Half Oogst.

Nee, in Antwerpen willen ze van geen wijken weten:
15 augustus, O.L.V. Hemevaart is de enige echte Moederkesdag.

En als toemaatje mag je er ook een Mariekesdag van maken.
Dubbele pret als je moeder Marie heet.

Ik hield onderstaande tekst al een hele tijd in reserve
om hem vandaag met u te delen.
Het is een gedicht van de Nederlandse dichter Rutger KOPLAND


Laat u met mij ontroeren,
en kijk hoeveel meer, met minder woorden, een echte dichter uitdrukken kan.

Moederkesdag 2013

Ik ging naar moeder om haar terug te zien

Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en

Leeg, als keek zij naar de verre overzijde

van een water, niet naar mij, Ik dacht misschien

 - toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken
in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd
ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid -
misschien zou’t goed zijn als er nu Psalmen klonken.

Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer-
loos stond in ’t gras, alleen haar dunne haren
bewogen nog een beetje in de wind, als voer

zij over stille waatren naar een oneindig daar en
later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer
Hem Zijn belofte na te komen, haar te bewaren.

Rutger Kopland



Bijhorende foto deze keer totaal overbodig,
wat kan een beeld aan deze woorden toevoegen?

....en eerlijk is eerlijk,
 ik pikte dit gedicht op in de aanhef van de Elcker-Ik Herfst brochure 2013
de fijne smaak van Hugo.

15-08-2013, 18:56 Geschreven door torfsherman  

  Ongelovige Thomas, patroon van de kritische geesten

Geloven, kritisch zijn, waarheid of verzinsel, intelligente klap of uit uw nek staan lullen…

Geef toe, we geloven allemaal zo snel wat we graag geloven (goede eigenschap !)

Of soms volstaat zelfs het dat het goed gezegd is of mooi klinkt om het zomaar te geloven.

Zoals in de citaten hierna, opgepikt in Vrij Nederland van 3 augustus 2013.

Aan het woord is de 69-jarige schrijfster Coot van Doesburgh.

Lust en Wellust

Is dat meer mannelijk of meer vrouwelijk?

Ooit probeerden ze naast de Playboy een Playgirl te maken. Met blote mannen erin.
Dat verkocht voor geen moer – ja, aan homo’s -.
Vrouwen hebben die visuele prikkels van naakt helemaal niet, die zijn eerder geprikkeld doordat een man iets leuks zegt of door hoe hij kijkt.

Jaloezie en ‘Stoeffen’
Een lelijke karaktertrek?
Laat uw streng  oordeel maar achterwege, jaloezie is altijd een teken van onzekerheid.
Net zoals ‘stoeffen’ (sorry voor het dialect, ik ken geen juister woord in het Nederlands) een teken is van een woekerend minderwaardigheidscomplex.

Al wat een mens doet is compensatie voor een tekort.

Het klinkt telkens leuk en daardoor ben je geneigd het aan te nemen.

Maar is het wel zo?  
Het zou wel plezant zijn als het waar was, dat is het probleem.

09-08-2013, 09:29 Geschreven door torfsherman  

Om die 10.000 te vieren…

   PI  of....



Drie reflecties over het getal PI
(ik weet echt niet waar ik dat Griekse teken op mijn azerty moet vinden)

          intussen opgelost dankzij de reactie van een trouwe bezoeker.
          kies als lettertype SYMBOL en je kunt het hele Griekse alfabet en nog veel meer intikken.
          tik in  pppppp en je krijgt    ppppppp     of naar keus   aaaa   bbbbbb   yyyyyy

PI is een begrip uit de meetkunde. 
Om bijv. de omvang van een cirkel te berekenen moet je  2 x straal x PI vermenigvuldigen
Voor de oppervlakte is dat  r²xPI of straal x straal x PI.

PI = 3,14… (en een oneindig aantal cijfers achter de komma)

So far, so good. Het werkt. Dat is al veel.

Maar zo simpel is het nu ook weer niet.
Ik heb drie probleempjes.

1. Een verbazend wiskundig raadseltje.
Nee nee, je moet er geen wiskunde voor kennen om u met mij te verbazen.

Vergroot nu die omvang met 1 (één)cm, dat wordt dan 44,98 cm
Grotere omvang, dus grotere straal.
Maar hoeveel groter is die straal nu?

Begin niet te rekenen: die straal zal ALTIJD exact 0,16 groter worden , 
ALTIJD 0,16  ook bij een cirkel met straal 87 kilometer:  + 0,16.

Een cirkel met omvang 43,98 had als straal 7
Een cirkel met omvang 44,98 zal altijd een straal hebben van 7,16.

Kun jij daar een verklaring voor bedenken? Heeft natuurlijk alles met PI te maken.
En zo zie je hoe verwant wiskunde en logica zijn.

2. De cijfertjes na de komma.

Omdat PI (3,14… ) een oneindige reeks cijfertjes na de komma heeft, zul je NOOIT de 100% exacte omvang van een cirkel kunnen kennen.
Je zult altijd nog een aantal cijfertjes na de komma niet meerekenen.
Dus uw uitkomst is ALTIJD bij benadering juist. 

Wat wil dat zeggen?
Natuurlijk heeft een cirkel een exacte omvang.
Kijk naar uw tekening: die omvang staat daar te blinken.
Alleen, en dat is de tweede verbazing, zul je die omvang NOOIT exact in een getal kunnen uitdrukken. Dat getal bestaat niet. (???)

Filosofisch betekent dat dat niet alles in cijfers is uit te drukken, alhoewel het er gewoon is.
Dat heeft een cirkel dus gemeen met bijv. geluk….

3. En dan de ultieme vraag. En dan zijn we bij GOD.

Wie heeft nu dat getal PI bedacht, dat dat 3,14…. (+ oneindig aantal cijfers na komma) moest zijn?
En altijd is en zal zijn.
Ook in een ander sterrenstelsel, en ook vlak na de Big Bang was dat 3,14…..

Was het dan God op de zoveelste scheppingsdag die dacht als hij de cirkel (wellicht de zon) schiep ?
laat ons de verhouding omvang/middellijn nu eens op  3,14…. pakken. 
En ’s avonds zag hij weer dat het goed was.
Straffe God, toch.

Alleen vrees ik dat zelfs God aan die 3,14…. niets te zeggen had.
God kan ook niet buiten de logica.
Zou PI dan soms de ultieme godheid zijn? Iets of iemand die God bevelen geeft?

07-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

02-08-2013, 14:35 Geschreven door torfsherman  

Moeilijke woorden

Als je nu voor iets moet oppassen met deze temperaturen, dan is dat het gebruik van moeilijke woorden. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat zulke woorden, bij overdadig gebruik, kunnen leiden tot complete uitdroging. Zodanig dat je zelfs de simpele woorden niet meer verstaat.

Maar soms kan een eenvoudig voorval op een prachtige manier een moeilijk woord verstaanbaar maken. Ik heb een goed voorbeeld: de RECHTSTAAT, die zowat het hoogste goed zou zijn die wij in een democratosche samenleving te verdedigen hebben.

Maar wat is dat juist: de rechtstaat?

Een vriend stuurt mij een bericht door waarin Freddy Van Gaever (°1938, senator voor Vlaams Belang) op het net een verhaal lanceert onder de kop: “Treinramp in Frankrijk. Censuur in de Democratie”. Daarin doet de senator het verhaal van benden allochtone criminelen die, nog voor de reddingswerkers ter plekke waren,  toesloegen om de gekwetsten, van wie er verschillende stervende waren, te beroven. Tot daar aan toe (sic), jammert Freddy, maar wat vooral steekt is “de democratisch samenzwering van onze media en politici, en en volley wordt ook onze prille koning Philippe mee in het bad getrokken, om dat schandaal dood te zwijgen. Er is nog geen begin van bewijs aangedragen dat dit verhaal vals is”.
Einde citaat.

Ja….

Alleen vergeet Freddy één klein detail… dat in een democratie het bewaken van de Rechtstaat het kerngegeven is, dat is een staat waarin het RECHT en de rechtsprincipes het aller hoogste goed zijn.

Welnu, één van die basisprincipes zegt dat, men drukt het in het Latijn uit -zo oud is dat principe- Actori incubit probatio, de aanlegger, dat is hij die iets beweert (het weze de burger, de staat of het Openbaar Ministerie) zijn bewering moet bewijzen. Anders moet hij zwijgen. En kan hij zelf vervolgd worden voor laster.

Het is dus NIET zo dat iemand anders de valsheid, de onwaarheid van die bewering moet aantonen.  Dat was het geheide principe in de communistische heilstaat: Gij zijt een spion en bewijs jij nu maar dat je het niet bent. Dat is ’einde Rechtstaat’.

Dat is dus de Rechtstaat, want daarover ging het toch, een moeilijk woord helder maken, het handhaven van de grondslagen van een fatsoenlijke samenleving. Tegen elke prijs !

Maar dat staat vast niet in het Vlaams Belang Zeventig Punten programma.

02-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

          


Fietsen chez les Ch'tis
 

Tijdens mijn korte vakantie aan de Westkust, natuurlijk gaan fietsen in het land van de Ch’tis, wereldbekend sinds de geestige film van Dany Boom Bienvenue chez les Ch’tis (onlangs terug te zien op TV).

Niemand in beschaafd Franrijk gelooft dat het land van de Ch‘tis nog Frankrijk is, zo’n raar taaltje dat die mensen uit de streek rond Bergues (Le Nord) spreken: bijv. elk S wordt een CHt, en elke CH wordt een S. Salade wordt chtalade en savoir wordt chtavoir. Maar dat dan consequent volgehouden.

