Was u verbaasd toen bleek dat er een kinderverkrachter tussen de bisschoppen zat? Wij waren verontwaardigd, maar niet echt verbaasd. De pedofiele mentaliteit onder de gemijterde heren was al bekend sinds de controverse rond het godsdienstboek Roeach in 1997. Dit boek, uitgegeven onder hoofdredactie van Prof. Jef Bulckens (KULeuven) en Prof. Frans Lefevre (Grootseminarie Brugge), toonde een stripverhaal waarin een naakte kleuter, een meisje, zegt Ik vind het lekker om mijn spleetje te strelen, Ik speel graag mijn broekje uit bij andere vriendinnen, Ik wil in de kamer blijven als papa en mama vrijen. En een naakt jongetje en meisje worden getoond terwijl ze doktertje spelen en het jongetje zegt: Kijk eens, mijn piemel is groot.
Dat godsdienstboek werd destijds op katholieke scholen gebruikt in de catecheseles totdat ik het ontdekte tussen de leerboeken van mijn oudste, toen 13-jarige, dochter en op 3 september 1997 een brief stuurde aan kardinaal Danneels waarin ik schreef:
Wanneer ik deze tekening en haar boodschap bekijk, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat dit godsdienstboek heel bewust aan kinderen van 13 en 14 wil wijsmaken dat kleuters genitale streling prettig vinden. Op die manier kweekt men pedofielen die oprecht denken dat de kinderen het eigenlijk heel lekker vinden wat zij allemaal met hen doen, terwijl juist het tegendeel waar is.
Ik schreef Danneels dat ik als katholieke ouder die trouw wil zijn aan het pauselijke leergezag en die haar kinderen ook zo wil opvoeden eiste dat hij het gebruik van dit boek in de godsdienstles zou verbieden:
Daarom eis ik van u ja, de tijd van braaf vragen is voorbij dat u het gebruik van dit godsdienstboek in de klassen van onze kinderen verbiedt.
Vandaag krijgt deze zaak, intussen al meer dan 12 jaar geleden, een andere, wrange geladenheid. Zeker nu ik weet dat Mgr. Roger Vangheluwe, de kinderverkrachtende bisschop van Brugge, de toezichthoudende bisschop was van de beide instellingen KULeuven en Grootseminarie Brugge waaruit de hoofdredacteurs van dit perverse godsdienstboek kwamen.
Vangheluwe flirtte niet alleen met de pedofiele ideeën, maar paste ze ook toe op zijn 11-jarige neefje, een jongetje dat, aangezien Roeach al sinds 1991 in het Vlaamse katholieke godsdienstonderricht werd gebruikt, als 13-jarige dit handboek godsdienst naar alle waarschijnlijkheid nog heeft moeten gebruiken.
Honderden kinderen die niet lichamelijk verkracht werden, werden geestelijk aangerand in de godsdienstles.
Nadat ik mijn actie tegen Roeach begon, bleek dat dit bij vele ouders een gevoelige snaar had geraakt. De verhalen over andere praktijken in het katholiek onderwijs stroomden binnen. Zo bleek dat in een aantal scholen kinderen werd aangeleerd om condooms over kunstpenissen te trekken en dat videos getoond werden met masturbatie- en vrijtechnieken.
Omdat Danneels niet wilde ingaan op de eisen om aan deze praktijken een einde te stellen, organiseerde ik op 15 oktober 1997 een betoging van ouders en kinderen onder het motto Respect voor ouders en kinderen aan het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen. Danneels weigerde een delegatie van de betogers te ontvangen. Ik zal me niet laten verplichten, verklaarde hij op 21 oktober in Humo. Ook bij een nieuwe betoging op 10 december bleef de aartsbisschoppelijke deur gesloten.
Een betoging voor het bisschoppelijk paleis in Antwerpen op 19 november 1997 leidde wel tot de ontvangst van een delegatie moeders, waaronder een CVP-gemeenteraadslid en ikzelf, door de toenmalige bisschop van Antwerpen, Mgr. Paul Van den Berghe. Die brave man, de verantwoordelijke namens het Vlaams episcopaat voor onderwijs, aanhoorde de moeders, brak in tranen uit en beloofde een onderzoek naar de praktijken in de lessen godsdienst en seksuele voorlichting. Hij kondigde dat ook aan in een verklaring aan de pers.
Dat leverde hem wellicht een reprimande op vanwege zijn collegas, zodat hij op 24 november, na een bijeenkomst van de bisschoppenconferentie via Belga bekend maakte dat er, ondanks de belofte, geen onderzoek zou komen. Vandaag weten we dat één van die collegas de kinderverkrachter Vangheluwe was, wat ook die affaire wel heel wrang maakt.
Op 18 februari 1998 stond ik voor de derde keer met een groep ouders voor de deur van Danneels in Mechelen. Weer bleef de deur potdicht. Daarom trokken we met een 200-tal ouders op 18 maart 1998 naar de pauselijke nuntiatuur, de ambassade van het Vaticaan, in Brussel, maar ook de nuntius, een vriend van Danneels, gaf niet thuis. De nuntius had zelfs de politie, met waterkanonnen, opgetrommeld.
Intussen voerden Danneels vrienden in de pers een campagne tegen mij. Colen blijft bisschoppen pesten, blokletterde Gazet van Antwerpen. Danneels toenmalige woordvoerder, Toon Osaer, belde mij op een avond om me te zeggen dat ik als katholiek gehoorzaam moest zijn aan de bisschoppen. Danneels suggereerde in Humo dat ik mijn kiescampagne aan het verzorgen was.
Toen uiteindelijk duidelijk werd dat de Vlaamse Kerk niet naar ons wilde luisteren, besloot ik met het katholieke onderwijs te breken. Ik haalde mijn vijf kinderen uit het katholiek onderwijs weg en richtte, met enkele andere gezinnen, een thuisschool op om aldus onze kinderen volgens de katholieke leer te kunnen opvoeden.
