****

VLIEGT DE BLAUWVOET

STORM OP ZEE

*

Redactionele reactie.

Als verantwoordelijke uitgever had de hoofdredacteur van deze ‘site’ zich laten verrassen door ’n achterbaks griepaanvalletje. Net als in de Politiek, is het van Uw vrienden dat ge ’t moet hebben! Het was n’n groepke met nog hogere koortsen dan in de Brusselse Praatbarak die het   achterbakse Diktat van Marrakesh maar niet verkocht krijgt. En al zeker het oorzakelijk verband tussen dergelijke Mondiale Diktaten en de Gele Jasjes niet eens snapt.

*

Volgens de huisdokter zal IK, in tegenstelling tot de Praatbarak, dit griepje best overleven. Ja, er zelfs nog de voordelen kunnen uit halen. Bekukkeling en zo.

De lezer krijgt hieronder dan ook onverkort de fanse kers op de taart van het al lang (van in de oorsprong) definitieve UNO Diktat van Marrakesh. Waarbij de naam van die stad in Marokko alleen bedoeld is geweest om te werken als een rode lap op een stier.

*

Zoals Perfesser Henrik Vuye, Grondwetspecialist, in het Parlement, zonder te worden tegengesproken of uitgejouwd, stelde, , liggen er al in New York bij dezelfde UNO een eerste pak aanvullende details klaar om in (niet bindende) wetteksten te worden gegoten.

Het is dus niet eens nodig geweest om naar Canossa te gaan. West Europa is al lang zelf één groot Canossa geworden.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Investituurstrijd

*

foto: ©reporters

https://doorbraak.be/het-mooie-kerstcadeau-van-de-n-va/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

MARIANNE GEMOLESTEERD

De Franse spion Gilles Sacaze, gewezen directeur bij de sécurité extérieure (DGSE), zei bij Sonia Mabrouk op Cnews een paar behartigenswaardige dingen over de vernielingen (saccages) aan de Arc de Triomphe. Me dunkt dat, op hun niveau, Mark Eyskens, Guy Verhofstadt en Herman De Croo dat in hun zak mogen steken:

het was Europa en de mondialisering waarop men zich moest richten

Gilles Sacaze: Er zijn jammerlijke uitspraken gedaan, en dan zijn er… men heeft de publieke functies gedesacraliseerd: het presidentiële ambt, maar niet enkel dat, de functie van politici in het algemeen. Goed, dat waren jammerlijke kleine uitlatingen, maar ze dateren niet van vandaag, dat was onder de vorige presidentstermijn, en zelfs onder Sarkozy met ‘casse-toi pauv’con’. Zo heeft men zaken gedesacraliseerd, en dan zegt men: de mensen respecteren ons niet. Maar ze respecteren de gendarme niet, ze respecteren de politieman niet, ze respecteren de president van de republiek niet, ze respecteren de Arc de Triomphe niet. Ziet u, men heeft van de natie of van het nationalisme een geestesziekte gemaakt, en dan zegt men nu: heb respect voor de nationale symbolen. Maar dat is een nieuw geluid! Nog niet zo lang geleden moest men… de natiestaat was een probleem, en het was Europa en de mondialisering waarop men zich moest richten. En we mogen dan, zo u wil in hogelijk onzekere tijden leven maar er zijn grenzen.

Sonia Mabrouk: Niet onbelangrijk wat u daar zegt.

Gilles Sacaze: Zeker, maar ik ben militair geweest weet u.

Sonia Mabrouk: Het is dat men misprijzen toonde voor bepaalde… enfin, misprijzen… men heeft bepaalde waarden vergeten, opzij geschoven, en vandaag roept men die in.

Gilles Sacaze: Precies. En men roept die waarden in als het ons goed uitkomt, en vervolgens moet men ze maar weer uitwissen als, heu… kijk, wat motiveert de gendarme die zaterdag, of de politieman die zaterdag het hoofd moet bieden aan straatstenen enzovoort? Zijn salaris is het niet. Het is… die kerel riskeert zijn leven. En om je leven te riskeren word je nooit genoeg betaald. Van het geld kun je dan niet meer genieten wil ik zeggen, een ontstellende evidentie, niet? Het is dus iets anders. Het is iets anders. En als men dat andere wegneemt, en dat andere is de Republiek, het is de Natie, het is Frankrijk, voilà, en als men dat decennialang wegveegt, wel, daardoor staan we waar we nu staan.

Vlaamse stemmen

Laten we nu de visionair en schilder-dichter Mark Eyskens als eerste zijn wijsheid debiteren: ‘De wereld wordt een dorp! Het nationalisme is totaal achterhaald, het volk bestaat niet meer en de nationale staat verdampt in Europa.’

De bevlogen Guy Verhofstadt mag natuurlijk niet achterblijven. In een van zijn vele verwaarloosbare boekjes roept hij: ‘Het nationalistische denken en zijn vertakkingen in het fascisme en het nazisme hebben in een tijdspanne van honderd jaar een spoor van vernieling door Europa getrokken, zoals geen enkel continent op aarde dat ooit heeft meegemaakt.’

