Multicultureel in de Aldi

Als je nu ergens de multiculturaliteit op microschaal in actie wilt zien, dan moet je toch naar de Aldi. Daar ontmoeten die laagste bevolkingsgroepen mekaar van heel nabij.

De dag na Nieuwjaar. Aldi Lier. Niet te veel volk in de Aldi, ze hebben zich de dagen voordien wel suf gekocht, misschien is het wijs om nu eerste de overschotten op te eten. Maar toch, er is volk en ik ben er ook. Geen uitpuilende karren, wel wat haastige mensen die toch nog iets tekort komen.

En toch ontstaat er een kleine file aan de enige kassa die open is. Vooraan in de rij staat een jongetje van ik schat 5 jaar, duidelijk uit de andere bevolkingsgroep.

Ik sta dicht genoeg om het gesprek tussen de kassierster, 10 kilo te dik, puistjes in haar gezicht en haar haar met een rekje samengebonden, en het jochie te volgen. Het jochie kocht één artikel en had haar geld op de toonbank gelegd.

- Manneke, dat is niet genoeg, centekes te kort
Het manneke blijft onbewogen naast de kassa staan.

- Nie geld genoeg, naar huis centekes halen
Er komt beweging in  de blik van het jochie.
- Pakistan fezelt het manneke.
De kassierster betrekt de wachtenden in de rij in het probleem.
- Hij zegt dat hij van Pakistan is.
en dan weer tot het jongetje
- Maar ik ken geen Pakistanees manneke. Centekes bijhalen naar huis. Te weinig. Terugkomen.
- Pakistan, fezelt het jongetje nog eens
Kassierster probeert de baas van het filiaal te bellen maar die is niet bereikbaar.
En opeens zegt de tweede klant in de rij
- Over hoeveel gaat dat hier?
- 15 eurocent, antwoordt de kassierster ongegeneerd.
En ineens zijn er drie vier klanten die bereid zijn uit hun zak het verschil bij te leggen. Algemeen gelach en warme sympathie voor Pakistan.
Toch wil de kassierster zich nog verontschuldigen bij haar klanten
- Ja maar, ik kan er toch niet heel mijn pree bijleggen. Dat is hier heel de dag van dat.

Ja, wat zeg je dan, wat denk je dan, wat doe je dan? Alleen beschaamd dat ikzelf  niet sneller ben tussenbeide gekomen. Gemiste kans. Voor 15 eurocent multicultureel bezig zijn. Voor de prijs moest je het deze keer niet laten.

16-05-2012, 14:57 Geschreven door torfsherman  

Soms kan een afwezigheid, ergens wegblijven, iets doodzwijgen, ergens weigeren op in te gaan, een reuzen statement worden.
Hedde goe gehoord wat da’k nie gezegd heb?
Hedde’t gezien da’k er niet bij was?
Klinkt soms oneindig luider en overtuigender dan een snerende snier of een laaiend omarmen.

En toch zit er een geurtje van lagfheid aan dit soort statements. Vind ik.

15-05-2012, 17:27 Geschreven door torfsherman  

15-05-2012, 15:23 Geschreven door torfsherman  

Type voorbeeld noemt hij R. Dwakins

15-05-2012, 14:47 Geschreven door torfsherman  

((hij bedoelde in dit geval Johan Cruyff)

Maar daartegenover staat dan direct de bedenking van Friedrich Nietzsche:
"De grootste vijand van de waarheid is niet de leugen of de dwaling maar de ZELFZEKERHEID;

En op het eigenste moment maak ik zelf die fout door het woord zelfzekerheid in hoofdletters te tikken.
Dus opletten:  hoofdletters, bold, onderlijnen, uitroeptekens zijn geen goede maatjes van de waarheid.

Sam IJsseling (filosoof KU Leuven) zegt het simpeler:
De werkelijkheid is altijd meervoudig, nooit eenduidig.

Dus de waarheid ook.... denk ik.

15-05-2012, 14:46 Geschreven door torfsherman  

15-05-2012, 12:53 Geschreven door torfsherman  

Wie kan mij het juiste nuanceverschil uitleggen tussen LANKMOEDIGHEID en ZACHTMOEDIGHEID ?