Wel stuurde ik een brief aan alle kardinalen ter wereld om ze op de hoogte te stellen van de inhoud van Roeach. Wees overtuigd dat de Congregatie voor de Geloofsleer de nodige aandacht aan deze zaak zal besteden, antwoordde Mgr. Clemens, de privé-secretaris van kardinaal Ratzinger uit Rome; U voert de juiste strijd, schreef kardinaal Gagnon uit Rome; De zaak die u te berde brengt is zeer ernstig, schreef kardinaal Arinze uit Rome.
Er kwamen brieven uit de hele wereld. Ik deel uw mening. Het is belangrijk dat u dit niet zonder tegenspraak laat, schreef kardinaal Meisner van Keulen; Ik begrijp zeer goed uw bezorgdheid, schreef kardinaal Wamala van Oeganda; Ik heb kardinaal Danneels geschreven. Ik hoop dat hij mij uitleg kan verschaffen, schreef kardinaal Vidal van de Filippijnen; Wij delen uw bekommernis. Kinderen zijn het zinnebeeld van zuiverheid, schreef kardinaal Dziuba van Warschau; Ik zal dit met kardinaal Danneels bespreken, schreef kardinaal Williams van Nieuw-Zeeland; Ik zal proberen iets te ondernemen om u te helpen, schreef kardinaal Lopez Rodriguez van Santo Domingo; Ik heb in Rome gemerkt dat kardinaal Laghi van de Congregatie voor het Onderwijs van uw bekommernissen op de hoogte is, schreef kardinaal OConnor van New York.
De Standaard schreef op 27 februari 2010 dat die brieven in Rome de perceptie over de slappe kerkleiding in ons land versterkten. Rome ziet in Léonard de man die de Belgische kerk kan redden. Ik deel die mening. Het is alleen jammer dat we daarop zoveel jaren hebben moeten wachten. De achtergelaten puinhoop is groter dan iemand ooit had kunnen denken.
Godfried?
Godfried herinnert zich niets meer. Godfried heeft nooit iets gemerkt.
In oktober 1984 ontving Danneels een brief van een bezorgde moeder over de zg. Oecumenische Werkgroep Pedofilie. De activiteiten van deze werkgroep waren aangekondigd in het bisschopsblad Kerk en Leven van 9 augustus 1984. De werkgroep, zo stelde het artikel, wil de kerken sensibiliseren voor het verschijnsel pedofilie, informatie doorgeven en vooroordelen wegnemen. Tevens was het de bedoeling een ontmoetingspunt te zijn voor pedofielen om met elkaar van gedachten te wisselen en elkaar te bemoedigen. Allen zijn welkom die pedofilie en pedofielen beter willen leren kennen onder voorwaarde dat dit in openheid, respect en betrouwbaarheid geschiedt.
De moeder, die zich tot Danneels richtte, had de nadere documentatie waarover het bericht melding maakte, opgevraagd en schrok zich een hoedje.
Enkele citaten:
Als uw zoon(tje) of dochter(tje) de band met de pedofiel als fijn aanvoelt, maak dan die band niet kapot;
De reactie van de omgeving is vaak schadelijker dan de gebeurtenissen zelf;
Veel overtuigde christenen kunnen nog wat leren van pedofielen;
Het verdient de voorkeur dat er een vertrouwensrelatie tussen de pedofiel en de ouders ontstaat.
Maar de kardinaal achtte zich niet verantwoordelijk en liet verder betijen. Vandaag, 26 jaar later, ontdekt Danneels dat een van zijn eigen bisschoppen, zijn beste vriend Roger Vangheluwe, ten tijde van de publicatie van het betreffende artikel in Kerk en Leven en helaas nog vele jaren later zijn elfjarige neefje aanrandde.
Boze pater
De benoeming van de conservatief André-Joseph Léonard tot aartsbisschop van Mechelen is bij sommigen in het verkeerde keelgat geschoten. Eén van hen is pater Johan Leman, professor antropologie in Leuven en jarenlang hoofdinquisiteur van het zg. Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, een overheidsinstelling die oppositieleden vervolgt. Leman is kwaad omdat de nieuwe aartsbisschop niet democratisch werd verkozen. Op zijn weblog schreef hij op 27 februari een in azijn geplengd stukje onder de titel: Hoe wordt religieus leiderschap gekozen? Er is misschien herziening gewenst in democratische zin...
Leman had in De Standaard gelezen dat de acties van Alexandra Colen een invloed hebben gehad bij de benoeming van Léonard tot opvolger van kardinaal Danneels in plaats van een opvolger gesuggereerd door Danneels. Leman verneemt, schrijft hij, dat in Vaticaanse kringen, bij de voorbereiding van de keuze van de Belgische aartsbisschop, met graagte kennis genomen werd van de zendingen die ze kregen vanwege bijvoorbeeld mevrouw Alexandra Colen of van de heer Paul Belien. [...] Bij mijn weten hebben de geschriften van mensen die zich minstens zoveel ingezet hebben voor de Kerk geen enkele invloed gehad, wat wel zou gespeeld hebben met de geschriften van mevrouw Colen bij het desavoueren van het Belgische episcopaat en de kandidaten die de bisschoppen zelf voorgedragen zouden hebben... en daar heb ik een probleem mee.
Hij vervolgt: Ik vind het normaal dat de bisschoppen geraadpleegd worden en bijvoorbeeld ook de pastorale werkers en bijvoorbeeld ook het interdiocesaan pastoraal beraad. Maar zich laten beïnvloeden door het echtpaar Belien-Colen, omwille van hun opvattingen over Kerk en seksualiteit? Pardon?
Als het normaal is dat kinderverkrachter Roger Van Gheluwe geraadpleegd wordt, waarom dan niet een gelovige moeder?
