26/01/2014

Gelukkig heb ik meer ideeën

Dan meningen.

27/01/2014

 
KLAS 4B

organiseert
het Skischansspringen
vanaf het dak
van de school

Zuiver op recensie verleid en gekocht:

Het gebeurt regelmatig dat je in volle discussie een vergelijking als argument aanhaalt.  Moet je dus niet doen want je wordt op slag teruggefloten met de dooddoener: ja maar, je moet geen appels met peren vergelijken. Weg dus uw argument. A contrario scoort.

Asscher geeft in zijn boek hierop het passende antwoord:
Dat zou kunnen, antwoordt hij, maar als je je hele leven appels met appels vergelijkt, wat kom je dan aan de weet? Alles over  appelogie (van Socrates) wellicht.

Associëren is bijna het tegengestelde van één op één vergelijken. Fout is dus alleszins dingen zomaar uit andere dingen af te leiden. Associëren werkt oneindig subtieler.  Dat gaat over kruis- en dwarsverbanden, analogieën, gelijkenissen en verschillen. Vreemde dingen bijeen of minstens naast elkaar brengen en zien wat er dan gebeurt.

Heel boeiend wordt dit procedé bijvoorbeeld  als een historicus feiten of periodes uit de geschiedenis zo gaat  verbinden. Of een economist. Of een literatuurwetenschapper die romanpersonages mekaar laat ontmoeten (zoals onze Asscher hier doet)

Gewoon spannende denkoefeningen.

En daarna dan zelf aan de slag met jouw extravagante associaties.  

30-01-2014, 20:23 Geschreven door torfsherman  

SOFTY   STRONGY

Bekende begrippen.
Veel gebruikt. Veel voorkomend.

Misschien al opgevallen dat de redactie van  OPUS1932  “naar de softe kant”  neigt?
Dat kun je aan het onnozelste stukje merken.
(neem nu vorige week nog die Ode aan nonkel Rik)
En dan heb je van dezelfde auteur Tiens… nog niet gelezen.
Jongens, wat een softe boel….

  ja,  zoiets......

En dan de hamvraag:
is het “softschap” nu een prijzenswaardige of een popopopooo-eigenschap?
(iedereen verstaat toch de uitdrukking “ popopopooo” ?
‘k zal nog ene keer uitleggen:

Popopopopooo staat voor:
breek mij de mond niet open
daar heb ik zo mijn gedacht over
ik  zal u mijn mening maar besparen (vandaar die popopopooo)
maar hoog loop ik er niet mee op, laat het mij daarop houden.

Je zou, als je zuiver de christelijke leer volgt,
(volledig schatplichtig aan de Bergrede Matteüs  5:1–8:1  Zalig zij die…..)
direct zeggen: : het softschap is de enig mogelijke echt christelijke houding.
Hoog prijzenswaardig, een na te streven ideaal.
De deugd in het kwadraat.  Laissez Passer voor de hemel.

Popopopoooo……
dat van die linker wang, die dag had Jezus gedronken,  denken vele Bijbelkenners met mij,
(waarschijnlijk de dag na die bruiloft van Kanaän)
Dat kan Hij niet gemeend hebben.
zo maar op je muil laten kloppen….
Een beetje stevig in uw schoenen staan,
uwe rug recht houden
karakter man, of ga je de slappeling uithangen?

Dus niet een-twee-drie uit te maken of SOFT of STRONG  de deugd of de ondeugd is.

Bovendien….
denk ik dat een mens  soft of strong geboren wordt
het zit dus in je genen,
en daar verander je amper iets aan.
Je hebt geen keus, je kan niet anders.
Geen verwijt, geen afkeuring dus. Maar ook niets om op te roemen.

Weet je hoe de volksmond dat uitdrukt:
“dat zit in het karakter”,  en een karakter is, aangetoond, erfelijk.
Maar wat in godsnaam is een  “karakter”?
Dat woord komt in geen enkel handboek van neurologie voor.

Dus (ga maar na) al die zgn. karaktereigenschappen, als daar zijn:
kort lontje, opvliegend, tolerant, lik op stuk, zalvend, goedpratend, gedogen,  heimelijk, week, lange tenen, bovenop zittend, compassie, kort van stof, no passeran, over my dead body, de soep die nooit zo heet wordt gegeten  enz.

Het is altijd de aard van het beestje. Te nemen of te laten.

En wat noemt men dan beschaving?
Dat betekent: de aard van dat beestje een beetje camoufleren met wat ingeoefende goede manieren.

En dit gegeven zijnde kunnen we de complete moraal heel kort formuleren:

Houdt  een beetje uw manieren.

30-01-2014, 14:42 Geschreven door torfsherman  

Blij zijn dat je (nog) leeft

Het is een gevoelen dat het vaakst opkomt in de voordagen van de lente,

Als dat heerlijke seizoen laat zien en voelen dat het niet uitgesloten is over enkele maanden alles in de bloesem staat. Eén grote belofte.

Eigenlijk heel flauw dat wij daarvoor de kalender of een bepaald seizoen nodig hebben, dat wij dat niet iedere dag zeggen: (toch) blij dat ik (nog) leef.
Let vooral op die twee woordjes tussen haakjes: TOCH  en  NOG.
U begrijpt maar al te best de nuance van deze twee bijwoordjes.

Maar ja, er zijn zo van die dagen dat zelfs een bepaalde beroepsgroep dat gevoelen geeft:

               ’t is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente
                                                                  voor de patiënten van de assistente is het altijd lente!

Wat voor een begenadigd dichter is hier aan het woord? Guus Meeuwis, onthoudt die naam, daar gaat ge nog van horen. Doet me denken aan een tijdgenoot van die Meeuwis, Bart Van den Bossche, die dichtte over “de heuveltjes van Erica”, ook zoiets waar je heel vrolijk van wordt. Een mens moest eigenlijk meer poëzie lezen, vind je niet?

Herinnert me aan een kleine anekdote die Oliver Sacks vertelde in een column in de New York Times met als titel: The Joy of Age, ook over dat lentegevoel:


  Samuel Beckett


At nearly 80, I feel glad to be alive. “I’m glad I’m not dead” sometimes bursts out of me when the weather is perfect. This is in contrast to a story I heard from a friend who, walking with Samuel Beckett in Paris on a perfect spring morning, said to him, “Doesn’t a day like this make you glad to be alive?” to which Beckett answered: “I wouldn’t go as far as that.”

Ik zou zover niet gaan. Ge moet nu ook niet overdrijven.

Iets moeilijker als tekst dan dat van die heuveltjes van die tandartsmedewerkster, maar voor wie het kan proeven, ook niet mis.

30-01-2014, 14:26 Geschreven door torfsherman