Het kan soms in heel kleine dingetjes zitten.
Natuurlijk is dit een kwestie van gevoeligheid, maar toch.

Neem nu deze voormiddag, snel even naar Carrefour om de koelkast wat aan te vullen;

Zie ik een pancarte, ik schat van een halve meter op een halve meter met de vermelding (in koeien van letters)

                               VINDT U EEN ARTIKEL GOEDKOER BIJ ALBERT HEIN

                               DAN BETALEN WIJ U HET VERSCHIL VIJF MAAL TERUG

Uit mijn studietijd herinner ik me een vrij gedetailleerde Wet op de Handelspraktijken die het fatsoen binnen dat circuit een beetje regelde. In latere versies van die wet kwamen de consumentenrechten helemaal centraal (etikettering en zo). Maar in die tijd werden vooral de onderlinge verhoudingen tussen handelaars gefatsoeneerd.

En ik herinner me dat in die wet een artikel stond dat vergelijkende reclame verbood. Het was met name verboden  in uw reclame de naam van een concurrent te gebruiken of er zelfs maar naar te verwijzen. Men vreesde negatieve reclame: “den Aldi verkoopt rotte peren, proef de onze”, dat soort werk.

In naam van de vrije markt, de deregulering, flexibilisering, het minder staat en god-weet-wat nog allemaal, viel die fatsoensregel weg. Flauwe kul. En dan krijg je dit.  Een zware tackle (in voetbal zou dat direct rood zijn) op “dien onwelkome Hollander”.

      ja die middenvinger... dat was ik nog vergeten,



Bij mij ruikt dat zuur. De collega, à la limite de concurrent, die vijand wordt en die we frontaal in het vizier nemen. Op zich natuurlijk geen man overboord, de consument kan er maar zijn voordeel mee doen, zou je zeggen, maar het is voor mij “de geest” die fout zit.

Zo ga je niet met elkaar om, toch? Op scherp, onderuit halen, name and blame,  ik moet er niet van hebben: geef mij een kilo goede peren aan een goede prijs, en meer moet dat niet zijn. Ik zal zelf wel eens bij Albert Hein (sorry het was in den Aldi) gaan zien of die peren echt rot zijn.

Maar ja, het schofferen van mensen (ze hebben er dat nieuwe woord voor uitgevonden) wordt vandaag als humor aanzien. Stand Up comedians leven er van. En Charly’s worden er voor overhoop geschoten.

Ik vind schofferen NOOIT geestig. Net zo min als overhoop schieten.

Doe uw ding, maar laat de andere in zijn/haar waarde,
waarom altijd dat op scherp met mekaar omgaan?

14-02-2015, 21:17 Geschreven door torfsherman  

Doe niet alsof dat holle frasen zijn, het is en blijft de fundamentele split in de brede opinievorming. Zij het dat links en rechts zich in ruimte en tijd voortdurend anders manifesteren, maar het blijft de basistegenstelling.

En ook in ons hoofd speelt die opdeling, in die mate dat je over twee soorten mensen kunt spreken: zij die “links bedraad” en zij die “rechts bedraad” zijn. Vind ik een mooie en nuttige metafoor overigens.: de bobijn die energie levert.

Wie enigszins getrouw deze blog bezoekt heeft allicht een flauw vermoeden van mijn “bedrading”. Maar ook in het bedraden zijn er belangrijke varianten o.a. hoe strak die bobijn is aangespannen en hoe los de eindjes zitten.

Is er dan geen waarheid, geen rechte eind aan al die problemen waarover mensen zo verdeeld zijn?

Nee dus, enkel deze twee vaststellingen (en meer is het niet) dat de spraakmakers binnen ons medialandschap vrij linksig bedraad zijn dit in tegenstelling tot de brede lagen van “gewone mensen” die er een fors rechtsig (dat is niet hetzelfde als “rechts”) discours op nahouden. Mag blijken uit recente verkiezingsuitslagen en prognoses met voorop: Front Nationale, Wilders, en laat ons maar toegeven het NVA succes.

Aan de andere kant zijn er dan de zo vele bezettingen van grote pleinen waar jonge mensen een happening opzetten en waar ze, na veel drinken en roepen, met wat trek- en duwwerk een gehate president doen aftreden (wat eensgezindheid vermag!)  om binnen de paar weken zelf rollebollend onderuit te gaan in  chaotische meningsverschillen. In het slechtste geval uitmondend in een  barbaarse burgeroorlog. Van Kiev naar Donetsk.

En telkens weer diezelfde media die jubelend de volgende opstand van de jeugd en de intelligentsia tegen de gevestigde orde verwelkomen.  We hebben al een mooi rijtje bij elkaar: Occupy, Indignados, Yes we can, en nu is het al SYRIZA en PODEMOS wat de klok slaat. En weer gaan de media-handjes de hoogte in: het is genoeg, het gewone volk herovert  de democratie, de profiterende kaste moet eruit, nu is het gemeend. Heelder faculteiten Sociale Wetenschappen besluiten dat het nu de tijd is om de bourgeoisorde te vervangen door… hun orde.

Grootste Gemene Deler van die bewegingen: “wij zijn de stem van het gewone volk”.  Laat ons eerst die neo-ilberale  kliek bankiers en andere graaiers verwijderen, dan neemt het volk het wel over.

Alleen….

Vrees ik dan altijd dat die professoren en hun studentjes nog nooit aan de toog van een volkscafé (of van een golfclub) hebben meegeluisterd. Wat een gruwelijk rechts, racistisch, xenofoob discours daar gevoerd wordt. En zelfs bij doorgestudeerden uit dat gewone volk sta je soms perplex van de simplismen die daar gemeengoed zijn. De doppers, de vreemden, de luieriken, de profiteurs…. Allemaal in één grote container.

En dan is er nog de inconsequentie binnen dat cafébetoog dat stellig overtuigd is dat “ze” de rijken weer hebben laten ontsnappen, en dat een vermogensbelasting opzettelijk geweerd wordt. Laat de rijken de crisis betalen. Altijd pakken ze de kleine man.

Allemaal zo dom dat je er nauwelijks kunt op antwoorden. Wie zijn dan wel die rijken? Iedereen die huiseigenaar is? Of die 30.000 die vandaag vanuit Zaventem naar Spanje vertrokken? Of iedereen die met een BMW rijdt? Of bedoelen  ze  de bazen van de multinationals? Van IKEA bijvoorbeeld waar ze juist zo’n toffe nieuwe keuken hebben besteld. En waar ge zo goedkoop kunt eten. Die balletjes in tomaatsaus. Dat ze die mijnheer Smörebröd laten betalen. Ik vrees dat die mijnheer IKEA niet braafjes zit te wachten tot die "schorenbol" van het ACV zijn miljoenen komt halen.

Je houdt er één gevoelen aan over: hopeloosheid en de neiging om in uw schulp te kruipen, en als ge de passende leeftijd hebt af te sluiten met het verlossende “t’ zal mijn tijd wel duren”.

Inderdaad, het zal jouw tijd wel duren en nog veel langer ook.
Maar toppunt…  mijn kleinkinderen die liggen daar niet van wakker, denk ik.

13-02-2015, 00:00 Geschreven door torfsherman  

ter informatie: je vindt  Het Familiediner elke maandagavond om 22.10 u. op Ned1


    de zoon uit Het Familiediner van 9/2/2015
  


Vorige maandag (en zijn altijd twee affaires per uitzending) was er wel één straf geval.
Nou, het is doorgaans nogal straf, dat je zegt: hoe bestaat het.

Welnu, vorige maandag, vader (70) en zoon(50)  leven, al twaalf jaar, zeg gerust, in wederzijse haat. Dat steekt de twee klein/dochters die Bert onder de arm namen. En dus trekt Bert, deze keer echt met de moed der wanhoop, op pad. Er waren inderdaad zware dingen gebeurd waar normaal een sorry niet volstaat.

En wat dacht je? Ze houden het allebei voor bekeken. Als ze Bert met zijn vrolijke kop voor de deur zien staan zegt de vader: "Ah, jij bent Bert van het Familiediner, ik weet waar jij voor komt maar je kan maar beter ineens teruggaan, want ik stap niet in. Goed gehoord. Niet." Maar Bert is een klampertje en mag toch binnen.

Bij de zoon is het al niet veel beter, en onze pronostiek staat vast: dat wordt tweemaal NUL.

En onze verbazing: twintig minuten later zien we tweemaal een goed gevulde limo voorrijden, met vrouw en kinderen.

Maar dan het weerzien binnen in het restaurant als iedereen van de verbazing is bekomen.

Zegt Bert: "en wat willen jullie na al die tijd als eerste woord tegen elkaar zeggen?"

Zegt de vader (stamelend) : maar één mogelijkheid, een grote kar zand over het verleden...
Zegt de zoon (gegeneerd) : maar zo simpel is het ook weer niet, graag toch eerst een paar woordjes uitleg...


Ajamajaaa...

Wie heeft het hier bij het rechte end?

Heel lang geleden schreef ik op deze Blog dat er twee soorten mensen waren (in mijn ogen):

De  TISNAZOE-mensen   en de DAKANANIE-mensen

Ik denk dat we hier een ontmoeting van beide soorten.
Of en hoe dat daar verder is verlopen, ik durf er niet aan denken.
Maar de meisjes waren tot tranen toe gelukkig met opa en papa aan een zelfde tafel.