Steek even voorbij Beauvoorde de grens over en je rijdt zo hun gebied in. En dat deed ik. Mijn eerste afstap: Hondschoote, een klein stadje (wel zo Zuid Nederlands dat daar in 1566, aangestookt door de beruchte hagepreken, de Beeldenstorm begon) met een ruim oversizde kerk, met beiaard en een paar ongesofistikeerde cafés. Ik belandde in La Chope, midden op de ook iets te ruim bemeten Place Charles De Gaulle. Café, Bar (un Zinque), Tabac, Presse en …PMU.

Amper drie kilometer voorbij het grensdorp Houtem, en Franser kan het haast niet.

Drie oudere mannen zitten afzonderlijk in het half donker aan een tafeltje, elk gebogen over de minuscule lettertjes van een krant met de recentste uitslagen van de paardenkoersen.  Ze vullen hun PMU bulletin in met een serieux die je in een café zelden ziet. De kruisjes op hun bulletin worden zwaar gewikt en gewogen. Er wordt onderling niet overlegd want als ik hen te veel vertel verkleint dat mijn winstkapitaal.

Ik keek ze diskreet een tijdje aan en zag nog eens wat een illusie met mensen kan doen.

Want elk van die mannen is overtuigd dat, als ze maar serieus genoeg over die kruisjes napeinzen, deze of volgende week het groot lot hun toelacht. En waarom niet? Ze hebben hun lot toch in eigen handen, alleen goed en lang genoeg snuisteren in die kleine cijfertjes en lettertjes.

Hoe kun je nu, zoals sommige filosofen doen, zo heftig tegen illusies zijn?

En dan vooral tegen deze variant van illusies: een illusie met de illusie dat het geen illusie is.

En aan de zinque wordt nog een rondje pastis  besteld.   Ch'anté !

Ik hoop dat je je bij dit tableau vivant iets kunt voorstellen. Of anders eens tot daar rijden.

  Hondschoote

01-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Ik hoor op Radio1 dat vannacht de Genste Fieste, na 10 dagen "feesten gelijk de beesten", OVER zijn.
Dat soort feesten eindigen niet, die gaan over.

Tien dagen ook dat de media u op alle manieren een complex aanpraten  
als je er daar in hartje Gent niet bij bent.
Mensen toch, wat daar allemaal te beleven is.... en gij zit daar thuis te koekeloeren.



Op Radio 1 in het ochtendnieuws hoor ik dat op de Vlasmarkt nog een massa feestvierders doorgaat.
Doorgaat met zuipen (en het wel spijtig vinden van die vrouw die vermoord is, maar ja...).
Bijeengetrommeld door "de sociale media"
(het kunnen niet altijd dictators zijn die verdreven moeten worden)
die tot die after party opriepen
en vooral willen opscheppen dat ZIJ er nog niet door zitten. 

Waar zijn die handjes...... komaan.

Ben ik nu a fucking angry old man?
Of is, zonder dat ik er erg in had, ernst een scheldwoord geworden?

30-07-2013, 10:55 Geschreven door torfsherman  

Op de terugtocht van het koele Noordzeestrand naar de zwoele Kempen, in een nachtdonker onweer verzeild.

Toch goed en levend thuis.

We zijn dus VROEM.

Doet me denken aan die speaker op Radio Minverva gistermiddag.
Als ik uit de richting Gent kom zoek ik direct na Sint Niklaas  altijd deze seniorenzender (98.00).

En die gaat dan makkelijk mee tot in Boechout. Toch altijd goed voor een half uurtje luisterplezier.

Het boeiende aan die zender is dat die werken met een vijftigtal, vrijwillige, medium- tot hoog bejaarde presentatoren. Ieder maakt zijn programma zoals hij het graag hoort. Er wordt maar één eis gesteld: de muziek mag de jaren zestig niet voorbijsteken. Dat volstaat om “goede radio” te maken.

Tegen wie zegde't.
 

Gistermiddag was er zo’n knar bezig van twaalf tot twee. En verrassend bij deze gast, in een vrij behoorlijk Nederlands, iets wat opvalt bij Minerva..

Even voor één zegt die presentator: “En nu nog dit en dat plaatje van die en deze crooner, dan ga ik eruit tot na  het “gesproken dagblad” (die term hoor je ook niet zo vaak meer). Tot SEBIET”.

Tot sebiet.

Dan wijk je toch geen seconde van uw radio, want die gast is sebiet terug.

En dat is iets geheel anders dan: tot zo, dra, zodra, weldra, straks, dan... dat kan volgende week ook zijn. Maar sebiet dat is sebiet.


Sebiet  heeft merkwaardig genoeg nog een tweede dialect betekenis in de zin van: "'k  zal u sebiet is...." Een dreigement dat hoogstwaarschijnlijk niet wordt uitgevoerd, maar alleen als afschrikking dient.

 
Leve het dialect waar ik me zo aan stoor in de publiek ruimte.  Lees Vroem (2)

28-07-2013, 18:39 Geschreven door torfsherman  

Aboyer le Flamand.

Op vakantie word je er nog eens met je neus op geduwd:

Je ziet en hoort overal Vlaamse mensen bezig in hun meest ongecompliceerde staat van ontspannenheid. Relax.

