HET  LEVEN  IS…..

Het leven is...
een grote lege kleerkast uitpuilend van alle gewaden die de keizer ooit droeg. En die keizers droegen en dragen wat gewaden.

En het volk…. dat blijft bewonderend de naakte keizer toejuichen.

In het sprookje is er dan het jongetje dat opmerkt dat de keizer in zijn blootje rondloopt. Vandaag zal dat jongetje vaak zijn mondje dicht houden of hij wordt door de massa gemolesteerd. Wilde gij eens zwijgen kleine snotter.

Pukkelpop 2012, nog meer volk, nog meer uitzinnigheid, 8 podia met niets dan grensverleggende acts. En dan die minuut stilte…. ijzingwekkend. Een commentator sprak van een collectieve vervoering die bij momenten mystiek aandeed.

Ik was er niet bij, maar ik zag en las uitgebreid de media die zeiden me wat ik er moest van vinden.

Wel...
Ik vond het een snoeiharde, snerpende elektronische orgie waarvan de beelden en de klanken mij pijn deden in al mijn beschaafde vezels (ik heb ook onbeschaafde vezels, die werden wel aangesproken). Pure Barbarie.

Maar ik ken het lot dat mij wacht met deze domme opmerking.
Wilde eens zwijgen oude knorrige zageman.

24-08-2012, 13:13 Geschreven door torfsherman  

Liefde gaf U duizend namen…

Jawel, 1000 namen.

Onze Lieve Vrouw Hemelvaart, een heerlijk zomerdagje dat ook een beetje het einde van de vakantie markeert. Maar dat deert ons nu nog niet. Gewoon een fijne dag die half oogst.

Maar het is ook een kerkelijke hoogdag, een groot katholiek feest. Maria die met lichaam en al zomaar de lucht inging, recht naar haar klaar staande troon in de hemel. Voor minder kon Jezus het eerlijk gezegd niet doen. Een dogma, dus het zal wel waar zijn.

Maar speciaal in  de kringen van het traditionele, weldenkende Antwerpen is 15 augustus een absoluut hoogtepunt. Vooral in de hoogmis in de Kathedraal en tegelijk in Sint Paulus worden nog eens alle registers van het rijke Roomse leven opengetrokken. En jawel, daarop lopen die kerken bomvol alsof er geen vuiltje aan de kerkelijke lucht was.

Maar ja, alles is er om mensen gelukkig te maken. De indruk makende toga’s van die zelfbewuste kerkmeesters allemaal naar waardigheid verschillend afgebiesd, de brokaten gewaden van de priesters, het zilver van de kandelaars, de krinkelende wierook in het gefilterde zonlicht, het warme orgel en het koor dat in 8 stemmen de lof van Maria zingt.

En dan het einde, het moment waarop iedereen wacht, het lied voor onze Lieve Vrouw van Vlaanderen (een streepje nationalisme doet wonderen):  Liefde gaf u duizend namen… De mensen zingen het mee, drie strofen zonder tekstblaadjes. Rats van buiten.

Met als toppunt die derde strofe waar we aan Maria ondubbelzinnig vragen: “Moge’t nimmer hier verandren, liefste Lieve Vrouw van Vlaanderen”. Let op de aandrang: Maria, laat hier alles blijven zoals het is.

De laatste keer dat ik het meemaakte kon ik onmogelijk beletten dat een dikke  traan over mijn wang liep.  Ja, die emoties…

Maar als een uurtje later de wierook om je hoofd en uit je neus is verdwenen, zijn ze daar weer: de vragen. Gaat die God zich daarmee echt bezighouden? En wat doet die dan voor de Walen en de Tsjetsjenen of de Molukken? Of zingen die niet luid genoeg? Of spreken ze verkeerde personen aan? Hebben ze geen voorsprekers?  

Mijn vraag hierbij is of het een goed gedacht van de kerk is om zich op zo’n dagen te laten wiegen op een makkelijke nostalgie? Want nog eens 25 jaar verder is de lucht helemaal geklaard, dan zijn die mensen van die derde strofe allemaal dood en kent niemand dat lied nog. En is alles hier nog eens veranderd. Ook een oplossing.

Mijn vraag reikt verder dan deze kerkelijke context: is het een goed gedacht als je zwaar in de shit zit, om gewoon verder te doen alsof er niets aan de hand is? Neusbloeding als strategie.

Misschien wel. Misschien wel.

24-08-2012, 13:03 Geschreven door torfsherman  

E.N.I.P.

ENIP, een door mij goedgekeurde afkorting die staat voor En Nu Iets Positiefs.

Nu dus een ENIP moment over kerk, katholiek, religie.

Na mijn twee voorgaande blogs vind ik zelf dat het nu welletjes is. En dat de eerlijkheid me verplicht ook het goede (het schitterende) werk van dat Rijke Roomse Leven aan te halen.

Een paar korte steekwoorden mogen volstaan.

Onderwijs, ziekenzorg, kunst, aandacht voor alle categorieën zwakken in de samenleving (lang voor dat een zaak van de RSZ of het RIZIV was). Allemaal domeinen waar de kerk (soms) instond voor een  letterlijke toepassing van de Bergrede. Zalig die…

Stop, niks te mitsen of te maaren hier, geen mij bekend instituut dat zulk palmares voorlegt. Hoe graag ook een bepaalde stroming in het moderne denken dit alles wil kleineren of compromitteren.

En dan is er nog het blote feit dat dit kerkelijk bestel, die riten en mythen, die traditie, inclusief de kleine volksdevotie van het Heilig Paterke tot OLV van Klein Scherpenheuvel -vereerd in Wiekvorst-  generaties mensen ook gelukkig heeft gemaakt, troost en verlichting geboden en nu nog biedt (denk aan de mensen in de Sint Pauluskerk op OLV Hemelvaart).
Liefde gaf u 1000 namen. Dank aan Maria.  Inderdaad.

Het wegdenken binnen onze Westerse cultuur van de Kerk, ja ook van het katholicisme, is gewoon niet in te beelden. Nogal evident dat, het werk van mensen zijnde, in dat lange grootse verhaal, een aantal uitschuivers het beeld zwaar vertroebelen.

Eerst begrepen we dat niet, omdat wij dachten dat het God was die achter de Inquisitie zat. Maar God, dood zijnde, weten we nu dat het mensen waren.

24-08-2012, 13:00 Geschreven door torfsherman  

HET VERBRODDE FEEST

De Groene Amsterdammer (onafhankelijk weekblad sinds 1877 !) brengt traditioneel in augustus een extra zomernummer enkel voor zijn abonnees, dus niet te koop in de winkel. Altijd rond een bepaald thema, dit keer het Lichaam, van binnen en van buiten, in al zijn facetten.

(let op de prachtige uitklapbare cover waar je nog twee schoonheden cadeau krijgt)

In een inleidend artikel van hoofdredacteur Xandra Schutte lees ik:

“Eeuwenlang draaide het in het Westen  vooral om de ziel – de laatste decennia heeft het lichaam de overhand gekregen.

(…)

Het afwerpen van het christelijke juk heeft gemaakt dat het lichaam niet meer per definitie zondig is.”

Jawel, u leest goed: “het christelijke juk” en ons die altijd verteld is dat Jezus een boodschap van bevrijding bracht?  Wat is er dan zo misgelopen?

Wat er ook van weze, op mijn leeftijd kan ik getuigen dat ik dat juk nog meegemaakt heb. Of wij dat toen als een juk aanvoelden is dan vers twee.

Maar één ding blijf ik nukkig “de kerk” als installateur van dat christelijke juk heel kwalijk nemen. Dat zij, zeker nog in mijn tijd, het mooiste moment in de ontwikkeling van een jong leven, de zich ontwikkelende seksualiteit, heeft gedompeld in een sfeer van vuiligheid, schuld, schaamte en doodzonde.

Wat een ongelooflijk feest moest zijn heeft zij kapot gemaakt met een onzinnige moraal, bedacht door een kliek gefrustreerde celibatairs.

Onvergeeflijk.

24-08-2012, 12:53 Geschreven door torfsherman