Kuitter oep de mert

Ja, op zo’n lokale zaterdagse markt hoor je nog eens wat.

Een agora is sinds de Grieken al, een ruimte waar mensen mekaar tegenkomen en waar ze eens serieus van mening kunnen wisselen. Hun hart luchten en eens goed zeggen wat zij er allemaal van vinden. Waar je de vox populi kunt meten. Normaal heb je, om dat te vernemen, een team van doorgestudeerde sociologen nodig die, honderden interviews gaan afnemen, dan die antwoorden bestuderen en in grafieken zetten, en dan een dik rapport schrijven op glanzend papier.

Op de zaterdagse markt gaat dat iets sneller en iets directer.

Half België heeft de discussie rond de heraanleg van dat marktplein gevolgd. Voorheen een chaotische parkeerplaats voor zo’n 200 auto’s, moest dat nu een open, verkeersvrije ruimte worden waar Lierse burgers gemeenschap konden vieren. Een redelijk groenig verhaal.
Dus weg die auto’s. Dus weg die klanten, dacht de middenstand. En het spel zat op de wagen.

Maar het schepencollege zette door en zo ziet dit mooie lege plein er nu zo uit.

Maar de tegenstand legde zich niet neer en hoopt op 14 oktober de rekening te presenteren aan die geiten wollen sokken eigenzinnigaards die den oorlog verklaarden aan “onze auto – onze vrijheid”.  En hoe dat afloopt zien we die zondagavond wel.

Maar op de zaterdagse markt hoorde ik al een ronkje hoe het lagere segment van de lokale bevolking erover denkt. Ik hoor twee oudere koppels tegen mekaar bezig.

“Notschent kunnen we na de keus oepnief met onzen otto kuitter oep de mert’
“Eest zeen, ze belouve zoevuil”
(naar het schijnt zouden wij na de gemeenteraadsverkiezingen opnieuw  met onze wagen korter bij de Grote markt kunnen raken – Eerst zien, ze beloven zoveel)

Ik bedoel dit.
Je kunt het als bestuurder heel goed voor hebben, u gesteund weten algemene aanvaarde trends, kleinzielig weerstand hooghartig wegwuiven, want dat is goed bestuur. Maar je riskeert wel, als je niet goed oplet,  met je vaandel rechtdoor te lopen terwijl de stoet een andere straat inliep. Een vaandeldrager zonder stoet erachter, alleen Toon Hermans kon het bedenken.

Maar het alternatief is dan weer plat populisme. "Al wat je wil, maar niet in mijn backyard"

16-09-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman  

15-09-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Tandenknarsend tolereren

Ik las ergens een heel gedetailleerde definitie van dat veel misbruikte begrip TOLERANTIE

“TOLERANTIE  is het met moeite en tegenzin (knarsetandend) verdragen van achterlijke tot zelfs weerzinwekkende opvattingen, waarbij het vanzelf spreekt  dat we de bijhorende gedragingen actief bestrijden, en bovendien niet ophouden om die opvattingen achterlijk en weerzinwekkend te noemen. (bovendien moet het knarsetanden tijdens het gedogen wel duidelijk te horen zijn)”

Wat is daar dan nog tolerant aan? Dat we de voorstanders van die opvattingen niet op de brandstapel zetten of de kop inslaan?

  ze doen maar...


Het minimalisme kan ook te ver gaan dacht ik al, toen decennia terug, de bikini plots omsloeg in de monokini en nadien in de niksikini. 

Alhoewel, de vooruitgang hou je toch niet tegen.
Niks te tandenknarsen.

Ze doen maar.....

13-09-2012, 11:37 Geschreven door torfsherman  

ECONOMIE en de vraag of GROEI gelukkig maakt

Over het vak economie bestaan er volgens mij zoveel definities als er economen zijn. Nogal begrijpelijk, want in de definitie zal hoe dan ook jouw persoonlijke opvatting vervat zitten. 

Ik breek vast geen potten als ik zeg dat economie, welke theorieën je ook aanhangt, te maken heeft met een realisatie van “het goede leven” of wat daarvoor moet doorgaan;. Subjectiviteit in het kwadraat dus.

             Vader en zoon....


Mag ik hierna enkele citaten uit een artikel van vader en zoon Skidelsky.

Oorsponkelijk afkomstig uit Mantsjoerije, maar door de peripetieën van de 20^ste eeuw in de U.K. beland waar zij beide in het economisch-academisch milieu zitten om van daaruit  een heel aparte stem te laten horen in het economische debat. How much is enough? is de weinig verhullende titel van hun laatste boek.

In een essay in De Groene (23/08/2012) “Groei maakt niet gelukkig” zetten zij hun nogal  AGALEVistische theorieën uiteen.

Enkele citaten die ik het doorgeven waard vond, niet om te geloven, wel om te overwegen.

- Wij zijn inderdaad tot schaarste veroordeeld – niet door een gebrek aan middelen – maar door de extravagantie van onze behoeften (althans in het Westen).

- Inderdaad, economie heeft met schaarste te maken. Het domein van de economie is dan ook de studie van efficiënte middelen om een doel te bereiken, maar de econoom heeft als econoom niets te zeggen over dat doel.

- Van iemand die drie huizen bezit, denken wij niet dat hij het moeilijk heeft, hoe graag hij ook een vierde zou willen hebben. ‘Hij heeft genoeg’, zeggen we dan, wat betekent dat hij genoeg heeft om in zijn behoeften te voorzien. Flagrante manifestaties van onverzadigbaarheid - zoals een oncontroleerbaar verlangen om katten of poppenhuizen te verzamelen – worden alom als pathologisch beschouwd. We zijn in principe in staat om ons te beperken tot onze werkelijke behoeften; het probleem is dat een op concurrentie en het vergaren van geld gestoelde economie, ons voortdurend onder druk zet om steeds meer te willen.

- De economie kan ons op de drempel van de overvloed brengen, maar moet zich terugtrekken (moet teruggedrongen worden) uit het toezicht op ons leven. Dat is wat Keynes voor ogen stond toen hij vooruit keek naar de dag dat de economen net zo nuttig zouden zijn als tandartsen. Als tandartsen, niet als artsen; aan de marges van het leven, en niet als een voortdurende – laat staan controlerende – aanwezigheid.

Tot daar pa en zoon Skidelsky. Alleen, omdat allemaal waar en mogelijk te maken, zouden we vooraf toch werk moeten maken van een nieuw soort mens. Ik ben er klaar voor, en nu die zeven miljard anderen nog.

12-09-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Recent wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond….

Als ik dat zinnetje lees gaat mijn kritisch vermogen automatisch in een verhoogde staat van alertheid. Vooral omdat dit soort nieuws negen keer op tien uit de hoek van de sociale wetenschappen komt. Dat heeft in de meeste gevallen te maken met het opgebruiken van toch al toegekende subsidies.

Ik heb zo een staaltje bijgehouden uit 2007. Het was in het ochtendprogramma  Voor de Dag. Daar vernam ik dat een onderzoek van de Universiteit Antwerpen (die schijnen toch wel en abonnement te hebben voor dit soort onderzoeken) had aangetoond dat kinderopvang in Vlaanderen een serieus probleem is (maar dat leerden we al uit een vorig onderzoek), maar nu heeft men verder onderzocht en is er op uitgekomen dat het probleem van kinderopvang nog vele malen groter is bij gezinnen met een gehandicapt kind. Allez zeg, daar zou je zelf toch nooit op komen.

Maar soms zeg je toch: hé, dat wisten we niet, blij dat dit eens goed onderzocht is.

  Yessss....

Zo kwam ik uit op een Belgisch onderzoek (vermeld in de Groene Amsterdammer 23/08) waarin op wetenschappelijke manier de seksfantasie van de vrouw wordt nagegaan. Feit is dat daarover nogal wat misverstanden heersen en dus is het best dat daarover nu uitsluitsel is.

Uit dat onderzoek bleek namelijk de ultieme seksfantasie van de vrouw gaat naar.… een zwetende brandweerman.
Geef toe, mannelijke bezoeker, dat heb jij nooit geweten. En daardoor is je halve levensplanning op een fout spoor terecht gekomen.

Verder kijkend in dat lijstje  staat op twee de dappere soldaat, op drie de sexy zakenman en dan eindelijk, dus de rijkelijk overschatte knappe dokter in zijn witte jas.

Wat het artikel niet vermeldt maar wat ik zeker zal trachten te achterhalen is op welke plaats de 80 jarige staat die uren aan een stuk blogs zit te schrijven?

Ik heb zo een vermoeden….

11-09-2012, 16:26 Geschreven door torfsherman