de Macht. Want de Hongaren, dat is een door-en-door
traditioneel Christelijk volk dat alles af weet van Marxistische
dwingelandij, het stokpaardje van de mislukte Moslim Broeder Mohbama.
*
Het
Nationalisme van vroeger is een veel te beladen term geworden en
wordt best stilaan vervangen door het begrip soevereiniteit wat een
ander woord is voor zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
*
Adios, la Belgica. Geen Merciie voor de lift doorheen de laatste 200 jaar. En tot nooit meer .
Al jàààren duurt de konkelfoezrij over de nutteloosheid van de Senaat. Kost alleen maar hopen geld (dat al even lang uit de zakken der Vlamingen wordt getrommeld) en brengt niets op.
De
enige verdienste ervan is, dat het de schijn heeft de Elite van
Coburgia van de nodige zuurstof te voorzien. Via de zuurstof-leiding uit
Vlaanderen. Eenrichtingsverkeer, dat spreekt vanzelf. En misschien wel
via ondergrondse pijpleidingen van wel 10 meter diameter. Jammer genoeg
altijd zonder zinkgaten omdat geldstromen veel geruislozer verlopen dan
drinwaterstromen
*
En nu, met zicht op de kerstboom, pleegt een beruchte kijkbuis-vuller een artikel vol zelfbeklag over diezelfde Senaat.. Net nu Zaan Pier Van Rossem er niet meer is om te sakkeren dat het begot allemaal godgeklaaagd is
*
Ons Ma Zaliger zei daarover dan altijd dat ons Here van eljk zijn getal moest hebben en ze had nog gelijk ook.
De
vraag die ik mij stel, is alleen wat een ge-autoriseerde lettervreter
komt doen op onze Sociale Media. Of zou het kunnen, dat die stoemelings
heeft vastgesteld dat buurmans gras toch weer wat groener is?
Toch
bedankt voor de fijne veropenbaring uit de koker van een klokkenluider
of spijt-optat. Cijfermateriaal om duimen en vingers af te likken.
Welkom, vriend Jan, in de vriendenkring. En vergeet vooral niet deze
bijverdienste te vermelden op je Aangite Aj 2019 bij de Belastingen .
De
begroting van de Senaat voor 2019 is vastgelegd op 40.000.000 euro. Dat
is nog altijd een smak geld, maar toch alweer 4,76% minder ten opzichte
van vorig jaar. In 2013, net voor het begin van deze legislatuur,
bedroeg de senaatsbegroting nog 69.881.000 . Het huidige budget ligt
dus 42,67% lager. Weinig overheidsinstellingen doen beter. Het overgrote
deel van de dotatie (45,90%) gaat naar de lonen van het statutaire
personeel. Op 1 januari 2019 telt de Senaat nog 187 voltijdse
personeelsleden. In 2019 gaan er nog eens 14 met pensioen. Anderen,
zoals het veiligheidspersoneel, vallen sinds 2018 ten laste van de
Kamer. Voor de Senaat een besparing, maar aangezien hun lonen hoe dan
ook betaald moeten worden, maakt het voor de belastingbetaler weinig
uit. Ook op andere posten wordt er bespaard, maar dat is peanuts
vergeleken met de personeelskosten.
Minder goed nieuws is, dat 40 miljoen euro beschouwd wordt als het minimum minimorum
De
Senaat kost de Belgen dus elk jaar minder en dat is het goede nieuws.
Minder goed nieuws is, dat 40 miljoen euro beschouwd wordt als het
minimum minimorum, althans volgens SP.aer Bert Anciaux, die naar
jaarlijkse gewoonte de begroting mocht toelichten in het halfrond.
Volgens de socialistische fractieleider komt de werking van de Senaat in
het gedrang als de dotatie nog verder krimpt. Bij de voorstelling van
de begroting in 2015 zei Anciaux, dat de relevantie van de Senaat zou
worden afgemeten aan de kostprijs van de instelling. Hij bedoelde
daarmee dat de bevolking en de rest van de politiek het bestaan van de
Senaat zouden blijven aanvaarden op voorwaarde dat de instelling niet te
veel kost. Toen leek een bodembudget van 20 miljoen euro hem mogelijk,
op voorwaarde dat nog meer uitgavenposten ten laste zouden vallen van de
Kamer. Zoals met het veiligheidspersoneel gebeurd is.
De zingende castraat
daarom zal deze politieke castraat het vermoedelijk nog wel een tijd uitzingen
Maar
een dergelijke vestzak-broekzakoperatie is volgens de voorstanders van
de Senaat niet wenselijk. De Senaat nog verder budgettair uitkleden zou
het prestige van de Eerste Kamer nog meer kelderen, en dat willen de
aanhangers uiteraard niet. Zij dromen van een Senaat die desnoods nog
100 jaar meegaat, liefst met bevoegdheden die worden uitgebreid. En
daarom zal deze politieke castraat het vermoedelijk nog wel een tijd
uitzingen. Minstens nog een legislatuur, want voor 2024 kan er niets
veranderen. Een opheffing van de Senaat, of een nieuwe aanpassing van
zijn bevoegdheden, vereist immers een grondwetswijziging. Die kan alleen
doorgaan als het huidige parlement de grondwet, of bepaalde artikelen
daaruit voor herziening vatbaar verklaart.
Ik
zie weinig aanleiding daartoe, integendeel. Tijdens haar
afscheidstoespraak (ze wordt eerste schepen in haar geboortestad Luik)
stak ex-voorzitter
Christine Defraigne
de
loftrompet over de nieuwe Senaat, waarin ze 15 jaar zitting had waarvan
5 als voorzitter. Defraigne pleitte ook onverbloemd voor het
herfederaliseren van bevoegdheden. De Vlaamse partijen zijn dus
gewaarschuwd, want het heimwee naar la Belgique à papa is bij sommigen
nog zeer levendig. En niet alleen in Franstalig België. Ook in
Vlaanderen zijn er nog heel wat politici die de nostalgie naar een
viriele Senaat en het oude België koesteren.
*
22 DECEMBER 2018
JAN BECAUS
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Volgens
mij is als Meneer de Senator in taal en beeld aangesproken worden,
een eervolle zaak voor de hele familie tot in heet 7de
knoopsgat. Maar moet dat dan blijven zoveel geld kosten? Het baat immers
om een bedrag dat de pensioenen van zoveel mensen bijna zou kunnen
verdubbelen.
Ik
zie het eerder omgekeerd. Laat de Dames en Heren tegen elkaar opbieden
om een van die vele tientallen postjes te mogen bekleden. En dus de zo
fel begeerde titel te mogen voeren. Dat zou een mooie Vaderlandse
geste zijn die vooral de (lege) Schatkist zou ten goede komen.
De
uitverkorenen, d.i de meest biedcenden zouden dan bijvoorbeeld
eenmaal per jaar en in ceremonie-kledij (verplicht) op de koffirklets
kunnen gevraagd worden bij het Staatshoofd. Uiteraard op diens kosten en
in het Fransoos..
*
Enne,
o ja. Voor ik het vergeet. Per gepresteerd dienstjaar zouden die recht
moeten hebben op een jaarlijks herhaalde Staatsbegrafenis. Met daar
boven op een plechtig TE DEUN LAUDAMUS in de kathedraal van St Goedele
in Broeksèl. Plechtige Vaderlaandse Dienst, met trompetstoten,
voorgegaan door de Kardinaal in volle ornaat. Et recht om daarna tekens
wer voor eeuwig en een dag ter ruste te worden gelegd onder een mooi
witgekalkte grafsteen.
Na
de snelle en gemakkelijke veroveringen van de moslims die werden
geschetst in deel 1, verliepen hun verdere gebiedsuitbreidingen die in
dit deel 2 worden geschetst, trager en moeilijker.
*
Veroveringen van de Maghreb, Spanje, Centraal-Azië en Indus-vallei
De Profeet Mohammed
(570-632)
Echte naam Muḥammad ibn ʿAbdullāh
Bijnaam Al-Amin (de betrouwbare)
*
Deze
gebieden liggen veel verder van Medina en Damascus dan de tot A.D. 650
veroverde gebieden. Damascus was sedert 661 de hoofdstad van de Umayyaden dynastie. Deze nieuwe veroveringen waren moeilijker en langduriger. De Maghreb ligt ten westen van Egypte en bestrijkt de hele noordkust van Afrika of het huidige Libië, Tunesië, Algerije en Marokko.
*
Centraal-Azië
behelst het gebied tussen de oostgrens van het huidige Iran tot de
meest westelijke provincie in het huidige China, Sinkiang. Dat gebied
omvat de volgende huidige landen of delen ervan, volgens de klok: Turkmenistan, Oezbekistan, Kazakhstan, Kirgizië, Tajikistan, Afghanistan en Pakistan. De gouverneurs van de kaliefen in respectievelijk Fustat, het latere Caïro, en Merv, organiseerden die veroveringen.
De Maghreb en Spanje
Na
de inname van Egypte rond 650 zullen een 60 jaar nodig zijn om de
Maghreb in te nemen. De taaie Berbers zorgen er voor tegenwind, meer dan
de Byzantijnen. De val van Carthago, de belangrijkste Byzantijnse stad
in de Maghreb, in 698, en wat later de bouw van de buitenpost Tanger in
het uiterste westen tegenover Gibraltar, voltooiden de verovering van de
Maghreb.
De overtocht naar Spanje in 711 door de islamitische Berberleider Tariq
in dienst van de Arabieren was waarschijnlijk bedoeld als rooftocht ter
compensatie van het gebrek aan soldij. Maar deze plundertocht werd het
begin van de Arabische aanwezigheid in Al Andalus gedurende 800 jaar.
Er
was wrevel tegen de uitbuiting door de islamitische veroveraars van de
Berbers als slaven. Er volgden vele Berberse opstanden. Ook als
bekeerlingen tot de islam werden de Berbers lang als onbetrouwbaar
beschouwd. Zij apostaseerden vaak.
In 698 werd een grote opstand onderdrukt die onder leiding stond van
de Berbervrouw Kahina
in het Aurèsgebergte. Vanuit deze bergen in het oosten van het huidige Algerije startte ook de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen in 1954.
*
Dat
was niet het laatste Berbers verzet. Hun grote opstand in de Maghreb in
740-741 zou er mede voor zorgen dat na de nederlaag van de Spaanse
islamieten tegen de Franken in 732 in midden-Frankrijk, geen nieuwe
pogingen werden ondernomen om ten noorden van de Pyreneeën door te
stoten.
Potiers
*
In de 11de eeuw, na het verval van het Cordoba-kalifaat van de Umayyaden in de 10de eeuw, namen de islamitische Berberse Almoraviden
de leiding van het islamitische Spanje van de Arabieren over. In de
12de eeuw grijpen eveneens islamitische Berbers, de Almohaden, de macht.
Die waren puriteinser, intoleranter en wreder dan de eerste
veroveraars.
Centraal-Azië en de Indusvallei
Na
de verovering van Merv in 651 zou de onderwerping van het toch niet zo
omvangrijke Transoxanië, dat grotendeels samenvalt met het huidige
Oezbekistan, met de legendarische steden Bukhara en Samarkand op de zijderoute,
nog 100 jaar duren. Deze veroveringen werden brutaler. Die volkeren
waren reeds lang zelfstandig. Ze lieten zich niet gemakkelijk
onderwerpen. De rijkdom van de streek prikkelde de plunderzucht. De
zijderoute liep erdoor. Vóór de islamieten kregen de Perzen er slechts
moeilijk voet aan wal, maar hun culturele invloed was er groot. Velen
spraken er Perzisch of Perzisch-getinte dialecten of talen zoals in het
huidige Tajikistan en Afghanistan.
Deze
veroveringen werden ook vertraagd en bemoeilijkt door twisten tussen de
verschillende Arabische stammen, een oud zeer dat moeilijker kon
bestreden worden door de 4000 km afstand van Damascus, de zetel van het
kalifaat. In dit verre gebied lag de broeihaard van de burgeroorlog van
743 tot 750, waarna de Abbasiden vanuit Bagdad de plaats innamen van de
Umayyaden in Damascus.
De
invloed van de Perzische cultuur, die zelf reeds was bevrucht door de
Griekse, werd dominanter. De perzificatie van de islam zette zich
door. Gedurende eeuwen was de Perzische cultuur een unicum. Die werd dan
ook snel geassimileerd door zowel de Arabieren als door latere Turkse
dynastieën die over Perzië regeerden. Ook de Spaanse Umayyaden lieten
zich beïnvloeden door de Perzische cultuurelementen van hun
aartsvijanden, de Abassiden. Naast beïnvloeding is er ook beïnvloed
worden. Zo was de Perzische dynastie van de Achaemeniden (559-330 v.C.)
een welwillende voedingsbodem geweest voor assimilatie van de cultuur
van overwonnen of aangrenzende volkeren zoals de Griekse, Egyptische,
Mesopotamische, hindoeïstische en boeddhistische. Een ingesteldheid die
vaak leidt tot grote culturen.
Op de grens met het Verre Oosten
In
Transoxanië bestonden vele vorstendommen met hoofse, ridderlijke
gewoonten en een sterke onafhankelijkheidsdrang. Die drang werd ook
gedeeld door de nomadenstammen van Turken, volkeren die eeuwenlang
vanuit het Altaï gebergte, ten noorden van Mongolië, zuid- en
zuidwestwaarts waren getrokken. Ook Mongolen zijn ten dele een
Turkenvolk. Het Oezbeeks en het Turkmeens zijn Turkse talen.
Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan
Die
grensgebieden hadden trouw gezworen aan de Chinese keizers van de
Tang-dynastie (618-907). Door plaatselijke vorsten en nomadische Turken
werden de Chinezen aangezocht mee te strijden tegen de Arabieren. Maar
de Chinezen hielden de boot af. Die gebieden lagen te ver af van hun
belangencentrum. Toch werd China door Arabische en autochtone moslims
verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan.
Een nederlaag die zonder gevolg bleef omdat de moslims nooit verder
naar het oosten optrokken.
De
benedenloop van de Indus in het huidige Pakistan was reeds in 711-712
veroverd. Ook tot daar had de Perzische invloed gegolden. Een aanleiding
voor deze verovering zou de piraterij zijn geweest vanuit dit gebied op
Arabische handelsschepen.
Indusvallei
lag op de zeeweg die een alternatief vormde voor de Zijderoute over
land om handel te drijven met het Oosten. Ook hier profiteerden de
veroveraars van de verdeeldheid tussen hindoekrijgers en pacifistische
boeddhisten.
Snelle verovering is soms duurzaam
De
islamitische veroveringen zijn uitzonderlijk zowel wat betreft hun
snelheid als hun duurzaamheid. Deze veroveringen van Spanje tot de Indus
en Sinkiang, een 9.000 km, voltrokken zich over iets meer dan één eeuw
en de blijvende invloed ervan is groot, niet op politiek, maar op
godsdienstig vlak.
Enkele historische voorbeelden ter vergelijking brengen dit in perspectief.
We
starten met een voorbeeld dat enigszins analoog is aan het
islamitische. Vanaf de 8ste eeuw v. C. koloniseerden de Grieken, toen
een 150 stadstaten, de kust rond quasi de hele Zwarte Zee en grote
stukken van de kust van de Middellandse Zee, namelijk in het huidige
Oost-Spanje, Frankrijk, Zuid-Italië, Sicilië, Albanië en Libië. Andere
kustgebieden van wat de Romeinen de Mare Nostrum noemden, stonden onder
de invloed van de Carthagers, zoals Zuid-Spanje en de Maghreb, en van de
Feniciërs, zoals het huidige Libanon, Syrië en Israël.
Roets 2019
Met
de campagne van Alexander de Grote van Macedonië tussen 336 en 323 v.
C. werd wellicht een historisch snelheidsrecord van territoriale
uitbreiding gevestigd: van Klein-Azië en Egypte, over Perzië tot in
Centraal-Azië, of tot in het huidige Turkmenistan, Oezbekistan,
Kazachstan, Tadzjikistan, Kirgizië, Afghanistan en Pakistan. Maar na
Alexanders dood verdween zijn rijk snel. Zijn generaals verdeelden het
onder elkaar. Maar haar invloed bleef nazinderen, niet politiek, maar
cultureel: de hellenisering, de verspreiding van de Griekse cultuur, via
onder meer de Ptolemaeën in Egypte en de Seleuciden in Perzië, tot in
Indië en China.
maar zeker niet altijd
De
volgende drie voorbeelden illustreren de basisregel: snelle
veroveringen hebben geen of weinig blijvende invloed, trage veroveringen
hebben langdurige invloeden.
Rome
deed er vier eeuwen over om haar maximale gebiedsuitbreiding te
bereiken onder keizer Trajanus bij de aanvang van de 2de eeuw, een
gebied grosso modo gelijk aan dat van de islam in 750 en dat van de
Perzische Achaemeniden rond 500 v.C. De blijvende invloed van Rome was
groot.
De Mongolen onder
Genghis Khan
hadden
er slechts de eerste helft van de 13de eeuw voor nodig om, weliswaar
met grote wreedheid, een veel grotere oppervlakte in te palmen dan de
Romeinen in 400 jaar en de Arabieren in 100 jaar: van de Zwarte Zee tot
de Stille Oceaan. Maar na verval rond 1335 en een opflakkering in de
tweede helft van de 14de eeuw onder de nog brutalere Mongool Timur, met
meer dan een halvering van het voorheen veroverde gebied, bleef het
bergaf gaan. Met weinig blijvende invloed.
Een
recenter voorbeeld van een snelle verovering waar niet zoveel van
overbleef, was die van Napoleon, althans niet buiten Frankrijk, en met
uitzondering van zijn Code. Op het hoogtepunt in 1812 was het onder zijn
voogdij staande Europa iets groter dan de Europese gemeenschap bij haar
stichting in 1957.
Het
lijkt logisch dat snelle veroveringen vaak gepaard gingen met het snel
wegebben van hun invloed. Maar niet die van de Arabieren. Die invloed
bleef lang nazinderen, vooral religieus. En dit tot vandaag. Ook
Alexander de Grotes veroveringen waren een uitzondering op de regel: een
snelle verovering met een langdurige invloed, niet politiek, maar
cultureel.
De Arabieren en de islam vandaag
Tussen
750 en ongeveer 1000 bleven de grenzen van de islamitische wereld
ongeveer dezelfde. Rond 1000 vond de verovering van Voor-Indië plaats.
Daarna vond de islam verder ingang in Klein-Azië, Azië, Afrika en
Zuid-Oost-Europa. Maar de Arabische eenheid en hun politieke gewicht
verzwakte geleidelijk tijdens de Abbasidendynastie. Die duurde van 750
tot formeel 1258. Maar reeds vanaf circa 800 namen regionale dynastieën
over. Die waren overwegend niet Arabisch, maar van Perzische, Berberse,
Turkse en Mongoolse oorsprong.
Vandaag bestaan nog drie dynastieën van Arabische oorsprong: de Hasjemieten in Jordanië, de Alavieten in Marokko en de Saoudis in Saoudi Arabië.
De
langst durende en belangrijkste dynastie was die van de Turkse
Ottomanen die aanving in de 14de eeuw in het huidige Turkije. Die
bereikte een hoogtepunt in de 16de eeuw, na de verovering van Constantinopel in 1453, om dan te verzwakken tot haar opheffing na de eerste wereldoorlog. Daarna kwam het seculiere Turkije van Ataturk (1881-1938).
*
Op
een wereldbevolking van 7,3 miljard in 2015 waren 1,8 miljard islamiet,
een 24%. Slechts een 5% daarvan zijn Arabieren. Op de eerste plaats
stonden de christenen met 31%. Hindoes, boeddhisten en joden hadden
aandelen van respectievelijk 15%, 7% en 0,2%. Bij extrapolatie van
huidige trends in fertiliteit en mortaliteit zouden in de volgende halve
eeuw de islamieten de christenen voorbijsteken.
Na
de snelle en gemakkelijke veroveringen van de moslims die werden
geschetst in deel 1, verliepen hun verdere gebiedsuitbreidingen die in
dit deel 2 worden geschetst, trager en moeilijker.
*
Veroveringen van de Maghreb, Spanje, Centraal-Azië en Indus-vallei
De Profeet Mohammed
(570-632)
Echte naam Muḥammad ibn ʿAbdullāh
Bijnaam Al-Amin (de betrouwbare)
*
Deze
gebieden liggen veel verder van Medina en Damascus dan de tot A.D. 650
veroverde gebieden. Damascus was sedert 661 de hoofdstad van de Umayyaden dynastie. Deze nieuwe veroveringen waren moeilijker en langduriger. De Maghreb ligt ten westen van Egypte en bestrijkt de hele noordkust van Afrika of het huidige Libië, Tunesië, Algerije en Marokko.
*
Centraal-Azië
behelst het gebied tussen de oostgrens van het huidige Iran tot de
meest westelijke provincie in het huidige China, Sinkiang. Dat gebied
omvat de volgende huidige landen of delen ervan, volgens de klok: Turkmenistan, Oezbekistan, Kazakhstan, Kirgizië, Tajikistan, Afghanistan en Pakistan. De gouverneurs van de kaliefen in respectievelijk Fustat, het latere Caïro, en Merv, organiseerden die veroveringen.
De Maghreb en Spanje
Na
de inname van Egypte rond 650 zullen een 60 jaar nodig zijn om de
Maghreb in te nemen. De taaie Berbers zorgen er voor tegenwind, meer dan
de Byzantijnen. De val van Carthago, de belangrijkste Byzantijnse stad
in de Maghreb, in 698, en wat later de bouw van de buitenpost Tanger in
het uiterste westen tegenover Gibraltar, voltooiden de verovering van de
Maghreb.
De overtocht naar Spanje in 711 door de islamitische Berberleider Tariq
in dienst van de Arabieren was waarschijnlijk bedoeld als rooftocht ter
compensatie van het gebrek aan soldij. Maar deze plundertocht werd het
begin van de Arabische aanwezigheid in Al Andalus gedurende 800 jaar.
Er
was wrevel tegen de uitbuiting door de islamitische veroveraars van de
Berbers als slaven. Er volgden vele Berberse opstanden. Ook als
bekeerlingen tot de islam werden de Berbers lang als onbetrouwbaar
beschouwd. Zij apostaseerden vaak.
In 698 werd een grote opstand onderdrukt die onder leiding stond van
de Berbervrouw Kahina
in het Aurèsgebergte. Vanuit deze bergen in het oosten van het huidige Algerije startte ook de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen in 1954.
*
Dat
was niet het laatste Berbers verzet. Hun grote opstand in de Maghreb in
740-741 zou er mede voor zorgen dat na de nederlaag van de Spaanse
islamieten tegen de Franken in 732 in midden-Frankrijk, geen nieuwe
pogingen werden ondernomen om ten noorden van de Pyreneeën door te
stoten.
Potiers
*
In de 11de eeuw, na het verval van het Cordoba-kalifaat van de Umayyaden in de 10de eeuw, namen de islamitische Berberse Almoraviden
de leiding van het islamitische Spanje van de Arabieren over. In de
12de eeuw grijpen eveneens islamitische Berbers, de Almohaden, de macht.
Die waren puriteinser, intoleranter en wreder dan de eerste
veroveraars.
Centraal-Azië en de Indusvallei
Na
de verovering van Merv in 651 zou de onderwerping van het toch niet zo
omvangrijke Transoxanië, dat grotendeels samenvalt met het huidige
Oezbekistan, met de legendarische steden Bukhara en Samarkand op de zijderoute,
nog 100 jaar duren. Deze veroveringen werden brutaler. Die volkeren
waren reeds lang zelfstandig. Ze lieten zich niet gemakkelijk
onderwerpen. De rijkdom van de streek prikkelde de plunderzucht. De
zijderoute liep erdoor. Vóór de islamieten kregen de Perzen er slechts
moeilijk voet aan wal, maar hun culturele invloed was er groot. Velen
spraken er Perzisch of Perzisch-getinte dialecten of talen zoals in het
huidige Tajikistan en Afghanistan.
Deze
veroveringen werden ook vertraagd en bemoeilijkt door twisten tussen de
verschillende Arabische stammen, een oud zeer dat moeilijker kon
bestreden worden door de 4000 km afstand van Damascus, de zetel van het
kalifaat. In dit verre gebied lag de broeihaard van de burgeroorlog van
743 tot 750, waarna de Abbasiden vanuit Bagdad de plaats innamen van de
Umayyaden in Damascus.
De
invloed van de Perzische cultuur, die zelf reeds was bevrucht door de
Griekse, werd dominanter. De perzificatie van de islam zette zich
door. Gedurende eeuwen was de Perzische cultuur een unicum. Die werd dan
ook snel geassimileerd door zowel de Arabieren als door latere Turkse
dynastieën die over Perzië regeerden. Ook de Spaanse Umayyaden lieten
zich beïnvloeden door de Perzische cultuurelementen van hun
aartsvijanden, de Abassiden. Naast beïnvloeding is er ook beïnvloed
worden. Zo was de Perzische dynastie van de Achaemeniden (559-330 v.C.)
een welwillende voedingsbodem geweest voor assimilatie van de cultuur
van overwonnen of aangrenzende volkeren zoals de Griekse, Egyptische,
Mesopotamische, hindoeïstische en boeddhistische. Een ingesteldheid die
vaak leidt tot grote culturen.
Op de grens met het Verre Oosten
In
Transoxanië bestonden vele vorstendommen met hoofse, ridderlijke
gewoonten en een sterke onafhankelijkheidsdrang. Die drang werd ook
gedeeld door de nomadenstammen van Turken, volkeren die eeuwenlang
vanuit het Altaï gebergte, ten noorden van Mongolië, zuid- en
zuidwestwaarts waren getrokken. Ook Mongolen zijn ten dele een
Turkenvolk. Het Oezbeeks en het Turkmeens zijn Turkse talen.
Toch werd China door Arabische en autochtone moslims verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan
Die
grensgebieden hadden trouw gezworen aan de Chinese keizers van de
Tang-dynastie (618-907). Door plaatselijke vorsten en nomadische Turken
werden de Chinezen aangezocht mee te strijden tegen de Arabieren. Maar
de Chinezen hielden de boot af. Die gebieden lagen te ver af van hun
belangencentrum. Toch werd China door Arabische en autochtone moslims
verslagen in 751 in Talas, in het zuidoosten van het huidige Kazakhstan.
Een nederlaag die zonder gevolg bleef omdat de moslims nooit verder
naar het oosten optrokken.
De
benedenloop van de Indus in het huidige Pakistan was reeds in 711-712
veroverd. Ook tot daar had de Perzische invloed gegolden. Een aanleiding
voor deze verovering zou de piraterij zijn geweest vanuit dit gebied op
Arabische handelsschepen.
Indusvallei
lag op de zeeweg die een alternatief vormde voor de Zijderoute over
land om handel te drijven met het Oosten. Ook hier profiteerden de
veroveraars van de verdeeldheid tussen hindoekrijgers en pacifistische
boeddhisten.
Snelle verovering is soms duurzaam
De
islamitische veroveringen zijn uitzonderlijk zowel wat betreft hun
snelheid als hun duurzaamheid. Deze veroveringen van Spanje tot de Indus
en Sinkiang, een 9.000 km, voltrokken zich over iets meer dan één eeuw
en de blijvende invloed ervan is groot, niet op politiek, maar op
godsdienstig vlak.
Enkele historische voorbeelden ter vergelijking brengen dit in perspectief.
We
starten met een voorbeeld dat enigszins analoog is aan het
islamitische. Vanaf de 8ste eeuw v. C. koloniseerden de Grieken, toen
een 150 stadstaten, de kust rond quasi de hele Zwarte Zee en grote
stukken van de kust van de Middellandse Zee, namelijk in het huidige
Oost-Spanje, Frankrijk, Zuid-Italië, Sicilië, Albanië en Libië. Andere
kustgebieden van wat de Romeinen de Mare Nostrum noemden, stonden onder
de invloed van de Carthagers, zoals Zuid-Spanje en de Maghreb, en van de
Feniciërs, zoals het huidige Libanon, Syrië en Israël.
Roets 2019
Met
de campagne van Alexander de Grote van Macedonië tussen 336 en 323 v.
C. werd wellicht een historisch snelheidsrecord van territoriale
uitbreiding gevestigd: van Klein-Azië en Egypte, over Perzië tot in
Centraal-Azië, of tot in het huidige Turkmenistan, Oezbekistan,
Kazachstan, Tadzjikistan, Kirgizië, Afghanistan en Pakistan. Maar na
Alexanders dood verdween zijn rijk snel. Zijn generaals verdeelden het
onder elkaar. Maar haar invloed bleef nazinderen, niet politiek, maar
cultureel: de hellenisering, de verspreiding van de Griekse cultuur, via
onder meer de Ptolemaeën in Egypte en de Seleuciden in Perzië, tot in
Indië en China.
maar zeker niet altijd
De
volgende drie voorbeelden illustreren de basisregel: snelle
veroveringen hebben geen of weinig blijvende invloed, trage veroveringen
hebben langdurige invloeden.
Rome
deed er vier eeuwen over om haar maximale gebiedsuitbreiding te
bereiken onder keizer Trajanus bij de aanvang van de 2de eeuw, een
gebied grosso modo gelijk aan dat van de islam in 750 en dat van de
Perzische Achaemeniden rond 500 v.C. De blijvende invloed van Rome was
groot.
De Mongolen onder
Genghis Khan
hadden
er slechts de eerste helft van de 13de eeuw voor nodig om, weliswaar
met grote wreedheid, een veel grotere oppervlakte in te palmen dan de
Romeinen in 400 jaar en de Arabieren in 100 jaar: van de Zwarte Zee tot
de Stille Oceaan. Maar na verval rond 1335 en een opflakkering in de
tweede helft van de 14de eeuw onder de nog brutalere Mongool Timur, met
meer dan een halvering van het voorheen veroverde gebied, bleef het
bergaf gaan. Met weinig blijvende invloed.
Een
recenter voorbeeld van een snelle verovering waar niet zoveel van
overbleef, was die van Napoleon, althans niet buiten Frankrijk, en met
uitzondering van zijn Code. Op het hoogtepunt in 1812 was het onder zijn
voogdij staande Europa iets groter dan de Europese gemeenschap bij haar
stichting in 1957.
Het
lijkt logisch dat snelle veroveringen vaak gepaard gingen met het snel
wegebben van hun invloed. Maar niet die van de Arabieren. Die invloed
bleef lang nazinderen, vooral religieus. En dit tot vandaag. Ook
Alexander de Grotes veroveringen waren een uitzondering op de regel: een
snelle verovering met een langdurige invloed, niet politiek, maar
cultureel.
De Arabieren en de islam vandaag
Tussen
750 en ongeveer 1000 bleven de grenzen van de islamitische wereld
ongeveer dezelfde. Rond 1000 vond de verovering van Voor-Indië plaats.
Daarna vond de islam verder ingang in Klein-Azië, Azië, Afrika en
Zuid-Oost-Europa. Maar de Arabische eenheid en hun politieke gewicht
verzwakte geleidelijk tijdens de Abbasidendynastie. Die duurde van 750
tot formeel 1258. Maar reeds vanaf circa 800 namen regionale dynastieën
over. Die waren overwegend niet Arabisch, maar van Perzische, Berberse,
Turkse en Mongoolse oorsprong.
Vandaag bestaan nog drie dynastieën van Arabische oorsprong: de Hasjemieten in Jordanië, de Alavieten in Marokko en de Saoudis in Saoudi Arabië.
De
langst durende en belangrijkste dynastie was die van de Turkse
Ottomanen die aanving in de 14de eeuw in het huidige Turkije. Die
bereikte een hoogtepunt in de 16de eeuw, na de verovering van Constantinopel in 1453, om dan te verzwakken tot haar opheffing na de eerste wereldoorlog. Daarna kwam het seculiere Turkije van Ataturk (1881-1938).
*
Op
een wereldbevolking van 7,3 miljard in 2015 waren 1,8 miljard islamiet,
een 24%. Slechts een 5% daarvan zijn Arabieren. Op de eerste plaats
stonden de christenen met 31%. Hindoes, boeddhisten en joden hadden
aandelen van respectievelijk 15%, 7% en 0,2%. Bij extrapolatie van
huidige trends in fertiliteit en mortaliteit zouden in de volgende halve
eeuw de islamieten de christenen voorbijsteken.
Het was een koude winterdag in Madrid toen Luis Carrero Blanco op 20 december 1973 terugkeerde van een eucharistieviering.
Carrero Blanco
Hij
was een half jaar tevoren door de Spaanse dictator Generaal Franco tot
premier benoemd en was daarmee de gedoodverfde politieke erfgenaam van
het Spaanse Staatshoofd.
*
Rond
halftien reed zijn wagen door de Calle de Claudio Coello toen plots de
grond onder de wagen het begaf. Een zware explosie slingerde de wagen
tientallen meters in de lucht over de daken van de huizen om aan de
andere kant op een binnenkoer te belanden. De chauffeur en de
meerijdende lijfwacht waren op slag dood, Carrero Blanco overleed enkele
uren later in het ziekenhuis. De explosie was uiteraard niet zomaar een
ongeval. Een commando van de ETA had de aanslag zorgvuldig voorbereid.
Ze hadden gedurende twee weken een gang onder de weg gegraven. De tunnel
werd volgeladen met explosieven die op het moment dat de wagen er over
reed tot ontploffing werden gebracht. Alleen maar omdat Carrero Blanco
elke dag nauwgezet hetzelfde uurschema volgde was een dergelijke goed
voorbereide aanslag succesvol.
20 december 1973: de ETA onthoofdt het Franco-regime.
*
De aanslag op Carrero Blanco was een wraakoefening voor de executie van een aantal Baskische separatisten
*
De
Baskische afscheidings-organisatie ETA was op dat moment een kleine
vijftien jaar oud, maar was pas eind jaren 60 met gewelddadige aanslagen
begonnen. Intern zat de organisatie sterk verdeeld tussen een groep die
volop voor de gewapende strijd wilde gaan en een meer doctrinaire groep
marxisten-leninisten die via een brede mobilisatie van Baskenland een socialistische staat wilden maken een populaire zinsbegoocheling in die tijd.
De aanslag op Carrero Blanco was een wraakoefening voor de executie van
een aantal Baskische separatisten. Het was één van de eerste dodelijke
aanslagen van de ETA, maar meteen ook een aanslag met verstrekkende
gevolgen.
*
Een stervende dictator
tot in de laatste dagen bleef de regering van Franco een zeer repressief regime
Vanaf de jaren 70 was het Franco-regime gepreoccupeerd door de nakende dood van de caudillo. Dat de 80-jarige generaal het niet lang meer zou trekken was duidelijk, wie hem zou opvolgen was dat minder. Het nationalistische kamp waarmee Franco in 1939 de burgeroorlog in zijn voordeel had beslecht was steeds een amalgaam van verschillende fracties geweest.
Dat
hadden ze trouwens gemeen met het republikeinse kamp waar anarchisten,
socialisten, communisten en autonomisten vaak meer over elkaar heen
rolden dan dat ze het nationalistische kamp bevochten. Bij die
nationalisten vochten, zij aan zij, fascisten, nationaal-syndicalisten,
conservatieve antimarxistische katholieken en monarchisten, die dan op
hun beurt nog eens verdeeld waren over welke troonpretendent ze
steunden.
Spanje
onder Franco werd een éénpartijstaat, steunend op een Movimiento
Nacional die zowat alle aspecten van de maatschappij overvleugelde. Maar
die eenpartijstaat betekende natuurlijk niet dat er geen verschillende
facties en verschillende politieke strekkingen bestonden. Zo boette
bijvoorbeeld de fascistische vleugel aanzienlijk aan macht en invloed in
naargelang de jaren vorderden, de welvaart toenam en een nieuwe
middenklasse ontstond.
Wat wel overeind bleef: tot in de laatste dagen bleef de regering van Franco een zeer repressief regime.
Carrero
Blanco, tijdens de burgeroorlog opgeklommen tot stafchef van de marine
en een nauw medewerker van Franco, was één van die mensen die dat
repressief regime van 1943 tot aan zijn dood in 1973
als procureur mee gestalte gaf. In 1967 werd hij vicepremier. Alhoewel
hij dus in de kern van het repressi-eapparaat zat, speelde hij ook een
cruciale rol in het terugdringen van de invloed van de fascistische
politici op het Franco-regime. Hij behoorde tot de conservatieve
katholieke strekking, met onder meer zeer sterke banden met Opus Dei.
Hij was één van de zogenaamde technocraten die het bestuur van het
land moderniseerden en vooral ook een vrije of vrijere markteconomie
voorstonden, met als ultieme doel de aansluiting van Spanje bij de
Europese Economische Gemeenschap, de voorloper van de EU. Anderzijds
heeft men hem nooit echt kunnen betrappen op veel sympathie voor een
grotere politieke liberalisering. Of het dus ooit tot grotere politieke
vrijheid zou zijn gekomen is zeer de vraag. Gezien zijn leeftijd hij
zou bij het overlijden van Franco 71 jaar geweest zijn zou zijn
regeringsperiode wellicht niet heel lang hebben geduurd.
*
Democratische transitie
De moordaanslag ontnam het Franco-regime definitief iedere overlevingskans.
had
misschien wel de wil om de regering van Franco voort te zetten, maar
niet de politieke macht om dit ook te doen. Dat kwam vooral door de
opvolger van Franco als staatshoofd, koning Juan Carlos, nochtans zelf
door Franco als nieuw staatshoofd aangeduid. Juan Carlos stuurde wel aan
op politieke liberalisering, en zo werd Arias Navarro de eerste premier
die, in feite tegen zijn zin, de strakke teugels van het politieke
systeem moest lossen. De echte liberalisering werd ingezet onder zijn
opvolger
Adolfo Suarez (1932-2014),
die
daarvoor in 1977 beloond werd met een verkiezingsoverwinning bij de
eerste vrije verkiezingen in Spanje sinds de burgeroorlog.
Onder zijn leiding werd een grondwet uitgewerkt die op 27 december 1978 door
Juan Carlos ondertekend werd. Voor Spanje was die grondwet toen een
grote stap voorwaarts in de democratische transitie. Het is echter
diezelfde grondwet die momenteel de Catalaanse democratie fnuikt en als
repressieapparaat wordt gebruikt.
*
Op
de dood van Carrero Blanco na verliep de transitie van het rechtse
eenpartij-regime naar een pluralistische en liberale democratie zonder
geweld. Begin jaren 70 telde Europa naast Spanje nog twee dergelijke
regimes, in Portugal en in Griekenland.
In
Griekenland was na een staatsgreep een militaire junta aan de macht
gekomen, het zogenaamde kolonelsregime, die onder druk van massale
studentenprotesten in 1973 terug van het toneel verdween.
Pioniers in Europa
In Portugal was al langer een autoritaire leider aan de macht.
In de jaren 20 had de militaire junta er de hoogleraar Antonio de Oliveira Salazar
tot minister van Financiën benoemd om het staatshuishouden terug op
orde te brengen. In 1932 werd hij premier. Is een hoogleraar als
autoritair leider al uitzonderlijk, hij was wellicht de enige die ooit
een gezamenlijke opstand van fascisten en marxisten heeft moeten
afslaan. Salazar bleef minister tot hij dusdanig dement werd dat hij in
1968 vervangen werd door Marcello Caetano, ook een hoogleraar overigens.
Salazar heeft nooit geweten dat hij als regeringsleider opzij werd
geschoven, men heeft hem tot aan zijn dood in de waan gelaten dat hij
nog steeds de macht had. Portugal was ondertussen meegesleept in
langdurige en bloedige koloniale oorlogen die enorm
drukten op de Portugese samenleving. Portugal was historisch de eerste
koloniale mogendheid, en tegelijk het land dat het langst en
hardnekkigst aan zijn kolonies heeft vastgehouden. Het was dan ook
symbolisch dat pas twee jaar nadat Groot-Brittannië van Hongkong
afscheid had genomen Portugal op 20 december 1999 Macau overdroeg aan China.
De Anjerrevolutie die in 1973
een einde maakte aan de regering van Caetano vormde voor de
machthebbers in Madrid een schrikbeeld dat ze absoluut wilden vermijden.
De transitie naar democratie in Oost- en Centraal-Europa die zich
dertig jaar geleden afspeelde staat in ons geheugen gegrift. De beelden
van de mislukte staatsgreep in Rusland, de Fluwelen Revolutie in Tsjecho-Slowakije,
de val van de Berlijnse Muur ze behoren tot ons collectieve memorie.
De democratisering die zich vijftien jaar voordien afspeelde waarbij een
aantal rechtse autoritaire regimes gearchiveerd werden is een pak
minder bekend. Niettemin waren ze minstens zo bepalend voor heel wat
Europeanen.
De
excentrieke ex-rechter Walter De Smedt hij weigerde soms vonnis te
vellen vertelt in Knack dat hij de échte reden kent waarom de N-VA
zich tegen het migratiepact verzette. Jij en ik dachten dat N-VA zich
tegen dat pact verzet omdat de partij migratieregels graag strenger wil
zien, en niet soepeler. Maar neen, er is dus een échte reden.
*
Vastrijden en doorgaan
En als je verzopen bent, moet je doorzwemmen, dat is de goede oplossing.
De
Smedt is een liefhebber van beeldend taalgebruik. Door te hameren op
het migratieprobleem heeft N-VA zich vastgereden, schrijft hij, en
eens vastgereden moet je doorgaan. Doorgaan als je vastgereden bent,
uiteraard, zeker. En als je verzopen bent, moet je doorzwemmen, dat is
de goede oplossing. Ook noemt hij Bart De Wever een schipper aan wal
die over migratie niet rechtstreeks communiceert maar via zijn
mannetje Theo Francken. Dat lijkt mij een onredelijk verwijt. De Wever
communiceert graag rechtstreeks, geloof ik, en hij heeft daar volgens
sommigen zelfs een zeker talent voor. Ik heb een stukje van het Ter
Zake-interview van deze week met De Wever gezien, en dat ging heel goed,
ook zonder zijn mannetje.
Soevereiniteit is fake news
De
Smedt is op zoek gegaan naar de échte beweegreden van N-VA omdat hij de
opgegeven redenen niet kan aanvaarden. N-VA beweert bijvoorbeeld dat
het pact de soevereiniteit van landen ondergraaft. Zonder die
soevereiniteit kan ons land niet meer zelf beslissen hoe open of
gesloten het zijn grenzen wil. Maar De Smedt noemt dat fake news omdat
wij die soevereiniteit al lang hebben afgestaan door het aanvaarden
van de de universele mensenrechten.
soevereiniteit die je kunt verliezen kun je ook herwinnen
Je
kunt daar drie dingen op antwoorden. Eén: de uitdrukking fake news
wordt alweer niet correct gebruikt. Twee: een deel van je soevereiniteit
afstaan wil niet zeggen dat je ook de rest ervan wil verliezen. En
drie: soevereiniteit die je kunt verliezen kun je ook herwinnen. De loop
van de geschiedenis ligt niet vast. Onze leraar in het middelbaar,
Bruno Creus, zag in de ontwikkelingsgang der mensheid zelfs overal
pendelbewegingen.
Ook
een andere N-VA-reden wordt door De Smedt verworpen. N-VA, schrijf hij,
vreest dat het pact door rechters kan worden aangegrepen om
vluchtelingen meer rechten te geven. Dat dacht ik ook toen ik het pact
las. Maar volgens De Smedt wordt dat gerelativeerd doordat de andere
partijen in het Parlement vóór het pact stemden. Hoe zoiets de vrees van
N-VA kan relativeren is mij volslagen onduidelijk. Die andere
partijen vinden wellicht dat vluchtelingen inderdaad meer rechten
moeten krijgen. Zoiets moet de vrees van N-VA aanwakkeren, zou je
denken, en niet relativeren.
Als beschrijving zou dat kunnen gelden alhoewel! maar toch zeker niet als verklaring
Maar
goed, de ongeduldige lezer wil nu zoetjesaan de échte reden kennen
waarom N-VA het pact verwerpt. De echte reden, lieve lezer, is pas op,
hier komt hij dat N-VA bij de volgende verkiezingen veel stemmen
wil halen. Ik hoop dat dat waar is en dat het ook waar is voor de andere
partijen, anders zijn ze allemaal gek, en ik heb liever geen gekken aan
het stuur. N-VA wil stemmen halen, redeneert De Smedt, door zich op het
migratievlak enerzijds te onderscheiden van de andere democratische
partijen en anderzijds dezelfde boodschap van het Vlaams Belang te
brengen. Als beschrijving zou dat kunnen gelden alhoewel! maar toch
zeker niet als verklaring. Het is alsof je zou zeggen dat je, om zoveel
mogelijk van product A te verkopen, het zoveel mogelijk moet
onderscheiden van product B, maar het zoveel mogelijk moet laten lijken
op product C. Dan kun je het evengoed zoveel mogelijk laten lijken op
product B en het zoveel mogelijk onderscheiden van product C.
Berekeningen en misrekeningen
Veel van die partijmensen geloven zelf ongeveer wat ze zeggen
Ach,
die stemmenwinst zal wel een rol spelen. Die partijmensen zijn sluwe
kerels die over het stemgedrag van de burger allerlei berekeningen en
misrekeningen maken. Dat is allemaal erg ingewikkeld. Maar aan de andere
kant is het ook heel eenvoudig. Veel van die partijmensen geloven zelf
ongeveer wat ze zeggen. De Wever van N-VA gelooft echt dat
massa-immigratie kan en moet worden gestopt. Verherstraeten van CD&V
gelooft écht dat immigranten opvangen een werk van naastenliefde is. De
Croo van Open VLD gelooft écht dat we van massa-immigratie een
economisch succesverhaal kunnen maken. En Filip De Winter van VB gelooft
écht dat we alle immigranten die niet snel integreren kunnen en moeten
terugsturen.
Er is toch geen oplossing
Als
je zelf een of meerdere van bovenstaande beweringen gekheid vindt, is
het moeilijk om aan te nemen dat anderen er wel in geloven, maar toch is
het zo. De Smedt bijvoorbeeld ziet de kwestie van immigratie als volgt:
Oplossen kan je het vluchtelingenprobleem niet. Mensen die honger
hebben of vervolgd worden kan je niet zonder meer tegenhouden. Maar je
kan er wel wat aan doen om het menselijk en ordelijk te laten verlopen.
Zelf vind ik dat dat gekheid is. Als je nog vele honderdduizenden
immigranten in ons land toelaat bovenop de vele honderdduizenden die er
al zijn**, dan vrees ik dat er nog weinig zal zijn dat erg ordelijk
verloopt, ook de immigratie niet.
Maar ik ben er zeker van dat De Smedt dat wél gelooft. Ik ga niet op zoek naar de échte reden waarom hij zoiets zegt.
*
Dat vastrijden van De Smedt maakt deel uit van een rare redenering. Het
vreemdelinge-nprobleem, zo redeneert hij, is een van de onderwerpen
waarover de burger misnoegd is en eisen stelt, maar die burger stelt ook
andere eisen. N-VA maakt de fout om zich alleen toe te leggen op de
immigratie en geen oog meer te hebben voor andere accenten. Dat is,
alweer volgens De Smedt, de reden waarom Groen afhaakte bij de Antwerpse
coalitieonderhandelingen. Zei ik al dat het een rare redenering was?
** Iedereen zal wel begrijpen dat ik hier niet doel op de echte arbeidsimmigratie die vooral inter-Europees is.
En weer zijn onze plaatsekijk wereldberoemde gazetten- en kijkbuisvullers voor de zoveelste keer op rij zwaar in de fout gegaan.
Door
te doen alsof ze niets afweten van wat er in November laatstleden in
Istanbul is voorgevallen. Een islammerij samenzwering, zegt U?
Et alors?
Ach
ja! Was ik even vergeten. Die van de poco Media doen hun werk wel goed,
voor zover ze hett aankunnen om de eseentie onder te sneeuwen, maar de
Turkse of de Arabische taal: daar hebben ze geen Goudaa van gegeten. We
zullen het wel zien, als het zover is, wat daar tegen ons werd besloten.
En och, de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend..
Pas de vagues, wet U nog?
*
Als de Dames en Heren gazetten- en kijkbuisvullers toch maar even kort zouden willen nadenken over de diverse soorten religie overschrijdende lidmaatscappen er nu al vorkomen in onze Samenlevingen?.
Voor
de hand liggend zijn bij voorbeeld de deelnemende landen aan de Nato en
de Europese Unie. Daarvan is Griekenland een mooi voorbeemd.
Als een kat op een heet zinken dak
*
*
Islamitische Unie Congres: Erdogan in 2023 leider van wereldwijd Kalifaat
Maakt president Trump met terugtrekken troepen uit Syrië weg vrij voor aangekondigde Turkse interventie?
De eerste Kalief van een verenigd islamitisch wereldrijk? Afbeelding: Getty Images (2).
*
Tijdens
het tweede Internationale Islamitische Unie Congres in november in
Istanbul hebben tal van hoge moslim organisaties en officials zich
achter het streven van de Turkse dictator Recep Tayyip Erdogan opgesteld
om in 2023, precies 100 jaar na de val van het Ottomaanse Rijk, een
nieuw wereldwijd Kalifaat onder zijn leiding op te richten.
*
Uit
eerdere toespraken is gebleken dat dit Kalifaat zich zal uitstrekken
tot Oost en Centraal Europa, Noord Afrika en het grootste deel van het
Midden Oosten. Kortom: er doemen heel wat islamitische
veroveringsoorlogen op aan de horizon.
*
Ga
naar Syrië, Irak, Noord Afrika, het Midden Oosten of de Balkan... ze
zijn ons Turken allemaal dankbaar, beweerde Erdogan in een toespraak
ruim twee jaar geleden. Ja, het is een eeuw geleden dat wij in die
landen waren, maar het wachten en de hoop van de mensen daar is nooit
verdwenen... Besef dit: Turkije is groter dan Turkije. We kunnen niet
gevangen zitten binnen 780.000 km2 (de oppervlakte van het huidige
Turkije).
Islamitische supermacht
Naast
de Turkse regering en het leger waren op de tweede Islamitische Unie
Conferentie in Istanbul, georganiseerd door de ASSAM (het door Erdogan
geleide Strategische Centrum voor de Verdedigers van Gerechtigheid)
vorige maand ook diverse grote internationale moslimorganisaties
aanwezig, zoals de UMAD en de IUMS.
*
Uit
de diverse toespraken kwam naar voren dat de hele moslimwereld snakt
naar een islamitisch wereldrijk dat de 1,6 miljard moslims met elkaar
verenigt. En die nieuwe supermacht moet het door Turkije geleide
herstelde Ottomaanse Rijk worden.
De
Turkse onderminister van Financiën, Nurettin Nebati, noemde Erdogan in
zijn toespraak letterlijk de leidende imam van de ummah (de
moslimwereld). Is er iemand wiens macht groot genoeg is om degene die
vertrouwt op Allah te verslaan? vroeg hij retorisch.
De beruchte, extreem antisemitische Egyptische moslimgeestelijke en terreur promotor
Yussuf al-Qaradawi,
voorzitter
van de Unie van Moslimgeestelijken, sloot zich daarbij aan. Turkije
ziet zich geconfronteerd met intriges van het Westen en degenen die niet
willen dat dit land groot wordt. Zonder de steun van Allah voor
president Erdogan en zijn broeders zouden die intriges zijn gelukt.
Zolang de ware moslims achter hem staan zal Allah Erdogan helpen om te
overwinnen.
Komende jaren samenwerking defensie en buitenlands beleid
Al
op de eerste ASSAM conferentie in november 2017 besloten organisaties
en afgevaardigden van 29 moslimlanden te streven naar eenheid in de
islam door de oprichting van een confederatie van islamitische
landen. Daar werd zelfs een heuse pro forma grondwet voor opgesteld. De
hoofdstad van dit islamitische wereldrijk, het herleefde Ottomaanse
Rijk, wordt Istanbul. De algemene wet wordt de Sharia, die zich
uitstrekt tot tenminste vier landen die in Europa liggen, te weten Albanië, Bosnië-Herzegovina, Kosovo en Macedonië, waar de bevolking binnen afzienbare tijd in meerderheid moslim zal zijn.
*
Het
is de bedoeling om tot 2023 ieder jaar een ASSAM conferentie te
organiseren. In 2019 en 2020 de focus op samenwerking en eenheid op het
gebied van gezamenlijke defensie; in 2021 op een gezamenlijk buitenlands
beleid, en in 2022 op een gezamenlijk (op de Sharia gebaseerd)
justitieel systeem. In 2023 zou de Islamitische Unie dan een feit moeten
zijn.
Convergentie tussen Europese Unie en de Arabische Liga gebaseerd op gedeeld anti-Israëlisme
*
Macedoniërs wachten al 100 jaar op ons
Keren
we terug naar Erdogans toespraak uit 2016, waarin hij duidelijk liet
blijken dat de huidige grenzen van Turkije wat hem betreft met militaire
middelen fors worden uitgebreid tot en met het Midden Oosten, Noord
Afrika en Oost Europa. Zo vertelde hij een waar verhaal over een
Turkse official die in een dorpje in Macedonië hartelijk werd onthaald
met de woorden Waarom zijn jullie zo laat? We wachten al 100 jaar op
jullie.
Onze
broeders in Mosul, Kirkuk (Irak), Aleppo, Homs (Syrië), Misrata
(Libië), Skopje (Macedonië), de Krim (Rusland) en de Kaukasus bevinden
zich dan misschien buiten onze fysieke grenzen, maar ze zijn allemaal
binnen de grenzen van ons hart, aldus de Turkse dictator en aspirant
Kalief en volgens sommigen zelfs Mahdi (verlosser)- van de
moslimwereld.
Voor
de duidelijkheid: om Macedonië te bevrijden zal Turkije in ieder
geval mede-NAVO lid Griekenland de oorlog moeten verklaren.
Maakt Trump weg vrij voor Turkse invasie Syrië?
Vandaag
heeft president Trump aangekondigd dat de Amerikaanse troepen zo snel
mogelijk uit Syrië worden teruggetrokken. Die bevinden zich voornamelijk
in het noordoosten van het land, precies daar waar de Turken vorige
week een nieuwe militaire interventie aankondigden met de bedoeling om
de Koerdische opstandelingen uit te roeien.
Maakt
Trump met zijn besluit de weg vrij voor de eerste daadwerkelijke
uitbreiding van het komende herstelde Turks-Ottomaanse wereldrijk?
Nog maar iets meer dan 4 jaar
2023
is hoe dan ook nog maar iets meer dan 4 jaar. De wereld, en onze
toekomst, zou er dan wel eens heel erg anders uit kunnen gaan zien. Het
zouden zomaar de laatste paar vreedzame (?) jaren kunnen worden voordat
het òf tot een grootschalige militaire confrontatie komt, of nog erger
- tot een willoze capitulatie van de toch al steeds sterker naar de
islam neigende Europese Unie voor zijn nieuwe heerser: Recep Tayyip
Erdogan.