Digitalia denkt
.aan de dagen waar Danneels de rechtlijnigen van het Vlaams Belang de liefelijke bijnaam gaf van wilden .en verkrampten
aan de dagen waarop de voorganger van Van Gheluwe van hoog op de toen nog niet in onbruik geraakte preekstoelen, liet verkondigen dat stemmen voor de Vlaams nationalisten een zware doodzonde was?
aan de dagen waarin de meest onverzettelijken van deze nationalisten uitgescholden werden voor racisten, omdat zij de ongelimiteerde import van Nieuwe Belgen uit de Moslimlanden durfden aanklagen, daar waar iedereen met gezond verstand thans (zoveel jaren later) hetzelfde zegt.
.aan de dagen (1970?) waarop de meelopers van de Volksunie de verkiezingen ingingen met de slogan gedaan met geven en toegeven, wat hen regeringsdeelname bezorgde, waarna pas het toegeven echt begon. In al die tijd bleven de rechtlijnigen van het Vlaams Blok/Belang de enige juiste weg aanduiden : stop de Franstalige arrogantie en laten wij als goede buren uit elkaar gaan. Wat natuurlijk beloond werd met de totale uitsluiting door de medeplichtige kleurpartijen en de media. Om zelf aan de vleespotten te blijven zitten, wilden zehet land uitverkopen!
. aan de dagen waarop stilaan de grote massa in beide landsgedeelten begon in te zien, dat er geen overeenkomen meer mogelijk waren, en het land verviel in een toestand van totale onbestuurbaarheid. Eindelijk begon het gezond verstand in te zien dat die van het Vlaams Belang het altijd al bij het rechte eind hadden gehad, en dat ONAFHANKELIJKHEID de enige harde, maar noodzakelijke oplossing was.
aan de twee strijdpunten van het Vlaams Belang (verzet tegen immigratie en welvaart door zelfbestuur) die nu door iedereen achterna gelopen worden
.aan de vernederingen die de katholieke Vlaams Belangers al die jaren hebben moeten slikken, waar diegenen die beledigden nu in de goot liggen, tot schande van de gehele wereld.
aan het feit, dat er nog gerechtigheid bestaat. Al vliegt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
En zo staan we noodzakelijkerwijze aan de poorten van een nieuw begin. Onze Leiders blijken vulgaire bedriegers te zijn geweest die daarenboven ongestraft blijven. Zij mokken omdat ze niet tot Paus werden verkozen (Danneels) of ze gaan als kluizenaar leven tussen de Paters in West Vleteren (Van Gheluwe). Of ze treden een stapje terug (Leterme). De meesten zijn nog erger! Als veroordeelde criminelen blijven zij het hoge woord voeren (Claes), of als gereputeerde vrouwenversierders (Martens) blijven ze halsstarrig volhouden dat wat zij gedaan hebben, goed is geweest voor de menschen. Of ze beschimpen en bedreigen de jongeren (Eyskens).
Zij loochenen het licht van de zon. Maar op TV kan een hoog bejaarde man (Wilfried Martens) zeer goed het genot toelichten van beider orgasmen, hij met Miet Smet, zijn eerste liefde met wie hij altijd al een intieme band heeft gehad, spijts zijn twee voorgaande huwelijken. Als top-huichelaar van de Christelijke Volkspartij kan dat tellen! Ik ben beschaamd in zijn plaats!
De dag komt, en hopelijk is dat spoedig, dat op de Vlaamse Radio & Televisie (VRT) achter de nieuwslezers van elk journaal en goed in beeld gebracht, de standaard zal staan met de Geel-Zwarte leeuwenvlag. Zonder rode tong en zonder rode nagels, rood als symbool van de belse onderdrukking.
En BRUSSEL zegt U?! Die paar honderd vierkante kilometer Vlaams grondgebied die al lang verloren is, verkopen we aan de meestbiedende, desnoods de Gok-Chinees. Of, als Europa een eigen hoofdstad wil, of als de Europese Criminaliteit er een wil : geen bezwaar, als de prijs maar cash betaald wordt. Of is de wereld vergeten, dat 300 jaar geleden pas, de Hollanders de stad New York verkochten aan de Engelsen? Dàt was pas gezonde koopmanskunst!
Eenmaal zo ver, kunnen we misschien bij het Hof van Strassburg het vroeger door Frankrijk gestolen grondgebied(*) tot aan de Aa (Frans Vlaanderen) terugvorderen. Zodat het, samen met de onlangs aan Wallonië afgestane steden Komen en Moeskroen, weer deel uitmaakt van de Lage Landen by de Zee, lijk deze uit de handen van de Schepper zijn gekomen.
In deze hoop en deze liefde wil ik leven en sterven.
Pssst
Mevr. Alexandra Colen is Volksvertegenwoordiger van het Vlaams Belang en echtgenote van Paul Beliën, de meest gelezen journalist die in het Engels schrijft, zodat hij gelezen wordt tot in Amerika
Monseigneur André Léonard (Lion Hart?), een oud man, moet de winkel weer op orde brengen? Waarom denk ik dan ineens aan Priester Daens, die naar Rome uitgenodigd werd om er, dank zij het belgisch regime, NIET in audiëntie bij de Paus te geraken, maar om er uitgekafferd te worden Priester Daens van Aalst dat is meer dan 100 jaar geleden en het was toen, weet U nog, de Belgische Katholieke Partij, de verre voorloper van de CVP, die stokken in de wielen stak Neen, Léonard, als Waal, is voor de doorsnee Vlaming een betere keuze dan Danneels als wegwerp-Vlaming ooit was .
Mgr Leonard is trouwens de eerste Waal met gezag die de Franstaligen de ongezouten waarheid durft te zeggen. Er kwam niet veel reactie oen hij hen met de neus op de feiten drukte dat het moest gedaan zijn met te leven op de kap van de Vlamingen Dat het hun schuld was dat de Vlamingen opstandig werden, die hij overigens gelijk gaf .Zelfs het verwijt dat de Kerk zich niet met de politiek moest moeien, bleef achterwege Inderdaad : wie het schoentje past, trekke het aan;
De komende verkiezingen zijn de verkiezingen van de laatste kans. Het voortbestaan van ons volk staat op het spel. Dat klinkt melodramatisch, maar het is helaas de realiteit.
De nationale soevereiniteit van de Vlamingen wordt bedreigd door Brussel (zowel het Belgische als het Europese niveau). De Vlaamse economie wordt meegesleurd in de val van Wallonië, Griekenland, Portugal, Italië en andere landen die boven hun stand hebben geleefd.
Het is hallucinant om te zien hoe het parlement, nagenoeg zonder debat, het verlenen van 3 miljard euro noodhulp aan Griekenland goedkeurt. Hebben we dan zelf geen begrotingsproblemen? Deze lening moet enkel dienen om Belgische banken, zoals Fortis, overeind te houden. Die begingen immers de stommiteit om grotendeels in overheidspapier van Griekenland, Spanje, Portugal en Italië te beleggen.
Om onze toekomst en die van onze kinderen te redden moeten we ons lot in eigen handen nemen en niet langer afhankelijk laten zijn van ondemocratische machtscentra in Brussel (Belgisch en Europees) waarover wij geen zeggenschap hebben. De kiezers hebben op 13 juni een laatste kans: Maak Vlaanderen soeverein en vrij. Zoniet sleuren Wallonië en andere Griekenlanden ons mee de dieperik in.
De nationale identiteit van de Vlamingen wordt bedreigd door de islamisering van ons land. Elk volk heeft het recht om zijn eigenheid te verdedigen, ook het Vlaamse. Dit heeft niets met racisme te maken, maar alles met overleven.
De Belgische overheid houdt uiteraard opzettelijk geen cijfers bij over het aantal islamieten in ons land. In Nederland doen ze dat wel. Die Nederlandse cijfers zijn verbijsterend.
Van 1.399 moslims (0,01% van de bevolking) in 1960, steeg hun aantal naar 53.000 (0,4%) in 1970; 226.000 (1,6%) in 1980; 433.000 (2,9%) in 1990; 625.000 (4,1%) in 1995; en 1 miljoen (6%) in 2005.
Hoewel we dus geen officiële Belgische cijfers hebben, zitten we vermoedelijk in een gelijkaardige situatie. Volgens de pro-islamitische socioloog Jan Hertogen woonden er in 2008 reeds 630.000 moslims in België. Dit is 6% van de bevolking.
De sluizen zijn vooral de voorbije 20 jaar opengegaan. Meer dan driekwart van de moslims arriveerde na 1980, meer dan de helft na 1990. De regering van Herman Van Rompuy heeft in juli vorig jaar nog een regularisatie voor illegalen goedgekeurd. Die heeft duizenden asielzoekers extra naar ons land gelokt. Bepaalde wijken van onze grootsteden zijn thans zones geworden waar de autochtonen, met inbegrip van de politie, hun leven riskeren.
De sluizen moeten dicht. Het is duidelijk dat diegenen die ze geopend hebben, ze niet zullen sluiten. Reeds in 1978 waarschuwden mensen in Vlaanderen voor het probleem van de gastarbeiders. Die profeten werden uitgemaakt voor racisten. Al diegenen die mee racist geroepen hebben en cordons sanitaire gelegd hebben rond de racisten, zijn mede verantwoordelijk voor de huidige catastrofe. De kiezers hebben op 13 juni een laatste kans: Red de Vlaamse identiteit. Zoniet komen er de volgende vier jaar nog eens tienduizenden immigranten bij.
De nationale moraliteit wordt bedreigd. Twintig jaar na de abortuswet wil men die wet versoepelen zodat men ook na 12 weken nog ongeboren kinderen mag doden. In heel de wereld worden de termijnen teruggedraaid. Behalve bij ons. Lucie Van Crombrugge van het Gentse abortuscentrum vertelt op de radio dat ze met vrouwen die tot 7 maanden zwanger zijn naar Spanje trekt om de kinderen ginds te laten aborteren. Niemand reageert daarop. Zowel minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx als minister van Justitie Stefaan De Clercq zeggen me dat hiertegen niet wordt opgetreden. Acht jaar na de euthanasiewet wil men die wet versoepelen zodat niet alleen de betrokkenen kunnen beslissen dat een einde aan hun leven wordt gesteld, maar dat derden kunnen beslissen om ook wilsonbekwamen en kinderen te doden. Dit alles gebeurt zonder dat er nog een maatschappelijk debat over ethische kwesties wordt gevoerd, want alle politieke partijen gaan ervan uit dat het debat beslecht is en dat er geen politiek voordeel meer gehaald kan worden uit de verdediging van het menselijk leven.
We moeten de cultuur van de dood vaarwel zeggen en het menselijk leven terug in bescherming nemen. De kiezers hebben op 13 juni een laatste kans: Red het leven. Een volk dat zijn kinderen niet beschermt, sterft.
Reeds vanmorgen - lang voor dat thema aan de orde was - heb ik met enkele van mijn collega's opnieuw mijn oude voorstel tot herziening van de grondwet ingediend dat zich vanouds van alle andere onderscheidt doordat het àlle grondwetsartikelen herzienbaar verklaart. (zie bijlage)
Het is niet omdat u hierover niets zult lezen in de pers dat dit voorstel niet erg belangrijk is. U zal dat de komende dagen wel merken. Het antwoord van het Vlaams Belang is illustratief voor onze positie in dit debat. Als Belgie uiteindelijk uiteenvalt of zelfs als het komt tot fundamentele veranderingen, dan mag de Belgische grondwet daarvoor niet in de weg staan.
In plaats van dus de komende dagen een erg beladen debat te voeren over welke artikelen of gedeelten van de grondwet "mogen" worden herzien en welke niet, is het veel duidelijker en veel eenvoudiger om ze allemaal te kunnen herzien.
De logika zelf. Alles moet kunnen, na deze verkiezingen.
Overigens, zoals met zoveel andere zaken : het Vlaams Belang is de locomotief van de toekomst. De anderen volgen. De meesten op verre afstand. Teken meteen de toekomst uit, versterk het Vlaams Belang.
