Mijn vorige blog doet mij denken aan volgend verhaaltje...

(mijn bron de Groene Amsterdammer 09-05-2013 Mischa de Vreede)

In de bespreking van het boek Far from the Tree: A Dozen Kinds of Love van Andrew Salomon, vind ik deze prachtige metafoor.

De auteur doet in dat boek relaas van zijn talloze gesprekken met ouders van ‘afwijkende’ kinderen. Het gaat over Down Syndrome, dwergen, dyslexie, doofheid, schizofrenie, tot en met wonderkinderen en heel verrassend ook homoseksuele kinderen. Salomon, zelf gay, laat ons kennis maken met de vele manieren waarop ouders met hun situatie omgaan.

Salomon citeert het in de VS sinds 1987 doorvertelde fabeltje, duizenden malen gegoogled en geciteerd, Welcome to Holland. Het verhaaltje wordt aangehaald in verband met ouders van kinderen met een aangeboren afwijking.

Komt erop neer dat wie een kind gaat krijgen zich als het ware voorbereidt op een vakantie in het buitenland. Italië bijvoorbeeld. Men leeft er naartoe, koopt reis- en taalgidsen en verheugt zich op het Colosseum, Michelangelo en de gondels van Venetië. Na maanden is het zover, het vliegtuig landt en...  Welcome to Holland zegt de stewardess. Wat nu? Wat hadden toch een ticket voor Italië? Jammer, maar helaas. Maar zo erg is het nu ook weer niet. Holland is niet vies of armoedig, het is gewoon een ander land. Minder opwindend dan Italië, maar toch ook wel mooi. Ze hebben er windmolens, tulpen en zelfs Rembrandts !

Bent u mee?

Ouders in verwachting, die negen maand op weg waren naar Italië, en die bij de landing plots op Schiphol staan.  Maar… Welcome to Holland,  mits een knopje om, kan dit een heerlijke kennismaking worden van dat andere land…  Onvoorzien, onvermoed, open voor de open geest.

Gewoon aannemen dat ook in Holland er heel wat te beleven valt.

Alleen… voor sommige ouders is het geen welcome te Holland,  maar een welcome to Beirut…  Dat heb je met metaforen die kunnen in verschillende richtingen werken.

****************

In onze jonge tijd zegden wij dat in het Frans:

Quand on n’ pas ce que l’on aime, il faut aimer ce que l’on a.

Maar dat was dan in een andere context : als je het ene lief niet kon krijgen deed je er best aan die andere die je wel kon krijgen, dan maar goed te vinden.

Om maar duidelijk te maken dat Welcome to Holland niet specifiek van toepassing is op ouders van kinderen met een beperking maar op eenieder die met de hoogste verwachtingen, iets anders op zijn bord krijgt.
Een stevig brok LEVENSKUNST.

26-05-2013, 20:23 Geschreven door torfsherman  

Nieuw leven

om reden van privacy is dit niet het echte Marieke..

Door gelukkige omstandigheden mag ik in mijn naaste omgeving nog een keer het ontluiken van nieuw menselijk leven gadeslaan.

Laat ons haar Marieke noemen, geboren op kerstdag, nu dus bijna vijf maand oud.

Prachtige baby, normaler kan haast niet. Bron van overvloedig geluk voor heel haar omgeving.
 

Toen wij Marieke op haar geboortedag gingen bewonderen, had ik in mijn binnenste toch echt te doen met dat klein prutske leven. Weet Marieke wel waar zij aan begonnen is?

HET LEVEN. Een leven in die 21^ste eeuw die mijn eeuw op alle gebied nog zal overtroeven?

Na negen maand de illusie te hebben gekoesterd in die warme buikholte, dat dat het leven was, dat was daar best te harden, maar dan op die bewuste kerstdag bleek dat haar eerste grote misrekening: het echte leven was iets totaal anders. Losgeknipt uit die buik. Van een verrassing gesproken.

En toen begon haar grote avontuur.

Gewapend met enkel maar een dosis gezond genetisch materiaal, maar verder niets. Geen voorkennis, geen lexicon, geen bijsluiter (en Tiens kon ze nog niet lezen).

En vanaf dan kan ik me enkel maar het verloop van het verhaal verbeelden.

