Moest net even langs bij De Standaard Boekhandel.

dSB heeft hier een behoorlijk groot filiaal, druk bezocht, rekken goed gevuld, uitbating verzorgd.
Altijd een genoegen erdoor te lopen.

Je kent die standjes van alle soorten TOP-10 die aan de ingang staan opgesteld.
Ook nu weer:  heel aanlokkelijk voorgesteld.

De TOP 10 Non Fictie van deze week.
Benieuwd waarnaar lezend Vlaanderen benieuwd is.
Wel, dat is in dat standje zeer duidelijk

7  op de 10 van de Top Tien zijn … kookboeken, liefst gecombineerd met slank blijven.
Met op nummer één: "den boerinnenbond" natuurlijk.

  lag thuis vast op het aanrecht, maar dan zonder slank blijven


De drie buitenbeentjes:
op de 6^de plaats het boek horend bij de televisiereeks Ten Oorlog (steen goede reeks overigens), maar iets dat ze dus al uitgebreid gezien hebben op TV.
Op de 8^ste plaats: De 666 leugens die iedereen gelooft. De leugen interessanter dan de waarheid.
Op de10de plaats: Philippe van België. Dat is zo goed als een kookboek voor zoetigheden.

Voilà, nu weet je waarvan de Vlaming,  anno nu, na 100 jaar moeizame emancipatie, wakker ligt.

Is dat erg?
“Bijlange niet”, zegt mijn kozijn, zaakvoerder van de winkel .
“Toen ik 30 jaar geleden als zelfstandig boekhandelaar begon, kreeg ik regelmatig een passant die zijn hoofd naar binnen stak en vroeg of al die boeken te huur waren.”

Mensen wisten gewoon niet wat een  boekenwinkel was.  Die drempel is nu dus magistraal genomen.  “En laat ze dan en masse maar De Boerinnenbond  meenemen, ze zijn in de buurt geweest van ‘echte’ boeken. De rest volgt wel omdat  vandaag, vanaf de kleuterklas al, kinderen/peuters vertrouwd worden gemaakt met boeken(jes). Dat komt goed, ik ben er zeker van.”

Ik hoop het met hem.

25-08-2013, 09:27 Geschreven door torfsherman  

Opus1932 in Wonderland

Zo kan je het bekijken: jonge mensen uit mijn omgeving hadden mij overgehaald om in het facebook gebeuren te stappen. 
Jezus , wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?
Ik heb me toch laten overhalen vanuit de ervaring dat jonge mensen het zeer vaak beter weten dan ikzelf. Komt er alleen op aan uw “jonge mensen” goed te kiezen.

Dus eind Augustus 2013:  Blijde Intrede van 'de eerste (?) 80-jarige op Facebook'.

En wat heeft hij na enkele dagen ‘foefelen’ (weer zo’n onvervangbaar dialectwoord) te melden? Voldoende alleszins om nu al de 12 artikelen des Geloofs in Facebook te redigeren.
Mijn leven lang heb ik verenigingen en clubs opgericht met als eerste –en soms laatste—activiteit: het opstellen van de statuten. Wij deden in onze tijd niets anders dan statuten opstellen.

 En nu weer,  na 8 dagen zijn ze er: De 12 artikelen van het Facebook.

1.      Eerste artikel: de niet te negeren metafoor: Facebook doet me onweerstaanbaar denken aan een grote druk bezette cafétoog waar je je verzamelt met vrienden en doet wat je met vrienden doet aan een cafétoog: klappen.

2.      Facebook is dus een en al communicatie, dus minstens altijd twee partijen. Voor monologen en egotrippers is  Facebook niet the place to be.
               Ook aan de toog zal men raar opkijken als je de hele tijd in jezelf zit te klappen.

3.      Niemand is verplicht op Facebook te komen,  Er is leven na en zonder Facebook, Maar als je erop komt moet je wel de 12 artikelen van Facebook kennen en  onderhouden.
               Is op café niet anders. Op café hou je best je cafémanieren

4.      Er is vast en zeker nog een (goed) leven denkbaar na of zonder facebook.  Best mogelijk dat men je niet uitgelegd krijgt waarvoor Facebook eigenlijk dient: er is toch brief, mail, telefoon of gewoon een goed direct gesprek? Inderdaad, en nu is er dus ook nog Facebook.
               Ik heb op café niets verloren, wat zou ik er dan vinden? Blijf dan thuis.