In ons eigen land staat diens islamofascistische partij (DENK) virtueel al op 7 zetels, dus het politieke bruggenhoofd
is naast de vele door Turkije geleide moskeeën waar volgens sommigen
een toekomstige moslimopstand tegen de autochtone bevolking wordt
gepland en georganiseerd - inmiddels een voldongen feit.
Bij
ons in Vlaanderen zijn Turken als Nieuwkomers een vast begrip
geworden. Ze zijn als een der onzen al op veel plaatsen goed in de kaas
geraakt. En gaan ze als weelderige burgers met twee paspoorten met heel
de familie 2 tot 3 keer per jaar op vakantie naar hun thuisland. Van
op die verheven lanceer- platforms binnen de instelligen zullen die de
definitieve invasie van hun landgenoten uit het islamitisch
Eind-Kalifaat vooral in goede banen kunnen leidden.
Geloofsgenoten
van hen zijn zelfs hoofd van de stedelijke Politie, zoals in Leuven,
waar Linxe Lowie van Leuven de weg heeft geëffend. In de Kempen krioelt
het van de ex-mijnwerkers die het vertikt hebben, om na de sluiting van
de koolmijnen, terug naar Turkije te verhuizen. Het zijn in hoofdzaak
trouwe aanhangers van der Tïrken Führer Erdogan die hard zullen meevechten voor het bekomen van Ein Vollk, ein Reich, ein Führfer zoals ooot vruchteloos in Eiropa betracht door Nonkel Dolf; de Socialist met et hart op de enige juiste plaats.
*
Ook
Gent, de fiere rode Stede, bulkt an vele jaren van jet Turkse Fruit.
Meestal afkomstig van de werkloze gastarbeiders in derde en voerde
generatie. Zelfs hun zwakke geslachten zitten r als Schepenen in het
Stadsbestuur. Al beweerde dat jonge sprot op de Teevee de dag na haar
aanstelling, kopvod altijd demonstratief op het hoofd, dat ze perfect
het onderscheid zou respecteren tussen haar religie en haar werk
In de Koekestad regeert met ijzeren ting het aangespoelde Turkse kikkervrouwtje, de Gif-Groene almachtige Almacy.
*
Door het feit dat ze in Antwerpen is geboren, denkt ze het recht te hebben zich daar de baas te voelen.
De
Turkse gebedshuizen die in feite samenzwerings-kazernes tegen ons
zijnn, worden door onze collavoratie-politici en met òns geld, in stand
gehouden en uitgebrfeid. Terwijl onze kerken n kathedralen tot puin
vergaan.
Wie de Belgische politiek wil begrijpen, moet iets van opera kennen, of in een psychiatrische inrichting werkzaam zijn
(Charles Michel)
De Premier zette vandaag een glansprestatie neer, is het twittercommentaar (18/12 om 11u28) van
Koen Geens
De ARCO mededader
*
op de wanhoopspoging van Charles Michel om zijn geamputeerde regering overeind te houden.
Een
glansprestatie. Dat woord reserveer je doorgaans voor atleten na een
marathon of pianisten na een Rachmaninoff-concerto in de Koningin
Elisabethfinale. Meteen reduceert Koen onbewust het politieke bedrijf
tot zijn ware betekenis: iets tussen sport en kunst.
En
zo heb ik politiek ook altijd geapprecieerd, als een kruisbestuiving
tussen theater en krachtpatserij. Het is de manier hoe de media haar ten
tonele voert, en dat is volledig waarheidsgetrouw. Elke poging om er
iets ernstigs van te maken, iets dat buiten de krijtlijnen van het spel
valt, is bij voorbaat ten dode opgeschreven.
Rigoletto (let op de Belgische driekleur over zijn linkerschouder)
*
Sport
en kunst, acrobatiek en pathos. Koppelt men die dimensie dan terug naar
de recente prestatie van Michel in de Kamer (ik deel ik een zak geld
uit aan iedereen maar laat mij leven), dan opteer ik enerzijds voor
een nieuwe discipline in de Paralympics, namelijk hardlopen voor lammen
(ook wel genoemd: lopende zaken), of een van mijn lievelingsstukken uit
het operagenre: het moment waarop de gebochelde nar Rigoletto uit de
gelijknamige opera van Verdi om genade smeekt en uitroept Ah! voi tutti
a me contro venite! (iedereen is tegen mij!). De harde heldentenor
Bart De Wever haalde diezelfde aria boven, toen hij opeens bijzonder
emotioneel werd ( dat mijn integriteit door de modder wordt gesleurd, maakt me heel verdrietig), wat toch bewijst dat het pathos alle grenzen tussen partijen overstijgt.
Politieke
pathetiek dus. Het fenomeen van gespeelde gevoelens die echt worden
omdat de acteur er zo in opgaat, met alles er rond in zijn zog. Het
nuchtere feit dat de Belgische natie geboren werd uit een operavoorstelling op 25 augustus 1830, met de vreselijke draak van de in vergetelheid geraakte Daniel François Esprit Auber La Muette de Portici, blijft afstralen op het huidige gebeuren.
België zal daar nooit uit weg geraken, en al wie in de Belgische politiek speelt, flamingant of niet, wordt daarin meegezogen.
Geen echte ramp
*
One Flew Over the Cuckoos Nest (Milo Forman, 1975)
*
Een
bijzonderheid aan La Muette is dat de hoofdfiguur stom is en dus
gedurende de hele opera geen noot zingt. In plaats daarvan danst zij en
maakt ze veel gebaren met haar armen, een enorme vondst.
aralympics
dus, en dat geeft nog een andere dimensie aan het politieke theater
slash arena: het feit dat deze mensen ook ons mededogen verdienen. We
blijven machthebbers (of wat daarvoor doorgaat) zien als kwaadaardige
kwelgeesten, terwijl ze zelf gekweld worden door de obsessie om hun
beperking te overstijgen.
Politiek
talent bestaat gewoon niet, het is het pathos van de bultenaar. Ik ken
geen enkele politicus die zich normaal gedraagt: er kleeft altijd een
geur aan van hypertheatraliteit, overdrijving en zelfmedelijden.
De
kiezer is dan niet de knullige onderdaan die zijn stemplicht vervult
terwijl de partijen het toch met elkaar op een akkoordje gooien, maar de
verpleger die het spel meespeelt in de inrichting. Heel de santenkraam
van verkiezingen, coalitievormingen, plus de daarmee gepaard gaande
broeder- en zustermoorden, moties van vertrouwen, wantrouwen, verlangen,
afkeer, behoren tot een pathologisch universum dat uitsluitend via
grote meesterwerken kan geëvoceerd worden, zoals de
gekkenhuis-tragikomedie One Flew Over the Cuckoos Nest. Of in de
opera dus. Frescos van waanzin en ontspoorde egos.
En jawel, dat kost allemaal geld, veel geld, maar democratie mag iets kosten.
Demo
wat? Wel kijk, hier kom ik tot mijn oude stelling dat men beter
symbolische broedermoorden kan organiseren dan echte. Zoals kunstenaars,
zeker moderne, hun sadisme kunnen uitleven in onschuldige performances
en installaties, geldt ook voor de politicus dat zijn biotoop hem
toelaat moord en doodslag op een symbolische manier te beleven. Ontneem
die mensen hun speelkamer, en er ontstaan échte catastrofes.
(S)lopende
zaken, aflopende zaken, strompelende, vallende en knielende zaken,
voorlopige twaalfden: de val van de regering is dus helemaal geen echte
ramp, het is een kartonnen evenement ergens in een decor. Idem dito voor
de solos van alle De Roovers, Calvos, Michels, plus het koor
daarachter, beter bekend als de mainstream-media: een glansprestatie.
Stop
met moraliserende bespiegelingen over Oude Politieke Cultuur, bekijk
het als iets esthetisch, een spektakel in de ware zin van het woord. Met
een Koning als echte deus-ex-machina, want nu opeens beseffen we weer
dat hier ook nog een zwaar geval met een kartonnen kroontje rondloopt.
Al die heisa voor niks, de wereld draait toch verder maar België doet altijd nog een danspas extra
En
nu lees ik net dat het fameuze Marrakesh-pact in New-York is
goedgekeurd, met of zonder de Belgische stem, die doet er helemaal niet
toe. Al die heisa voor niks, de wereld draait toch verder maar België
doet altijd nog een danspas extra, een toegift, helemaal gratis, zoals
La Muette. Wie de Belgische politiek wil begrijpen, moet iets van opera
kennen of in een psychiatrische inrichting werkzaam zijn.
Wetstraat-watchers, een workshop wacht u.
Europa verliest met Robert Spaemann een groot eigenzinnig denker..
kwam vrijheid voort uit denken tegen de trend in
Hoe waren de reacties op je boek? Best fijn, antwoordde Martin Mosebach,
auteur van Die 21. Ins Land der koptischen Märtyrer. Nou, dan moet
je je afvragen wat je fout gedaan hebt. Die laatste reactie tekende de
vraagsteller ten voeten uit: voor de Duitse filosoof Robert Spaemann (1927-2018)
kwam vrijheid voort uit denken tegen de trend in. De emeritus
hoogleraar filosofie was niet beschroomd om door het leven te gaan als
conservatief en als filosoferende katholiek.
Fataal
Robert
Spaemann stamde uit een links-cultureel Berlijns milieu. Zijn vader,
Heinrich Spaemann, was kunsthistoricus en redacteur van het tijdschrift
Sozialistische Monatshefte, zijn moeder, Ruth Kraemer, danseres in de
traditie van de expressionistische dans van Mary Wigman. In 1930
bekeerde het ouderpaar zich tot het katholicisme.
Na
het vroegtijdige overlijden van zijn vrouw studeerde Heinrich theologie
en liet hij zich in 1942 tot katholiek priester wijden door bisschop Clemens August von Galen, de Leeuw van Münster zoals deze genoemd werd omwille van zijn verzet tegen het nationaalsocialistische regime.
*
Ook
de jonge Spaemann deelde niet het enthousiasme van veel van zijn
leeftijdsgenoten voor het nationaalsocialisme. Een Hitler-karikatuur had
hem in het voorlaatste oorlogsjaar fataal kunnen worden als de
weliswaar nationaalsocialistische schooldirecteur een onderzoek van de
Gestapo niet had tegengehouden.
Political Correctness
dat een democratische staat een rechtsgemeenschap is waarin niet alle mensen dezelfde waarden hoeven te delen.
Die
ervaring verklaart misschien mede de opvatting die hij zich na de
oorlog eigen maakte, namelijk dat een democratische staat een
rechtsgemeenschap is waarin niet alle mensen dezelfde waarden hoeven te
delen. Van de mensen mag en moet de Staat verlangen dat ze aan zijn
wetten gehoorzamen, maar niet dat ze zich bekennen tot unsere
Werteordnung. Als de Staat een waardengemeenschap was, zou het gevaar
van liberaal totalitarisme dreigen.
Vanuit
die gedachte leefde Spaemann ook verdraagzaamheid, in die zin dat hij
bij alle scherpe polemiek het gesprek met de andersdenkende niet uit de
weg ging. Political correctness was hem, de rebelse conservatief, dan
ook vreemd, of zoals hij het zelf uitdrukte: Dem vom Mainstream
Abweichenden wird nicht mit Argumenten erklärt, inwiefern er irrt,
sondern es wird ihm gesagt: Das hättest du nicht sagen dürfen.
(Degene
die afwijkt van de mainstream wordt niet met argumenten bijgebracht in
hoeverre hij zich vergist, maar er wordt hem gezegd: dat had je niet
mogen zeggen).
Onaangepast
Zijn liefde gold de Franse cultuur in de brede zin van het woord
Spaemann
promoveerde in 1952 aan de universiteit van Münster bij de bekende
filosoof Joachim Ritter (vader van de journalist Henning Ritter) met een
proefschrift over de Franse monarchist Louis de Bonald. Ook dat was
kenmerkend voor hem, dat internationaliteit niet per definitie gelijk
stond met opgaan in de wereld van het Engelstalige. Zijn liefde gold de
Franse cultuur in de brede zin van het woord, getuige zijn verdere
studies over de filosoof Jean-Jacques Rousseau en de theoloog François
Fénelon. Van 1962 tot 1992 doceerde Spaemann als professor in de
wijsbegeerte aan de universiteiten van Stuttgart, Heidelberg en München.
Daarnaast
publiceerde hij meer dan twintig boeken en mengde hij zich in het
maatschappelijke debat. Dat laatste deed hij het woord van de apostel
Paulus getrouw: Past u niet aan de wereld aan. Tot die onaangepastheid
behoorde zijn onwrikbaar geloof in God: ( .) da die Existenz Gottes
der ontologische Grund beider und in ihnen impliziert ist, beseitigt die
Leugnung Gottes die Grundlage aller Wahrheitsansprüche und aller
sittlicher Überzeugungen
(aangezien
het bestaan van God de ontologische grond van beide en in hen
geïmpliceerd is, vernietigt de loochening van God het fundament van alle
aanspraken op de waarheid en van alle morele overtuigingen).
De dood van God
de gedachte van Friedrich Nietzsche dat de dood van God ook de ondergang van het waarheidsbegrip inhoudt
*
Spaemann
herinnerde aan de gedachte van Friedrich Nietzsche (1844-1900() dat de
dood van God ook de ondergang van het waarheidsbegrip inhoudt, maar
draaide haar tegelijk in positieve zin om: Wenn und weil es Wahrheit
gibt, ist Gott (Als en omdat waarheid bestaat, is God).
Denken zonder waarheid (wat zou gebeuren door Gott weg[zu]nehmen) zou
leiden tot de Selbstabschaffung der Moderne (het zichzelf afschaffen
van de moderniteit). Zonder waarheid zou je alleen nog maar de
subjectieve perspectieven van de mensen overhouden, maar niet meer het
ware, want universele perspectief van God.
Die
opvatting over de waarheid bracht Spaemann tot het natuurrecht als
fundament van de ethiek. De volgende uitspraak van hem past in die lijn:
Der Relativismus, der heute die Voraussetzung des politisch Korrekten
ist, signalisiert den Verzicht auf Wahrheit. (Het relativisme dat vandaag de dag voorwaarde is voor het politiek correcte, signaleert het afzien van waarheid).
Dat de vorige paus, Benedictus XVI, in 2005 waarschuwde voor de
Dictatuur van het relativisme, ging terug op de invloed van Spaemann.
Ecologisch georiënteerd
In
het centrum van het denken van Spaemann stond, zoals Die Zeit schreef,
die Rettung des Lebendigen. Dat maakte hem in de Bondsrepubliek tot
een van de eerste ecologisch georiënteerde filosofen (Der Spiegel).
Hij verzette zich tegen de Verdinglichung van de mens het reduceren
van de persoon tot object ten gevolge van een ongebreideld geloof in
de maakbaarheid van de maatschappij en de technische vooruitgang.
De Groenen juichten echter te vroeg als ze daarom in hem een van de hunnen zagen
Concreet
hield dat zijn verzet in tegen dierenproeven, kernenergie,
stamcel-onderzoek en genetische manipulatie. De Groenen juichten echter
te vroeg als ze daarom in hem een van de hunnen zagen, want Spaemann
verwierp vanuit zijn verdediging van het leven als geschenk zowel
abortus als euthanasie (wanneer dit laatste geïnterpreteerd werd, niet
als hulp beim, maar als hulp zum Sterben). Volgens de linkse
socioloog Claus Leggewie verweet Spaemann de Groenen dat ze stonden voor
einen halben Lebensschutz (een halve bescherming van het leven). De
overtuiging van Spaemann dat bewaard moet worden wat het bewaren waard
is, bracht hem er ook toe in oktober 2017 samen met onder meer Roger
Scruton en Matthias Storme het initiatief te nemen tot de
Verklaring van Europa,
waarin
het respect voor de christelijke wortels van Europa wordt afgezet tegen
degenen die niet de gebreken herkennen van de post-nationale,
post-culturele wereld die ze najagen.
DE ODYSSEE NAAR EEN (NIET)ERKENNING ALS BEROEPSJOURNALIST
In
2018 waren er 2.326 beroepsjournalisten (volgens het rapport
Media-concentratie 2018). En na een jaar aanvragen, gehoord worden, in
beroep gaan en gehoord worden, ben ik er geen.
Ik verdien te weinig en Doorbraak bleek uiteindelijk een opinie-platform volgens de Erkenningscommissie. Of hoe klerken zonder creativiteit de zaak naar de verdoemenis helpen.
Vast in dienst
Beroepsjournalist
worden is makkelijk als je vast in dienst bent van een of andere grote
redactie. Je doet een aanvraag, toont je contract, vult de juiste
woorden in op de juiste formulieren en klaar is Kees.
*
Als
je een freelancer bent, dan wordt het een pak moeilijker. De
Erkenningscommissie eist niets minder dan inzage in je hele boekhouding.
Die pluizen ze uit op zoek naar één mogelijke publireportage of
commerciële activiteit die je zou gemaakt hebben om je karig loon aan te
vullen. Als ze die vinden, dan kan je naar je verkenning fluiten. Op
elke factuur moet staan dat het journalistiek werk betreft. De juiste
woorden tellen voor pennenlikkers, niet de realiteit.
Uit principe
Ik
diende uit principe een aanvraag in om erkend te worden als
beroepsjournalist. Ik werk al sinds 2010 voor Doorbraak. Sinds 2014 als
hoofdredacteur van
Dat
iseen voltijdse job, die ik nog nooit voltijds heb kunnen doen, wel
deeltijds en voor een beperkt loon. Doorbraak kan maar betalen wat het
heeft aan inkomsten. Ik ben al die tijd met volle overtuiging blijven
lesgeven in het secundair onderwijs.
Makkelijk
combineerbaar is dat nooit geweest. Na zes uur lesgeven, thuis aan de
slag gaan voor Doorbraak. Met volle goesting was dat niet altijd.
Bovendien was dat zonder de zekerheid dat er ooit loon naar werken zou
volgen. Idealisme heet dat.
We pionieren met Doorbraak.be in de nieuwe media in Vlaanderen omdat dat nodig is.
Onze exponentieel stijgende cijfers tonen ook dat er een behoefte, een
publiek voor is. Ik had gedacht daar in de beroepsgroep der journalisten
enige erkenning en respect voor te krijgen. Niet dus bij de
Erkenningscommissie.
Hoofdberoep
Mijn
argument om erkend te worden als beroepsjournalist is eenvoudig: ik
spendeer het meeste van mijn arbeidstijd aan Doorbraak en dus is
journalistiek mijn hoofdberoep.