Een ronduit onthutsende ervaring hoe zo vele jaren inspanning voor het veralgemeend gebruik van een beschaafd Nederlands, in Vlaanderen quasi resultaatloos zijn gebleven.. 

Je mag de omstandigheid kiezen: op de fiets, in de winkel, op een terras, op de golf, al wandelend, op de kusttram, in de frituur of in het chiek restaurant…. wat een schabouwelijke klanken de doorsnee Vlaming daar uitstoot. En het lijkt erop: hoe leuker hoe platter.

  Vlaming in zijn naturel
 

Neenee, kom niet af, ik verlang he-le-maal niet  dat bekakte Nederlands van een Frans Van Mechelen indertijd , maar gewoon een poging tot beschaving. Dat andere Vlamingen van een aanpalend kanton nog kunnen volgen waarover het gaat.

Ik krimp altijd ineen van schrik dat er een Franstalige die juist Nederlands leerde, in de buurt is.

Ces gens qui aboient le Flamand, zong Jacques Brel, en wij waren geaffronteerd.

En dan het goede nieuws....

Dat hardnekkige dialectprobleem lijkt meer en meer een generatieprobleem.

Het lijkt wel: hoe ouder hoe platter.

Maar hier dan het goede nieuws: met de kinderen van onze kinderen schijnt het heel duidelijk de goede kant op te gaan.

Je komt ze haast niet meer tegen , kinderen die het dialect van hun grootouders als voertaal gebruiken.

Wel héél geestig als je dan op zo’n zomerterras een intergenerationeel gesprekje volgt: de grootmoeder met haar kleinzoon: leuk vervangt standaard het vertrouwde plezant, en een crèmeke met crème fraiche is een ijsje met slagroom geworden.

“Vindet niet leuk Arneke, met de oma naar de zee?” (de moemoe is al enige tijd oma geworden).

Eindelijk dus een oplossing in zicht.

Allo, mijnheer Florquin en Fraeters, mevrouw Van Avermaet….het komt goed hoor.

28-07-2013, 18:29 Geschreven door torfsherman  

19-07-2013, 14:45 Geschreven door torfsherman  

Zuinig zijn op alles

Inderdaad, het is ons geraden zuinig te zijn met…

drinkwater, CO² uitstoot, afvalproductie, fritten eten en wat nog allemaal

maar ook met….

Mensen doodgraag zien

Want dit kan uw persoonlijk geluk schaden.

???

Perverse maar juiste redenering:

Ik ben maar ten volle gelukkig als alle personen die ik doodgraag zie gelukkig zijn,

Als iemand van wie ik erg veel houd ongelukkig is, ben ik met hem/haar even ongelukkig.

(dat heet dan empathie)

Dus zuinig met empathie, met graag zien.

ALSOF….

Empathie en iemand doodgraag zien binnen het bereik van de vrije wil valt.

19-07-2013, 08:46 Geschreven door torfsherman  

Net het jongste boek van Joël De Ceulaer dicht geslagen.
Denken als Ambacht, met als ondertitel: De Levenswijsheid van tien Vlaamse Filosofen.

Tien mensen die in Vlaanderen erkend het ambacht van het professionele denken uitoefenen;

Alle grote namen zijn aanwezig, zowel uit Leuvense als uit Gentse of Brusselse sfeer, met 10 wondermooie foto’s van Filip Van Roe.

Ik heb dat boekje zeer intens en vooral interactief gelezen.

Dat wil zeggen, ik heb bij elke filosoof  (op drie uitzonderingen na – zie verder) een reeks vragen of minstens kritische opmerkingen genoteerd. En daar ga ik de komende maanden mee aan de slag. Ik wil pogen op een aantal van die vragen zelf een begin van antwoord te vinden, hetzij via mijn Blog Opus 1932, hetzij live in klein gezelschap (dat wordt vast cafépraat, maar die kan ook verstandig zijn).

Een boekje dat ik mijn bezoekers van harte aanbeveel. Joël De Ceulaer was de juiste man om aan die 10 filosofen de juiste vragen te stellen en te vermijden dat men in het Dag Allemaal sfeertje verzeilde.

En toch geef ik je, als je gaat lezen, nu al de raad drie van die tien filosofen over te slaan. En niet van de minste. Ik leg uit.

1. Etienne Vermeersch gaat spijtig genoeg de mist in. Maar die man geeft zoveel interviews en komt zoveel in de media, dat hij zich waarschijnlijk vergist heeft en gedacht dat hij een interview voor Story moest ‘doen’. Wij vernemen dat Etienne op zijn 24 voor het eerst gemasturbeerd heeft en dat zijn eerste kus van een meisje naar mosselen smaakte. Vermeersch stond duidelijk op een fout perron.
2. Jaap Kruithof. Een gesprek met hem (hij weigerde een interview) kort voor zij overlijden, heeft veel pijn en miserie, zijn geest laat hem soms in de steek maar niet zijn ongebreideld temperament. Zonder vragen raast hij zelf het hele stuk vol. Hij beroemt er zich nog op dat hij ooit in de Carrefour het hele rek met spaghetti omkeilde. Omdat er naar zijn zin teveel soorten spaghetti stonden. Dit is een man in een ontluisterende staat van aftakeling.
3. En dan zonder enig excuus het ergste geval: Ulrich Libbrecht die hier weer met een onvoorstelbare arrogantie en ongehinderd door enige vorm van zelfrelativering, zichzelf de filosofisch koning van België waant. Alles kent hij, alles weet hij, alles heeft hij grondig bestudeerd. Een vraag aan de bezoekers: als ik ooit op mijn blog, op enige manier een begin van die toon aansla, verwittig mij dan per ijlbode en ik stop met schrijven en sticht de Orde van het Witte Blad.

