hormonale bijwerkingen

Maar dat die zon op de duur danig op mijn systeem werkte, dat vertel ik u wel. Natuurlijk geeft dat, van binnen gezien, de indruk van ideaal fietsweer, en dan beginnen de geeigende hormonen te werken: ik moet fietsen vandaag.

Dat was dan wel niet helemaal naar de zin van mijn levensgezellin: met zo'n weer, ge gaat met een plaag naar huis komen, en de fietspaden liggen glad.

Enfin, een paar vijven en zessen later, en we kwamen tot een compromis: ja fietsen, maar dan wel met haar elektrische fiets. Minder gevoelig voor plagen allicht. En zeker beter bestand tegen gladde fietspaden.
Ik dus weg met die zware elektrisch geassisteerde fiets. Uit eerlijke schaamte reed ik in burgertenu, niet met mijn koerstruike aan...

Leuk natuurlijk. En ik die altijd zeg dat er geen free lunches bestaan: vooruitgaan en niet moeten duwen, pret zonder kostenplaatje. 

Tot op het moment.... 
ik de indruk had dat de mensen onderweg me nakeken.
En ik zag ze denken: daar zie, nog zo'nen ouwe met ne lui wijven velo (LWV).
Frustratie.
Ik, nen ouwe, met nen LWV?
Ik kon toch niet afstappen zeggen dat dit niet mijn LWV was maar die van Suzanne, en dat ik van haar met die fiets moest rijden, wegen de plagen.

En dat van die "ouwe", ik kon toch ook niet gaan uitleggen dat ik vorige maand maar pas 81 was geworden. Ikke, nen ouwe...


Of hoe het toch ook deze keer weer geen free lunch werd. Plots geconfronteerd met een niet wijkend menselijk opzicht.
Maar schreef ik het vorige keer ook niet dat schaamte absoluut geen ondeugd is?

Menschlich, alzu menschlich.

13-12-2013, 15:14 Geschreven door torfsherman  

13-12-2013, 11:15 Geschreven door torfsherman  

Marja  Pruis ,
une grande dame,  zowat de First Lady op de literaire redactie bij De Groene Amsterdammer (ja, die hebben daar nog een literaire redactie… maar dan weer geen sportredactie, en zo is het altijd wat)
Taalwetenschapper, literair criticus, literair columniste en zelf dichteres.

In haar column van 31/10 ll. doet ze dit verhaal.

Vorige week was zij weer eens ergens in Nederland voor een gewoon burgerlijk publiek gaan spreken over haar leven, haar passie: het literaire.

Het ging goed, vertelt Marja, ze hingen aan mijn lippen. Mijn verhalen kwamen aan.
Tot aan de pauze.
Toen zouden er vragen uit het publiek komen.
Dame op de eerste rij, eerst aarzelend, gaandeweg meer verzekerd.

“ U heeft iets heel anders verteld dan ik verwacht had en dat wel in de brochure aangekondigd was.”

“Wat had u dan verwacht?”

“Ik had verwacht dat u zou vertellen wat literatuur is, en wat niet.”

En daar stond ik dan….

13-12-2013, 11:02 Geschreven door torfsherman  

Nog van deze week.
een handjevol kleine gewaarwordinkjes.

Gelezen....

Het was ene John Barrymore die het eens zei (maar wie in godsnaam is John Barrymore? – ik heb het ook maar van gelezen hoor…) :

Een vrouw kan drie dingen maken uit het niets:
Een slaatje, een hoed en ruzie.

 Genoten....

13-12-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman