Vervolg op Jos Ghysen...

 

In het zelfde nieuwsbulletin wordt het overlijden gemeld, ook op hoge leeftijd, van de Vlaamse liedjeszanger Jean Walter  (92 jaar oud, dus zingen is zeker gezond). De stem die in Vlaanderen tot vandaag bekend is met zijn Tulpen uit Amsterdam, Twee blauwe kinderogen en Met je handen.

Niet helemaal los te zien van het hieronder geschetste profiel van radioman Ghysen.

Met Jean Walter, die overigens een prachtige stem had en in een feilloos Nederlands zong, beleefden wij in die tijd een duidelijke upgrading van het "lichte genre". Tot dan was in het Vlaams uitsluitend het keukenmeidenrepertoire aan bod. Twee ogen zo blauw en Daarbij die Molen en Aan het strand stil en verlaten. Allemaal gezongen met die vandaag lachwekkende nasale hoge tenorstem.  

Geen woord kwaad overigens van dat genre dat gewoon naast het Hullebroeck repertoire stond en met liedjes die tot vandaag in Vlaanderen +50, na drie vier pinten, nog enthousiast worden meegebruld.

Wel, Jean Walter betekende daarin een breuk. Upgrading zouden we nu zeggen.
De man kende ook internationaal succes o.a. op het internationaal festival van het lichte lied in Venetië waar hij de eerste prijs won met zijn Nederlandstalige ode aan die stad: "Venetië, stad van mijn dromen".

Nee, doe er niet minnetjes over. Dat zijn mensen die op het gepaste moment het idee kregen dat de Vlaming wel recht had op iets "beters". Het was de tijd dat wij  en masse al waren overgeschakeld op de gepolijste Duitse schlager (Junge, komm bald wider) en op het literaire Franse Chanson vanwaar die zeer oude en intense liefde met dat Franse chanson. 

Jean Walter, zelfde dag overleden als Jos, was een wegbereider. Heeft later veel mogelijk gemaakt. Kort daarop breekt de storm los met Boudewijn de Groot, Ramses Shaffy, Liesbeth List, Corry Brokken en een plejade groot Vlaams en vooral Nederlands talent m/v. De mooie molen ver voorbij.

Respect.

06-06-2014, 16:47 Geschreven door torfsherman  

Jos Ghysen overleden

Het nieuws van de dag voor mensen van mijn generatie.

88 was Jos, heel Vlaanderen dacht hem met Jos te mogen aanspreken,
(en dat was zijn grote verdienste)
maar bij dit overlijden overlijdt voor mij ook "mijn generatie".
Ik bedoel daarmee de mensen die, voor de babyboomers, in de jaren 70 en 80 aan de maatschappelijke knoppen zaten. Onze tijd dus.

Over Jos Ghysen.




kom laat mij hem verbinden met, uit het vuistje, Louis Verbeeck, Miel Cools, Lutgard Simoens, Jo Eerens, Guido Cassiman en in Nederland was het de tijd van Bomans, Carmiggelt en natuurlijk de grote drie van het cabaret. Ik verbind die generatie ook met begrippen zoals kleinkunst, cursiefjes,  luisterliedjes en “een beetje stout”….

Och, vandaag klinkt het misschien wat smalletjes, maar dat lot is ook de heel groten beschoren. Een vriend van mij, wij waren in discussie voor de “humor” van Kaaiman, vertelde dat zijn kinderen met lichte verbazing en een zeker onbegrip naar Toon Hermans  kijken en dat hij elke keer moet uitleggen hoe anders en vernieuwend hij is geweest in zijn tijd . Maar toegegeven, vandaag klinkt het braaf en soms wat melig.

Maar vandaag dus Jos Ghysen, het monument Jos Ghysen.

Niet alleen ik, maar iedereen van mijn generatie denkt dan met grote gêne aan het gerommel dat de sensatiebeluste media van deze tijd gemaakt hebben rond de man, op een moment leek hij wel een halve Dutroux, gelukkig heeft dat het eigenlijke monument amper beschadigd. En zo hoort het.

Toegegeven, en laat dit een les zijn voor elke ouder wordende mens, waardig het podium verlaten is wellicht de zwaarste uitdaging voor iemand die ooit succes kende. Doe toch niet de Vlaamse Televisie na die, tot mijn verbijstering, het waagde ons nog een keer de hele zomer te teisteren met het uitmelken van de totaal uitgemolken Kampioenen.



Eigenlijk ken ik haast niemand die feilloos slaagde in die ultieme opdracht, zelfs Koning Albert en J.L. Dehaene niet.  (misschien is Godfried Danneels de imposante uitzondering?)

Vandaag (bij mij althans) niets dan warme, weemoedige, intense gevoelens naar een man, een tijd, een levensstijl en een leven dat samenviel met mijn eigen volle leven. Niet groots, niet grenzenverleggend, maar wel authentiek. En dat is geen kleine verdienste.

Dag Jos.

Ik hoop dat in jouw hemel op de afdeling waar men jou plaatste, op de juke box het plaatje van Dallida staat: Gigi L’Amoroso.  

Bij leven en welzijn….