Marieke kon voelen, dat zeker, en wellicht ook denken. Maar hoe moet je denken zonder taal? Niets dus voorgegeven als kennis. Alles is vreemd. Zo trok Marieke die eerste vijf maand in.

Jawel, en nu na vijf maand heeft zij al een gigantisch traject afgelegd. Ervaringen waren er en masse: licht, donker, kou, warm, honger, geluidjes, lekker, vies, bekende en onbekende beelden, vertrouwde en bangelijke geluidjes, en alsmaar beelden en weer beelden, zonder dat zij daar één woord of een betekenis kon opplakken, het zit allemaal woordeloos in haar repertorium.

Ik denk dan: zo’n kindje draait zuiver op zijn gevoelens en kan alleen proberen die stroom van gevoelens te ordenen. ‘Ja, dat is een gezicht dat ik héél goed ken en waar ik mij zo goed bij voel. Dat moet dus mijn mama zijn…’, maar nee, Marieke kent zomin het woord mama als het begrip gezicht. ‘En nu lig ik in de holte van een sterke schouder waar ik me al even lekker voel, dat is mijn sterke papa.’. maar alweer wat is sterk, wat is papa, wat is goed voelen?

Natuurlijk dat Marieke al haar kleine mogelijkheden moet inzetten. Ik vermoed dat daarbij haar reukorgaan een beslissende rol speelt om vertrouwd en onbetrouwbaar te scheiden. Hoe anders sloot zij vrede met Helena, die grote vervaarlijke Mechelse scheper in haar omgeving? Een hondensnuit, in godsnaam, waar plaats je dat tussen al die andere gegevens? 

En zo moet dat kindje zich in een vreemde, soms lieve, soms angstaanjagende wereld “in vechten”. Zonder taal, zonder uitleg, zonder begrijpen. Puur op natuurlijke intuïtie.
 

En zo verschijnt dan het wonder van het leven: Marieke, een en al potentie, mogelijkheden, belofte. En HOOP.

En dan zeg ik heel zachtjes, in woorden die zij nog niet verstaat: lieve schat, maak er in uw eeuw het beste van. Wees gelukkig met dat ongevraagd cadeau dat de grote mensen “leven” noemen.

23-05-2013, 11:43 Geschreven door torfsherman  

De alfa-aap

Dat is binnen een apenkolonie de vanzelfsprekende gezag- en machtdrager.
De Opper-Aap.
En zo is, en mag en kan er maar één zijn. Dat is natuurlijk gezag.
Apen zijn dus aangeboren monotheïsten.
Blijkt evolutionair nog altijd het best werkende format van gezagsverdeling.

Geen zinnig mens die vandaag nog twijfelt aan onze afstamming van deze bijzondere zoogdiersoort. Aan alles te merken, zeggen de wetenschappers, en dit in de twee richtingen: niets aapachtig is ons vreemd en niets menselijks is de aap vreemd  (lees dus Frans de Waal)

kijk maar.....

Alleen… altijd die ene uitzondering.

Integendeel, alle macht is vandaag per definitie verdacht en te bestrijden.
Défense de défendre. Beppo Grillo. De overheid als de gemeenschappelijke vijand.
Klein voorbeeld: knipperend met de lichten van je wagen een tegenligger verwittigen van een verder opgestelde snelheidscontrole aanzien wij als  bijzonder civiek gedrag.

De moderne democratie.
In het beste geval kennen wij, bij meerderheid van stemmen en voor een zeer beperkte periode, macht toe aan een gekozene. Maar die zal zich gedragen zoals wij kiezers hem programmeerden.

Antropologisch totaal fout dus.
Elke groep heeft nood aan, kan niet zonder een “alfa-figuur”.

In de apenkolonie is dat de onbetwistbare alfa-aap,
de kleuters in hun klasjes hebben nood aan de alfa-juf,
en de scheidsrechter op het voetbalveld, nog zo’n alfafiguur.

Alleen….

Toch blij dat ik in deze tijd leef nadat millennia lang de wereld in handen was van niets en niemand ontziende alfa-koningen, keizers, pausen, prelaten, baronnen, schoolmeesters, führers, autoriteiten…
Dan nog liever de janboel van vandaag…

   meende dat nu echt?

21-05-2013, 18:45 Geschreven door torfsherman