
Net het
jongste boek van Joël De Ceulaer dicht geslagen.
Denken als Ambacht, met als ondertitel: De Levenswijsheid van tien Vlaamse
Filosofen.
Tien mensen
die in Vlaanderen erkend het ambacht van het professionele denken uitoefenen;
Alle grote
namen zijn aanwezig, zowel uit Leuvense als uit Gentse of Brusselse sfeer, met
10 wondermooie fotos van Filip Van Roe.
Ik heb dat
boekje zeer intens en vooral interactief gelezen.
Dat wil
zeggen, ik heb bij elke filosoof (op
drie uitzonderingen na zie verder) een reeks vragen of minstens kritische
opmerkingen genoteerd. En daar ga ik de komende maanden mee aan de slag. Ik wil
pogen op een aantal van die vragen zelf een begin van antwoord te vinden,
hetzij via mijn Blog Opus 1932, hetzij live in klein gezelschap (dat wordt vast
cafépraat, maar die kan ook verstandig zijn).
Een boekje
dat ik mijn bezoekers van harte aanbeveel. Joël De Ceulaer was de juiste man om
aan die 10 filosofen de juiste vragen te stellen en te vermijden dat men in het
Dag Allemaal sfeertje verzeilde.
En toch
geef ik je, als je gaat lezen, nu al de raad drie van die tien filosofen over
te slaan. En niet van de minste. Ik leg uit.
1. Etienne Vermeersch gaat spijtig genoeg
de mist in. Maar die man geeft zoveel interviews en komt zoveel in de media,
dat hij zich waarschijnlijk vergist heeft en gedacht dat hij een interview voor
Story moest doen. Wij vernemen dat Etienne op zijn 24 voor het eerst
gemasturbeerd heeft en dat zijn eerste kus van een meisje naar mosselen
smaakte. Vermeersch stond duidelijk op een fout perron.
2. Jaap Kruithof. Een gesprek met
hem (hij weigerde een interview) kort voor zij overlijden, heeft veel pijn en
miserie, zijn geest laat hem soms in de steek maar niet zijn ongebreideld
temperament. Zonder vragen raast hij zelf het hele stuk vol. Hij beroemt er
zich nog op dat hij ooit in de Carrefour het hele rek met spaghetti omkeilde.
Omdat er naar zijn zin teveel soorten spaghetti stonden. Dit is een man in een
ontluisterende staat van aftakeling.
3. En dan zonder enig excuus het ergste geval: Ulrich Libbrecht die hier weer met een onvoorstelbare arrogantie
en ongehinderd door enige vorm van zelfrelativering, zichzelf de filosofisch
koning van België waant. Alles kent hij, alles weet hij, alles heeft hij grondig
bestudeerd. Een vraag aan de bezoekers: als ik ooit op mijn blog, op enige manier een begin van
die toon aansla, verwittig mij dan per ijlbode en ik stop met schrijven en
sticht de Orde van het Witte Blad.
Maar buiten deze drie details, een boekje om te koesteren en bij de hand te
houden.
We komen er
later op terug.
17-07-2013, 11:19
Geschreven door torfsherman 
|