Een, staaltje van haar denken en schrijven.


Renate Rubinstein heeft ooit uitgelegd dat men op drie manieren elitair kan zij:

a.       door te denken dat men beter is dan de anderen
b.       door te denken dat men slechter is dan de anderen
c.        door te denken dat men gelijk is aan de anderen.

Ik ben elitair op de laatste manier, schrijft Renate. Ik denk altijd dat iedereen tegen wie ik praat of schrijf er net zo over denkt als ik. Dat is natuurlijk een vergissing, maar mijn houding verandert er niet door.

*  *  *

Toen ik indertijd deze quote noteerde voegde ik er deze bedenking aan toe:
die derde is misschien de minst opvallende maar zeker in de sociale omgang de hinderlijkste van de drie.
Mensen bij wie het geen ogenblik opkomt dat je misschien wel eens anders zou kunnen denken.
En die zich dus ook zo gedragen.

13-08-2012, 14:31 Geschreven door torfsherman  

Kijk eens goed: hoe een mens oneindig meer lijkt op een gorilla dan op een computer.

Is dat voor u een troost of een afgang?

13-08-2012, 11:20 Geschreven door torfsherman  

DE  FORCING

Hoe heet dat ook weer: zachte heelmeesters, stinkende wonden…

Dus: de Forcing. Niks te mitsen of te maaren. Erop en erover.

  Jozef II Keizer van Oostenrijk

Dat was ook de overtuiging van Keizer Jozef II, die einde achttiende eeuw de Oostenrijkse plak zwaaide over onze contreien.
Jozef was een verlicht despoot met veel goede ideeën, niet direct een model democraat maar vooral een doener.

Hij drukte het zo uit:

“Grote dingen moeten in één keer gebeuren.. Alle veranderingen zorgen voor meningsverschillen. De beste manier om vooruit te gaan bestaat erin een beslissing te nemen, het publiek er dadelijk over in te lichten en niet naar tegengestelde meningen te luisteren. Dan dient men enkel nog de beslissing op de juiste manier uit te voeren. “

En zo ging Jozef er, vol van zijn goede bedoelingen, serieus tegenaan. Praktisch allemaal onbetwistbaar juiste beslissingen, de logica zelve (alle pariochiekermissen moesten voortaan in hetzelfde weekend plaatsvinden) maar… de mensen wilden er niet aan, en het kostte de Keizer onze Brabantse revolutie (1790). Vonck en Van Der Noot, weet je nog wel? Er is niet veel van zijn goede beslissingen in huis gekomen (kijk naar die kermissen).

En toen was het wachten op de grootste en enige echte doener van de geschiedenis: Napoleon Bonaparte. Nog zo ene.

De forcing voeren.
Het is heel mijn leven niet mijn ding geweest.

Overleg, overreding, blijven uitleggen, inzicht, luisteren naar bezwaren, zoeken naar tussenwegen, consensus, en dus ook compromis, afstappen van principes, water bij de wijn, loslaten zelfs van je eigen redelijkheid....  tot het er langs uw oren uitkomt.
Maar ja, zo word je geen keizer.

Anders dan Jozef laat uitschijnen is dat echter (denk ik) geen kwestie van principes, dat is een kwestie van genen, van aard, van inborst, van aanleg (of geen aanleg). Ik zit zo ineen. Ik zou niet anders kunnen. Ik ben gene goede, gene slechte, ik ben zo.  It's all in the genes.

En dus moet ik leven met het terechte verwijt van een softie en dus een geboren loser….
Het zal wel zo zijn.

                                                                           * * * 

A propos, lieve bezoeker,
ben jij, zelfs in kleine zaken, in staat een "forcing" door te voeren als je overtuigd bent dat je het goed voor hebt?  Kun jij leven met een in jouw ogen gammel compromis?
Geen zorg, het zit dus allemaal in uw genen....