Ik vermoed dat Lankùmoedig eerder negatief is, zo van: och laat maar gaan, 't is de moeite niet of ik ben te lui om te reageren.

15-05-2012, 12:50 Geschreven door torfsherman  

En meteen de vraag stellen: waarom zou ik net bij het rechte eind hebben
waarom zou hij geen gelijk kunnen hebben?

Popper is de wetenschpasfilosoof die het verificatiecriterium vervangen heeft door het falisificatiecriterium.
Daarmee bedoelde Poper dat, aangekomen bij een voorlopige conclusie, een tijdelijk inzicht, een overtuiging,
je eerste opdracht erin bestaat jouw inzicht enz... op een fout te betrappen.
Je moet je inzicht niet proberen te verifiëren (zekerder maken) maar juist andersom te falsifiëren (weerleggen in feite).

Klassiek voorbeeld: alle zwanen zijn wit, dan moet je niet alle zwanen van de wereld in een dierentuin te verzamelen en laten zien dat ze allemaal wit zijn, nee, je moet als de bliksem op zoek gaan naar één zwarte zwaan;

En zolang je daar, spijt al uw goede wil niet in slaagt, zit je goed en houdt uw oorspronkelijk inzicht stand.

Meteen geeft Popper Nietzsche gelijk waar die zegt dat de grootste vijand van de waarheid niet de leugen is of de dwaling,
maar de zekerheid.

15-05-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman  

En meteen moet je erbij nemen dat de kosmos, het heelal, het Zijn, er ook eeuwig zal zijn.
Dat er dus nooit een einde komt aan de kosmos.

Verwar nu de kosmos niet met onze planeet, ons zonnestelsel, ons sterrenstelsel
Stel u voor dat 14 dagen nadat onze zon in een zwart gat is verdwenen,
de implosie dus van onze zon inclusief haar stelsel 
(onze planeet zelf heeft het op dat ogenblik al lang laten afweten)

Veertien dagen daarna zal de kosmische wind ongehinderd door het heelal (zonder zon dan) waaien
en je zult aan niets merken dat er ooit een zon, een aarde, een mens, een gedachte heeft bestaan.
Er is niets gebeurd in die kosmos en er zal alvast niemand zijn om het zich ietds te herinneren.
Niets in dat winderige heelal zal één teken geven dat herinnert aan de mens...
Maar die kosmos zelf, dat heelal, dat er-zijn zal nooit vergaan.

Iets om u zot op te dubben: het begrip eeuwig (net zoals het begrip oneindig)

Misschien bedoelen we zoiets met ons menselijk woordje GOD ?

Maar levensgroot blijft dan wel de vraag naar de ZIN van dat tijdelijke gebeuren hier op deze blauwe planeet.
Bach had dan evengoed zijn Mattheus Passion niet kunnen schrijven.

Altijd die zinvraag die dan weer opduikt.

15-05-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman  

      Fascinerender dan de natuur zijn de natuurliefhebbers. Zelf ken ik niet zoveel natuurliefhebbers, maar gelukkig luister ik wel naar het radioprogramma Vroege Vogels, en dan vooral naar de Fenolijn. Dat is een rubriek waarin de luisteraar zelf mag opbellen om te vertellen wat ze hebben gezien in de natuur.
Je hoort bijvoorbeeld: Vanochtend, 3 uur, zag ik in mijn tuin in Raalte wel vier roodborstjes! Ze aten van de pinda's die ik had opgehangen. Ik heb ook een sneeuwklokje gezien, wel érg vroeg lijkt me."

Ik vind het leuk en aandoenlijk dat er nog mensen zijn die 1. opmerken wat er in hun tuin gebeurt, en die 2. ook nog weten te benoemen wat het is, en er 3. ook oprecht verbaasd en gelukkig over zijn.

Als ik naar de Fenolijn luister, denk ik altijd: het komt wel goed met de wereld.

Paulien Cornelisse, "En dan nog iets".

15-05-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman