|
Blij dat ik nu leef
Ik geloof dat het niet de eerste keer is dat ik deze opmerking maak.
Ik bedoel hiermee dat een mens, globaal genomen, in geen betere tijd , en ik durf zelfs zeggen: op geen betere plaats, zou kunnen geboren zijn dan in onze tijd op deze plaats. Elke andere optie, andere tijd, andere plaats, moet het afleggen tegen onze situatie.
Natuurlijk als uw vader baron was of uw moeder een edelvrouw op een kasteel, ja, dan was het voor uw familie 100 jaar geleden beter. Maar ik vermoed dat dit onder mijn bezoekers eerder zeldzaam het geval is. Dus.
Iets te optimistisch over onze tijd?
Wel ik zag de afgelopen week twee films.
 
De eerste was: Les Misérables, de musical verfilming van het wellicht bekendste werk van Victor Hugo, de tweede de verfilming door Roland Verhavert van Boerenpsalm van Timmermans die ik pikte uit mijn digibox.
Even dateren:
Victor Hugo was een geboren 19de eeuwer, en zijn Misérables speelde in Parijs in de dagen van de dramatische Parijse Commune (1871), dus Hugo moest het niet uitvinden, hij had zijn decor met eigen ogen gezien en beleefd.
Felix Timmermans (geboren1886) schreef Boerenpsalm in 1935, en het Kempische boerenleven waarin boer Wortel evolueert heeft ook veel meer van de 19de dan van de 20ste eeuw. Alhoewel ik uit mijn geheugen toch wel wat van de sfeer herken.
In Vlaanderen duurde de 19de eeuw dan ook enkele decennia langer.
Waar ik wil op aansluiten is de schildering in de beide films van het alledaagse leven van het gewone volk (voor 90% van ons, onze over-over grootouders) 150 jaar geleden, de ene in de grootstad, de andere op het platteland. Dit tableau liegt er niet om. Natuurlijk kennen we die beelden vandaag nog, ze komen met voldoende regelmaat op ons televisiescherm, maar dan zitten we vele duizenden kilometers naar het oosten van Europa.
Om dus nog maar eens, als je het moest vergeten zijn, de weg te tonen die wij hier en vandaag afgelegd hebben. En dit dan wars tegen alle domme romantiek rond dat leven van die mensen. Dat was hard, rauw, vies, meedogenloos, primair, onbeschaafd. Geen verwijt aan die mensen want al hun aandacht en energie ging naar één ding: en dat was overleven. Over de rol van de bovenlaag zullen we best maar zwijgen.
Die bovenlaag, voor wie het begrip cultuur wel een inhoud had. Maar hoe flinterdun die bovenlaag wel was, dat realiseren wij ons nauwelijks. Dus neem maar aan dat in hun tijd, Beethoven, Goethe, Schubert, het impressionisme, Manet, Debussy, Van Gogh, Wagner, Art Nouveau, het Kubisme enz
niet aan ons soort volk besteed was. Dat speelde zich af op een andere planeet dan die van onze voorouders. Zij kwamen enkel in beeld als ze ons nodig hadden als slachtvee in de loopgraven van WOI. Meer was aan ons niet besteed.
Alleen één vraag: Hoe moet het nu verder, richting 22ste eeuw?
1. Gaan die achterblijvers uit Afghanistan, Oezbekistan, Kyrgyzstan en Nogverderwegistan op hun beurt dat gigantisch inhaalmanoeuvre kunnen herhalen?
2. En hoe gaan wij, onze achter-achter kleinkinderen, hier omgaan met het feit dat voor hen de rek er zeker uit is en dat er, na zoveel jaren van ongebreidelde vooruitgang, niet veel anders meer inzit dan inleveren, terugplooien, dimmen?
En dus de vraag of die andere blogger over 100 jaar, nog dezelfde titel bovenaan zal kunnen, durven schrijven? Nooit beter
.
Wij weten het gelukkig niet. En zij moeten nog geboren worden.
02-04-2013, 16:55
Geschreven door torfsherman 
|
de conservatieve Lord Mayor van Londen