13-08-2012, 11:07 Geschreven door torfsherman  

BIDDEN

Mag ik even een bekentenis?

Er zijn van die momenten in mijn (wellicht ook in jouw) dagelijkse leven dat ik plotsklaps de neiging heb om te bidden. Jawel, echt bidden.

Dat zijn momenten waar je, even maar, van de buitenwereld afgezonderd bent, los van elke beslommering, in jezelf gekeerd, en eventjes tijd om de tijd stil te zetten (soms in bad, vaak in bed voor ik inslaap, maar sorry, de ideale occasie is het toilet), dan wil ik spontaan gaan bidden... Iets met God bespreken.

Maar ik ken intussen het scenario, want verder dan: “Heer….” kom ik niet, want dan klopt het al niet meer. Heer wie? Heer waar? Heer hoe?

En toch zou ik graag doorgaan. Maar het lukt me dus niet.

Tussen haakjes:hier blijkt weer hoe comfortabel het gebruik van door de eeuwen geijkte formules om te bidden: “Heer… laat dit Prinsenvolk uit d’oude Nederlanden, niet ondergaan in broedertwist en schande”.  Hebde mij gehoord, Heer?

Doet me denken aan die mop van die kip....


Doet me denken aan die levenswijze mop van die moeder die bij de dokter komt voor een probleem dat ze heeft met haar jongste dochter. Die denkt namelijk dat ze een kip is. Mijnheer Doktoor, van geen kleintje vervaard, weet direct raad en schrijft een fles: drie keer per dag een soeplepel, en dan moet dat vanzelf overgaan..

Na drie weken komt die moeder terug bij mijnheer Doktoor.
“En hoe is’t met uw dochter?”
“Goed mijnheer doktoor, dat was een goede fles, het is helemaal over.”

“En, content zeker?”

“Jazeker maar nu zitten we met een ander probleem: wij hadden die eieren eigenlijk wel nodig”.

Je hebt de link met mijn steriele aandrang tot bidden toch door?

13-08-2012, 10:50 Geschreven door torfsherman  

* Lierse Categorische Imperatief  (LCI)

    De categorische imperatief is (volgens Kant) de voorgegeven leidraad van het zedelijk bewustzijn, een leidraad die  los staat los van eender welk te bereiken doel. Een

   gegeven op zich.

MUIZTZOENIE.

(alle variaties in alle mogelijke Vlaamse dialecten zijn ook goed)

Vaste bezoekers van deze blog weten dat ik een nieuwe hobby heb ontwikkeld: vanuit mijn Lierse dialect (en dat mag dus net zo goed eender welk ander dialect zijn) stevige, ondubbelzinnige morele stelregels te formuleren.

Herinner u:’dakannani’ of ‘tisnazoe’.

Nu lanceer ik MUIZTZOENIE.

Een vervoegvorm van het werkwoord “muizzen” (ik gebruik een dubbele zz om de goede uitspraak te bevorderen) wat staat voor kankeren, zagen, in het Hollands is dat “zeiken”

Vb. “onder bejaarden wordt er wat afgemuizd” (variant af-muizen)..

Men kan zich aan iets ergeren, en als je dat voor jou houdt is er geen man overboord. Maar als je dat ergeren begint te ventileren, dan is het tijd voor mijn LCI:  MUIZTZOENIE.

Waarom is “muizzen “ in die mate uit den boze dat het een LCI wordt?

1. Je ambeteert er andere mensen mee die niet noodzakelijk van jouw gedacht zijn (helaba: ambeteren, nog zo’n onvervangbaar dialectwoord, samen met ambetanterik)
2. Het haalt niks uit, de dingen blijven zoals ze zijn
3. En vooral het brengt jezelf (de muizzer dus) danig uit je humeur. Je moet daarna opnieuw goed gezind zien te worden.

Dus neem het aan als een categorische imperatief:  MUIZTZOENIE.

Doen !

13-08-2012, 10:38 Geschreven door torfsherman