Maar buiten deze drie details, een boekje om te koesteren en bij de hand te houden.

We komen er later op terug.

17-07-2013, 11:19 Geschreven door torfsherman  

Verifieer regelmatig uw meningen…

Ik ben geen krantenlezer. Nog minder een krantenverslaafde. Ik kan perfect zonder een krant.

Denk ik.

Mening. Dus… regelmatig verifiëren. Is dat wel waar?

Dus stapte ik zaterdagochtend de krantenwinkebinnenl  en kocht weekendeditie De Morgen.
126 bladzijden dicht bedrukt papier voor maar 3,50 €.

Ik ben daar een halve zaterdag mee zoet geweest.
En?

1. Ik heb in die 126 bladzijden niets gevonden dat voor mij enige relevantie had en dat ik ‘s ochtends nog niet gehoord had op het nieuws van Radio1. Alleen werd al dat oud nieuws (treinramp in Frankrijk, homeopathie aan banden, griepprik voor kinderen, Werchter loopt storm voor Bruce Springsteen enz.) alles nog eens met veel meer woorden en vette foto’s herhaald, zonder er iets aan toe te voegen.
   
2. Een aantal nieuwe feiten die dan toch  aan bod kwamen: van de Wurger van Boston Albert De Salvo staat nu, dertig jaar na zijn dood vast dat hij wel degelijk de Wurger van Boston was. Van dat soort nieuws zakt mijn broek op mijn enkels.
   
3. En dan hopen meningen, over alles en nog wat (de bewezen achterlijkheid van Ierland, een week die pijn heeft gedaan aan de NVA, we zijn België aan het kapot verkavelen) ja, die had ik stuk voor stuk kunnen voorspellen toen ik in die krantenwinkel De Morgen vast nam en niet De Standaard.  Ik denk dat ik in heel die krant geen drie vraagtekens ben tegengekomen, zo zeker van hun stuk zijn die mannen.

Eigenlijk na een half uurtje werd vooral één ding duidelijk: ik, Opus32 (80), sta haaks op het profiel van de lezersgroep die de geldschieters van die krant voor ogen hebben. Geen probleem, die financiers kennen hun vak beter dan ik. En ze moeten voor mij geen krant maken. Je ne suis demandeur de rien…

Dus meningtest geslaagd . Ik kan volgende zaterdag mijn 3,50 € anders besteden.

Misschien een bakje rode aalbessen, graag ontsteeld als dat kan voor die prijs.

15-07-2013, 09:45 Geschreven door torfsherman  

Niet zappen aub.

Ik heb nu die 126 bladzijden Morgen helemaal door gemaakt, en ik ben uitgekomen op twee grandioze negaties van mijn eerdere negatieve conclusie: ik kan die krant missen, die 3,50 was weggegooid geld.

Niet dus.

De twee glorieuze uitzonderingen.

1. In een column van Ilja Pfijffer krijg ik van die man een briljante aanreiking :het gaat over wachtrijen, queuen, aanschuiven, in de file staan. Ieder land krijgt de wachtrij die het verdient. Alle vooroordelen over een volksaard worden glansrijk bevestigd in de wijze waarop er in culturen al dan niet in de rij wordt gestaan.
Zeg maar: een beslissende beschavingsparameter.

2. En Joachim Pohlmann ging zo ver in zijn ode aan Bruce Springsteen, dat ik met een nogal onnozel vooroordeel van mij stilletjes inslok en besloot een paar cd’s van die gast te kopen en eens goed te luisteren. Op mijn 80. Beter laat dan nooit.
Voor Joachim zal Bruce in de eerste plaats “een literair genie blijven”. Van Ernst Hemingway zegt men dat hij het kortste verhaal ooit schreef: “For sale, Baby Shoes. Never worn”.

Pohlmann gaat door: “Ik ben het daar volmondig mee eens. Want daar baseer ik mijn stelling op dat Springsteen een van de grootste romanciers van de XXste eeuw is. Ook al past een gemiddeld literair product van hem op een bierviltje.”

 


Voor 3,50 € een verhelderend inzicht opgedaan en een mottig vooroordeel opgeruimd.
Merci, De Morgen.

De wurger van Boston is u vergeven....
En zo zal er elke week wel iets zijn, denk ik dan.
Je moet er wel 126 propvolle bladzijden voor door. Het is die kostbare leestijd...

15-07-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

 met platte kaas en vééél witte suiker erop

(voor alle duidelijkheid, ik heb het over RODE AALBESSEN)

Het is nu het volle seizoen voor dit heerlijk fruit.

Ik herinner me dat ik reeds als kind erop verslingerd was.
Met platte kaas en veel suiker erop.

Alleen…

Vond ik het een hele klus eer je aan je smulpartij kon beginnen,

dat gepruts om die kleine ‘bezekes’ van hun steeltje te doen.

Ik dacht toen altijd dat dit wel het summum van arrivé en welstand in het leven moest zijn:

een slaaf (een slavin kwam niet in me op) ter mijner beschikking, die voor mij die bezekes van die steeltjes deed, zodat ik ongehinderd en in hoog tempo bezekes kon smullen.

Als ik nu naga, wat een door en door perverse denkwijze toch voor een kleuter.

De roo bezekes voor mij en de waardeloze steeltjes voor het werkvolk.

Eigenlijk het grondpatroon voor elke vorm van onderdrukking en uitbuiting:

De roo bezekes en de steeltjes. Doet denken aan de chocolade en het zilverpapier.

Dat Jean-Jacques Rousseau niet meer afkomt met de goede blanco natuur van de mens,

Het zit er als kleuter al in:

De lust van de bezekes voor mij, de last van de steeltjes voor de uitgebuiten.
Wat later is Marx daarop uitgekomen, maar hij heeft er ook niet veel aan kunnen doen.

Het antwoord is en blijft, denk ik, aan de wetenschap.

Genetisch gemanipuleerde  roo bezekes , zonder steeltjes.

Maar wat doen we dan met de Groenen. Probleem met de Groen Bezekes?

12-07-2013, 17:46 Geschreven door torfsherman  

Meningen Feiten (bis)

Dat de wereld een groot klein dorp is geworden, daar moeten ze ons niet meer van overtuigen.

Een gebeurtenis in IJsland heeft directe gevolgen in Zuid Afrika, om het wat kleurrijk uit te drukken. Eerste oorzaak daarvan is de niet te temmen informatie- en communicatieexplosie die de nieuwsfeiten, de bijhorende beelden en de diverse commentaren hierop 7/7 - 24/24 www voor iedereen beschikbaar stelt. Er moet natuurlijk geen tekeningske bij dat het met de betrouwbaarheid van die feiten - en nog meer van die beelden - niet zo goed gesteld is.  

 
  wie zijn nu de goeden en de slechten?

Dat merk je de laatste jaren vooral aan die jeugdopstanden die zich als een lopend vuurtje tegelijk voordoen op alle continenten. Altijd volgens een vergelijkbaar patroon met grosso modo dezelfde actoren, in hetzelfde kader: een grote stad, een centraal plein, een grote groep jonge hippe demonstranten die op dat plein een tentenkamp oprichten, een kampvuur aansteken, zingend en dansend de zenuwachtige politie uitdagen, schreeuwend dat de adrenaline eraf spettert, erop uit aan de verzamelde internationale pers hun uitleg te doen. Met de verzekering dat  ”ze hier niet weggaan” voor de president of de regering is afgetreden.

En wij, op een paar duizend kilometer daar vandaan, zonder enige voorkennis van de situatie in dat land en in die regio, moeten ons daarvan een mening vormen. Dus hebben de media ons in hun macht want wij hebben geen andere informatie dan de wijze waarop zij het verhaal aanbieden.

Tahrirplein in Caïro, Marjehplein in Damascus, Tacsimplein in Turkije en nu weer de Grote Markt van Brazilië, we houden het bij de laatste maanden… 

We moeten het allemaal horen van op dat fameuze plein. Zo haalde de VRT radio op het Tacsimplein een Vlaams Erasmusstudentje voor de micro die daar al een paar maanden rondhing en die “het allemaal heel leuk en spannend vond, de hele nacht gezongen en gedanst”, en die ook vond dat Erdogan moest aftreden “alhoewel die ook goede dingen had gedaan”. Ze vergat er even bij te vermelden wat die 80 miljoen andere Turken die op het Tacsimplein niet meedansten, daarvan vonden.

Ik denk dan… 

  pm het is vandaag 11 juli !

Stel dat wij door een of andere omstandigheid in België met onze communautaire hutsepot in zo’n “prerevolutionair stadium” zouden verzeilen, en dat de omgeving rond het Atomium zou volstromen met duizenden zingende en dansende jongeren die eisten dat België uiterlijk tegen volgende zondag zou gesplitst (of niet gesplitst) worden. En dat we hier niet weggaan voor…

En dat ergens in het noorden van Canada of in het zuiden van Japan de lokale media verslag willen uitbrengen en aan hun bevolking uitleggen hoe het hier allemaal zo ver is kunnen komen met die communautaire tegenstellingen. Wie er gelijk heeft en wie ongelijk. De goeden en de slechten. 