Dat alleen al was de moeite waard, vond Bert.


ps je kan probleemloos alle uitzendingen herbekijken op het Internet, tik in Het Familiediner.

11-02-2015, 10:23 Geschreven door torfsherman  

Er zijn zo van die televisieprogramma's, zo onnozel als het achterste van een roze olifant,
maar waar ik toch geen aflevering van wil missen.

Constructiefoutje bij mij? Wellicht. Ik doe er alleszins niks aan.

Ik heb het  nu over HET FAMILIEDINER
een programma dat al vijftien jaar loopt bij de EO (Evangelische Omroep)
Presentator en animator Bert van Leeuwen is inmiddels in Nederland waarschijnlijk het bekendste gezicht binnen het BN-dom.

Het format is doodsimpel.

Goedwillende familieleden, kinderen vaak kleinkinderen, kunnen het niet langer aanzien hoe twee familieleden al jaren, men praat rap over 10 jaar, geen woord meer met elkaar wisselen en die steevast volhouden dat "zij er klaar mee zijn". "Het hoeft nu ook niet meer". De oorzaak ligt natuurlijk ook diep in het verleden en is meestal niet meer scherp te krijgen. De onmin staat wel scherper dan ooit.

Dus doen die kinderen hun uiteg aan Bert op een doorgaans chieke locatie (restaurant) en probereb zij min of meer de situatie schetsen en "hoe hartsgrondig zij hopen dat er eindelijk nog eens een glimp van herkenning komt". "Het was vroeger allemaal zo leuk, kan dat niet opnieuw?".

Vanaf dan gaan die vredezoekers aan de slag in de keuken van dat rerstaurant waar ze met de hulp van de chef kok een heerlijk diner bereiden voor die avond, in de hoop dat de twee  (soms meer personen betrokken) alsnog aan feesttafel verschijnen voor een Familiediner aangeboden door de EO.

En dan begint Bert met een daglang pendeldiplomatie tussen de strijdende partijen en laat Bert de twee partijen nog eens hun uitleg te doen (Familiediner, geen sprake van. Wij zijn er klaar mee). Bedoeling is wel, ze krijgen een daglang bedenktijd, of ze diezelfde avond nog, in de immense limousine willen stappen die hen naar het Familiediner zal rijden. De wagen maakt natuurlijk twee ritten.

Heel spannend is natuurlijk de aankomst aan het restaurant en kijken of de immense wagen leeg of bevolkt is.  Even spannend is natuurlijk hoe dat eerste weerzien rond die gedekte feesttafel zal verlopen. We hebben al alles gezien. Een keer een oude dame die na een halve minuut terug buitenwandelde om te
kijken of de limo er nog stond. 


                        en daar komt al de eerste limo aan.....

                         
Simpele maar goede TV. Wij maken het altijd spannend door onder rmekaar een pronostiekje te maken: gaan ze instappen en wie gaat de limo terugsturen.

Moet zeggen dat in 2 van de 3 keren beide partijen toch opduiken. al verandert het mooie restaurant niet zelden in een grote frigo of een Iglo tent.  Maat toch... ze zijn er, en we zien wel.

Maar één keer meegemaakt dat de limo twee keer leeg terugkwam.
Je zult als kleindochter of nichtje maar een hele dag gekookt hebben...

Ajamajaa..... vaak heel toepasselijk.

11-02-2015, 00:00 Geschreven door torfsherman  

De wetenschap met de grootst aantal Aha Erlebnisse.
Het genereren en ontmaskeren van foute voorstellingen.  Zo zit het dus ineen !
Een kwab voor alles en nog wat.

Terwijl, inside die wetenschap, iedereen overtuigd is dat ze nog maar het topje van een ijsberg in beeld hebben.


Misschien ter illustratie eens even rondneuzen in de machinekamer van ons brein…..



                                                                      A    BIRD


                                         IN  THE 
     

                                     THE    BUSH                          
                        



Lees deze tekst eens luidop….
en wie van jullie heeft die dubbele THE gelezen?

 

Alleen de stijgende verbazing over hoe  het er in die machinekamer van ons brein echt aan toe gaat.
Dat is dus geen leesmachine, dat is een regelrechte tekstverwerker.
Soms accuraat, soms helemaal fout.


 

Goede vraag:  denkt die gast?  Nee toch, want wij denken altijd in "taal".  Heeft hij niet. 
En wij dan? Denk ik dan anders dan die gast, of denk ik vooral dat ik denk?
En wat is dan "het echte denken"

09-02-2015, 18:53 Geschreven door torfsherman