Gerolf Annemans
Digitalia denkt
Als de Meester spreekt, zwijgen de leerlingen
Geblokkeerd in Singapore door een onnozel vulkaantje, met veel miserie in Athene geraakt : een mens zou voor minder van zijn melk zijn. Nu is hij terug en kunnen de leeuwen beginnen dansen!
Is Marc Grammens nu werkelijk de enige die klaar ziet? Door datzelfde vliegverbod werd Journaal pas vandaag ontvangen : 14 dagen te laat. Daarin leest men, nog voor Dehaene zijn Paas-ei had gelegd, dat diens voorstellen ONEERLIJK waren, omdat Dehaene ruim 40% van de Vlamingen niet had willen horen. Inderdaad, hij vier maanden lang met geen één van de V-partijen willen spreken. Dus, moest het spelletje niet mislukt door Mangain en Jong De Croo, dan zou de CVP onderhandeld hebben en toegevingen gedaan op basis van haar eigen waterige Vlaamse standpunten.
Weer een reden om ons Rode Potlood aan te scherpen : op 6 of 13 juni begint het feest! Uit onvrede zullen veel mensen hun kat sturen en zij hebben de grondwet aan hun kant. Reden te meer voor ons om massaal op te komen, zodat er door de V-partijen geen 40, maar 50 % gehaald wordt
Als le Roi/De Keuining straks naar Congo trekt voor de 50-jarige herdenking, waarom zou hij daar meteen niet blijven? Wie zorgt voor nog een as-wolkje om zijn terugkeer te beletten?
Indien geen vulkanisch as-wolkje kan, dan een electoraal AUB .
Waarmee ik alleen maar gezegd wil hebben, dat wij van uur tot uur de toestand explicieter uitgedrukt onder ogen krijgen. Van we stemmen in het Parlement meerderheid tegen minderheid tot het is niet zo simpel naar er zijn 1.001 beletsels, om te besluiten :de Regering ligt er maar het Parlement blijft actief, om dan te eindigen met er zijn geen wettelijke verkiezingen meer mogelijk.
Logische conclusie : zoals Guy Clen van PRO FLANDRIA schrijft : de enige oplossing is de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring (*). Natuurlijk zijn dan niet alle problemen van de baan, maar we kunnen er tenminste dan aan werken, zonder dat er stokken in de wielen worden gestoken.
Mr Van Laenen merkt in onderstaand artikel terecht op, dat de hymne van de Gemeenschap die de BRT subsidieert een eerste keer wonder-boven-wonder integraal werd uitgezonden en hij heeft verdorie gelijk! Want het is zodanig normaal dat de Vlaamse Leeuw afgeblokt wordt, dat die ene uitzondering indedaaad opvalt.
Een Nationale Zender die de eigen Vaderlandse Hymne afzweert Ondenkbaar en dus weer typisch belziekse zeden!
De politieke chaos van de laatste dagen eiste ook in de in Noord-België verschijnende Nederlandstalige media zijn slachtoffers op. Op donderdag mochten we het meemaken dat de openbare omroep de hymne van de gemeenschap die haar subsidieert integraal uitzond vanuit de federale Kamer, een unicum in de geschiedenis omwille van meerdere redenen. De volgende dag publiceerde een krant de resultaten van een geïmproviseerde maar desalniettemin bijzonder interessante opiniepeiling. Blijkt dan toch dat het separatisme in Vlaanderen geen marginaal fenomeen is, en al jarenlang niet meer is.
Wie zou het een paar dagen geleden hebben durven voorspellen? De actie van de Kamer- en Senaatsfractie van het Vlaams Belang afgelopen donderdag in de federale Kamer kan niet anders dan een mediatieke voltreffer genoemd worden. Niet alleen liet de vrt-reporter van dienst Vlaams Belang-senator Anke van Dermeersch minutenlang aan het woord zonder ook maar één keer te ontbreken om de actie toe te lichten meer zelfs, de senator moest door de vrt-reporter meerdere malen uit het halfrond geroepen worden om toch maar voor de camera te komen vertellen wat daar nu feitelijk aan de gang was. Pijnlijk. Bovendien werd de actie uitgebreid in beeld gebracht, inclusief het zingen van de Vlaamse Leeuw door de Vlaams Belang-mandatarissen. Ik zal wel niet de enige geweest zijn die elk ogenblik een druk op de noodknop door één of andere regisseur verwachtte om over te schakelen op een testbeeld een kink in de kabel op het juiste moment, weet je wel maar neen, niets daarvan. Het moet zijn dat ze die namiddag danig van hun melk waren aan de Reyerslaan dat zoiets mogelijk was. Dat vervolgens Belgen zoals een Mark Eyskens of een Elio di Rupo in alle staten waren onderstreept alleen maar dat de actie een succes over de hele lijn was.
De volgende dag bakte de nieuwsredactie het dan weer bruin in de berichtgeving over de consultaties door de koning Albert ii. Nadat de partijvoorzitters van cdH, cd&v, Ecolo, Groen!, mr, Open Vld, ps en sp.a bij de vorst op de koffie waren geweest, klonk het rechtstreeks vanuit Laken dat alle partijen die «deelgenomen hadden aan de onderhandelingen over Brussel-Halle-Vilvoorde» door de koning ontvangen waren. O ja? Ik dacht nochtans dat sp.a zichzelf op voorhand uitdrukkelijk aan de kant gezet had, en dat de selectiemethode van koning Albert ii dus een ietsje anders in mekaar zat. Voor de lezer die wat traag van begrip is: reken eens na welke partijvoorzitters niet in Laken welkom waren, en wat hun gemeenschappelijk kenmerk is, en je weet meteen hoe de zaken in Laken werkelijk in mekaar zitten. Niet dat daar iets oneerbaars zou zijn dat kalkoenen niet gek zijn van de Kerstman kan je hen toch ook moeilijk kwalijk nemen maar als belastingbetaler zou je misschien toch een iets correctere berichtgeving mogen verwachten op de openbare omroep.
Vrijdag toonde trouwens ook de krant Het Nieuwsblad aan dat men daar op de redactie lichtjes verrast was door de gebeurtenissen van de dag ervoor. In allerijl had men immers iVox de opdracht voor een opiniepeiling gegeven, en wat bleek daaruit? Liefst 33 procent van de Vlaamse kiezers koos donderdagnamiddag voor separatisme als oplossing voor de huidige crisis. Volgens de krant een bewijs dat «het separatisme niet toeneemt», en de krant vergelijkt de score zelfs met de uitslag van n-va en Vlaams Belang als verantwoording. Dit is merkwaardig, want wordt nu niet al jarenlang beweerd dat het separatisme in Vlaanderen niet meer dan een marginale tien procent van de bevolking kan bekoren? Dat wil zeggen, volgens de «wetenschappelijke onderzoeken» dan toch. Meer zelfs, die «wetenschappelijke onderzoeken» bewijzen ook keer op keer dat uitgerekend de kiezers van Vlaams Belang het minst van separatisme moeten weten en het meest koningsgezind zijn. Straffer: Het Nieuwsblad beweert dat als het separatisme vandaag een derde van Vlaanderen aangetast heeft, dat geen toename uitmaakt. Wat kan je daar als lezers anders van denken dan dat de vum-kranten al jarenlang de boel grondig en bewust belazeren, maar deze week in een moment van chaos en verwarring even de mond voorbijgepraat hebben? De resultaten van de iVox-peiling en de berichtgeving erover roepen in ieder geval enkele zeer prangende vragen
Digitalia voegt daar op eigen houtje aan toe .
Wat hield die Madammen en Meneren Hovaardigheidsbekleders eigenlijk tegen om o, al die jaren het echte regerings-werk te doen? Die zijn toch met bij de 600, verdeeld over al de bestaande zes of acht regeringen! Alleen Peeters en de Vlaamse Regering hielden zich buiten BHV en leveren ondertussen goed werk. Over . dierenwelzijn bijvoorbeeld. Aan verdedigen van de eigen belangen wordt niet aan gedacht: daar zorgt de Grote Woordbreker in de Wetstraat 16 wel voor.
Verder te noteren : de voortschrijdende verstarring van de geesten en de grotere invloed van het separatisme .We zijn dus op goede weg!
(*) Er rest Vlaanderen vandaag, na jarenlange vergeefse onderhandelingen, niets anders dan de eenzijdige uitroeping van zijn onafhankelijkheid, zoals België zelf trouwens op 4 oktober 1830 deed, in navolging van de Unilateral Declaration of Independence van de Verenigde Staten van Amerika in 1776. Overigens danken 11 van de 27 lidstaten van de Europese Unie hun bestaan aan een eenzijdige uitroeping van hun onafhankelijkheid. PRO FLANDRIA roept alle Vlaamse politici op, zich in volle burgerzin voor te bereiden op deze onvermijdelijke en noodzakelijke daad van civisme.
Ik ben woest. Ik ben geweldig boos omdat ik iedere dag meer en meer besef dat de huidige beroepspolitiekers dit land volledig naar de bom aan het helpen zijn. De totale laksheid van onze "rechters" die de misdaad aanmoedigen in plaats van ze te bestraffen; het schandalig gepamper door enkele politieke partijen van een steeds stijgend aantal vreemdelingen die de volledige sociale onderbouw van ons land uit elkaar aan het trekken zijn; kortom : ik zie de chaos naderen en besef dat ik als Vlaams Belang Mandataris daar niets maar dan ook niets kan aan helpen veranderen omdat wij het slachtoffer zijn van dat vreselijk laffe en ondemocratische cordon. Waarom ben ik nu zo kwaad?
Waarover gaat het?
Gisterenavond zaten we met bevriend koppel rustig te eten in een restaurant in Kontich toen ik een onverwachte oproep kreeg van onze overbuur. "Mijnheer Van Gaever uw alarm is juist afgegaan en ik ben gaan kijken en liep in de handen van twee verdachte personen met een vreemd type. Ik heb niets durven doen omdat ik van dat soort mensen schrik heb en ze zijn weggegaan in de zijstraat. Wel heb ik juist de politie verwittigd.Waar bent U als ik vragen mag?"
Vijftien minuten later kwam ik toevallig juist samen met een politiecombi aan ons huis aangereden. Een minuut later stonden we naar onze volledig in stukken geslagen achterdeur te kijken. Het gaf de indruk dat men er met een stormram was tegenaan gegaan. Het hele onderste gedeelte van de deur was weggeslagen zodat een volwassen persoon er zo door kon. Waarschijnlijk is toen het alarm afgegaan en zijn ze gaan lopen.
In tegenstelling tot vorige inbraken had de politie geen tijd om rond het huis te gaan kijken langs waar de inbrekers misschien weer de omheining hadden stukgeknipt. "We nemen zeer kort enkele gegevens op want het is wederom een zeer zware nacht Mijnheer. We komen juist van een inbraak in Wijnegem en werden reeds opgeroepen voor een volgende opdracht.......In de loop van de volgende week zal er wel iemand van ons nog eens komen kijken........We gaan nog snel enkele vragen stellen aan uw overbuur en moeten dan verder.......We kunnen nog weinig doen en als we er eens een "klissen" laat men hen toch steeds weer snel vrij......Het wordt werkelijk erg...........We kunnen er echt niets aan doen....... Snel nam een van de agenten een foto van de ravage en dat was het dan.Wommelgem; Vlaanderen anno 2010!!
