
Simon Carmiggelt (1913-1987)
Alweer een verjaardag: honderd jaar geleden werd de Nederlandse Tsjechov geboren.
Misschien geen tekeningske bijmaken dat deze man mijn literair idool is: zowel naar de inhoud als naar de vorm.
Die scherpe waarnemer en die Nederlandse taalvirtuoos.
En bij die honderdste verjaardag is het dan toch gebeurd: als hommage werden nu honderd van zijn beste stukjes gedundrukt en nog wel bij Van Oorschot, een beetje de consacratie van het Nederlandse schrijverschap.
(gedundrukt is een wijze van drukken en uitgeven die je best kunt vergelijken met een ouderwets misaal, op missaalpapier)
Op de achterflap dit gedicht De Minor Poet, dat ik opdraag aan al mijn vrienden en vriendinnen betrokken bij en rond en op het Antwerpse hoogfeest van het leesplezier: de Boekenbeurs.
Carmiggelt Gedundrukt. Uitgeverij Van Oorschot Amsterdam. 2013. IOSBN 9789028260832 308 p. 24.95
DE MINOR POET
Zijn leven was een stille bundel van één vel.
Zijn dood een kastlijnnieuwtje, nonparel.
Toen hij, verijld reeds, klopte op de hemelpoort
Had Amsterdam als nooit van hem gehoord.
Maar dengel boog voor hem als een chasseur.
O ja, u is terecht bij deze deur
In het portaal weerklonken vreugdezangen.
De Penclub had hem nooit zo goed ontvangen.
De dichter dacht: Verdomd, ik mag erin
Hij had getwijfeld, maar dit soepel begin
Schonk hem bewijs der hemelse gerechtigheid.
Straks, dacht hij, krijgt mijn werk nog eeuwigheid
En valt mijn bundel, door een drukje op de knop,
Van Vriesland toch als een meesterwerkje op.
Hij zag zich al gedundrukt door Van Oorschot
En mompelde: Ga ik dan niet teloor, God:
De engel vroeg: Hebt u een wens of bevel?
Als t niet te dol is plooien we dat wel.
Een wolk alleen, of liever bij een vriend,
Om wiens verscheiden u onmatig hebt gegriend:
Naast Shakespeare! riep de dichter ambitieus
tegen de engel, die niet grijnsde om zijn keus.
Goed. Klonk het. Ik zal dalijk voor u bellen.
Maar wilt u mij die naam dan even spellen:
Simon Carmiggelt (1913-1987)
10-11-2013, 07:28
Geschreven door torfsherman 
|