 
TWEE OVERLIJDENS
De afgelopen week vernam de wereld het overlijden van twee hoogbejaarde persoonlijkheden die elk op hun manier de twintigste eeuw kleurden.
Aan elk van hen wijd ik een respectvolle reflectie.
Regine Beer (1920 2014)
Bij het overlijden van Mevrouw Beer maak ik, met volle respect voor deze dame, twee bedenkingen.
1. Tot in haar laatste dagen activiste om als overlevende vooral bij de jeugd het verhaal van de kampen levend te houden. En hoe dat in Vlaanderen tot vandaag met gemengde gevoelens werd gewaardeerd. Door het domme feit dat, vooral dan bij mijn generatie en soms nog bij hun kinderen, de oorlog voortduurde in het verhaal van witten en zwarten. Een halve eeuw lang nuanceloos doorgegeven in termen van goed en slecht. Held en fout. Verzet, collaboratie, repressie. Mijn verdriet, hun verraad. En wat een vreselijke polarisatie dit teweeg bracht. Eigenlijk is er nooit iets als een verzoening gekomen.
Niet het mooiste hoofdstuk uit onze geschiedenis.
2. Op haar uitvaart werden beelden vertoond waarop zij haar lijflied zong: Die Gedanken sind Frei. Ze mogen u in een krocht onder de grond stoppen, uw denken daar kunnen ze niet aan, dat blijft vrij. Bewaar dit als teken van ultieme waardigheid en verzet.
Hierbij toch één vervelende vraag en tegelijk een vervelend antwoord: geldt die leuze ook voor het massaal gescandeerde antwoord aan Wilders: Minder. Minder. Minder? (Marokkanen in Nederland) Of zijn dat geen Gedanken?
Ja dus, ook voor Wilders en zijn gevolg.
Tegen dit soort Gedanken passen enkel in redelijkheid aangedragen argumenten.
Adolfo Suarez Gozales (1932 2014)
Als jet mij vraagt de Spaanse Mandela. De man die in 1976 door een klaar kijkende Juan Carlos bijgeroepen werd om Spanje vanuit het verslagen Franco fascisme naar de democratie te leiden. De man van de Transicion. En zo werd hij de eerste democratisch gekozen premier van 1977 tot 1981.
Suarez was jong, relatief onbekend, politiek onervaren, maar Juan Carlos (zelf een Francist) had goed gezien dat deze man alle kwaliteiten bezat om een uiteengereten land te verzoenen. Verstandig, charmant, weinig pretenties, luisterend. Een streep onder een gitzwart verleden, uitgestoken hand naar de communisten en naar gekweld rechts, een oor voor een opkomend streven naar regionale zelfstandigheid
En dan toch weer een vervelende vaststelling: 50 jaar later, en zien hoe het allemaal anders afliep. Alles, maar dan ook alles werd er in dat land verkwanseld, opgesoupeerd, gecorrumpeerd, verkocht aan het vlugge grote geld en een niet in te tomen hebzucht. En nu, van geen hout meer weten pijlen te maken.
Je zou er moedeloos bij worden, de mens (of hij nu Spaans, Russisch, Vlaams of Afrikaans bloed heeft) kan het niet. Keer voor keer haalt zijn dierlijke staat de bovenhand op de mooiste idealen, spijts bevlogen leidersfiguren, ondanks een eerste roes van beter willen en samenhorigheid
het wordt alleen maar erger.
Walter, een oude vriend van mij, historicus en filosoof, zei het me zo vaak: mededogen met de zwakke, kleine mens, dat is het enige wat je kunt proberen op te brengen Ik geloof echt dat hij niet beter kan
.
Nogal begrijpelijk dat vandaag de toon van de commentaren in Spanje er een is van nostalgie. Het had zo mooi kunnen zijn.
En wat dan
.
Allemaal, samen in de Schelde springen of Doel 3 in brand steken?
INTEGENDEEL,
Sisyfus weet je wel, bleef ook de rotsblok de berg opduwen, ook al tuimelde hij telkens weer naar onder. Goed om van onderaan te herbeginnen.
Echt Christelijk, Echt Marxist, Echt Liberaal, Echt humanist , die naam verdien je enkel als je de utopie niet loslaat.
04-04-2014, 08:56
Geschreven door torfsherman 
|
Einde verhaal.....