Dit is nu onze TIENDE inbraak!! De laatste maanden heb ik grote inspanningen moeten leveren om mijn echtgenote in ons huis te houden omdat ze het na de negende inbraak niet meer zag zitten. Hedennacht hoorde ik haar terug zeggen;"ik wil hier weg....weg....weg....!! We hebben de nacht in huis doorgebracht maar geen oog dicht gedaan wetende dat onze achtergevel een gapende wonde vertoonde. Vroeger was het om de 25 jaar oorlog. Vandaag is het in onze steden en gemeenten bijna dagelijks een soort oorlog aan het worden waarbij men kan gekwetst geraken door een overval; inbraak;Carjacking of wat ook. Onze "leiders"; onze "beroepspolitiekers" zijn van ons destijds mooie en welvarende Vlaanderen een Chaos aan het maken. We hebben nu méér dan 300 teksten geschreven met allerlei voorstellen hoe we het zouden veranderen als we iets in de pap te brokkelen hadden. Maar we hebben niets te zeggen en kunnen alleen onze inwendige woede trachten te koelen. Voorlopig ontbreekt ons de moed om nog iedere dag teksten te schrijven waarvan het resultaat steeds nul komma nul zal blijven. We danken dan ook onze trouwe lezers en vragen hen wat geduld uit te oefenen. Na deze TIENDE inbraak ontbreekt ons voorlopig de moed om nog verder te blijven schrijven. Zonder totaal nieuwe gezichten voor het besturen van ons land is de kans nihil dat we er nog uit geraken. De financiele ramp die op ons aan het afkomen is zal voor een zeer groot gedeelte van onze bevolking zwarte sneeuw betekenen. Van al de kiesbeloften en van alle reeds genome beslissingen zullen er nog maar weinig kunnen uitgevoerd worden. Zelfs onze pensioenen komen duidelijk in gevaar. We worden belogen en bedrogen maar uiteindelijk hebben we de "leiders" die, zij het op ondemocratische wijze, werden verkozen,
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever Senator
Digitalia zegt..
Nood breekt wet. De VMO werd ooit verboden als privé militie, maar zeg nu zelf : is er in dat land daar aan de Noordzee (ik woon zoals U weet op de Italiaanse boerenbuiten die bijna te arm is om de eigen bevolking te voeden, dus zwerft hier geen vreemd gespuis rond) geen privé militie broodnodig?!
Voorstel van mijnentwege
Akkoord, niet te realiseren, maar de basis-idee kan nuttig zijn .voor de loutering en de berusting)
Richt opnieuw zon burger-militie in, leen het bendigde materieel bij de Politie, richt een paar kampen (Beverloo als voorbeeld) opnieuw in met prikkeldraad en hoogspanning. Begin dan met rondrijden om de Rechtbanken te zuiveren van zittende criminele medeplichtigen, bij vergissing soms ook wel Rechters genoemd. Daarna een voor een de gevangenissen. Leegmaken en overbrengen naar de gezonde buitenlucht. Schiessbefehl indien noodzakelijk.
Tweede fase: elke stad wordt voorzien van een tiental plaatsen voor schandblokken, waar de misdadiger met hoofd en handen ingeklemd voor een aantal dagen tentoongesteld wordt, vooraleer hij afgevoerd wordt, in fasen, richting thuisland.
Derde fase. Ga over tot vergoeding van de slachtoffers, door inbeslagname van alles wat de daders en hun families bezitten. Vergeet niet de speurders te zenden naar de thuislanden om ook daar alles in beslag te nemen.
Vierde fase, eigenlijk de eerste: licht de EU voorafgaandelijk in van elke te nemen maatregel, die begint met het oppakken van de verantwoordelijke politici. Dezen kunnen fungeren als kampbewakers, daar toch gewend aan besturen en onder de knoet houden.
Eenmaal de rust is terug gekeerd (dus ook hier een werkzame deadline van max 30 dagen) wordt de militie ontbonden en kan het gewoon politioneel toezicht terug ingevoerd worden. Slechts op die manier kan dat land van jullie terug piloot-land en model-democratie voor de EU worden. Het kan dus nog voor 1 Juli, om tijdig en in rustige vastheid het EU-voorzitterschap onder voorwaarden - op te nemen.
De nieuwe EU-President zou bijvoorbeeld in die zes maanden dienen te worden gekozen uitsluitend door de Basken, de Vlamingen, de Ieren, de Bretoenen, enz, enfin door alle volkeren die strijdvaardig staan voor onafhankelijkheid en voor het Europa der Volkeren. And the winner is .hij die meest stemmen haalt!
Merkel en Sarkozy?
Tje Er zal wel ergens nog een plaatsje vrij zijn bij madame Tussaud?
Onderstaand artikel liefst enkele keren herlezen AUB, vervolgens een paar keer met Uw (eigen) kop tegen de muur slaan, en als het er dan nog altijd staat zoals het stond deze morgen in de De Morgen, dan moet U op straat komen met de Leeuwenvlag om Uw schouders, klaar om stormerderhand De Stomme van Portici te gaan bijwonen. De slotscène dan, waarna de gordijnen vallen.
Ik dacht dat de maskers gevallen waren, toen de CVP eerst over collaboratie-federalisme begon te praten, zodat Martens, bijna wonderlijk verrezen uit het verleden, op TV kon peroreren dat onze democratie eigenlijk geen echte democratie was, maar een consensus-democratie. Mooie consensus, waar men 1/3 van de Vlaamse kiezers in een schurft-kring opsluit.
Jongens, als t zo voortgaat, moet ik beginnen vooruit maken met mijn voetreis naar Vlaanderen. Om, op mijn knieën kruipend nog voor Hemelvaartsdag te kunnen aankomen om mee te vieren, moet niet veel meer gebeuren.
Als de vrees voor de macht van de V-partijen nu maar niet contra-productief begint te werken, zodat de Franscouillons van brullende stieren veranderen in tamme ezels. Zo zou de zinkende Belgica weer tijdelijk vlot kunnen getrokken worden
België delfde zijn eigen graf
(bij uittreksel)
De pacificatie-democratie als techniek van besluitvorming is volgens Maddens al geruime tijd dood en begraven in België.
De pacificatiedemocratie houdt in dat beslissingen moeten worden genomen door een grote coalitie, waarin alle relevante segmenten van de samenleving zijn vertegenwoordigd.