Wie moeten zij dan aanspreken om dat eens netjes uit de doeken te doen?

Wat komen zij aan de weet als zij alle Belgische kranten uitpluizen?

En wat gaan zij vernemen uit een aantal lukrake straatinterviews met modale Belgen?

NIETS.

al wat zij hierover aan hun kijkers en luisteraars verder communiceren is gewoon uit hun mediatieke duim gezogen.

Omdat elke informant die zij aanspreken gewoon zijn gekleurde mening geeft.

Bestaat er dan geen Belgische waarheid?

Neen dus.                                                                                                                    een MENING .

11-07-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Oei  Oei²  Oei³…..

Een heel typische Vlaamse uitdrukking:

Oei, of de vergrotende trap Oeioei, of de overtreffende trap Oeieoeieoei

Voorbeeld:

Oei, mijn soep staat nog op het vuur

Oeioei, ons bomma is van den trap gevallen

Oeieoeieoei, onze Kevin zit aan de drugs

Oei in de stellende trap die wijst op een plotse ingeving van een nakend klein malheur.  Die soep gaat overkoken. Maar, heel belangrijk, het is nog niet gebeurd, en het is nog te verhelpen. Geen man overboord.

Oeioei, stelt vast dat het gebeurd is maar dat ik nog niet weet wat de gevolgen zijn. Ik maak mij zorgen om ons bomma, kan dat mens nog langer alleen in dat grote huis blijven wonen?

Oeieoeieoei is een jammerklacht over een geschied onheil. Het is zover, het zat er misschien wel aan te komen met die slechte maatjes, maar nu zitten we met een groot probleem met onze Kevin.  Zo’nen brave jongen, maar die maatjes hé. Maar wat nu? Ik zie het niet zitten.

Toch prachtig hé, taal !

Ik zie een chimpansee het allemaal niet communiceren.  Oeioei, de nootjes zijn op.

Dus: wat zijn wij een superieure soort !

Natuurlijk kunnen we met die taal ook foute dingen zeggen…

En so hé elek voordeel weer se nadeel.

------------------------------------------

Volgende keer zou ik het graag hebben over het veel gebruikte voorvoegsel   CHO….

Heel veel gebruikt in interviews met (meestal vrouwelijke) BV’s en andere soap-snollen.

-          Ziede den Enrico nog graag?

-          -Cho… en dan begint een uitleg die er geen is.

Wat betekent CHO ?

09-07-2013, 21:07 Geschreven door torfsherman  

Goed nieuws, slecht nieuws

Eerste het goede nieuws.

(als men mij laat kiezen, kies ik altijd om eerste het slechte nieuws te vernemen. Fout karaktertrekje)

   Zaterdag 6 juli was een dag uit de duizend.

De wereld is mooi, overvloedig zon, overal blije mensen, volle terrasjes, fietsers in alle maten en gewichten nemen bezit van  de publieke ruimte. De slechte rapporten en buizen van vorige week worden gerelativeerd, het leven kan precies niet kapot op zo’n dag.
Wij fietsen door een overdaad van Noorder Kempisch groen naar Postel. Weer zo’n genetische afwijkinkje van mij: die trek naar Norbertijner abdijen. En de bijhorende terrassen met beuling, appelmoes met abdijbrood (van de Aldi).

En dan maar het slechte nieuws.

Zaterdag 6 juli, vijftig kilomter langs Kempische velden gefietst. Je kunt er niet meer naastkijken: de maïs staat al gemiddeld boven de één meter hoog.

Trouwe bezoekers weten dat ik een slechte verhouding heb met maïs: kondigt de herfst aan.

En dan dacht ik de gehele dag aan dat wondermooie maar bedrukkende gedicht van Rilke

Herbsttag

Herr, es ist Zeit. Der Sommer war sehr Gross

Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren

und auf den Fluren lass die Winde los

(...)

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keine mehr

Wer jetzt allein ist, wird Es lange bleiben

wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben

und wird in den Alleen hin und her

unruhig wandern, wenn die Blätter treiben

R.M. Rilke

Ik zie maandag nogal wat mensen in het bos hout gaan sprokkelen, de warme truien klaar leggen en grote bokalen met dikke groenten steriliseren.

Het komt eraan….

06-07-2013, 21:40 Geschreven door torfsherman  

Het hele discours van Huyse kan je centreren rond één woord: DREMPELS

Drempels in vele soorten.

Materiële, financiële, psychologische, sociale, morele, politieke, culturele…

Niet in het minst de hardnekkige drempels die wijzelf in ons denken hebben aangelegd.

Het opsporen, het voorkomen, het bestrijden, het opruimen van drempels.

Eigenlijk is het de kern van elk soort maatschappelijke ontvoogding.

Maar… zegt Huyse,

Heel kenmerkend bij drempels is dat bij het wegwerken van een drempel (eender dewelke)

de zittende klasse, zij die boven op de drempel zaten en die bewaakten, er telkens weer in slagen, in het geniep of openlijk, nieuwe andere drempels te installeren.

