(°Düsseldorf 1929, Duits filosoof-socioloog, prominent lid van de Frankfurter Schule, notoir marxist atheïst)
Wij in het Westen hebben de zonde afgeschaft en de schuld in de plaats gezet
Mozes en zijn Tien Geboden als een nare, drie millennia oude nachtmerrie achter ons gelaten, het juk van het zondebesef afgeschud, onszelf bevrijd... Maar in de kortste keren onszelf opgezadeld met een door allerlei (linkse) profeten, zwaar ingewreven schuldbesef voor ongeveer alles wat er op deze planeet misliep, nog misloopt en zal mislopen.
- onze planeet die afstevent op een regelrechte ecologische ramp - een smeltende kap van het Noordpoolijs en een oprukkende woestijn - alsmaar dier- en plantensoorten die aan hoog tempo uitsterven - uitputting van alle natuurlijke rijkdommen - toenemende ongelijkheid onder de wereldbevolking - honger, oorlog, ziekte, aids, kindersterfte, armoede, onderontwikkeling, uitbuiting
allemaal onze, nee allemaal MIJN schuld. Veroorzaakt door mijn mateloosheid.
Als we een beefstuk eten zijn we kannibalen, dierenbeulen als we op reis gaan neemt onze ecologische voetafdruk schrikbarend toe wie haalt nog zonder achterdocht zijn wagen uit de garage, fijn stof weet je wel en wat daar allemaal gebeurt in Afghansitan, Syrië, Mali en de rest van de wereld of in Borgherhout, Anderlecht of in die moskeeën...
We hebben het allemaal aan onszelf te wijten.
De meest alledaagse bedelbrief begint steevast met een aanval op mijn gerust geweten: "geef Anoushka nieuwe ogen" of "bezorg Kevin ook een communiefeest"
En dan vraag ik mij af: maar wat heb ik dan misdaan?
een oplossing voor ons verdriet...
En soms krijg ik heimwee naar "een ouderwetse goede biecht" waar, tegen een kleine penitentie, al die schuld in vijf minuten van mij werd afgewassen...
Hadden we nog maar onze vertrouwde zonden tegen de Tien Geboden waartegen we bewust konden zondigen (6de en 9de gebod... het was nog plezant ook).
A propos...: heeft u uw schuld al betaald aan die vluchtelingen in Syrië?
Nee? Koop u dan zo rap mogelijk vrij via de actie 12-12, en doe een forse storting.
Vraag is alleen, wat is "fors" , voor hoeveel is mijn schuld ingelost?
Het is weeral even geleden dat ik nog eens uit mijn Dikke Ik mocht putten. Het Dikke Ik is, zoals ik eerder zei, een verzameling van mini columns van lezers maar nog meer van lezeressen, in het NRC Handelsblad. De heerlijke kunst van "het kort houden". Stilletjes aan tijd dat ik jullie nog eens zo'n amuse offreer.
TROUWENS
Een man een een vrouw ontmoeten elkaar in de supermarkt. Ze wisselen enkele wederwaardigheden uit over de vakantie en de man vertelt iets over zijn kinderen. "Wonen ze bij jou of bij hun moeder?' 'Bij mij,' zegt de man. 'Hun moeder trouwens ook.'
Hoezeer ik mezelf ook taalminnaar durf noemen, ik houd van taal en van mijn taal in het bijzonder, toch laat mijn Nederlands hier een groffe steek vallen.
Stom, daar waren we het in onze vorige blog al over eens;
Maar nu heeft STOM in het Nederlands nog een tweede betekenis: een mens die het gebruik van zijn stem moet missen wordt ook STOM genoemd.
De Stomme van Portici, alhoewel die een hele opera volzong en na afloop een revolutie ontketende.
En als je tot overmaat ook je gehoor moet missen, ben je doofstom.
Twee keer STOM dus, normaal dat je die twee betekenissen met mekaar in verband brengt.
En hier maakt onze taal een lelijke uitschuiver: het zou erop lijken dat iemand die weinig of niet spreekt per definitie een stommerik is, terwijl het tegenovergestelde net het geval is.
De echt stommerik is doorgaans heel goed ter taal en wil ook de hele tijd aan het woord zijn. Dat is pas echt een blijk van stommigheid.
Vraagje: zou iemand die heel de tijd blogs zit te schrijven dan ook stom zijn?
Is het u ook al opgevallen dat onze zoete Nederlandse taal erg selectief is met het bedenken van synoniemen voor bepaalde begrippen?
Dat valt het best op met de woorden SLIM en DOM.