Maar het probleem is nog fundamenteler. Pacificatie-regelingen kunnen maar werken als ook de radicale 'flank parties' erbij worden betrokken. Het is evident dat het Goede Vrijdag-akkoord in Noord-Ierland nooit tot pacificatie zou hebben geleid zonder de steun van Sinn Fein en van het DUP van Ian Paisley. Net zoals het conflict in Baskenland zal blijven woeden zolang de Spaanse overheid niet bereid is om te onderhandelen met de radicale linkse nationalisten of 'abertzales'. Het is precies daarom dat de traditionele partijen sinds het begin van de jaren zeventig ook de Volksunie zijn gaan betrekken bij de onderhandelingen over de staatshervorming. De grote staatshervormingen van 1988 en 1993 zijn enkel tot stand kunnen komen doordat ze door een groot deel van de Vlaams-nationalisten werden gesteund.
Sinds 2008 staan de Vlaams-nationalisten echter helemaal buitenspel bij de staatshervorming. Het radicaal-Franstalige FDF zit via het MR mee aan de onderhandelingstafel. Maar de bijna 40% radicaal-Vlaamse kiezers staan in de kou. Aan Franstalige kant zijn zo goed als alle kiezers vertegenwoordigd, aan Vlaamse kant (met Groen! inbegrepen) ongeveer de helft. Stel even dat het in die omstandigheden toch tot een 'onderhandeld' akkoord gekomen zou zijn over BHV. Het Vlaamsgezinde protest zou ongemeen fel geweest zijn. We zouden naar de verkiezingen zijn gegaan in een sfeer van toenemende polarisatie tussen het blok van drie radicaal-Vlaamse partijen enerzijds en de Belgische 'systeempartijen' anderzijds. Voor de drie V-partijen zou de meerderheid in Vlaanderen meer dan ooit binnen bereik liggen. Het is precies uit vrees voor zo een scenario dat de Vlaamse onderhandelaars geen verregaande toegevingen wilden doen aan de Franstaligen.
Het kan misschien verrassend klinken, maar in veel opzichten ligt het cordon tegen het Vlaams Belang aan de basis van de huidige impasse. Wat er ook aan de basis mag gelegen hebben van dat cordon, het praktische gevolg was dat een alsmaar groter wordende groep van Vlaams-nationalisten van het politieke spel werd uitgesloten.
Daardoor heeft die partij zich nooit kunnen ontwikkelen tot een meer gematigde beleidspartij, zoals de Volksunie in de jaren zestig. Onder druk van het steeds sterker wordende Vlaams Blok is er een radicalisering ontstaan bij een deel van de Volksunie, wat uiteindelijk heeft geleid tot het ontstaan van de N-VA. En als de N-VA vandaag zo huiverachtig staat voor toegevingen aan de Franstaligen, dan komt dat precies omdat ze de hete adem van het Vlaams Belang in de nek voelt. Anders gezegd : door de radicale Vlaams-nationalisten te stigmatiseren en uit te sluiten van het beleid heeft België het pad van de pacificatie verlaten en daarmee zijn eigen graf gedolven.
In zijn "Journaal" van 22 april jongstleden schrijft Mark Grammens aan het einde van zijn stuk "De 'oplossing'" het volgende :
"De na-oorlogse repressie was, in Vlaanderen, het festival van de Vlamingenhaat, ter ondersteuning van een Belgisch-nationalistische staatsgreep. Honderden Vlamingen werden terechtgesteld of gemarteld tot later de dood erop volgde. Duizenden Vlaamse vrouwen werden verkracht. Honderdduizenden werden van hun rechten en hun bezittingen beroofd, en in de ellende gestort. Een onbekend aantal kinderen werd door een staat die later wereldvermaard werd wegens zijn onvermogen om zijn kinderen in bescherming te nemen (Dutroux), aan hun lot overgeleverd en voor het leven getekend".
Voor wie uitspraken van Grammens en andere Vlaamsgezinden als ongeloofwaardig zou willen aanduiden, kan bijvoorbeeld ook eens te rade gaan bij Peter Schrijvers, meer bepaald bij zijn boek "De schaduw van de bevrijding" (bespreking hier). Hoewel hij de naoorlogse repressie daar slechts zijdelings behandelt - omdat de Amerikaanse troepen, aan wie hij vooral zijn aandacht besteedt, daar in het algemeen niet bij betrokken waren of er niet wensten bij betrokken te worden - zijn er her en der in het boek toch stukken te vinden die ernaar verwijzen. Het onderstaande bijvoorbeeld :
"Het waren barbaarse uren en dagen en velen haalden uit naar vermoedelijke verraders met geen enkel ander oogmerk dan zo veel mogelijk vernedering en pijn te veroorzaken. Mensen werden gedwongen spitsroeden te lopen zodat ze konden worden bespuugd en gekrabd en geschopt en geslagen met vuisten, knuppels, riemen en zwepen. Op foto's is het ene na het andere tafereel te zien van collaborateurs met blauwe, gezwollen, bloedende gezichten die onder dwang door de straten worden geleid of in vrachtwagens worden afgevoerd. Andere foto's tonen vrouwen die gedwongen worden zich uit te kleden en spiernaakt de Hitlergroet te brengen. Er is sporadisch bewijs dat duidt op een patroon van verkrachtingen, maar tot op heden zorgt een sterk taboe ervoor dat daarover een diep stilzwijgen wordt bewaard. Diep stilzwijgen heerst ook als het gaat om lynchpartijen en straatexecuties; zelfs een halve eeuw na de oorlog zijn mensen in interviews vaak slechts bereid om in bedekte termen te spreken over wat er is gebeurd of ontkennen ze gewoon dat iets dergelijks ooit zou zijn voorgevallen. Toch weten we zeker dat bijvoorbeeld alleen al in de provincie Limburg straatrechtspraak tijdens de eerste uren van de bevrijding leidde tot de executie van vijf mensen in Tongeren, terwijl in Wellen drie anderen werden gedood met een nekschot."