De
Erkenningscommissie hanteert maar één criterium om te beslissen of
iemand beroepsjournalist is: het hoofdinkomen moet journalistiek zijn en
je mag geen commerciële nevenactiviteiten hebben die je
onafhankelijkheid in gevaar brengen. Copywriting is uit den boze!
Tijdsbesteding erkennen ze niet als criterium, want ik kan mijn tijdsbesteding niet bewijzen
Bij
mij is de rekening snel gemaakt: mijn hoofdinkomen is mijn halftijdse
onderwijsopdracht. Volgens mij geeft me dat de vrijheid om een
onafhankelijk journalist te zijn. Volgens de Erkenningscommissie is dat
een reden om aan mijn onafhankelijkheid te twijfelen én ervan uit te
gaan dat journalistiek niet mijn hoofdopdracht is. Tijdsbesteding
erkennen ze niet als criterium, want ik kan mijn tijdsbesteding niet
bewijzen.
Uiteindelijk
erkende de Beroepscommissie (maar dan zijn we al bijna tien maand, twee
beroepen en twee hoorzittingen verder) dat verloning niet het enige
criterium kan zijn. Maar die 5.000 euro die ik per jaar verdien, dat is
toch te weinig. (Wie ongerust is over mijn inkomen, het ligt in 2018,
een jaar waarin Ghelamco ons geen SLAPP bezorgde, gelukkig al hoger.)
Opinieplatform
Doorbraak is volgens de Beroepscommissie een opinieplatform en dus geen redactioneel product
Misschien
voelde de Beroepscommissie zich zelf niet helemaal comfortabel met die
weigering op basis van mijn inkomen. Ze kwam met een nieuw argument.
Doorbraak is volgens de Beroepscommissie een opinieplatform en dus
geen redactioneel product. Sterker nog, en ik citeer uit het verslag van
de Beroepscommissie: de feitelijke algemene (nieuws)berichtgeving en
de nieuwsgaring zijn zeer schaars. Nieuwsfeiten die worden aangehaald
strekken er quasi enkel toe de weergegeven analyses en opvattingen te
argumenteren. Lees: al besteed je daar het grootste deel van uw
werktijd aan, het is geen journalistiek.
Die
redenering is fundamenteel fout, een platform publiceert bijdragen
van medewerkers zonder tussenkomst van een redactie. Je sluit aan bij
het platform en publiceert waar je zin in hebt. Doorbraak is een
redactioneel geleide website, wij vragen auteurs om artikels te
schrijven, mee te werken aan artikelenreeksen en weigeren ook artikels.
Dat is makkelijk te weerleggen, maar er is geen beroepsmogelijkheid
meer, tenzij met een advocaat.
erkenningscommissie
ik ben niet alleen. Ik ben wel de enige die er openlijk over spreekt
Verschillende
volgers reageerden op mijn tweet over deze zaak. Ze oordeelden dat die
weigering politiek geïnspireerd is en tegen Doorbraak gericht is. Ik
vrees dat dat niet waar is. Het is nog véél erger dan
dat. Want ik ben niet alleen. Ik ben wel de enige die er openlijk over
spreekt. De meeste zwijgen naar buiten, misschien hebben ze daar goede
redenen voor en ik respecteer dat. Ik ben niet bang van (zelf)kritiek en
aan omerta doe ik niet mee.
De
Erkenningscommissie heeft bijvoorbeeld een groot probleem met
eindredactie. Wie in de aanvraag tot erkenning zet enkel
eindredactie te doen, een onmisbare schakel in goede journalistiek,
kan het vergeten. Volgens de Erkenningscommissie is eindredactie geen
journalistiek. Het gaat hier ook over eindredacteurs bij de grote
groepen, tot in de VRT toe.
Ook
andere journalisten die voor online media werken, hadden in het
verleden de grootste moeite om de commissie te overtuigen om erkend te
worden. Mits het voorleggen van hun volledige boekhouding kon het bij
hen wel. Wie dat wil weten in de journalistieke wereld, weet over wie
het gaat.
Echte
freelancers, dus geen schijnzelfstandigen met een vaste opdracht,
worden door de Erkenningscommissie behandeld als verdachten. Heb je als
freelancer een eigen website met plaatselijk nieuws? Dan moet je komen
bewijzen dat je daarvoor geen reclameboodschappen schrijft, kan je dat
niet, dan is het over en uit met je erkenning als beroepsjournalist.
Hetzelfde
geldt voor persfotografen. Sta je dag en nacht paraat om fotos te
maken van wat er ook gebeurt? Oh, u bent ook in dienst van een bedrijf
voor bedrijfsfotos, dan kan u geen erkenning krijgen. Maar bekende
tv-journalisten die aan politici goed betaalde mediatraining geven,
hebben nog nooit lastige vragen gekregen van de Erkenningscommissie.
Verraad van klerken
Het
is dus geen complot. Het is erger. Het is onkunde. Dit is wat er
gebeurt als je de erkenning overlaat aan klerken. Klerken die
overtuigd zijn dat ze belangrijk zijn en dat ze het hele systeem moeten
bewaken en bewaren.
Wat
ze doen is op de winkel passen. Hun eigen winkel. Ze zorgen dat alles
blijft zoals het altijd was, verstoken van het intellectuele inzicht dat
de wereld verandert. De commissie leeft in zwart-wit, in de tijd dat
redacteurs in vaste loondienst een artikel tikten voor krant of
tijdschrift. Met een sigaar in de mond, een glas whisky op tafel en een
knappe deerne op de schoot. Een tijd die nooit bestond.
En
o wee diegene die in hun winkel komt zeggen dat de wereld veranderd is.
Ze hebben niet de intellectuele reflex of capaciteit tot zelfreflectie.
Door krampachtig het oude systeem, los van de veranderende
werkelijkheid, in stand te houden, breken ze het af. Maar dat zien ze
niet in.
Is er dan geen steun van de Vlaamse Vereniging van Journalisten?
Neen. Je kan hun middelmatigheid aflezen aan de manier waarop ze zich
gedragen hebben tegenover hun eigen journaliste na de commotie in De
Journalist met Rik Torfs. Dapper zijn ze niet. Toen ik de zaak van
Doorbraak uiteen mocht zetten voor de commissie Media in het Vlaams
Parlement, kreeg ik een schouderklopje, een begripvolle blik en
medeleven. Daar moest ik het mee doen.
Ik
moet er eerlijkheidshalve ook aan toevoegen dat ik weiger lid te worden
van de VVJ zolang ik niet erkend ben als beroepsjournalist. En eens ik
lid ben zal ik kandidaat zijn op elk bestuursniveau in de VVJ én
kandidaat om lid te worden in de Erkenningscommissie.
Ik zeg het maar om misverstanden te vermijden. Een verwittigd lezer
Er bestaan inderdaad veel gelijkenissen met de jaren 30 van vorige eeuw. Denk daarbij aan de Conferentie van München (30/9/1938) Toen ging het om de Tsjecho-Slowakije, Sudeten Duitsers, om Heim ins Reich en om de Corridor naar Dantzig
Minder dan n jaar later viemen de Diotqe Socialisten van Nonkel Dolf het buurland Polen binnen
Allemaal afleidingen om de hoofdreden (Hoogmoed), namelijk wraakneming voor he vernederende Verdrag van Versailles uit 1919 waarmee WO I besloten werd.
*
Drie grote verschillen. Ten eerste de snelheid van de tegenwoordige communicatie via Tinternet. Ten tweede de intellectuele gedrevenheid van Trump en Poetin, de huidige twee bijzonderste machthebbers ter wereld. Ten derde,
last bit not least, de alerte oplettendheid van de man & vrouw in
de straat. Die nu al, lang voor het gevaar acuut wordt, in gans Europa
verandering willen
*
Het
is een verandering die de Gevestigde Waarde-bepalers (rreds in vrije
val, zonder dat te bneseffen) minachtend omschrijven als populisme en
Extreem Rechts EXTREEM omdat die maar àl te klaar zien.
Regeringen
komen en gaan. Vooral in Coburgia. Maar iedere stap in de goede
richting, hoe klein ook, die de volgende stap niet belet, is een goede
stap.
*
Enne,
wat met Zwitserland al die jaren goed geslaagd is, een eiland van
welstand en vrede in het hart van de Europese heksenketel, is
binnenkort, nà de VLExit, ook mogelijk voor de Republiek Vlaanderen, zijnde de Vrfije Herenigde Republiek der Lage Landen.
May God bless the Trump-America.
*
Analist London Global Policy Institute: 70% kans op oorlog tussen NAVO en Rusland
Waarom solliciteert het Westen zo openlijk naar deze toekomst? (Afbeelding: Getty Images (2)).
*
Dit
is een extreem gevaarlijke tijd, want er is vrijwel geen publieke
kritiek meer op beleid dat op een (kern)oorlog kan uitlopen.
De in New York levende Hongaarse researcher
George Szamuely,
werkzaam voor het London Global Policy Institute, waarschuwt dat er inmiddels 70% kans is op een oorlog tussen de NAVO en Rusland.
Hij
heeft geen goed woord over voor het Westen, dat volgens hem de feiten
verdraait en doelbewust uit lijkt op een militaire confrontatie over het
conflict in Oekraïne.
Waar
hij zich ook grote zorgen om maakt is dat er geen enkele publieke
kritiek (in de Westerse media) is op deze oorlogs-hitserij. Erger nog:
dat stemmen die deze nieuwe oorlog niet willen en weer in gesprek willen
gaan met Moskou als Russische pionnen of agenten van het Kremlin
worden weggezet. Dit is een extreem gevaarlijk moment in de tijd.
Sinds
2014 woedt er een proxy oorlog in Oekraïne, waar de NAVO achter het
regime van Poroshenko staat, en het Kremlin de Russische sprekende
dissidenten en separatisten in het Oosten steunt. Ook in het conflict om
de Straat van Kerch staat de NAVO achter Oekraïne.
Zodra NAVO soldaten Russische soldaten doodschieten of vice versa, dan
ontstaat er een schietoorlog. Wie er ook als eerste begint, de andere
kant zal zich gedwongen zien te reageren, en dan heb je een oorlog
tussen Rusland en de NAVO of een NAVO lidstaat.
*
In
Oekraïne zijn vooral Amerikaanse en Britse special forces actief, dus
die lijken het eerst betrokken te raken bij hete vijandelijkheden met
de Russen.
Oekraïne provoceert Rusland, niet andersom
Szamuely
zegt dat in het hele conflict om de Straat van Kerch en de Krim de
Russen het gelijk aan hun kant hebben, en niet het Westen. Zo hebben
Moskou en Kiev jaren geleden afgesproken dat Oekraïense schepen vrij van
de Straat van Kerch gebruik mogen maken, mits ze een Russische loods
gebruiken. Onlangs stuurde Oekraïne echter een paar kleine marineschepen
door de Straat zonder gebruik te willen maken van zon loods. Omdat het
om Russische territoriale wateren gaat, was het niet meer dan logisch
dat die ingrepen.
En
die reactie was beslist niet buitenproportioneel, betoogt de analist.
Waren het de Amerikanen, dan hadden ze die (Oekraïense) schepen meteen
vernietigd. Wat Oekraïne deed was dan ook een bewuste provocatie,
waarmee Poroshenko vermoedelijk opnieuw probeerde om de VS en de NAVO
uit te lokken in te grijpen en zo vrijwel zeker een oorlog te beginnen
tegen Rusland.
De Krim hoorde altijd al bij Rusland
Ook
wat de Krim betreft wordt er in het Westen misleidende propaganda
verspreid. Het schiereiland hoorde meer dan 200 jaar bij Rusland en
heeft altijd al een autonome status gehad. In de jaren 50 werd de Krim
puur om administratieve redenen bij Oekraïne, toen nog vallend onder de
Sovjet Unie, gevoegd. Na de val van het IJzeren Gordijn vergat
president Boris Yeltsin mogelijk omdat hij vrijwel continu een slokje
teveel op had - deze onnatuurlijke situatie te herstellen, waardoor
uiteindelijk de huidige crisis is ontstaan.
Van
annexatie van de Krim door Rusland, zoals de Westerse media en
politici steevast beweren, is dan ook geen enkele sprake. Net zo min van
een Russische bezetting of invasie, want Russische troepen bevonden
zich in het kader van een verdrag met Oekraïne al tientallen jaren op
de Krim. Bovendien sprak de bevolking van de Krim zich in een
democratisch referendum bijna unaniem uit voor vrijwillige aansluiting
bij Rusland.
Westen erkent alleen regimes die het zelf aan de macht helpt
Als
het Westen betrokken is bij een opstand, zoals in Oekraïne, erkent
het de onafhankelijkheid van de regering die het zelf aan de macht
helpt. Maar het erkent niet de constitutionele autonomie van de Krim,
die er eerder was dan de Oekraïense revolutie of illegale coup, hoe je
die ook noemt, omdat dit niet in hun plannen past.
Geen Russische, maar Amerikaanse/NAVO agressie
De
VS en Rusland hebben altijd om plausibele redenen afspraken gemaakt om
te voorkomen dat ze in conflicthaarden in het buitenland op elkaar
zouden gaan schieten. Toen President Trump in april 2017 de Russen van
tevoren waarschuwde dat hij een basis in Syrië met kruisraketten zou
gaan bestoken, was dat dan ook niet meer dan logisch, zo stelt Szamuely.
Maar Hillary Clintonen de media
begroetten het als bewijs dat de hele operatie door Trump en Putin was
bekokstoofd om de aandacht van Russiagate af te leiden. Wat een onzin.
Daarbij
komen de elkaar voortdurend opvolgende massale NAVO oefeningen zoals
onlangs in Scandinavië, waar ook het voorheen neutrale Finland en Zweden
aan meededen. Dat zou allemaal bedoeld zijn om de Russische agressie
af te schrikken. Echt belachelijk, vervolgt de analist. Het zijn
juist de Amerikanen die hun troepen en bases over de hele wereld en
langs de Russische grenzen hebben. Rusland heeft geen (permanente)
militaire bases buiten zijn grenzen, die
nu min of meer net zo omsingeld zijn als in 1939, toen de USSR was
omgeven door landen die zich maar al te graag bij Hitler aansloten.
Washington
noemt Rusland een existentiële vijand... en de NAVO partners staan zij
aan zij tegen Russische agressie, wat in realiteit Russische
verdediging is. Nu hebben we dus een explosieve situatie die zomaar op
een oorlog kan uitlopen.
Verbijsterend dat er geen publieke kritiek meer is op dit beleid
Ik
vind het verbijsterend dat we zoveel jaren na de Koude Oorlog op het
punt zijn gekomen dat er bijna geen publieke kritiek is op beleid dat
ertoe heeft geleid dat de VS een belangrijk wapenverdrag gaat opzeggen
(het INF verdrag uit 1987). Er is vrijwel geen publieke kritiek dat de
VS op de drempel van Rusland bij een gewapend conflict betrokken raakt,
in Oekraïne, Syrië, Iran, of mogelijk zelfs Scandinavië.
Buitengewoon gevaarlijke tijd die op kernoorlog kan uitlopen
Aangezien het in 2011 gesloten New Strategic Arms Reduction Treaty
in 2021 verloopt en er niets op wijst dat er iets voor in de plaats
komt, is dit een buitengewoon gevaarlijk moment in de tijd.
Veel
hiervan hebben we te danken aan de liberalen* (*in de VS de term die
doorgaans enkel voor linksen en links-liberalen / de Democraten) wordt
gebruikt, en inmiddels ook van toepassing is op veel Europese partijen
zoals de VVD), besluit de analist. Zij hebben de anti-Russische agenda
omarmd. Tijdens de Koude Oorlog hadden ze nog het standpunt dat we op
zijn minst wapenreductie verdragen moesten nastreven. We hadden dan wel
niets met de communisten, maar we hadden wel verdragen nodig om een
kernoorlog te voorkomen.
Die
voorzichtigheid hebben ze niet meer. Iedere vijandigheid tegen Rusland
is nu goed en gerechtvaardigd. Er is vrijwel geen weerstand meer tegen
het pad naar een oorlog met Rusland, zelfs niet als dit een kernoorlog
kan worden.
*
En
dat de 70% (!!) kans op die oorlog beslist niet overdreven is blijkt
wel uit de recente oproep van de Atlantische Raad, de meest invloedrijke
denktank van het Westen, aan Oekraïne om een terreur- en/of oorlogsdaad
tegen Rusland te begaan, en dan de NAVO uit de nodigen om in te grijpen
(zie link 2 december onderaan).
Als
je dan zó openlijk solliciteert naar een oorlog moeten we straks niet
vreemd opkijken als er inderdaad plotseling een overweldigende zwerm
raketten uit het oosten op ons wordt afgeschoten. De totale
verwoestingen die dan volgen zullen we dan geheel en enkel aan onszelf
en aan ons blinde vertrouwen in de media en politiek - hebben te
danken. Alleen zal er dan waarschijnlijk vrijwel niemand meer in leven
zijn om de verantwoordelijken daarop aan te spreken.
En
dan zijn daar de alternatieve media, waar er geen Groot Kapitaal
achter steekt, zoals bij de zelfverklaarde kwaliteitsmedia met alsmaar
tanende oplage-cijfers voor hun duur betaald gazetten-plp.. De lullen
mar onder elkaar uit hun nek en verspreiden hun eigen (verkochte) mening
als de enige juiste voor alles wat leeft.. Journalistiek, een beroep
met een missie, is verworden tot ordianar kopieerwerk door dik betaalde
klerken van laag alloi.
*
Van
familie, vrienden en kennissen verneem ik dat haast niemand ze nog in
huis haalt. Uitzondering gemaakt voor t Pallieterke, dat al 60-70 jaar
vecht tegen de overmacht.
Dat
(vechten tegen de overmacht) doe ik nu al sedert jaren, sè. En dat komt
vooral niet dor mijn slechtziendheid, maar door mijn betere smaak.
Zelfs De Krantenkoppen op Tinternet hebben afgedaan. Omdat ik voordien al weet wat er niet zal te lezen staan.
*
Ook
al omdat de zeldzaam schijnbar actuele artikels alleen tegen betaling
leesbaar zijn. Daar waar we nog geld zouden moeten toe krijgen om ze te
wlllen lezen!
Eerst betalen, tenzij ze gaan over negatieve berichtgeving in verband met andersdenkenden.
*
Maar zo lang er vrije menngs-garing bestaat, zijn daar gelukkig de idealisten van Het Goede Woord.
Vandaar
dat de lezer hier regelmatig op deze blog sedert enkele dagen DOOBRAAK
vindt, een platvorm dat inderdaad aan de Goede Kant van de
Geschiedenis staat. Het helpen verspreiden is mijn manier om hen te
steunen, door hun bestaan zoveel mogelijk uit te dragen.