05-06-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Het is een heel verhaal, dat Hugo de Groot College in Rotterdam Zuid, gelegen midden in een van de zwaarste probleemwijken van Nederland. En uitgerekend daar toog ene Eric van ’t Zelfde aan de slag met niets minder dan een reine utopie voor ogen: dit moet de SUPER SCHOOL van Nederland worden, waar alle kinderen met gelijke kansen aan bod komen maar waar hen (en aan iedereen die betrokken is) de allerhoogste eisen werden gesteld.


 Eric Van 't Zelfde

Een lange reportage in het VPRO Magazine Tegenlicht, verdeelde Nederland (heel klassiek) in twee kampen: dit is geweldig en die man is gek en moet gestopt. En inderdaad zo ongeveer alles in die school moest naar het schroot om deze Don Quichotte (zeggen de enen) zijn ruimte te geven. En dat ging natuurlijk niet zonder weerstand. Zo moest wegens zijn extra hoge kwaliteitseisen de helft van het docentencorps de laan uit. Execelleren is het erg on-linkse slagwoord binnen deze betwiste school. Andere prioriteit die tegen elke prijs moest gehaald worden was het etiket: veilige school.

De documentaire volgt Van ’t Zelfde een half jaar in zijn strijd tegen de politiek, de onderwijsinspectie, andere scholen, criminele bendes, agressieve leerlingen en hun nog agressievere ouders. Alles weerstond hij maar intussen, wordt de droom van een school waar leerlingen hun hele jeugd doorbrengen, werkelijkheid. Natuurlijk was het eveneens dankzij financiering van een rijke Rotterdamse stichting dat deze probleemschool binnenkort een nieuw pand en nu ook een peuterschool kan openen. Een school voor kinderen van twee tot achttien jaar lijkt er in deze probleemwijk te komen.

          
                                                                        het natuurlijk biotoop van Hugo de Groot College

Je kan met enkele klikken de uitzending van Tegenlicht (okt 2013) nog herbekijken, mij viel één detail bijzonder op: het schoolreglement werd herleid tot drie woorden, maar die gelden dan als absoluut: JE GEDRAAGT JE.  Inclusief rücksichtlos sanctioneren als een leerling moedwillig deze ene regel blijft negeren. ERUIT.

En dat is een mooi verhaal. Eeuwenoud: het verhaal van de rotte appels. Die gaan hier het feestje niet om zeep helpen. In één jaar stuurde hij zestig leerlingen van de school. Maar dat kan natuurlijk niet binnen de geldende regels. Die zeggen dat je een leerling alleen kunt wegzenden als je hem meteen een nieuwe school kan aanbieden. Maar wie wil nu dat soort “afval”? Niemand, dus moet hij blijven zegt de wet. Onderwijs is een grondwettelijk recht. En dus gaat hij toch eruit, zegt Van ’t Zelfde. Hij liet het tot een rechtszaak komen en stelde het scherp: als die leerling terugkomt dan ga IK eruit. De rechter stelde hem in het gelijk.

Maar ja…. Je gedraagt je, hoe is dat dan wel?
Wel dat willen wij u hier leren, zegt Eric, kijk maar, doe maar, maar dat is de lijn die wij uitzetten. Zo moeilijk is dat niet al wijkt het misschien wel af van wat jullie gewend waren. Dus aan u de keus.

JE GEDRAAGT JE….
wat zou het mooi zijn als we een dusdanige regel konden doen ingang vinden in het grote leven.
Nu eerlijk: heb jij veel twijfels om te antwoorden op die vraag: : wat is dat  je Gedragen? Nee toch.

04-06-2014, 18:19 Geschreven door torfsherman  

Dit moet ik toch snel even kwijt.

Middaguur.
Kleine lokale Delhaize.
Veel volk,  slechts twee beschikbare kassa's. 

      dat sfeertje dus

Ik kocht één broodje plus een vlootje Becel. Twee producten: kost € 2,12
Ik ga achteraan de minst lange rij staan.
Net achter mij schuift een jonge dame aan, ook met slechts twee prodcuten in haar hand. Vult mijn rij aan (altijd prettig gevoel als je niet meer laatste staat...)

Twee meter meer vooraan in "onze rij"  staat een andere iets minder jonge dame.
Zonder aangekochte producten.

Duidelijk vriendin van dame achter mij.

- (dame vooraan, verder DV) Allee, kom hier, ik heb al voor u aangeschoven
- (dame achteraan, verder DA) heel stilletjes: Doe ik niet
- DV: Doe nu niet flauw, ik sta hier al tien minuten
- DA: Nee, doe ik niet
een paar keer over en weer tussen DV en DA

Ik besluit tussen te komen en zeg zachtjes tegen DA
- Ik vind dat jij het goed voor hebt
DA lacht vriendelijk.
Ik weer (nog ietsje zachter):
- Dat heet dan fatsoen.

DV geeft haar bevoorrechte plaats op en komt bij mijn DA staan

- Zie, dat versta ik nu niet, je benadeelt toch niemand?
- (DA) Deze mijnheer vindt ook dat ik gelijk heb
- Dan moet die mijnheer dat eens uitleggen.
- (ik) Dat krijg ik onmogelijk zo een-twee-drie uitgelegd
- DV: Maar enfin, zeg....


Geen volle 45 seconden is het aan "ons"

In het doorgaan tikt DA op mijn arm
- Mijnheer, let eens op: de veter van uw schoen is los.

Of hoe fatsoenlijke mensen met mekaar omgaan.

 

04-06-2014, 12:54 Geschreven door torfsherman