5.      Facebook is altijd een aangeven en, per definitie haast, mag je op een RE rekenen. Uw aangeven verdwijnt niet in the deep blue. Maar gewoon een like moet desnoods volstaan.
               Café en vooral de toog lijkt me per definitie een sociaal gebeuren. RE en RERE.

6.      Zeer snel aangevoeld dat je als Facebookklant heel goed privé- en publiek-bestemd moet uit elkaar houden. Dingen bestemd voor het hele café en andere dingen die je best fluistert.
               Aan cafétoog heeft niet Iedereen die meeluistert het even goed met je voor.

7.      Soms heb ik de indruk dat, alweer zoals aan de cafétoog, de hardste roeper of de strafste uitdrukker gelijk krijgt. Of minstens  denkt dat hij gelijk heeft.
               jawel, een goed stemorgaan doet aan de cafétoog ook wonderen.

8.      Na enkele dagen is zoveel duidelijk: als je’t met Facebook goed meent  pakt het vreselijk veel tijd en aandacht. Je laat Facebook geen veertien dagen ongelezen liggen.  Zoiets als twee kippen houden, je moet er ook naar omzien.
               En of cafébezoek veel tijd pakt… alleen is het voor de adept geen verloren tijd

9.      Na heel korte tijd  heb ik de indruk dat serieux, ernst, diepgravend op Facebook niet de standaardmodus . Het is zoals bij Van Tilt: er moet eens gelachen kunnen worden.
               Ik zou op café ook niet proberen Martin Heidegger te gaan uitleggen.

10.   Tête à tête is niet het preferente format van Facebook. Het mag en het kan maar daar bestaan eigenlijk betere formats voor.  Vraag het maar aan Leterme.
               Hier wijkt Facebook radicaal af van het café, maar niet van de cafétoog. Dat is

11.   Zoals ongeveer alles in het leven maakt Facebook opening naar het beste maar ook naar het meest triviale in een mens. Komt er dus enkel op aan hoe je het gebruikt.
               Omdat uw vader, elke week in zijn stamcafé zijn “pree” erdoor zoop , daarom
               gaan we ook niet alle cafés sluiten.  Of alle vaders dood doen.

12.   De mentaliteit waarmee je op Facebook toe stapt is de ideale parameter om je graad van introversie of extroversie, je sociabiliteit te meten.  Hoe bereid ben je je open te stellen naar het en vooral de onbekende?
               De cafétoog beste leerplaats om met diverse soorten mensen leren om te      
               gaan.

----------------------------------------------

Nu nog eens goed nadenken op de vraag waarom ze dat allemaal zonodig moeten communiceren?
Waarom zonodig naar het café als je thuis nog zo’n mooi boek hebt liggen?
Ik moet die vraag overigens  ook over dit blog-gebeuren blijven stellen. Waarom ?

Waarom alles?
Die vraag die altijd terugkeert.

23-08-2013, 10:26 Geschreven door torfsherman  

Misschien ben je niet zo vertrouwd met het Nederlandse partijlandschap.

Geheel verschillend van het Belgische dat tot en met verweven zit in het communautaire.

  Abraham Kuyper een Nederlands icoon
 

Binnen dat Nederlandse partijbestel is er één opvallend buitenbeentje: de A.R.P., wat staat voor de Anti Revolutionaire Partij, de oudste Nederlandse politieke partij (1879)

De term Antirevolutionair werd in de 19e eeuw nog in eerste instantie gezien als een partij die zich verzette tegen de beginselen van de Franse Revolutie. Met name die van de menselijke soevereiniteit en daar tegenover de soevereiniteit van God plaatsten. De antirevolutionairen erkenden overigens wel dat de Revolutie ook nuttige gevolgen gehad had en voortgekomen was uit gerechtvaardigde kritiek op de toestanden ervoor. Ze waren dus niet 'contra-revolutionair' of tegen alle verandering, maar vonden het beter verandering geleidelijk door te voeren, niet schoksgewijs.

