Ik maak hierna een kleine oefening om aan te tonen hoe het mogelijk is dat je, als je een beetje nadenkt, elke mening, elk inzicht op de kortste keren in vraag kunt stellen en nadien, die in vraagstelling opnieuw onderuit halen enz. De regelmatige bezoeker van deze Blog zal al wel gemerkt hebben hoe vaak ik (meestal onbewust) dit procedé toepas. Kijk eens hoe vaak de woordjes en toch
hier voorkomen.
Een klein voorbeeldje
Tussen Feiten en Meningen
 de verzuiling in beeld
Het opruimen van de ideologische zuilen in België en Nederland (politiek, maatschappelijk, cultureel, intellectueel) in de jaren zeventig van vorige eeuw, had zeker een aantal gunstige effecten op de samenleving. Minder dwang, fanatisme en bijhorende bekrompenheid, meer openheid, autonomie en dialoog. Ze maken ons niets meer wijs.
Dachten we.
Tot daar het goede nieuws (in zoverre deze bewering al klopt
) > let op de relativering
Maar aan het afbreken van die duidelijke compartimentering van de maatschappij hing ook een serieus prijskaartje.
1. Verlies aan structuur. Binnen de zuilen vonden veel mensen een (geestelijke) thuis. Samen met ''mensen gelijk wij". Na de ontzuiling zijn veel mensen gaan zweven, ze zijn hun kompas kwijtgeraakt. Zijn een makkelijke prooi geworden voor alle soorten populisme en simplisme. Met de gevolgen van dien: stuurloosheid.
2. Het begrip gezag zelf raakte zwaar gecompromitteerd, wij nemen geen enkel gezag meer aan. We weten het zelf allemaal veel beter. Normen, grenzen, regels die maken wijzelf. Wij hebben van niemand lessen te ontvangen. Sa Sainteté Moi au volant.
 en zeg dat ik het gezegd heb.
3. Aangejaagd door een adembenemende ontwikkeling van het ICT-complex, en nu met de veralgemening van de sociale media (facebook, twitter) voelt elke halve of hele gare zich geroepen op het elektronische podium te klimmen om daar luid zijn waarheden aan te bieden. Iedereen schrijft nu zijn eigen krant. En zo hebben meningen, de feiten en de analyse hiervan kaltgestellt. We verzuipen in een tsunami van bijeen gefantaseerde meningen. Met als gevolg dat, op het hoogtepunt van het informatietijdperk, wij zonder informatie vallen.
De totale subjectiviteit heeft het dus overgenomen,
en als de emotie het overneemt van de redelijkheid
zijn de feiten en de waarheid het slachtoffer.
En toch blijft het de vraag
of wij vroeger dan beter geïnformeerd waren?
Elke informatie was vooraf gewogen aan het belang van de eigen zuil.
En dat belang viel niet zelden samen met het behoud van de Macht van enkelen.
Dag Waarheid !
Maar hou toch ook rekening met...
de vraag (en onderverstaan het antwoord) : bestaat objectiviteit wel?
Gedegen analyse van de feiten, heel mooi,
Maar hoe vaak staat de conclusie al niet vast voor ze aan de analyse beginnen?
(je weet het, ik bewonder Mia Doornaert in DS, - een oase in de huidige journalistioeke woestijn maar ook naar haar conclusies moet ik nooit raden
.)
En dan de ultieme vraag
wat dan met deze OPUS1932 ?
Ik heb een iets (nog) oudere broer die mij door en door kent en die zegt mij:
Ik moet maar de eerste regel van een BLOG van u lezen, en ik weet al wat er op de laatste lijn zal staan (einde citaat).
????
Het Goede nieuws is hier: dat ik dus wel min of meer consistent zal denken,
Het minder goede nieuws is dan weer dat ik beter niets nog op papier of op mijn scherm zet, zo voorspelbaar, zo doorzichtig, zo irrelevant?
En zo eindigt elk van mijn schrijfsels, en dat zal mijn boer ook alweer voorzien, met een nieuw vraagteken.
Moeder, waarom schrijf ik dan nog?
Waarom zou iemand mij nog willen lezen ?
En à la limite: Waarom denk ik überhaupt nog na?
t Is een miserie, gelukkig schijnt de zon en kan ik gaan fietsen
.
17-06-2013, 17:15
Geschreven door torfsherman 
|
Ferien gemacht
