De schoonheid van de sport

Onmiskenbaar.
Je kun ervoor zijn of er niet wild van worden, maar geef toe, mensen die met mekaar, in alle vriendschap en met respect voor strenge regels en afspraken, in een denkbeeldig strijdperk treden.
Om ter snelst, om ter hoogst, om ter elegantst, om ter vaakst een bal door in een opening krijgen, zelfs met mekaar op de vuist gaan en zien wie het langst vertikaal blijft…

Maar zoals een van de bekendste hedendaagse Nederlandse filosofen het uitdrukt: elk voordeel het se nadeel. En gelijk heeft Johan . Dus ook in de sport
En meer dan één nadeel zou ik aanvullen. Soms stampen ze een lijnrechter morsdood, een andere keer drogeren ze zich suf, en de volgende keer vliegt het zwart geld met pakken in het rond, om me tot de actualiteit van de laatste uren te beperken.

Maar er is daarnaast aan sport nog één existentieel psychologisch nadeel: 
er is slechts één winnaar, en al de anderen zijn verliezers. Dus een duidelijke of/of situatie.  En met zekere kannibalen allesvreters  zoals een Merckx, Nijs en Armstrong zijn er alleen maar verliezers, geklopten, losers. Niet leuk. U dood rijden voor een tweede plaats, of om met 0-1 de boot in te gaan, ge moet er goed zot voor zijn….

Maar… daar hebben wij in Vlaanderen het volgende op gevonden
(wat we zelf bedenken is inderdaad altijd beter bedacht…)

Na het seizoen, rond deze tijd dus, als alles stilligt (behalve dan bij die gekke veldrijders) hebben mensen die dat belangrijk vinden, zoveel verschillende soorten trofeeën bedacht, zoveel  soorten verkiezingen tot de man/vrouw van het jaar georganiseerd, vaak met de meest exotische benamingen (de kristallen fiets begot, waar blijven ze het halen) zoveel uitroepingen tot…, dat niemand, maar dan ook niemand aan het eind op een of andere gala, niet minstens één trofee heeft mogen ontvangen uit de handen van zo’n  belangrijke dikke buik.
De  mogelijkheden zijn gewoon onuitputtelijk (en dat is geen geintje) die trofeeën worden toegekend op alle mogelijke niveaus: europees, nationaal, Vlaams, provinciaal, gemeentelijk, zelfs hier en daar parochiaal  . En dan zijn er nog speciale trofeeën bedacht voor seksueel anders geaarden, voor BMW bezitters, voor linkshandigen en voor stotteraars. Echt niemand blijft onbediend achter.

Niks dan winnaars: al die tweedes en derden en vierden die anders nergens nog in het verhaal voorkomen, die dikke buiken om ook eens op een podium te staan omringd door half uitgeklede schoonheidskoninginnen, en ook de mensen in al die  afgeladen zalen met niks dan schoon volk. Ongelooflijk hoe die sportmannen de sierwijven aan elkaar rijgen… om ook nog eens met die trofeeën te kunnen uitpakken. En de journalisten die ook nog eens kunnen aanschuiven aan de erbij horende champagnebar met oesters.

Wat is het probleem?
Niks probleem, iedereen gelukkig.

Maar echt waar, let er nu eens op en kijk naar het sportnieuws op TV. Van nu tot eind februari gaat er  geen week voorbij (en ze zijn al een paar weken bezig) of ergens wordt op een gala, met een nog meer glitterdecor,  weer een held bedolven onder een niet te torsen troféé….

En misschien morgen een voorstel om het De Coninckplein gewoon het Nick Nuyensplein te noemen, einde alle discussie...

Eigenlijk een droomvoorbeeld om in de les economie het begrip inflatie uit te leggen.

08-12-2012, 14:07 Geschreven door torfsherman  

De  Zittende Machten

Dat zijn die groepuscules die, zelf benoemd en vastgeplakt aan hun stoel, hun autoriteit en daarbij horende macht doen gelden  tegenover kleine luiden die, van niet beters wetend of durvend, zich schikken naar die machten. De altijd vernieuwde kleren van de keizer, weet je wel.

Een rode lap voor iedereen met een embryonale anarchistische aanleg.  Gemeten aan mijn afkeer van dit soort machten meen ik een begin van zulke aanleg in mijn karakter te mogen afleiden.

Natuurlijk zijn er zittende machten in tal van domeinen. maar allemaal onveranderlijk met dezelfde basiskenmerken:  blind overtuigd van zichzelf, eigengereid, arrogant en het ergste met een nauwelijks verholen misprijzen voor andersdenkend  onderop.

Vandaag een voorbeeld  in  de zeer spraakmakende wereld van de kunst, de kunstenaars, de kunstkenners en vooral van de kunstverkopers,  die het exclusief voor het zeggen hebben van wat er in naam van de kunst, met de subsidies moet gebeuren.