En daar wilde ik komen. Geloof in de geleidelijkheid.

Kijk naar de catastrofale afwikkeling van de Arabische Lente. Wat in Egypte begon als een uit de hand gelopen kampvuurnummerke is uitgedijd in een horrorscenario. Ineens krijgen we zicht op de gruwelijkheid van het fenomeen burgeroorlog. En het ergste is dat daarin nooit expliciet de goeden en de slechten aan te wijzen zijn. Alleen het leger en de wapens zijn een constante.

 wat vind je daarvan...
 

Een onontwarbare cocktail met razend gevaarlijke ingrediënten: nationalisme, religieus fundamentalisme, sociale wantoestanden, hautaine volksvreemde machthebbers, primitieve bevolking, grimmige opruiers en daar bovenop een barbaars gevecht om brute MACHT.

Dus is de vraag van de ARP terecht: is revolutie wel het beste pad richting verandering? Is het niet verkieselijk in te zetten op de geleidelijkheid?

Ik lees in Foreign Affairs (ik beloofde er op terug te komen) een groot artikel over de situatie vandaag in Cuba, in het post Castro, of beter gezegd in het (Raul)Castro#2-tijdperk. Raul is dus geen dubbelganger van Fidel. En dus kwamen na de terugtrekking van Fidel de zaken zachtjes in beweging. In zoverre dat nu Obama met het probleem zit zijn medeburgers mee te krijgen om de Cubaanse deur op een kier te zetten. Maar het komt goed, dat staat vast. Niet morgen, het moet zelfs niet overmorgen.

Het recept: niet bruuskeren. Laat niemand gezichtsverlies lijden, laat de oude vertrouwde leuzen nog maar even dreunen,  zin niet op revanche of wraak, laat rancune en afrekeningen achterwege, in één woord: de verstandige geleidelijkheid.

Maar daar zijn die schreeuwende, verblind opgehitste moslims te dom voor. Sorry. Maak mekaar dan maar kapot.

En stem voor de ARP.

Ps en met onze zesde staatshervorming en de zevende, achtste, negende in de maak, is België een voorbeeld van die geleidelijkheid. We komen er vast ook wel uit.

20-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Gisteren, op een familiefeestje, nog een discussie gehad over een bewering in mijn blog van 9/8 (Geloven of Kritisch zijn).
Daar beweer ik dat er voor het Antwerps dialectwoord "stoeffer" en liever nog "ne stoeffer),
geen volwaardig Algemeen Nederlands equivalent voorhanden is. 

Aangedragen werd: een pocher, een snoever, een opschepper, een grootspreker...

 dat is gene stoeffer   heel zeker ne stoeffer


Nachtje over geslapen, en... nee, die doen het geen van de vier voor mij. Weet je wat nog het dichtst in de buurt komt? Een "jan-mijn-voeten" maar dat staat zeker ook niet in De Dikke.

Maar laat mij nu niet gaan uitleggen wat "ne stoeffer" of een "jan-mijn-voeten" meer of minder heeft dan zijn vier collega's. Ook heel moeilijk onder woorden (alweer woorden) te brengen. Maar ik weet, of beter, ik voel het wel aan. Dat is heel subtiel.

Weet je wat ik uit deze kleine discussie onthoud?

Dat heel veel woorden, naast een zuiver semantische betekenis (Van Dale), ook nog eens zware gevoelslading meeslepen.
Maar gevoel, dan zijn we so wie so subjectief bezig.
En er bestaat, gelukkig maar, geen Dikke Van Dale om onze gevoelens definitief te catalogeren.

Gun ieder van ons zijn of haar unieke gevoelens.
Dat maakt het menselijk verkeer ook zo spannend.
En gun dus ook eenieder zijn privé taalidioom (dwz taalpersoonlijkheid).

19-08-2013, 22:08 Geschreven door torfsherman