Het is vandaag, zeker in Nederland, een modewoord, een stopwoord zelfs.
Een heftige ervaring, een heftig gebeuren, een heftig verhaal.  Dat was heftig enz.

Wel gisteren had ik op één dag drie zo’n heftige ervaringen.  Misschien  is een mens in deze donkere maand iets gevoeliger, iets meer ontvankelijk voor de inwerking van  dit soort heftigheid? 

Twee lange TV documentaires die ik eerder, op aandringen van mijn Groene Amsterdammer, bij de VPRO (Ned2) had opgenomen en gisteravond  na elkaar bekeken.

2DOC  “Het is uw land” en “Ik hoor hier niet thuis”.

"Het is uw land"  Hier mogen we voor de eerste maal aanwezig zijn in een gesloten centrum voor afgewezen asielzoekers. Aan de ene kant de totale ontreddering van de uitgewezenen, mannen, vrouwen, gezinnetjes, kinderen, zelfs oudjes. Maar vooral het leefklimaat van de “ambtenaren” die het allemaal moeten doen. Laatste gesprek voor de fysieke uitzetting, pogen te bewegen tot vrijwilligheid (met een mooie som euro’s in de hand), weerstaan aan de chantage, en dan het fysieke vertrek uit het centrum en het busje naar Schiphol.  
Beslist een heftig gebeuren.

De tweede film van bijna twee uur "Ik hoor hier niet thuis", waar de makers een vol jaar meeleefden in een, ja ik heb geen ander woord, zwaar krankzinnigen instelling. Je ziet daar vijftig volwassenen in alle staten van waanzin, vaak nog zwaar fysiek behinderd, soms braaf, soms gewelddadig. Wel een min of meer open instelling waar de klanten nog een zekere vrijheid hebben om buiten te gaan naar het nabijgelegen dorp. Maar wel met de stok achter de deur: één stap te ver en het is recto naar de gesloten (plat gespoten) psychiatrie. En meer dan de helft die vindt dat alle anderen daar zot zijn, maar zij zeker niet zot genoeg. En weerom aandacht voor de ’normale’ mensen die het binnen die muren dag aan dag moet doen. Twee uur zit je ertussen.
Beslist een even heftig gebeuren.

En dat gebeurt hier allemaal, vlakbij mijn kleine krenterige bestaan waar ik me beklaag over alle soorten onnozelheden.  Een goede remedie tegen elk snelle klaar-is-kees oordeel. Hou je toch even in.

En dan de derde heftigheid.
Toevallig diezelfde dag was ik op uitstap naar Luik en zag ik voor het eerst het adembenemende station van Liège Guillemins.  Noem het vooral geen station, want dat is een plaats waar treinen aankomen en vertrekken, Dit is gewoon een gigantische overkapping van dat treingebeuren. Maar iedereen noemt het wel een meesterwerk van de beroemde Catalaanse architect Sabtiago Calatrava.   Een adembenemend complex van staal, hagel wit beton en voetbalvelden van glas. Je gelooft je ogen niet. Iets van het niveau Sagrada Familia in Barcelona, dacht ik spontaan. Is dit waanzin of is dit een bovenmenselijke prestatie?  Die treinen zouden ook vertrekken zonder die overkapping  net zoals in die kathedraal in Barcelona geen mens nog naar de mis of naar het lof gaat.
Heftig, zonder meer.

En die drie impressies samengepropt in één etmaal.
Eeerlijk, ik heb last om dat allemaal in één denkact te “updaten”.

Waarschijnlijk allemaal Iets te heftig voor een oude man.

05-12-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Hoe VERWONDERING ook een drijfveer kan zijn bij het fundamenteel wetenschappelijk onderzoek.

     

         (sorry, eigenlijk geen onderwerp om geintjes over te maken....)


Dat bleek weer eens eergisteren toen Peter Raeymaeckers van  de Universiteit Antwerpen, in prime time op het TV1-nieuws verscheen om een aantal schokkende resultaten uit het nieuwe Jaarboek Armoede voor te stellen. Prof. Raeymaeckers is post doc navorser NFWO, faculteit Sociale Wetenschappen, medewerker  aan het onderzoekscentrum OASes, dat instaat voor een wetenschappelijke benadering van het fenomeen armoede.

Even plaatsen die OASes: :

Uit het interview met deze vorser vernamen we dat zij er waren op uitgekomen dat kinderen die geboren worden en opgroeien binnen een gezin dat beneden de armoede grens leeft, grote kans maken later zelf beneden die armoedegens te belanden. Hoe groot die kans is, daarvoor is nog verder onderzoek nodig.

Ik koppelde dit onderzoeksresultaat onmiddellijk aan een ander mij bekend onderzoek van Prof. John Liebermann van de Universiteit van Toronto die er met zijn groep op uit kwam dat kinderen geboren in een gezin behorende tot de upper income class  later grotere kans maken zelf binnen die upper class te belanden.

Ik zou nu graag die twee onderzoeken gebundeld zien (een paar keer over en weer Antwerpen en Toronto kan er nog wel af) om samen uit te zoeken wat dan wel de oorzaak van deze twee opvallende onderzoeksresultaten mag wezen. Dat is vast geen toeval.

Vooral de Antwerpse armen zitten met spanning op de resultaten van dat onderzoek te wachten.
In afwachting kunnen ze terecht bij Bond Zonder Naam en de Egidius gemeenschap.

Zalig Kerstfeest alvast.

Een paar jaar geleden hadden nog andere vorsers aangetoond dat kinderen waar in het thuismilieu geen Nederlands werd gesproken, vooral in het basisonderwijs ernstige hinder zullen ondervinden van taalachterstand. De verwondering houdt niet op.

03-12-2014, 11:37 Geschreven door torfsherman  

 A propos papa.....

Wat is er mis met André Rieu? 

Miljoenen mensen gelukkig gemaakt en makend....



En wat doen we dan met Luc De Vos de man van Mia?

Allebei, hetzelfde,
mooi maar geen verwondering.

01-12-2014, 12:11 Geschreven door torfsherman