  Vlamingen verdiept in de gedichten van Herman De Coninck

De Coninckplein

Zo ineens is er daar ene die vindt dat de tijd van Pieter De Coninck nu lang genoeg achter ons ligt en dat het tijd is om die voornaam te vervangen. Keus genoeg ten andere: Herman, Monica, Brouwerij om het bij die drie typische Antwerpse kandidaten te houden.
Gisteren ontving ik een geëmotioneerde mail van een mij heel goed bekende die met de wijk meer dan vertrouwd is. Hij schrijft:

 Smaak in Hasselt   Smaak in Brussel

Tijd van de reuzen Kerstbomen

Och, we doen het al sinds onheuglijke tijden , proberen een beetje kerstsfeer te brengen in onze steden en dorpen. En dan vinden we weinig beter dan her en der een reuzen kerstboom neer te poten. Met lichtjes en Stille Nacht. Och, ’t zal al gauw genoeg 2 januari zijn. Dus, doe maar, zou je zeggen, het zijn in barre tijden leuke dingen voor de mensen.

Maar dat is niet de opvatting van mensen uit de zittende kunstmacht die vinden zo’n boom van een dergelijk proletische wansmaak  (goede smaak is hun prioritair domein) dat zij het ,weer zonder slag of stoot, gedaan kregen dat er, eerst op de Grote Markt in Brussel nadien - och  here-  ook op de markt in Hasselt , een erg opzichtige alternatieve kunstboom rechtgezet werd.

In Brussel een afzichtelijk elektronisch gedrocht en in Hasselt een collectie zjatten en talloren aan een boom .

De spontane commentaren van de mensen eromheen waren niet mis te verstaan, maar, dat is voor de zittende machten enkel een feilloos teken “dat we goed bezig zijn”: de mensen zijn gechoqueerd.  Zalig Kerstfeest.

                                                                             *   *   *

07-12-2012, 18:56 Geschreven door torfsherman  

De Week van de Armoede

Tiens, dat hebben we nog niet gehad.
Och, het kan niet altijd de Week van de Platte Kaas of van de Bakfiets zijn.  t’Is eens wat anders.

De Armoede dus.

En weet je,  we zitten op een zucht van de eindejaars consumptieorgie, dus de mensen een beetje schuldgevoelens inwrijven, het kan nooit kwaad, redeneren dan die profesoren.   Alhoewel, denk ik dan (en het is niet mijn enige ‘alhoewel’…) als die mensen op kerstavond allemaal boterhammen met choco zouden eten,  wordt de armoede nog groter.  

Maar ja, dan is er opnieuw werk voor de mensen die het  “Jaarboek Armoede en Uitsluiting 2012” van de Universiteit Antwerpen uitgeven.  Elk jaar opnieuw, met aangepaste percenten , plus de percentages van hoeveel die percenten op één jaar gestegen zijn. Goed om weten natuurlijk.  Maar ja, dat is natuurlijk zwaar reken- en telwerk. Dat zit zeker in een gewichtig PROJECT.

En dus trokken ze, zoals het hoort,  ook dit jaar met hun Jaarboek weer naar de media. Vanochtend kregen ze de micro van het radionieuws en 's avonds nog eens tien minuten à la une in het TV-journaal. Professor Danielle Dierckx van OASES, uitgever van het jaarboek gaf toelichting.

Wat vernemen we in dat Jaarboek?

Je gelooft je oren niet:  1 op 7 Belgen leven beneden de armoedegrens (nee, dat is niet om te lachen…).
OASES U.A. telde in 2012 ook: meer faillissementen, meer werkzoekenden, rijken die rijker en jawel armen die armer werden, mensen krijgen het moeilijker,  groei van de schuldenberg, ongelijkere samenleving .   Je vindt dat alles met de juiste %%%% in het Jaarboek.

Natuurlijk wil je meer weten over die armoede. Ook daar gingen die mensen van OASES naar op zoek. En wat vinden ze, na lang zoeken en tellen?

 Grootste problemen zitten bij eenouder gezinnen  -  problemen zijn ook veel groter in de concentratiesteden dan op platteland en vooral voor allochtone jongeren wordt de situatie dramatisch bevonden. Allemaal uitgedrukt in  % % % % % % %  en vergeleken met de vorige jaren.
En dan natuurlijk, liefst toch ook iets positiefs,  is er onderzoek gedaan naar wat en hoe eraan te verhelpen. En daar kwam men erop uit dat er vooral op lokale vlak veel gebeurt,  vaak op basis van vrijwilligheid. Sociale restaurants, voedselbanken, bijkomende bedden voor daklozen in de vrieskou zijn een weldaad enz... 

Alhoewel….

Ik twijfel geen seconde aan de nobele drijfveren van die mannen en vrouwen van dat Jaarboek. Maar stellen die zichzelf ooit de vraag : welke kiezel in de armoede rivier hebben wij verlegd met deze , jaarlijkse vrij duur gesubsidieerde aanpassing van de procenten?  Zoveel jaren al (20 – ga eens kijken bij Google wat daar allemaal bij te pas komt ) wordt dat Jaarboek gemaakt, gedrukt en verspreid  en het is, spijt dat onderzoek,  in al die jaren alleen maar erger geworden. 

Nee, ik trek geen conclusie uit mijn wat grimmig artikeltje (excuus: ik ben snip verkouden). Doe dat zelf maar.
Of misschien toch maar een grote pot Nutella in huis halen tegen Kerstmis? Gewoon voor de geste...

03-12-2012, 00:00 Geschreven door torfsherman