Voor het begrip SLIM is de keus haast onuitputtelijk: intelligent, verstandig, intellectueel, erudiet, geleerd, onderlegd, doorgestudeerd, beslagen, ervaren, pienter, knap en zoek zelf nog maar wat verder.
En voor het begrip DOM zijn er slechts twee synoniemen: en dat zijn: (klinkt met mooist in dialect) STOEM en LOEMP en die betekenen dan alle drie nog hetzelfde.
Hoe zou dat komen? Zijn er zo oneindig veel soorten slimmerikken en is er maar één soort dommerikken? Of hebben we voor dom geen synoniem vandoen: omdat bijna altijd dom, stoem en loemp in één persoon verenigd zijn?
Vergis u nu evenwel niet bij het definiëren van die twee adjectiecven. Want je zou zo zeggen dat slimme mensen per definitie het altijd juist weten. Want als je fout zit kun je jezelf toch moeilijk slim noemen
Drie vraagjes in dit verband:
1. Waarom kunnen slimme mensen zo grondig van mening verschillen? Zijn er dan valse slimmen? 2. Waarom zijn al die slimmerikken, als ze het toch zo zeker weten, dan niet zo rijk als de zee diep is? Why are'nt you rich? 3. En waarom komen zowel de slimmen als de dommen zeer vaak tot hetzelfde inzicht? (bijv. het is heel erg gesteld met "den Beerschot")
Komaan, wie bedenkt er voor de stommen ook een paar nuancerende synoniemen?
Velen onder ons stellen zich die vraag in deze tijden van oranjegekte.
of......
Laat nu nog in het midden de voorkeur die je zou willen geven aan de
Nederlandse of Belgische variant van de monarchie, die keus lijkt me niet zo
moeilijk,
maar de vraag is of de erfelijke monarchie, zoon volgt automatisch vader
op, in deze tijden van emancipatie, nog wel strookt met het democratisch
ideaal?
Op eerste zicht: NEE dus, er is geen enkele verdienste aan om de zoon
van je vader te zijn, dus om koning te worden wordt geen enkele verdienste
vereist. Dus leve de republiek waar wij om ze zoveel jaar de ene president naar
huis kunnen sturen en een andere kiezen.
Op tweede zicht
En deze theorie lees ik niet uitsluitend bij vlaggetjes zwaaiende
royalty fanaten ..
Het valt amper tegen te spreken dat zowel België als Nederland een
volwaardige republiek zijn met een koning.
En waarom zouden we dan nog zon koning onderhouden?
Dubbele redenering.
1.De koning dan als
het snuifje magie waaraan een gortdroge republiek nood heeft. Kijk maar naar de
nostalgie van de Fransen naar een heuse koning. Eigenlijk zou je de koning een
soort nuttige nationale mythe kunnen noemen. Een soort (uitgevonden) verhaaltje
waarin de natie zichzelf herkent. Een stuk verenigende symboliek die op gepaste
goede of slechte tijden kan worden bovengehaald.
2.De koning die staat
voor een bepaalde kijk op het samenleven. Waar de democratie neerkomt op een
strijd op leven en dood tussen politieke partijen, het tegenstrever/vijand
model, corrigeert de monarchie dit model. De monarchie, in principe niet
gebonden aan een politieke richting, denkt niet in termen van tegenstrevers,
maar compenseert de splijtende krachten van politieke vijandschappen en het
denken in conflicten en groepstegenstellingen.De monarchie die denkt in termen van het goede samenleven.
(ik zet deze alinea's in een kleiner lettertype omdat niet meer dan een opinie van mij is...)
Heel opvallend in het debat zondag ll. op de Zevende Dag hoe radicaal
alleen de twee nationalistische partijen de monarchie afvallen. Zowel aan
functie 1 als functie 2 hierboven hebben zij geen boodschap. Integendeel, zij
willen het einde van deze natie, zij willen vooral af van die Franstaligen, en
zij hebben geen boodschap aan een pacificatiemodel. Een op de spits gedreven wij-zij
denken.
Alles staat of valt natuurlijk met de persoon van de monarch, maar
daarover hebben wij in de Lage Landen en ook niet in de Noord Europese landen
alvast weinig reden tot klagen. Maar in de zienswijze van de nationalisten
maakt dat weinig verschil. De nationalist kan niet buiten zijn basaal
wij/zijdenken. Er valt niet te
pacificeren.
Maar ik laat mijn bezoeker vanzelfsprekend de volle vrijheid om daar anders over te
denken .
een oplossing voor ons verdriet...
horen, zien en zwijgen...
of......