Gelukkig is er nog de hofnar Herman De Croo met een mooie, zij het niet van veel zelfkennis getuigende kreet:

mentaal gehandicapt

‘Ik ben echt geen Vlaams-nationalist omdat ik echt niet mentaal gehandicapt ben.’

Gilles Sacaze: Il y a eu des paroles malheureuses, alors il y eu… on a désacralisé les fonctions : la fonction présidentielle mais pas que …d’une façon générale la fonction des politiques, bon. Par des petites phrases malheureuses mais ça ne date pas de maintenant, c’était également sous le précédent quinquennat, et puis même sous Sarkozy avec ‘casse-toi pauv’con’. Donc on a désacralisé les choses et on se dit: les gens ne nous respectent pas. Mais ils ne respectent pas le gendarme, ils ne respectent pas le policier, mais ils ne respectent pas les politiques, ils ne respectent pas le président de la République, ils ne respectent pas l’Arc de Triomphe. Mais on a fait, si vous voulez, de la nation ou du nationalisme une maladie mentale. Donc maintenant on dit: respectez les symboles nationaux. Mais c’est nouveau! Il n’y a pas longtemps il fallait… la nation c’était un problème, il fallait se tourner vers l’Europe et la mondialisation. Donc on est plus dans l’insécurité si vous voulez, mais il y a une limite.

Sonia Mabrouk: C’est important ce que vous dites.

Gilles Sacaze: Mais bien sûr, mais j’ai été militaire si vous voulez..

Sonia Mabrouk: C’est qu’on a méprisé certaines… enfin, méprisé : oublié, mis de côté certaines valeurs, et aujourd’hui on en appelle à ces valeurs-là.

Gilles Sacaze: Exactement, et on en appelle à ces valeurs-là quand ça nous arrange, et puis il faut les effacer quand heu… encore une fois, vous avez les… qu’est-ce qui motive le gendarme qui samedi, ou le policier qui samedi va faire face aux pavés et cetera. C’est pas le salaire. C’est… le gars il risque sa vie. On n’est jamais suffisamment payé pour risquer sa vie. Je veux dire on ne va pas profiter de l’argent, c’est d’une évidence déconcertante si vous voulez. Donc, c’est autre chose. C’est autre chose. Si on enlève cette autre chose, et cette autre chose c’est la République, c’est la Nation, c’est la France et voilà. Quand on a effacé ça pendant des décennies, bien alors on en arrive là.

*

*

Het mooie kerstcadeau van de N-VA

*

Met haar weigering van het UNO-migratiepact geeft de N-VA een mooi kerstgeschenk aan Charles Michel: de val van de regering.

De corebusiness van N-VA

Immigratie en veiligheid is zoals we weten een van de kernthema’s van de Vlaams-nationalisten.

Vervroegde verkiezingen kunnen hen dus enkel goed uitkomen. Onbetwistbaar geniet Theo Francken in het Noorden een grote populariteit.

de volgende formatieonderhandelingen in een impasse

De strategie van Bart De Wever is welbekend: aantonen dat de alsmaar uitgesprokener dichotomie tussen Vlaanderen en Wallonië het land België onleefbaar maakt. Dat was trouwens de vaststelling die twee leden van de Assemblée nationale in 2011 al deden, toen zij waren afgevaardigd om de binnenlandse toestand van het Koninkrijk te analyseren. Als de recente resultaten van de gemeente- en provincieverkiezingen bij de volgende wetgevende verkiezingen bevestigd worden, dan vraagt het niet veel voorstellingsvermogen om de volgende formatie-onderhandelingen in een impasse te zien raken.

Confederalisme zet de poort open voor separatisme

Nieuw is het niet. Begin jaren negentig, werd de idee van het confederalisme gelanceerd door de CVP-er en minister-president Luc Van den Brande, die verklaarde: Mijn collega’s in de Vlaamse executieve, inbegrepen de socialisten, scharen zich achter mijn verklaringen over het confederalisme. Het Vlaamse parlement sprak zich in die zin uit in 1999. Wat Vlaanderen betreft is de federalistische bladzijde dus 25 jaar geleden al omgedraaid.

Aan Franstalige kant zijn de partijvoorzitters vastbesloten om een dergelijk verloop te beletten, want het zou België tot een lege schelp maken, en al spoedig overbodig. Ervaring leert ons echter ook dat de «demandeurs de rien» altijd zijn gezwicht, en dat hun engagementen geen sikkepit waard zijn.

Niet nagekomen francofone engagementen

In 2014 brak Charles Michel zijn belofte om nooit met de N-VA te regeren.

Even in herinnering brengen: in 1988 liet de PS José Happart en Voerense kwestie vallen; in 2001 accepteerde men – om de Franse Gemeenschap uit de financiële afgrond te hijsen – dat de Vlaamse kiezer oververtegenwoordigd zou worden in Brussel,* en dat de gemeentewet onder de Gewesten zou vallen, wat Vlaanderen zou toelaten de francofonen in de randgemeenten in de pas te dwingen. In 2011 werd de kinderbijslag geregionaliseerd, en BHV gesplitst …zonder uitbreiding van het Brusselse Gewest! In 2014 brak Charles Michel zijn belofte om nooit met de N-VA te regeren.

Om hun verraad te rechtvaardigen legden de Franstalige verantwoordelijken uit dat hun bekommernis de redding van België was. Daar trapte niemand in: het enige wat woog was de bekoring van de macht.

Hoe ziet de Waalse toekomst eruit?

Wat wordt het morgen? Twee scenario’s komen in aanmerking: ofwel aanvaardt men het confederalisme, ofwel zal België onbestuurbaar blijken, en verdwijnt het.

In beide gevallen zal Wallonië op zichzelf zijn aangewezen, en wel in een onhoudbare budgettaire situatie. De twee deelstaten zullen immers verantwoordelijk zijn voor hun eigen financiën, en de uitdoving van de Vlaamse transfers – zowat 7 miljard jaarlijks* – is nu al voorzien binnen de komende tien jaar.

Frankrijk dan maar? in de staat waarin het zich vandaag bevindt?

ook is Frankrijk taalkundig en cultureel onze moederschoot

De crisis die ‘de Zeshoek’ nu doormaakt zal na verloop een oplossing krijgen. De Franse republiek loopt niet het gevaar dat ze zal verdwijnen. En hoe dan ook is Frankrijk taalkundig en cultureel onze moederschoot en speelt het volop mee in de wereldpolitiek.

Wij hebben de grote staking van 1960-61 gekend tegen de Eénheidswet van Eyskens. Die wet voorzag belastingverhogingen, besparingen, met name in de sociale zekerheid en de werkloosheidsvergoedingen, en wijzigingen in het pensioenstelsel en de openbare dienst. Het station van Luik werd kort en klein geslagen en de hoogovens gedoofd. Ook hier was er een klimaat van opstand. En wat was het eindresultaat? Dat we, zoals de syndicalist André Renard zelf vaststelde, de PS zagen terugkeren en in allerijl diezelfde Eénheidwet toepassen.

Wijlen Robert Fabre, destijds voorzitter van de LinksRadicalen in Frankrijk, heeft het in zijn boek «Toute vérité est bonne à dire» [elke waarheid mag gezegd worden] goed omschreven: ‘Hoeveel listen, omwegen en stuntelige handigheidjes ziet men niet,’ – en we mogen daaraan toevoegen: hoeveel hypocrisie ook – in de wereld van de politiek die nochtans over het essentiële gaat, dienstbaarheid aan anderen, en daar zo zelden in slaagt.

Charles Michel

een Corsicaanse of Bretoense prefect

En al onderstreept hij graag zijn diepe vriendschap met Emmanuel Macron, zoals hij in 2011verklaarde, toch wenst Charles Michel in geen geval onder de voogdij te komen van een Corsicaanse of Bretoense prefect. Het moet zijn dat hij de voogdij van de N-VA prefereert!

Wat die Belgische gezindheid van de francofone beleidsmensen verklaart, is in werkelijkheid de angst dat hun lucratieve baantjes wel eens op de helling konden komen als het Koninkrijk verdween. Maar de dag dat ze voor het voldongen feit zullen staan, zullen we hen elkaar zien omverlopen aan het hekje,*** om hun onwrikbare trouw aan het eeuwige Frankrijk uit te schreeuwen. Wedden?

___________

* In het Parlement zijn de francofonen oververtegenwoordigd. [nvdv] ** Zoals we weten zijn er ook ernstige studies die meer dan het dubbele aangeven. [nvdv] *** ‘Ça se bouscule au portillon’ zegt men figuurlijk als iemand niet uit zijn woorden raakt, maar hier is de letterlijke betekenis bedoeld. [nvdv]

Jules Gheude

6 DECEMBER 2018

Vertaling Marc Vanfraechem

7 DECEMBER 2018

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

Mooi maar vermoeiend spektakel daar in de Wetstraat en aanbelanden. En allemaal overuren, die dubbel ja zekfs driedubbel moeten betaald worden.

Persoonlijk zou ik er prijs op stellen, dat sommige woordvoerders voor de camera‘s de uitwendige tekens van hun hoogwaardigheid zouden dragen. Een narrenpak voor Groen, ceremoniekledij voor begrafenis-ondernemers voor de CD & V en hemelsblauwe engelenkledij met de bijhorende vleugeltjes voor de Roberalen.

Voor de twee strekkingen binnen de Vlaams Nationalisten zou ik alleen dedtige stadskledij willen aanraden, col & plastron, streepjespak en witte handschoenen zoals in een opereatie-kwartier.

Want de vivisectie van een gestorven land ligt op de snijtafelel…

*

*

Zondag 9 November ‘18