Ook
de voorbije week werden veel vragen gesteld en waren er ook vragen
die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de
nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen meer opgeworpen
worden. Zoals:
Heeft een failliet bedrijf een afgeslankte kas?
(Aan
de VRT, waar ze het operette-kabinet Michel II maar blijven omschrijven
als een afgeslankte of vervelde versie van Michel I.
De rode loper, altijd n perpetuum mobile..
*
Mensenlief, de federale regering is gevallen. Tel de resterende Kamerzetels en trek uw conclusies.)
Wat is er misgelopen in jullie jeugd?
(Aan alle landgenoten die in Marrakesh én in Katowice zo wanhopig graag bij de besten van het internationale klasje willen horen.
*
Zij
zouden tekenen voor de meest onhaalbare ambities, ongeacht de gevolgen,
om toch maar op een goed blaadje te staan bij de wereldgemeenschap.
Enkele toppolitici klauwen natuurlijk naar een uitbol-baantje bij een
supranationale instelling, maar wat bezielt al die andere mensen om
blind te hengelen naar de goedkeuring van globalisten?)
Sinds wanneer is de zaligverklaring van een Vlaming geen nieuws meer?
(Aan
de Vlaamse kwaliteitskranten, die de voorbije twee weken geen letter
hebben gewijd aan de zaligverklaring op 8 december van Charles Deckers.Deze Witte Pater uit Antwerpen
stierf in 1994 de christelijke martelaarsdood in handen van de
Algerijnse Groupe Islamique Armé (GIA). De Standaard, De Morgen en De
Tijd raken nooit uitgeschreven over Pater Damiaan, maar misschien ligt
lepra politiek niet zo gevoelig.)
Hoe loyaal hebben jullie samengewerkt met Theo Francken?
(Aan de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ), die luttele uren na het ontslag van Francken op eigen houtje
besloot om een ontradings+campagne offline te halen. DVZ deed dat
zonder overleg met de nieuwe voogdijminister Maggie De Block. Wat zegt
deze gretigheid over DVZ? Hoe lang borrelt bij de dienst al onvrede over
de migratie-kritische koers van Francken? En welke impact heeft dat
gehad op de samenwerking?)
Wat vinden jullie nu eigenlijk zo verkeerd aan de term Marrakesh coalitie?
*
(Aan
de media die nu al vier jaar schrijven over de kamikaze coalitie en
het kibbelkabinet, maar Marrakesh coalitie plots te gekleurd vinden.
Welke kwalijke connotatie kleeft er misschien aan Marrakesh? Of Marokko?)
Hoe ver bent u buiten uw bevoegdheden gegaan om Alibaba naar Luik te halen?
(Aan Charles Michel, nu De Tijd schrijft dat het kabinet van de premier zware politieke druk heeft uitgeoefend om een verdeelcentrum van de Chinese internetreus Alibaba naar Luik te halen. Twee conclusies uit dat artikel:
1) Dit hele zaakje stinkt uren in de wind.
2)
De sluwe Chinezen hebben Charles Michel zo goed als zeker gerold, want
opeens zijn de plannen van Alibaba veel kleinschaliger en is alleen een
beperkte investering van 75 miljoen euro echt concreet vastgelegd. De
beste gronden aan de luchthaven van Luik zijn nu wel verpatst.)
*
Wat zegt dat over dit land?
(Aan Mark Eyskens,
die in Dag Allemaal het falen van Charles Michel en ook zijn eigen
falen als premier in 1981 probeert te relativeren met de opmerking:
Ach, in België mislukken ten slotte álle eerste ministers.)
Hoezo, niemand wil open grenzen?
(Aan iedereen die volhoudt er is niemand die pleit voor open grenzen, nu 2/3de van het Europees Parlement pleit voor een humanitair visum
dat verkrijgbaar moet zijn in elke Europese ambassade. Met zon systeem
kunnen massas mensen zeer makkelijk naar Europa komen en worden de
grenzen nog meer opengezet. Groen, SP.a en Open VLD steunen dit systeem
en ook CD&V had niet de ruggengraat om tegen te stemmen. Om te
onthouden.)
Viel de aanslag in Straatsburg al onder de nieuwe media-richtlijnen uit het Migratiepact van Marrakesh?
(Aan
de auteurs van berichten over de schietpartij (=aanslag) in
Straatsburg, waar een schutter (=terrorist) toesloeg. Zijn
jihadistisch motief werd zoveel mogelijk in de marge gehouden, terwijl
het de essentie is. Je vraagt je af waarom de opstellers van het
Migratiepact de moeite hebben gedaan om de media een migratievriendelijk
discours voor te schrijven. De meeste media censureren zichzelf al heel
lang.)
Hoe zou deze klantvriendelijkheid nu misplaatst zijn?
(Aan Nathalie Debast van de
vzw Mycadis,
die
met de volle steun van N-VA-minister Philippe Muyters
praktijk-testen uitvoert bij dienstenchequebedrijven. Na 1.350 mystery
calls is de steen des aanstoots gevonden: klanten die vragen of er een
vrouw kan komen poetsen en dus géén man. Vaak gaat het bedrijf in op
zon vraag uit misplaatste klantvriendelijkheid, maar het blijft
discriminatie. En wat dan met de bejaarde weduwe, die zich niet veilig
voelt met een vreemde man in huis? Als gehoor geven aan haar vraag
misplaatst is, dan wil ik niet goedgeplaatst zijn.)
Knack zet op die website
Alles over vzw Mycadis
Vlaamse dienstenchequesector gaat mystery calls invoeren tegen discriminatie.
In
de loop van volgend jaar komen er zogenaamde 'mystery calls' bij
Vlaamse dienstenchequebedrijven. De bedoeling is om na te gaan hoe zo'n
bedrijf reageert op een discriminerende vraag van een klant en hen
hiertegen te wapenen. Het initiatief voor de mystery calls gaat uit van
de werkgevers, ter uitvoering van het actieplan van minister van Werk
Philippe Muyters (N-VA) tegen discriminatie in de dienstenchequesector.
*
Wat was de échte reden voor uw vertrek uit New York City?
(Aan choreograaf Andros Zins-Browne,
die tien jaar geleden naar België kwam om, volgens De Morgen, het
erbarmelijke cultureel-economische beleid in New York te ontvluchten.
Wij dachten dat New York een van de culturele en economische hoofdsteden
van de wereld was? Maar nu blijkt dat het culturele en economische
klimaat veel beter is in het kunstencentrum Netwerk van de Oost-Vlaamse provinciestad Aalst, waar
(Aan de Universiteit van Ghana, waar een standbeeld van Mahatma Gandhi verwijderd werd na een racisme-rel. Gandhi heeft de Afrikanen namelijk weleens kaffers
genoemd, toen hij nog een jonge Indiase advocaat in Zuid-Afrika was. Op
een dag zal nog eens blijken dat iedereen die geboren werd voor het
jaar 2000 een vieze vuile racist was.)
*
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Blair accuses Nigel Farage of 'stigmatising' foreigners to win over angry white working class voters
*
In
een interview verklaarde de oud-premier van het Verenigd Koninkrijk dat
een tweede Brexit-referendum almaar waarschijnlijker wordt. Nigel Farage, sinds kort partijloos, herhaalde dat gevoel op een bijeenkomst van Leave means Leave.
Dat is een platform voor eurosceptici van allerlei pluimage. Zowel
parlementairen van Labour, de Conservatives als de DUP maken er deel van
uit. En Farage.
*
Flauw afkooksel van Thatcher
*
achtte
men de optie van een tweede referendum over het Britse Lidmaatschap van
de Europese Unie als iets onrealistisch. Alleen verbolgen Remainers
geloofden daarin. Echter, de voorbije tumultueuze weken waarin premier
Theresa May haar Brexit Plan probeert te verkopen aan het parlement én
de natie, hebben dit (de remaining) veranderd.
*
De
Premier redde dan wel haar politieke nekvel in de eigen partij, ze
staat nog steeds voor de onmogelijke opdracht om haar gecontesteerde
akkoord door het Lagerhuis te krijgen. Ondanks haar Thatcheriaanse
handtassen-gezwaai in Brussel, waarbij ze zelfs Jean Claude Juncker boos
aanpakte voor zijn denigrerende houding, willen de leiders van de EU
van geen wijken weten.
*
Juncker noemde May nebulous of onduidelijk. Zij sprak hem boos aan. En dit maken de Britten ervan. TheresaMay nebulous = Britsehumor
Welke
opties liggen er nog op de politieke tafel? Theresa May dreigde er
tijdens haar zogezegde Thatcher moment in Brussel mee haar plan toch
nog voor Kerstmis aan het afkerige Lagerhuis voor te leggen.
*
Dat
dreigement waarmee het hele akkoord in duigen ligt, maakte blijkbaar
weinig indruk. Dus zal ze ongetwijfeld nog terugkeren naar de EU-tafel
in de hoop iets van toegevingen al waren het maar wat holle woorden op
papier los te weken om de twijfelende tegenstanders in Londen aan
haar kant te krijgen.
Een softe brexit?
*
Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere Brexit-deal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft.
Doordat
ze de vertrouwensstemming in de eigen partij won, behoeden de
partijregels haar een jaar tegen een nieuwe motie van wantrouwen. Dit
bezorgt haar de vrijheid om een softere brexitdeal uit te werken dan
diegene die ze nu in handen heeft. Door het VK bijvoorbeeld toch binnen de Europese Markt te houden.
Zo kan ze een deel van de Labourfractie verleiden haar toch te steunen.
May riskeert daarbij wel dat ze nog verder vervreemdt van een
belangrijk aandeel van de eigen partij. Die boze parlementairen kunnen
dan de hele werking van de regering beginnen boycotten.
Nieuwe verkiezingen?
Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis.
En dan is er nog de zogezegde nucleaire optie
van Labour. Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij
een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis. Als de 117 boze Tory
parlementairen zich daarbij aansluiten, is het sowieso over and out voor
May. Er volgen dan parlementsverkiezingen. Maar de DUP is als de dood
voor prime minister Jeremy Corbyn, net als die 117
conservatieve opstandelingen. Is de Brexit hen dat waard? Bovendien zit
indien Labour die verkiezingen wint Corbyn plots met de hete
brexit-aardappel. Wil hij zich daaraan wel verbranden? Zowel voor de DUP
en de conservatieve factie als voor Labour is dit pad bewandelen
uitermate riskant.
Jeremy Corbyn (°194) , Leider Labour Party
*
Een tweede referendum?
De premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt een volksraadpleging.
Zo
komen we bij dixit Theresa May de absoluut uitgesloten optie: een
nieuw brexitreferendum. De premier verklaarde ooit met even veel
zekerheid dat ze nooit verkiezingen zou uitschrijven. Tot ze die
uitschreef en daarmee zelfs Buckingham Palace verraste. Naast de Queen,
was ook de modale Brit not amused door die zet van de Premier. Ze
hield er een minderheidskabinet aan over dat nu overleeft dankzij de
steun van de DUP. Meer dan een jaar lang speechte de Maybot zoals ze
spottend wordt genoemd dat no deal beter was dan een bad deal.
Tot ze een akkoord aan de natie presenteerde dat door iedereen een bad
deal wordt genoemd. En nu zweert ze bij hoog en bij laag dat no deal
geen optie is in het belang van de natie. Dus, moet men haar dan nog
geloven als ze even resoluut een tweede referendum blijft afwijzen?
De
Premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt
een volksraadpleging. Maar hoe verloopt dat pad precies?
Praktisch verloop
*
Officieel verlaat het VK de EU op 29 maart 2019.
Een nieuw referendum kan enkel plaatsvinden wanneer het parlement
daarvoor de juiste wetgeving voorziet. Volgens The Guardian moet je voor
dat hele proces minstens 22 weken rekenen. Dat betekent dat een nieuw referendum ten vroegste einde mei kan plaatsvinden. Het VK stelt de brexit dan uit. Het Europese Hof verklaarde vorige week nog dat het land dat kan.
Deze timing bezorgt nog een bijkomende kopzorg. Er vinden immers in die periode ook Europese verkiezingen plaats.
Wat doet het VK in dit geval? Die verkiezingen toch laten plaatsvinden
om de verkozen parlementairen bij een nieuwe brexitstem kort te
laten zetelen in het Europees Parlement? Of de verkiezingen niet
organiseren en riskeren dat het VK bij een niet-brexitstem er geen
vertegenwoordigers heeft?
De vraag van 17,4 miljoen kiezeers
Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?
Maar
welke vraag zou er op het stemformulier staan? Niet zo eenvoudig, zo
blijkt. De premier kan proberen de bevolking te laten kiezen tussen haar
deal en geen deal. Maar je kan er donder op zeggen dat het parlement
zon voorstel amendeert. En dan wordt het ingewikkelder. Want, welke
opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU
blijven?
Het
staat vast dat op deze manier geen enkele optie 50% van de stemmen
haalt. Dat zorgt ervoor dat het resultaat gecontesteerd blijft.
Men kan ook werken met een tweede keuze-optie. In de zin van als uw keuze het niet haalt, waar kiest u dan wel voor?.
Het
hoeft niet te verwonderen dat zelfs eurofiele parlementairen zeggen dat
een tweede referendum toxic is voor de stemming in het VK. De
overtuigde brexiteers zien er een typische EU-truuk in: laat de
bevolking stemmen tot ze juist stemt. Tot ze stemt zoals de EU dat
wil. De meest overtuigde Remainers vinden dat er maar twee keuzes moeten
zijn op het stemformulier: de deal van de premier of in de EU blijven.
*
(*) 17,4 miljoen kiezers stemden op 23 juni 2016 voor een brexit.
Blair accuses Nigel Farage of 'stigmatising' foreigners to win over angry white working class voters
*
In
een interview verklaarde de oud-premier van het Verenigd Koninkrijk dat
een tweede Brexit-referendum almaar waarschijnlijker wordt. Nigel Farage, sinds kort partijloos, herhaalde dat gevoel op een bijeenkomst van Leave means Leave.
Dat is een platform voor eurosceptici van allerlei pluimage. Zowel
parlementairen van Labour, de Conservatives als de DUP maken er deel van
uit. En Farage.
*
Flauw afkooksel van Thatcher
*
achtte
men de optie van een tweede referendum over het Britse Lidmaatschap van
de Europese Unie als iets onrealistisch. Alleen verbolgen Remainers
geloofden daarin. Echter, de voorbije tumultueuze weken waarin premier
Theresa May haar Brexit Plan probeert te verkopen aan het parlement én
de natie, hebben dit (de remaining) veranderd.
*
De
Premier redde dan wel haar politieke nekvel in de eigen partij, ze
staat nog steeds voor de onmogelijke opdracht om haar gecontesteerde
akkoord door het Lagerhuis te krijgen. Ondanks haar Thatcheriaanse
handtassen-gezwaai in Brussel, waarbij ze zelfs Jean Claude Juncker boos
aanpakte voor zijn denigrerende houding, willen de leiders van de EU
van geen wijken weten.
*
Juncker noemde May nebulous of onduidelijk. Zij sprak hem boos aan. En dit maken de Britten ervan. TheresaMay nebulous = Britsehumor
Welke
opties liggen er nog op de politieke tafel? Theresa May dreigde er
tijdens haar zogezegde Thatcher moment in Brussel mee haar plan toch
nog voor Kerstmis aan het afkerige Lagerhuis voor te leggen.
*
Dat
dreigement waarmee het hele akkoord in duigen ligt, maakte blijkbaar
weinig indruk. Dus zal ze ongetwijfeld nog terugkeren naar de EU-tafel
in de hoop iets van toegevingen al waren het maar wat holle woorden op
papier los te weken om de twijfelende tegenstanders in Londen aan
haar kant te krijgen.
Een softe brexit?
*
Dit bezorgt haar de vrijheid om een softere Brexit-deal uit te werken dan diegene die ze nu in handen heeft.
Doordat
ze de vertrouwensstemming in de eigen partij won, behoeden de
partijregels haar een jaar tegen een nieuwe motie van wantrouwen. Dit
bezorgt haar de vrijheid om een softere brexitdeal uit te werken dan
diegene die ze nu in handen heeft. Door het VK bijvoorbeeld toch binnen de Europese Markt te houden.
Zo kan ze een deel van de Labourfractie verleiden haar toch te steunen.
May riskeert daarbij wel dat ze nog verder vervreemdt van een
belangrijk aandeel van de eigen partij. Die boze parlementairen kunnen
dan de hele werking van de regering beginnen boycotten.
Nieuwe verkiezingen?
Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis.
En dan is er nog de zogezegde nucleaire optie
van Labour. Samen met de Noord-Ierse DUP kan de socialistische partij
een vertrouwensstemming eisen in het Lagerhuis. Als de 117 boze Tory
parlementairen zich daarbij aansluiten, is het sowieso over and out voor
May. Er volgen dan parlementsverkiezingen. Maar de DUP is als de dood
voor prime minister Jeremy Corbyn, net als die 117
conservatieve opstandelingen. Is de Brexit hen dat waard? Bovendien zit
indien Labour die verkiezingen wint Corbyn plots met de hete
brexit-aardappel. Wil hij zich daaraan wel verbranden? Zowel voor de DUP
en de conservatieve factie als voor Labour is dit pad bewandelen
uitermate riskant.
Jeremy Corbyn (°194) , Leider Labour Party
*
Een tweede referendum?
De premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt een volksraadpleging.
Zo
komen we bij dixit Theresa May de absoluut uitgesloten optie: een
nieuw brexitreferendum. De premier verklaarde ooit met even veel
zekerheid dat ze nooit verkiezingen zou uitschrijven. Tot ze die
uitschreef en daarmee zelfs Buckingham Palace verraste. Naast de Queen,
was ook de modale Brit not amused door die zet van de Premier. Ze
hield er een minderheidskabinet aan over dat nu overleeft dankzij de
steun van de DUP. Meer dan een jaar lang speechte de Maybot zoals ze
spottend wordt genoemd dat no deal beter was dan een bad deal.
Tot ze een akkoord aan de natie presenteerde dat door iedereen een bad
deal wordt genoemd. En nu zweert ze bij hoog en bij laag dat no deal
geen optie is in het belang van de natie. Dus, moet men haar dan nog
geloven als ze even resoluut een tweede referendum blijft afwijzen?
De
Premier staat bijna met de rug tegen de muur. Haar enige uitweg lijkt
een volksraadpleging. Maar hoe verloopt dat pad precies?