Algemene toegankelijkheid van het hoger onderwijs, oké, verworven (min of meer).

Maar alras de facto gecompenseerd door nieuw opgerichte drempels:

tweede, derde diploma, liefst aan buitenlandse, nog liever gereputeerde instelling, buitenlandse stages, praktijkervaring met vreemde talen (chinees als het effen kan), alle soorten netwerking, begeerde hoogwaardige stageplaatsen, peperdure Erasmus of andere deels gesponsorde buitenlandse ervaringen, reizen,  cultuurervaringen enz…

Het hoort er nu allemaal bij.

Begin er maar aan, van onderuit. Von unten.

Die sociologen, ze lossen niks op, maar ze maken er ons wel attent op. Het is altijd dat.
Maar de stoere taal die baggeraar Denul eruit slaat lost ook niets op.
(maar dat is dan weer 'een mening' die ik voor eigen rekening neem)

05-07-2013, 08:57 Geschreven door torfsherman  

Begin vorige week nog eens op het puntje van mijn stoel gaan luisteren naar Luc Huyse die te gast was bij Elcker-Ik.

Om Huyse een beetje te plaatsen:
geboren 1937 in Heule in een arbeidersgezin. Ging in Gent sociologie studeren, en via een passage in Oxford en Harvard zien we hem in 1974 terug in Leuven als hoogleraar Rechtssociologie. Zijn voornaamste studiegebieden draaien om ongelijkheid en uitsluiting, breuklijnen in de samenleving en democratisering van het onderwijs. Dat Huyse geen kamergeleerde wilde zijn bewijst zijn keuze voor een politiek engagement binnen de socialistische partij, een keuze die in die tijd voor een Leuvens hoogleraar op zijn zachtst, niet evident kan genoemd. Een bewogen en meeslepend man, dat is wel het minste wat je kan zeggen.

En waarover zou Luc Huyse het gehad hebben bij Elcker-Ik?

Inderdaad, ongelijkheid en uitsluiting vandaag. Vandaag maakt Huyse zich de grootste zorgen om de migrantenkinderen, zonder uitzondering hier geboren “nieuwe Belgen”, en de hopeloze situatie waarin die (op enkele bedrieglijke uitzonderingen na) geblokkeerd zitten qua studie, opleiding en toekomstkansen.  Hij ziet zich het verhaal herhalen van de arbeiderskinderen midden vorige eeuw en hun kansen op doorstroming, maar mist hier enig lichtpunt.
De diagnose is niet zo moeilijk te maken, een begin van oplossing des te meer.

Luc Huyse vertelt zijn eigen verhaal.

Analoog met zijn jeugd en thuismilieu, ziet Huyse drie knelpunten (drempels):

1. Materieel, alhoewel niet de zwaarste drempel, maar de economische huidige crisis maakt het allemaal nog een stuk moeilijker. Heeft ook het rechtvaardigheids- en solidariteitsgevoel bij de brede massa aangetast. Mensen hebben zelf hun zorgen.
2. De culturele maatschappelijke kloof. Met de dwang van hun godsdienst als culminerend punt. Het thuisklimaat dat op alle gebieden tegenzit en tegenwerkt. Weet niets af van de hier geldende sociale codes, of simpeler het hier geldende fatsoen. 
3. en dan HET probleem: taal, taal, taal. Niet enkel het minimaal beheersen van het Nederlands (woordenschat, zinsbouw, beschaafde taalvaardigheid) maar misschien nog meer het gesprek en het taalgebruik aan de gezinstafel gaat. Het verbaal omgaan met mekaar. Het familiale discours.

Dit loopt op termijn niet goed af, vreest Luc Huyse, als wij geen antwoord vinden voor die eraan komende uitgesloten generatie (en ze zijn met velen !)

Punt één: onderwijs natuurlijk. Op alle niveaus, vanaf de kleuterschool.

Punt twee: compromisloze eisen aan de kennis van het Nederlands.

Punt drie: een vorm van mentale, morele sponsoring, coaching. Mensen uit de andere klasse die zich engageren. Huyse verwijst met veel liefde naar de onderpastoors, de collegeleraars, chiroleiders, goed bedoelende burgers uit zijn jeugd. Die thuis  kwamen praten met ouders die elke ambitie, en nog erger elke kennis van die andere wereld mistten.

Mooie anekdote.

   de ingrediënten

Toen de kleine Luc, alweer na tussenkomst van een collegeleraar, dan toch mocht doorstuderen, had zijn moeder de dag voor zijn vertrek naar Gent, een grote fiber valies klaar gemaakt. Als Luc die valies openmaakte lag daar bovenop een stijf gestreken grijze stofjas (onze generatie zo vertrouwd).

Toen hij de week nadien thuiskwam vroeg hij aan zijn moeder waarvoor die stofjas wel bedoeld was, antwoordde zijn moeder: “Ah jongen, dat is toch voor op de speelplaats”.

Een anekdote die in een notendop het hele verhaal resumeert.

04-07-2013, 09:20 Geschreven door torfsherman