Vooraf deze week....
Ik heb nu, vind ik zelf, enkele weken voldoende de clown uitgehangen op deze paginas,
Mag het deze week een onsje meer zijn?
Even de beschouwelijke toer op.
Even op een filosofisch minitripje;
het weze dan nog aan een zacht prijsje. Met een bus van Lauwers.
Hier gaan we dan....
Gelukkig samentreffen
Heb vorige week de laatste bladzijde omgeslagen van Geert Maks Reizen zonder John. In dit vuistdikke boek reist Mak vijftig jaar na datum John Steinbeck achterna en rijdt tegenkloks gewijs door de Verenigde Staten. Om te kijken wat er na 50 jaar (1960 >2010) van dat Steinbeckiaans Amerika is overgebleven. Het Amerika van de Europese migranten/pioniers uit het begin van de eeuw.
En heb ik de week nadien in de Antwerpse dokken het museum Red Star Line bezocht , waar je het hoofdstuk daarvoor leest. Het pakkend verhaal van die tienduizenden hopeloze mensen die begin vorige eeuw, met hun grote kroost en schamele bezit, vanuit Antwerpen met de Red Sar Line naar Amerika vertrokken. Waar ze samenstroomden op Ellis Island om zich vandaar, alles ze al niet per kerende post werden teruggestuurd, te verspreiden over dat gehele Noord Amerikaanse continent.
Twee ervaringen die ongeveer alles met mekaar van doen hebben.
Alles draait om het fenomeen migratie, migranten, door de eeuwen heen, en dit vanaf de prille mensheid . Het Out of Africa verhaal tot en met de vluchtelingenstromen van vandaag, altijd hetzelfde stramien: mensen die noodgedwongen hun veilige thuishaven moeten achterlaten. Een verhaal van armoede, honger, oorlog, werkloosheid, deportatie, vluchten voor alles en nog wat, omgezet in een droom van een beter leven (slechter kan niet
). En hoe het daarbij horende verdriet, de angsten en het onblusbare heimwee van alle tijden zijn. Je spreekt nadien het woord allochtoon wel uit met geheel andere connotaties dan die van de xenofobe volksmenners ten onzent. .
En hoe het hen verder verging met hun American Dream. Wat ervan uitkwam of hoe zij er helemaal onderdoor gingen. Red Star Line toont het begin, John Steinbeck gaat kijken in 1960, Geert Mak doet hetzelfde 50 jaar nadien. En wij krijgen nu dagelijks op ons scherm het verdere vervolg dan dit nooit aflopende wereldomvattende verhaal van hoop, wanhoop en ontgoocheling. En geluk.
En dan durven we nog met geen woord reppen over dat andere migrantenverhaal, dat van de slavenhandel, vandaag weer even geactualiseerd met de film 12 Years a Slave. Je durft er amper nog bij nadenken. Wat mensen elkaar aandoen.
Ik hou aan die Red Star en Mak ervaring één basisgevoel aan over: een onmetelijk mededogen met die hopende, zoekende, vechtende, struikelende en strompelende mens onderweg naar dat beetje geluk waarop hij meent recht te hebben.
Had God toch niet beter één dagje vroeger gaan rusten met zijn schepping en het bij de vissen en de vogels gelaten? Hij zag toch dat het goed was
. awel dan?
En dan
???
en als u mijn beschouwingen wilt lezen na dit "En dan", open dat deze bijlage
Bijlagen:
01 23 En dan.....doc (36 KB)
24-01-2014, 19:56
Geschreven door torfsherman 
|
een proevertje....