Praktisch verloop
*
Officieel verlaat het VK de EU op 29 maart 2019.
Een nieuw referendum kan enkel plaatsvinden wanneer het parlement
daarvoor de juiste wetgeving voorziet. Volgens The Guardian moet je voor
dat hele proces minstens 22 weken rekenen. Dat betekent dat een nieuw referendum ten vroegste einde mei kan plaatsvinden. Het VK stelt de brexit dan uit. Het Europese Hof verklaarde vorige week nog dat het land dat kan.
Deze timing bezorgt nog een bijkomende kopzorg. Er vinden immers in die periode ook Europese verkiezingen plaats.
Wat doet het VK in dit geval? Die verkiezingen toch laten plaatsvinden
om de verkozen parlementairen bij een nieuwe brexitstem kort te
laten zetelen in het Europees Parlement? Of de verkiezingen niet
organiseren en riskeren dat het VK bij een niet-brexitstem er geen
vertegenwoordigers heeft?
De vraag van 17,4 miljoen kiezeers
Want, welke opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU blijven?
Maar
welke vraag zou er op het stemformulier staan? Niet zo eenvoudig, zo
blijkt. De premier kan proberen de bevolking te laten kiezen tussen haar
deal en geen deal. Maar je kan er donder op zeggen dat het parlement
zon voorstel amendeert. En dan wordt het ingewikkelder. Want, welke
opties leg je voor? Geen deal, de deal van Theresa May of in de EU
blijven?
Het
staat vast dat op deze manier geen enkele optie 50% van de stemmen
haalt. Dat zorgt ervoor dat het resultaat gecontesteerd blijft.
Men kan ook werken met een tweede keuze-optie. In de zin van als uw keuze het niet haalt, waar kiest u dan wel voor?.
Het
hoeft niet te verwonderen dat zelfs eurofiele parlementairen zeggen dat
een tweede referendum toxic is voor de stemming in het VK. De
overtuigde brexiteers zien er een typische EU-truuk in: laat de
bevolking stemmen tot ze juist stemt. Tot ze stemt zoals de EU dat
wil. De meest overtuigde Remainers vinden dat er maar twee keuzes moeten
zijn op het stemformulier: de deal van de premier of in de EU blijven.
*
(*) 17,4 miljoen kiezers stemden op 23 juni 2016 voor een brexit.
Macron beschuldigd van landverraad door Franse generaals, omdat hij het VN-migratiepact heeft ondertekend .
Generaal
Antoine Martinez heeft de brief geschreven, die ondertekend werd door
tien andere generaals, een admiraal en een kolonel en de voormalige
Franse minister van Defensie Charles Millon.
*
Zij geven een krachtige waarschuwing af dat Macron´s ondertekening van het VN-migratiepact nog meer soevereiniteit van Frankrijk afpakt en nog meer reden voor een al gepijnigd volk om in opstand te komen.
*
De
hoog gedecoreerde militaire medeondertekenaars verklaren dat de onder
vuur liggende Macron schuldig is aan het ontkennen van democratie of
verraad tegenover de natie, omdat hij het migratiepact heeft
ondertekend zonder het aan het volk voor te leggen.
LÉtat, cest moi
*
De
Franse staat realiseert zich laat dat het onmogelijk is om teveel
mensen te integreren uit volledig andere culturen, die zichzelf de
afgelopen veertig jaar gehergroepeerd hebben in gebieden die zich niet
langer onderwerpen aan de wetten van de Republiek, staat er in de
brief. Ook staat erin dat massa-immigratie de Franse culturele
eigenheden uitwist.
Het
pact, waartegen geprotesteerd werd door de gele hesjes-beweging in
vijf landen, werd afgelopen maandag in Marrakesh ondertekend door 164
landen, meestal tegen de wil van de burgers in tientallen landen, zoals
blijkt uit desbetreffende petities.
Na
een stukje dadaïstisch absurd theater is ze er, Michel II, een regering
van Oempa Loempas en Smurfen die hoogmoedswaanzin tot kunst verheven
hebben. De politieke dwergen hebben minder stemmen achter zich dan Bolle
Gijs Dhaeseleer in Ninove, maar willen regeren zonder parlementair
vertrouwen.
*
Terwijl
Grote Smurf Michel in Marrakesh applaus kreeg voor zijn staatsgreep van
de onverantwoordelijkheid, vochten klungelsmurf De Croo en
loempe-Oempa Loempa Peeters afgelopen zondag in De Zevende Dag om op
elkaar schouders te staan.
*
De chaostheorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen.
Vóór
Marrakesh was het parlement het huis van de democratie, maar nadien is
het voor Michel en de zijnen een keutelachtig koffiekransje. Het is
duidelijk, Michel II pleegt geen harakiri door het vertrouwen te vragen
aan het parlement en elke oppositiepartij weet verdomd goed dat het
indienen van een motie van wantrouwen
een uriasbrief is.
*
Wikipedia
zegt
over een Unia-breif Iedereen die zich binnen België gediscrimineerd
voelt of getuige is van discriminatie, kan bij Unia aankloppen. We
informeren je over je rechten en zoeken samen naar een oplossing. Unia
lanceert ook campagnes vóór gelijke kansen en tegen discriminatie,
formuleert aanbevelingen aan overheden en brengt tools, publicaties en
statistieken uit.
*
Een Mexican standoff tussen oppositie en regering. Maar, ceci nest pas un gouvernement.
De chaos-theorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de
armen. Binnen de chaos-theorie organiseren instabiele elementen zich tot
structuren van een hogere orde, in dit geval een spookregering van
ministers zonder meerderheid en zonder steun.
Michel II is een leeggezogen lijk dat naar de uitgang strompelt hopend op een bloedtransfusie.
*****
*
Mars tegen Marrakesh
*
Een
week nadat 164 van 193 VN-landen hun steun aan het Marrakesh-pact
bevestigden, organiseren rechtse jongerenbewegingen een mars tegen
Marrakesh. Het gele hesje in de kast en een rode fez op het hoofd met de
boodschap: We zijn niet akkoord met wat jullie in Marrakesh HEBBEN
GEDAAN. Water hozen als het schip gezonken is begint stilaan een rechts
trekje te worden. Nu het voetbal toch een omgekochte boel is gebleken
hangen ook de hooligans zondag hun sjerp aan de haak voor een mars tegen
gedane zaken. Politiek engagement van hooligans, is dat een aanzet tot
een politieke partij van de hooligans? De PVDH met als
verkiezingsslogans: Geen haar en boter op het hoofd of We zetten ons
beste bottineke voor
*
Staken om het te maken
Om
goed uitgerust te zijn voor de betoging van zondag in Brussel beslisten
de politievakbonden om donderdag een stakings-rustdag in te bouwen. De
met matrakken, pepperspray en pistool uitgeruste politieagenten
protesteren tegen de groeiende agressie tegen gezag. Ocharme, wat zijn
het toch sukkelaars die broze agenten van de buurtpolitie. Intussen
moeten leerkrachten, buschauffeurs, treinconducteurs en loketbedienden
diezelfde agressie tegen gezag ondergaan zonder wapens en beschermende
kledij.
Naar
verluidt werd de politiestaking in Dendermonde het best nageleefd. Daar
staakten de flikken omdat er geen toiletpapier meer was. Die kan je
best geen poepje laten ruiken.
Meer loon, minder lang werken en minder belastingen.
*
Omdat
een verlengd weekend tijdens de kerstinkopen handig is, riepen de
vakbonden op voor een staking op vrijdag 14 december. Om zoveel mogelijk
stakers te motiveren om een verlengd weekendje te nemen werd de meest
populistische slogan uit hun arsenaal bovengehaald: Meer loon, minder
lang werken en minder belastingen. Iets waar ongeveer 100% van de
Belgen achter staat en waarmee men eigenlijk op de kar van de gele
hesjes springt. Gele koleire omdat water en
elektriciteit duurder worden door klimaattaksen, woede omdat het
openbaar vervoer duurder wordt door dure groene diesel.
Iedereen wil gezondere lucht en een beter klimaat, maar niemand wil er voor betalen.
De
vakbonden voeren een strijd tegen sluipende armoede. Nochtans doen we
het in Vlaanderen allesbehalve slecht als het op armoede aankomt.
**
*
Voormalig links coryfee Frank Vandenbroucke stampt de linkse droom van een verkiezingsthema rond armoede en sociale deprivatie aan diggelen. Zijn studie wijst uit dat de welvaart van Belgische gezinnen 12% boven het Europees gemiddelde ligt
en dat in Vlaanderen slechts 8% van de kinderen in armoede opgroeien?
Daarmee behoren we tot de best scorende regios van Europa. Het
riedeltje van Kitir, Almaci, Van der Maelen, Crombez en Calvo is
daardoor aan herziening toe.
Het onverstand regeert dit land
Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven.
Staan
we aan de goede kant van de geschiedenis of aan de zelfkant van een
falend systeem. Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een
stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven. Zelfs
wanneer ze de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt heeft de
parlementaire oppositie geen waarde en wordt de onrechtstreekse
democratische stem van de burger genegeerd.
Staan
we aan de goede kant van de geschiedenis wanneer alle politieke
partijen panische angst hebben voor democratische verkiezingen?
Ook
het overleg-model tussen vakbonden en werkgevers faalt als we
vaststellen dat vóór het sociaal overleg al wordt gestaakt en gebouwen
worden gevandaliseerd. Neen Mia, niet de middenstand maar het onverstand
regeert dit land.
Na
een stukje dadaïstisch absurd theater is ze er, Michel II, een regering
van Oempa Loempas en Smurfen die hoogmoedswaanzin tot kunst verheven
hebben. De politieke dwergen hebben minder stemmen achter zich dan Bolle
Gijs Dhaeseleer in Ninove, maar willen regeren zonder parlementair
vertrouwen.
*
Terwijl
Grote Smurf Michel in Marrakesh applaus kreeg voor zijn staatsgreep van
de onverantwoordelijkheid, vochten klungelsmurf De Croo en
loempe-Oempa Loempa Peeters afgelopen zondag in De Zevende Dag om op
elkaar schouders te staan.
*
De chaostheorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de armen.
Vóór
Marrakesh was het parlement het huis van de democratie, maar nadien is
het voor Michel en de zijnen een keutelachtig koffiekransje. Het is
duidelijk, Michel II pleegt geen harakiri door het vertrouwen te vragen
aan het parlement en elke oppositiepartij weet verdomd goed dat het
indienen van een motie van wantrouwen
een uriasbrief is.
*
Wikipedia
zegt
over een Unia-breif Iedereen die zich binnen België gediscrimineerd
voelt of getuige is van discriminatie, kan bij Unia aankloppen. We
informeren je over je rechten en zoeken samen naar een oplossing. Unia
lanceert ook campagnes vóór gelijke kansen en tegen discriminatie,
formuleert aanbevelingen aan overheden en brengt tools, publicaties en
statistieken uit.
*
Een Mexican standoff tussen oppositie en regering. Maar, ceci nest pas un gouvernement.
De chaos-theorie van Prigogine valt het surrealisme van Magritte in de
armen. Binnen de chaos-theorie organiseren instabiele elementen zich tot
structuren van een hogere orde, in dit geval een spookregering van
ministers zonder meerderheid en zonder steun.
Michel II is een leeggezogen lijk dat naar de uitgang strompelt hopend op een bloedtransfusie.
*****
*
Mars tegen Marrakesh
*
Een
week nadat 164 van 193 VN-landen hun steun aan het Marrakesh-pact
bevestigden, organiseren rechtse jongerenbewegingen een mars tegen
Marrakesh. Het gele hesje in de kast en een rode fez op het hoofd met de
boodschap: We zijn niet akkoord met wat jullie in Marrakesh HEBBEN
GEDAAN. Water hozen als het schip gezonken is begint stilaan een rechts
trekje te worden. Nu het voetbal toch een omgekochte boel is gebleken
hangen ook de hooligans zondag hun sjerp aan de haak voor een mars tegen
gedane zaken. Politiek engagement van hooligans, is dat een aanzet tot
een politieke partij van de hooligans? De PVDH met als
verkiezingsslogans: Geen haar en boter op het hoofd of We zetten ons
beste bottineke voor
*
Staken om het te maken
Om
goed uitgerust te zijn voor de betoging van zondag in Brussel beslisten
de politievakbonden om donderdag een stakings-rustdag in te bouwen. De
met matrakken, pepperspray en pistool uitgeruste politieagenten
protesteren tegen de groeiende agressie tegen gezag. Ocharme, wat zijn
het toch sukkelaars die broze agenten van de buurtpolitie. Intussen
moeten leerkrachten, buschauffeurs, treinconducteurs en loketbedienden
diezelfde agressie tegen gezag ondergaan zonder wapens en beschermende
kledij.
Naar
verluidt werd de politiestaking in Dendermonde het best nageleefd. Daar
staakten de flikken omdat er geen toiletpapier meer was. Die kan je
best geen poepje laten ruiken.
Meer loon, minder lang werken en minder belastingen.
*
Omdat
een verlengd weekend tijdens de kerstinkopen handig is, riepen de
vakbonden op voor een staking op vrijdag 14 december. Om zoveel mogelijk
stakers te motiveren om een verlengd weekendje te nemen werd de meest
populistische slogan uit hun arsenaal bovengehaald: Meer loon, minder
lang werken en minder belastingen. Iets waar ongeveer 100% van de
Belgen achter staat en waarmee men eigenlijk op de kar van de gele
hesjes springt. Gele koleire omdat water en
elektriciteit duurder worden door klimaattaksen, woede omdat het
openbaar vervoer duurder wordt door dure groene diesel.
Iedereen wil gezondere lucht en een beter klimaat, maar niemand wil er voor betalen.
De
vakbonden voeren een strijd tegen sluipende armoede. Nochtans doen we
het in Vlaanderen allesbehalve slecht als het op armoede aankomt.
**
*
Voormalig links coryfee Frank Vandenbroucke stampt de linkse droom van een verkiezingsthema rond armoede en sociale deprivatie aan diggelen. Zijn studie wijst uit dat de welvaart van Belgische gezinnen 12% boven het Europees gemiddelde ligt
en dat in Vlaanderen slechts 8% van de kinderen in armoede opgroeien?
Daarmee behoren we tot de best scorende regios van Europa. Het
riedeltje van Kitir, Almaci, Van der Maelen, Crombez en Calvo is
daardoor aan herziening toe.
Het onverstand regeert dit land
Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven.
Staan
we aan de goede kant van de geschiedenis of aan de zelfkant van een
falend systeem. Onze onrechtstreekse democratie faalt wanneer een
stokdove, blinde en lamme regering aan de macht kan blijven. Zelfs
wanneer ze de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt heeft de
parlementaire oppositie geen waarde en wordt de onrechtstreekse
democratische stem van de burger genegeerd.
Staan
we aan de goede kant van de geschiedenis wanneer alle politieke
partijen panische angst hebben voor democratische verkiezingen?
Ook
het overleg-model tussen vakbonden en werkgevers faalt als we
vaststellen dat vóór het sociaal overleg al wordt gestaakt en gebouwen
worden gevandaliseerd. Neen Mia, niet de middenstand maar het onverstand
regeert dit land.
Rusland: Vanaf nu militaire vergelding voor iedere Israëlische aanval in Syrië
aanvankelijke
goede verstandhouding tussen de Russische President Vladimir Putin en
de Israëlische Premier Benyamin Netanyahu is flink bekoeld.
(Afbeelding: Getty Images (2)).
*
Rusland
heeft Israël te verstaan gegeven dat het vanaf nu geen oogje meer
dichtknijpt voor (lucht)aanvallen op doelen in Syrië, ook niet als die
zijn gericht tegen Iraanse militaire installaties.
KREMLIN
heeft Syrië het groene licht gegeven om voortaan iedere aanval te vergelden met een vergelijkbare aanval op Israël.
Dus als Israël
de luchthaven van Damascus
bombardeert, kan het raketten op bijvoorbeeld zijn eigen grootste luchthaven bij
Tel Aviv
VERWACHTEN
**
Km 319.87 over de weg
De
Russen hielden tot nu toe Syrische en Iraanse vergeldingsaanvallen op
Israël tegen, maar stoppen daarmee omdat ze boos zijn dat de regering in
Jeruzalem zich niet zou houden aan de gemaakte afspraken, zoals het
niet aanvallen van militaire objecten die worden gebruikt voor de strijd
tegen ISIS en Al-Qaeda.
*
Moskou
heeft de regering Netanyahu duidelijk gemaakt dat er op vrijwel alle
Syrische en Iraanse bases Russische militairen zijn gestationeerd. Mocht
Israël dus toch doorgaan met beschietingen en bombardementen, inclusief
die van buiten het Syrische luchtruim worden ingezet, dan zouden
daarbij ook Russen om kunnen komen. En dat is iets wat president Putin
niet zal accepteren.
Een van de gevolgen zou het inzetten van de in Syrië opgestelde Russische S-300 afweerraketten kunnen
zijn, die gevechtsvliegtuigen die nog maar net van Israëlische bases
zijn opgestegen kunnen neerhalen. De Israëlische luchtmacht is met de
komst van deze luchtdoelraketten ook boven eigen land niet meer veilig.
*
Kortom: vanaf heden geldt wat Israël en Sy
rië/Iran/Rusland
betreft oog om oog, tand om tand. Het zal niemand hoeven worden
uitgelegd dat het bloedige conflict om Syrië hierdoor nog gevaarlijker
is geworden, mede omdat ook de VS, Europa, Saudi Arabië, Turkije en
Qatar er nog altijd een grote rol spelen en iedere partij zo zijn eigen
specifieke belangen nastreeft.
210.000.000 inwoners tegenover 742.000.000 in Europa. Amerika 326.000.000
*
Persoonlijke opmerking vooraf
Er
is geen enkele reden waarom Brazilë, dat reuenland aan de andere kant
van de wereld, mij doet denken aan het pipekleine Vlaanderen De
overeenkomsten zijn louer toeval.
210.000.000 inwoners tegenover 742.000.000 in Europa. Amerika 326.000.000
*
De verkiezing van Jair Bolsonaro
in Brazilië kwam voor velen onverwacht. Om de omwenteling van een
jarenlang links bestuur door de Arbeiderspartij (PT) van onder andere Dilma Roussef en Lula da Silva te kaderen, had Doorbraak een interview met
Eduardo
is een Braziliaans burger, maar met globale connecties. De voorbije
zeventien jaar reisde, woonde en werkte hij in het buitenland.
