Gisteren, een kriskas fietstocht doorheen de Antwerpse Kempen.

Vertrokken vanuit Sint Job in't Goor ben ik overal langs gefietst.
Schilde, 's Gravenwezel, Schoten, Brasschaat, Kalmthout tot tegen Kapellen,
zeg maar het geprefereerde biotoop van de heel rijken in onze regio.






En ik heb ze nog eens gezien

Al die riante lanen met hoge bomen, perfect onderhouden bermen en omzoomd door gigantische  villa’s, zoals geen mens vandaag het nog in zijn hoofd zou halen er een te bouwen. Monumentale, hightech beveiligde toegangspoorten en daarachter oprijlanen zoals ze die in Laken oprijden om de koning te ontmoeten, hectometers lange afsluitingen enfin… je kent het.

Op een moment zag ik zo’n poort opengaan en daar reed zowaar een Porsche buiten met nummerplaat BRIAN. Was het nu nog RAYMOND geweest…

En als ik er zo’n paar honderd Brian villa’s voorbij gefietst was begon ik te piekeren…

Drie generaties geleden, de overgrootouders van deze trotse villabewoners, waren kleine arme mensen. Kleine boeren in het beste geval. Kijk naar de overdaad aan fotomateriaal uit 1914 dat vandaag ons deel is: heel klein, weerloos volk, onmondig, naar den oorlog omdat “het moest”, vechtend om te overleven, trossen kinderen, alles aannemend van de pastoor, afgemaakt lager onderwijs was al een bovenklasse.

De echte bovenlaag: dat was de baron op zijn middeleeuws burcht met slotgracht, de Franssprekende industrieel of de notaris en een handvol grootgrondbezitters uit die tijd die met dat kleine volk amper iets te maken hadden, wilden hebben. Tenzij als knecht of meid.

En in 100 jaar, twee wereldoorlogen later… dit.

Goed zo, denk je dan, dat klein volkje heeft toch flink geboerd, laat zich niet meer uitzuigen en bedonderen door die volksvreemde bovenlaag. Goed zo mensen.

Maar…
dat deze, in se gunstige evolutie, tot een dergelijke ongelijkheid kon leiden? Ik zal morgen eens langs de buurtdorpen van Nijlen, Herenthout, Kessel Statie, Wiekvorst of Bevel fietsen, en zien wat daar aan immobilier patrimonium en kort geknipte grasborders te bewonderen valt.

te koop bij "Hebbes"   ... (sic)



En dan bedenken dat de vaders van hun grootvaders samen hun eerste communie deden, samen op de dorpsschool zaten en dat de "minder gelukkigen” in de loopgraven aan de IJzer crepeerden.

En ziehier dan, anno nu, op Kessel Statie en in Brasschaat hun nazaten.

En dan pieker ik verder: hoe is dat dan zo kunnen verlopen en uiteenlopen: de wereld van den Brian met zijn Porsche en de wereld van zijn vriend Marcel die op Kessel Statie een bloeiende frituur openhoudt.

Weet je, denk ik dan, het socialisme als politieke sociale beweging heeft groot werk geleverd, zonder meer.
Maar ze heeft finaal gefaald. En dat in Europa, in nog amper één land, de socialistische partij een rol van betekenis speelt is geheel begrijpelijk. Hun vaste cliënteel is en masse schuil gaan zoeken bij extreem rechts dat hen beloofde dat Mohammed hun zuurverdiende centjes niet zou afpakken. En nu dan die onthoofdingen en zo…. Ziedewel.

En dan denk ik verder (zeker op de fiets sind die Gedanken frei): in feite ontbreekt het in  Europa vandaag aan een authentieke drager van het socialistische gedachtegoed.  Rücksichtlos achter de kleine man. Oor en oog voor zijn bekrompen aspiraties. Een correctief bij de rechtsige consensus.

Of moet ik nu zeggen: dat het in Europa ontbreekt aan een echt christelijke partij?


Naschrift:

Eerlijk is eerlijk, ik heb ook gemerkt dat vandaag die "kasten van villa's" met tientallen TE KOOP staan.
Ik zou dat eens moeten vragen aan zo'n immoboliënman: wie is het die daar verkoop, en waarom willen ze er, blijkbaar allemaal tegelijk, van af? Ik heb een vermoeden. Meer niet.

ik zag er eentje à 10 miljoen, ik vond dat echt schappelijk, tot ik me realiseerde dat het Euro's waren.

06-09-2014, 16:04 Geschreven door torfsherman  

Televisieseizoen herbegonnen.

Het hoort bij september: hervatting van het televisieseizoen. We zijn weer voor een klein jaartje verlost van De Kampioenen en autist Van Thilt.

In de plaats verschijnen een aantal oud bekenden. Ik zie dat op Vier een nieuwe reeks van De Rechtbank is aangekondigd (uitkijken!) en op Ned1 is  het nieuwe seizoen van De Rijdende Rechter al van start.

Pretentieloos, breed bereik, pittig tot geestig, en vooral heel veel levenservaring: de kleine mensen zoals ze zijn.

Je kent de formule:  ruziemakende buren tussen wie de slechte verhouding echt uit de hand loopt, besluiten zich tot de Rijdende Rechter te wenden. Meester Visser met zijn gekke hoedje op en met zijn nog gekker autootje, is in Nederland intussen een begrip,. Hij wordt er, samen met de cameraman bijgeroepen om de zwaar twistende partijen te horen, en soms letterlijk uit elkaar te houden, de betwiste plaats te bezoeken en doorgaans brengt hij zelf nog de expert mee die over technische zaken bescheid moet geven. Partijen hebben wel hun akkoord moeten ondertekenen dat zij zich bij de uitspraak van De Rijdende Rechter zullen neerleggen.

Dit alles gebeurt onder toekijkend oog van een vaste jury van gewone mensen die eerst onder mekaar het gelijk en ongelijk van de paritijen bespreken. De kijkers kunnen ook stemmen wie zij gelijk geven eiser of verweerder. Tenslotte  gaat Meester Visser nog een keer grondig in gesprek met de kemphanen en dan trekt hij zich terug voor zijn finale oordeel.

“Zo is  het en zo heb ik het beslist, en daarmee zullen jullie het moeten doen” is de vaste eindzin waarmee Mter. Visser uiteindelijk zijn gemotiveerde uitspraak doet.

Heerlijke televisie vind ik dat. En dit om meer dan één reden.

Een paar bijhorende bedenkingen.

-   Die Meester Visser is, buiten heel welbespraakt, onderlegd en invoelend, ook nog heel geestig. Permanent met een knipoog relativerend. Maar negen keer op tien kan ik met zijn uitspraak instemmen.

-   De verwondering waarover kleine mensen (natuurlijk is het geen haute bourgeoisie, want daar maak je geen goede televisie mee) mekaar tot en met  nabij de doodslag naar het leven kunnen staan. Fout lekkende goten, niet gesnoeide bomen, recht van overweg (een vast nummer), waterindringing allerhande, geur- en lawaaihinder enz. Allemaal levensproblemen als het zich tot jaren ergernis ophoopt. En daar laten we dan die olijke Meester Visser op los. Met bijpassende uitspraak.

-   En dan bedenkingen bij het fenomeen: de scheidsrechter, iemand die welles nietes doorbreekt met een duidelijke uitspraak. Hoe simpel en hoe goedkoop justitie zou kunnen zijn als partijen wilden geloven en beloven dat hier hun dispuut eindigt. Maar doorgaans willen die ruziemakers geen oplossing maar HUN gelijk. “Over my dead body” en “bij mij gaat het om het principe…” zijn de vaste dooddoeners.   Ook opgevallen hoe snel de sociale kloof bloot komt te liggen als de ruziemakers enigszins ‘van een andere stand’ zijn. “Ik ben maar een gewone postbode maar….” en een haast regelrechte haat tegen mensen die net iets boven de postbode zitten.

-   Ook gemerkt dat de plaats waar “de feiten” zich afspelen meebepalend is voor de felheid van de gevoelens en de gebruikte termen. Een discussie in het Noorden, hoe meer noordelijk hoe erger, gelijkt in niets op de sfeer gistavond bij een caféruzie  in Breda. Brabanders en Friezen zijn, net als Vlamingen en Walen, verschillende soorten mensen.

-   En dan iets wat ook bij De Rechtbank opvalt, hoe in de rechtspraktijk zoveel menselijker wordt omgesprongen met de letter van de wet. Hoe een uitspraak iets anders is dan de wet omzetten in een beslissing. Wat een mooi beroep rechter en rechtspreken kan zijn, vooral dan op dat bescheiden niveau, en hoeveel wijsheid er naast goede kennis van de wet wordt ingebracht. Nee… leve de rechtsstaat zeg je dan.

En tussen haakjes, sorry voor de vrienden, hoe tussenkomst van advocaten de zaak vaak compleet verrot. Gisteren nog op Telefacts, de trage opgang van de bemiddeling in huwelijksproblemen. Hoe het voor alle partijen toch zoveel eenvoudiger, minder pijnlijk, sneller en goedkoper zou kunnen, als de goede wil er was. 
En geen advocaten.

Nee, van dit soort televisie word ik heel goed gezind. Probeer het ook eens.

03-09-2014, 16:53 Geschreven door torfsherman  

Niet langer dan  tien minuten geleden....      


  hallo, dit is (nog altijd) geen robot...



Plots gemerkt dat ik zonder afdrukpapiet zit.
Ik print dan wel veel minder dan vroeger, maar toch... op is op.

Geen probleem, bij "den Hema" een pak milieuvriendelijk geproduceerd papier A4  75 gr
à € 3,3 per 500. Ik koop twee riemen, 1000 bladen à 6,60.

Aan de kassa voor mij, het is middagpauze van eerste schooldag,
een jonge vrouw, heel modern, twee handen vol Hema-spulltjes,
links over haar schouder een heel grote dure handtas,
en rechts prangt ze haar gsm tussen kin en schouder.
Ik ben verplicht, zelfs als hardhorende, de heel boeiende conversatie te volgen.

"En is dat dan goed dat ik straks na vijf uur kom, want ik heb nog les deze namiddag;..."
enz. enz.

Intussen heeft ze al de spulletjes uit haar handen op de toonbank geëtaleerd.
En maar doorbellen....

"of de Carl ook komt want...." en "wat zei die?" en "enfin dat moet zij weten" enz.

Intussen verzamelt de kassierster al die spullen, scant, pakt in, en wijst op het schermpje van haar kassa.
14,50 euro.  Voor 15 euro heb je een grote tas vol bij Hema.
Bankkaart wordt met één vrije hand, heel moeilijk uit die handtas opgediept,
Pinnen, afgerekend, hematas in de andere hand, en maar doorbellen,
en zonder een dag of dank of  boe of baa, de winkel uit.
Met haar armen vol en haar kin nog op haar schouder.

Het is aan mij.
"Goede middag mevrouw, die klant voor mij zag u blijkbaar niet staan.
Die dacht zeker dat ze tegen een automaat bezig was."

"Ach mijnheer, ik heb twee dochters, ik heb soms de indruk dat wij nooit nog in dezelfde kamer zijn..."
"Erg, heel erg" prevel ik.
"En dan weten dat die mevrouw voor u een schoolmeesteres is..."


Wellevendheid, minimum respect, intermenselijke verhoudingen, oogcontact...
het gaat, al op de eerste schooldag, in één geste allemaal de schop op.
.
   Misschien een ideetje voor die Links/Rechtse school,
                            terug één uurtje per week "eigentijdse wellevendheid".








 

01-09-2014, 15:43 Geschreven door torfsherman  

01-09-2014, 10:21 Geschreven door torfsherman