Hij
heeft een masterdiploma in Business and Finance, en ééntje in politieke
filosofie (beide behaald in de VS). Eduardo verdeelt zijn tijd over de
private sector, overheids agentschappen, politieke partijen en NGOs,
waardoor hij een perspectief kan bieden uit verschillende invalshoeken.
*
Eduardo beschouwt zichzelf als een culturele conservatief en een economische liberaal.
Dit interview verschijnt in drie delen. Vandaag deel 1.
Links heeft tweedracht gecreëerd
*
Het
Braziliaanse politieke kader gaat vooruit. Sommigen denken dat we
achteruit gaan, maar ik zie het anders. Ik zie hoe we eindelijk een
aantal economische, financiële, sociale, culturele, internationale en
milieu-problemen aanpakken waar we lang niets aan gedaan hebben.
Dit land kan lessen leren uit het vlot overhandigen van de macht
*
Brazilië is een Christelijk land, met ongeveer 60% katholieken en 25% Evangelische Christenen. Het Braziliaanse gezin heeft veel aandacht voor het gedrag van politici.
Dat is één van de redenen waarom Bolsonaro zo veel publieke steun
kreeg. Wanneer ik naar mezelf kijk, in het midden van al dit gedoe, ben
ik oprecht gelukkig. Drieëndertig jaar lang, sinds het einde van de militaire dictatuur in 1985,
werden we geregeerd door linkse leiders. Sommige van hen waren meer
gematigd, andere meer extreem. Dit land kan lessen leren uit het vlot overhandigen van de macht, zoals andere landen in bijvoorbeeld Europa en Azië ook doen. We kunnen kijken naar wat er de voorbije dertig jaar bereikt is, maar ook kritiek geven en een aantal premissen aanpassen.
Je
stemde voor Bolsonaro. Kan je me de voornaamste redenen geven waarom je
hem verkoos boven andere kandidaten, zoals bijvoorbeeld Haddad van de
Arbeiderspartij?
Partido dos Trabalhadores
*
Ik
woon in Brazilië en ik voel de druk. Ik voel hoe mensen bang zijn om
buiten te gaan, ik voel hoe slecht het politieke systeem geworden is. We
hebben het over veiligheid, ja, maar ook gewoon over het gebrek aan
respect dat mensen voor elkaar hebben, hoe mensen met elkaar omgaan.
Links heeft tweedracht gecreëerd in ons land. Vóór Lula (de voormalige linkse president van Brazilië, nu opgesloten voor corruptie, nvdr)
was dit land niet verdeeld tussen de haves en de have-nots. Blanken
tegen zwarten. De LGBTQ-gemeenschap. Linkse leiders hebben die
tweedracht geïntroduceerd in de samenleving, dat onderscheid was vroeger
nooit zo belangrijk.
Laten
we het hebben over veiligheid. 63.000 mensen per jaar worden vermoord
in Brazilië. Per jaar. In Brazilië worden meer mensen gedood dan in
conflictzones als Irak. Het is droevig om te zien hoe een land als
Brazilië, met zon groot potentieel en zo veel rijkdom, verkeerd
bestuurd wordt, naar mijn mening.
Kijk
naar het aantal agenten dat gedood wordt, het zijn er meer dan eender
waar ter wereld (in 2016 stierven 437 politieagenten in Brazilië, in de
VS 135, nvdr). Elk land dat zijn wetten wil doen naleven heeft een
slimme veiligheidsstrategie nodig. Je hebt middelen nodig, veel
training. Je moet er voor zorgen dat je agenten zich veilig voelen. Als ze zich niet veilig voelen, kunnen ze de burgers niet beschermen. Veel mensen verdedigen de criminelen, maar we verdedigen niet de mensen die ons beschermen. Daar moeten we iets aan doen.
In Coburgia schafte Louis Tobback
(SP-a), toenmalig Minister BiZa, met het Pinksterplan op 5 Juni 1990
de RIJKSWACHT af Dit militaire elitekorps had bestaan van 10 juli 1796 tot 1 april 2001.
Hiernavolgend leest U hoe de nieuwe Braziliaanse President Bolsonaro, om door het Volk verkozen te raken, het net andersom deed
Hallo, BDW, bent U niog daar?
*
Toenemende militarisering?
Bolsonaro
presenteerde zichzelf als de kandidaat van de openbare orde en
veiligheid. Hij beloofde onder andere meer privébezit van wapens toe te
laten, om de politie meer vrijheid te geven om dodelijk geweld te gebruiken. De vorige president, Temer, stuurde het leger naar de Staat Rio de Janeiro om de orde te herstellen. Zie je een toenemende militarisering van de ordehandhaving? Ligt daar een mogelijk probleem?
De corruptie in de overheid is onvoorstelbaar
*
Rio de Janeiro is een failed state.
De staat heeft zo veel slechte gouverneurs gehad de afgelopen decennia.
Gouverneur Pezão is onlangs gearresteerd. De laatste drie of vier
gouverneurs zitten ofwel in de gevangenis of staan op het punt naar de
gevangenis gestuurd te worden. De corruptie in de Overheid is
onvoorstelbaar. Die Staat daar heeft geen geld, voor niets, zelfs niet
om haar eigen ambtenaren te betalen. De georganiseerde misdaad neemt de
Maatschappij in Rio volledig over en infiltreert de overheid.
Ik
denk dat wat er in Rio met het Leger gebeurd is, noodzakelijk was, maar
dat het niet op volle capaciteit gebeurde. De militaire interventie nam
enkel de ordehandhaving over, om bezittingen en burgers te beschermen.
Het Leger is niet verantwoordelijk voor het Bestuur van de Staat, er was
geen politieke overname. Ik denk dat het niet goed gedaan is: bij een federale interventie moet je alles kunnen overnemen, niet slechts de ordehandhaving.
De
interventie loopt tot het einde van dit jaar, dus de nieuwe President
zal moeten beoordelen of ze in haar huidige vorm kan doorlopen, of ze
een versnelling hoger moeten schakelen.
Wat bedoel je met een versnelling hoger?
*
Gezien
de ernst van de situatie zal men moeten bekijken hoe men een systeem
kan installeren dat de Wet en veiligheidsmaatregelen doet respecteren.
Laten
we even uitzoomen en naar het bredere plaatje kijken. Bolsonaro en
leden van zijn team hebben bewondering uitgedrukt voor het militaire
regime en een aantal daden van dat regime verdedigd. Sommigen in
Brazilië, maar ook in de internationale gemeenschap, maken zich zorgen
over die combinatie van bewondering voor de militaire dictatuur (uit het verleden) en de ordehandhavingsretoriek. Deel je die bezorgdheid?
Ik
denk niet dat we terug zullen afglijden naar een dictatuur. Het
Brazilië in de tijd van de dictatuur was een heel ander Brazilië. We hadden geen politiek geëngageerde burgers, we hadden geen instituties als de federale politie, de juridische agentschappen
Bolsonaro
is al langer politicus dan hij ooit militair was, al 27 jaar. Hij is
een politicus, geen soldaat. Ik denk niet dat we ons zorgen moeten maken
over een democratisch afglijden.
Hij moest in debat gaan met een hele boel linkse politici die zich altijd negatief uitlaten over de militaire dictatuur zoals de media
dat noemt, maar wat we eigenlijk moeten benoemen als de tijd dat het
Leger aan de macht was. Bolsonaro verdedigde de goede dingen die toen
gebeurd zijn. Brazilië stond voor de keuze: één bepaalde ideologie
(communisme, nvdr) nastreven, of terugvechten en deel uitmaken van de
vrije wereld. Het militaire regime creëerde onder andere de publieke
infrastructuur.
Hoe
Bolsonaro spreekt is niet noodzakelijk hoe hij zal regeren. Om dingen
te veranderen, moet je eerst de aandacht zien te trekken, de discussie
winnen, en dat doe je door wat meer explosief uit de hoek te komen. Dat gebeurt niet enkel in Brazilië, maar wereldwijd: Italië, Oostenrijk, de VS.
Het politiek-institutionele landschap
Wat is het institutionele landschap in Brazilië? Welke controle mechanismen bestaan er?
Brazilië
is een presidentieel systeem, met een scheiding der machten die elkaar
in balans houden. We hebben een hooggerechtshof met elf rechters,
waarvan de meeste corrupt zijn (lacht).
*
Hoe worden rechters in het hooggerechtshof benoemd? En voor hoe lang?
Ze
worden benoemd door de president, voor het leven geloof ik (er bestaat
geen maximum termijn, maar wel een verplicht pensioen op 75, nvdr).
Daarom had het Lula-oordeel zon groot effect (het Hof bevestigde Lulas
veroordeling tot 12 jaar cel, nvdr): hij kreeg zes stemmen tegen. Het
was erg nipt, hij verloor met maar één stem.
De
reden dat hij veroordeeld is, is omdat het leger duidelijk maakte dat
Brazilië een rechtstaat is. Generaal Eduardo Villas Boas, commandant van
het Leger, tweette dat het Hof zijn functie moest uitoefenen en dat
corrupte mensen niet zo gemakkelijk vrij zouden mogen komen.
Nog altijd kijken onze gazettenvullers (1)
als gebiologeerd de andere kant op, niettegenstaande de grond onder hun
voeten openscheurt. Overal in de beschaafde wereld is het begrip
democratie totaal ontspoord en verworden tot de speelplaats van de
verkleuterde zakkenvullers die bij de Antieken de woestijn zouden zijn
ingestuurd..
Overal
waar daartegen verzet groeit, wordt dat ten aanzien van het volk, naar
ouder Linkse gewoonte, belast en beladen, met de eigen fouten. Neo Nazi
als voorbeeld, want Nziis, dat waren toch de Duitse Socialisten van de jaren 30?!
Ander voorbeeld.
De
Russische inmenging in de Amerikaanse Verkiezingen die Clinton
verloor. Zelf wat verkeerds peuteren, en als het misloopt, dan het
zaakje vliegensvlug omdraaien op de rug van de tegenstrever. Oder het
motto er kleeft wel wat aan de knikker, dat voelt iedereen aan zijn
elleboog, maar wij, we weten van krommenhaas.
*
Herinnert
U zich de helikopter-fraude met Agusta? Waar de bewijzen op tafel
lagen. Bij Willy Claes (SP-a) vond het Gerecht 2 miljoen omkoopgeld
verstopt op zolder, maar officieel bleek dat om door zjn vrouw
gesmokkeld huishoudgeld te gaan. Want zij veesde al langer dat hij van
aar wou scheiden .
Loewie
van Leuven, toen een soort Schatbewaarder van de Partij, hield vol dat
de 1.000.000 Bef commissie di de Pärtij had opgestreken, wel daelijk
in de boekhouding ws vermeld: twee keer op verschillende data Bef
500.000 als ontvangsten geboekte verkoop van steunkaarten.
Kasboek als bewijs aanvaard.
2 x 5 = 10
Dat wisten de Oude Grieken en de Atieke Romeinen al
*
Het zal toch niet war zijn, dat de Simsoms bij den Ouden Toebavzak op stage zijn geweest
*
(1)
Mijn excuses voor het woord hoernlaisen dat hier vroeger al eens
gebruikt werd om gazettenvullers aan te duiden. Zukken de Dames van de
Betaalde Liefde mij dat niet kwalijk nemen, AUB
NET ROND CLINTONS SLUIT ZICH: GETUIGEN EN DOCUMENTEN BEWIJZEN OMKOPING EN BELASTINGONTDUIKING
Hoe
lang wordt één van de beruchtste en crimineelste echtparen uit de
Amerikaanse geschiedenis nog de hand boven het hoofd gehouden?
(Afbeelding: Getty Images (3)).
*
Aantal
donaties aan Clinton Foundation met 90% afgenomen Senator Graham,
aankomende voorzitter parlementaire comité Justitie, wil ook illegale Uranium One deal
tussen Clintons en Russen onderzoeken CIA-FBI infiltrant: Koffers
vol miljoenen dollars omkoopgeld aan Clintons overhandigd
*
Het
net rond het criminele Clinton echtpaar begint zich langzaam te sluiten
nu drie klokkenluiders, (voormalige) medewerkers van de Clinton
Foundation, bereid zijn tegenover het Congres te getuigen over
grootschalige omkoping en belastingontduiking. Daarvoor zouden ze al in augustus 2017 zon 6000 paginas aan documenten aan de FBI en de IRS (belastingdienst) hebben overhandigd.
Afgevaardigde
Mark Meadows, voorzitter van de Vrijheidscommissie van het Huis van
Afgevaardigden, verklaarde dat het onderzoek in de media weliswaar niet
veel aandacht krijgt, maar dat er explosieve beschuldigingen worden
gemaakt die met bewijzen kunnen worden onderbouwd.
Misbruik machtspositie
Zo
is het uitermate verdacht dat het aantal donaties aan de Clinton
Foundation onmiddellijk fors steeg op het moment dat Hillary Clinton
minister van Buitenlandse Zaken was geworden, weer daalde toen ze was
teruggetreden, en wederom steeg toen ze zich kandidaat stelde voor het
presidentschap.
Op
basis van de getuigenverklaringen en documenten kan voorlopig worden
geconcludeerd dat de Clintons een vorstelijk leven konden leiden omdat
ze miljoenen stalen uit de kas van hun eigen liefdadigheidsstichting,
die in totaal al zon $ 2,5 miljard heeft binnengehaald. Vanwege de
stroom aan berichten over fraude en omkoping daalde het aantal giften
aan de Clinton Foundation tussen 2014 en 2017 met maar liefst 90%.
Toen
Hillary nog Obamas minister van BuZa was keurde dat ministerie voor $
151 miljard aan Pentagon deals goed met 16 landen die hoge donaties
gaven aan de Clinton Foundation. Dat was een toename van 145% ten
opzichte van een even lange periode tijdens de regering Bush.
Belastingontduiking, handjeklap, persoonlijke uitgaven met giften
Een
klokkenluider gaf duizenden paginas aan documenten met bewijs dat de
Clintons voor miljoenen dollars de belasting hebben ontdoken en een
cultuur hebben gecreëerd waarin de regels stelselmatig worden genegeerd.
De
stichting ontkent ten stelligste iets fout te hebben gedaan, maar
erkent dat in de eigen interne rapporten tussen 2008 en 2011 medewerkers
werden geciteerd die zich zorgen maakten over louche handjeklap deals
met donoren van de stichting, en het op ongepaste wijze vermengen van
persoonlijke zaken en die voor de stichting. Zo zou Bill Clinton
regelmatig op kosten van de stichting forse persoonlijke uitgaven hebben
gedaan, zoals het maken van dure (zaken)reizen.
In
sommige gevallen zou de Clinton Foundation doelbewust de IRS hebben
misleid of voorgelogen. Zo zou de stichting een prijsopgave voor een
fundraising in Utah hebben ingetrokken nadat ambtenaren van de staat
weigerden om de opgegeven bedragen te corrigeren, dus zeg maar
creatief aan te passen. In Nederland wordt zoiets belastingontduiking
genoemd.
De
stichting heeft enkele fouten reeds toegegeven, maar liet weten dat
deze niet erger zijn dan kleine verkeersovertredingen. (1)
Ook onderzoek naar Uranium One deal met Russen
*
Senator
Lindsey Graham, die naar verwachting voorzitter wordt van het
parlementaire comité van Justitie, zei afgelopen maandag in een
Tv-interview dat alle zaken rond de Clintons moeten worden onderzocht,
inclusief de zeer verdachte Uranium One deal tussen de Clintons en
Russische officials.
De
FBI weigerde in oktober om 37 paginas over deze uraniumdeal met de
Russen openbaar te maken omdat de nationale veiligheid daarmee in het
geding zou komen. In werkelijkheid probeert de FBI speciale aanklager
Robert Mueller uit de wind te houden, want die was tijdens het sluiten
van de illegale deal directeur van de FBI, en wist volgens voormalig
CIA- en FBI undercover veteraan William Campbell overal vanaf.
Koffers vol miljoenen dollars omkoopgeld
Campbell
had nauwe banden met de nucleaire industrie in Rusland en Kazachstan,
en werd eerst door de CIA en later ook door de FBI voor spionage
activiteiten ingezet. Terwijl hij undercover was werd hij door de Russen
(met de zegen van de FBI) gedwongen om grote sommen geld wit te wassen.
Volgens Campbell zijn er 5000 documenten en ook video opnames met
bewijs dat koffers vol miljoenen dollars omkoopgeld aan de Clinton
Foundation werden overhandigd.
Het
bewijs werd in de tijd verzameld dat Hillary Clinton als minister
pleitte voor betere betrekkingen met Rusland, en haar man Bill in Moskou
op één dag $ 500.000,- incasseerde met het geven van een toespraak. De
regering Obama gaf ondertussen achter de schermen het groene licht voor
de verkoop van Uranium One aan het Russische Rosatom. De Obama deal met
de Russen was zeer controversieel, omdat de Amerikaanse wet dergelijke
deals met nucleair materiaal waar kernwapens mee kunnen worden gemaakt
verbiedt.
Fake Rusland dossier over Trump
Ook
zal er volgens Graham worden gekeken naar het beruchte, inmiddels fake
gebleken Rusland-dossier over Trump, waar via de Clinton Foundation
flink wat geld voor werd betaald. Graham gaat onderzoeken hoeveel van de
(valse) beschuldigingen aan het adres van Trump gebaseerd zijn op dit
nepdossier, en in hoeverre hier onder ede over werd gelogen.
Putten
graven voor anderen en er dan zelf in vallen. Het lijkt wel een
aangeboren fabricagefout te zjn bij alles en iedereen die Slinxks,
Schots en Scheef is.
Neel nu, jaren geleden, de vaststelling dat er in de kas van de Socialisten 5 miljoen
zwart geld zat waar niemand raad mee wist. Buiten de toenmalige
Partijvoorzitter, de latere Minister Frank Vanden Broucke, die dan maar
officieel aan het Partij Bestuur de raad gaf het te verbranden om ervan
af te zijn ..
*
En
dan ng iets in verband met het stukje van daarjuist va de hand van
Johan Sanctorum over Jean-Pierre Van Rossem. Die man is in mijn ogen de
archislecht uitgevallen imitatie van den Donald. Hij had er de allure en
de talenten voor, maar was er wel een paar honderd maatjes te klein
voor. Een betere vergelijking zou zijn, dat elk iets met aplomb
uitstraalt uitstraalde -: de ene het Goede, en de andere het Kwade.
Bij Van Rossem Iets meer in de zin van het Duivelskoppel Bill &
Hitlary Clinton.
oorbraak.be.
*
