Lauwers, vlakbij Capenberg

Ja, ik ben op reis geweest,

geen grote trip naar de zon of naar de ski, niks cultuur…
nee, gewoon een mini citytrip;

Naar Antwerpen.
Zomaar
met tram 15.
Heen en terug in vier uurtjes.
En toch een oceaan van ervaringen.

samengevat vijf MINIATUREN 
Vijf miniaturen over mijn reis naar de koekenstad.

(lees ze bij voorkeur van boven naar onder)

17-01-2014, 23:26 Geschreven door torfsherman  

Goede Morgen

Is dat een reiservaring?

Ja, dat is een reiservaring.

 
 Terminus Capenberg

Op tram 15, ergens tussen Oude God en Berchem,

Een middle age koppel dat opstapt.

Hij ziet eruit als Clint Eastwood maar dan héél op zijn retour,

Zij gelijkt van geen kanten op Meryl Streep,

Wij zitten in een compartiment voor vier, met nog twee zitjes vrij

dus neemt dat koppel plaats tegenover ons (we zitten dan wel knie tegen knie)

Zegt die man, een keer gezeten, zich richtend tot ons, zomaar :
Goede Morgen, en doet verder geen poging om een gesprek aan te knopen.

Ik merk wel dat hij heel zacht met zijn vrouw praat

en als ik goed luister fezelt hij een heel beschaafd Nederlands.

Goede  Morgen, zomaar, tegen een wildvreemde, op een kouwelijke, regenachtige tram 15, temidden allemaal mensen die er nors de pest in hebben. 

Als het koppel enkele haltes verder de tram verlaat rep ik me om te retourneren met een

Nog een prettige dag voor jullie.

Clint Eastwood tovert zijn mooiste Hollywood glimlach op zijn lippen
Ik zie dat, wachtend op het opengaan van de deuren, die glimlach aanhoudt,

En ik zie dat Clint heel zacht zijn hand op de schouder van Meryl legt.

Een goede morgen. Inderdaad.

17-01-2014, 23:26 Geschreven door torfsherman  

De DAMART GIRLS


Begrijp mij niet verkeerd: dit wordt geen goor stukje.

 hier op die hoek is het...
 

Tableautje in de winkel van Damart op de Meir.

Ken je Damart niet, dan heeft verder lezen geen zin.
Anders praat ik u even bij:

Damart is de Zara, H&M en de MS voor plus 70 laat ons zeggen.
Volledige collectie, aan alles is gedacht. Maar plus 70.

Kleren die gewild niets vertellen in kleuren die geen kleuren zijn

Rokken en blouses in onmogelijke maten,

Ponnen en peignoirs bij voorkeur in rose en licht blauw

Schoenen waar die mensen à l’aise nog te voet mee naar Scherpenheuvel kunnen,

En trap op is de afdeling lingerie, zeg maar het ondergoed, meest in thermo stof,

Bestand tot tegen minus 15 graden.

Een dankbare niche, die +70,
Bovendien maakt Damart veel en verstandige persoongerichte reclame

Beste Filomena….

Dat ligt nu gratis voor je klaar als je dit erbij koopt.
En Gratis, dat werkt in die niche als een rode lap

Petit tableau januari 14, Damart op de Meir om 15.25 u..
Ze staan met drie aan de kassa, de kleinste is het mondigst en onderhandelt.

Ongelukkiglijk heeft ze ook nog de zorg voor een paraplu én een wandelstok

die om de beurt tegen de grond kletteren.

“En hoe zit dat nu met dat gratis paar lakens dat wij erbij kregen”
“je mag kiezen, een paar lakens of drie pyrex schaaltjes maar dat is een opleg van 2,90 euro”
“Mag ik die schaaltjes eens zien”
Overleg: lakens of schaaltjes.
“Voor mij de lakens, maar wat zijn de afmetingen, want ik slaap eenpersoons”
“Voor mij de schaaltjes”.
“Dat is dan samen zoveel met die 2.90 euro erbij”

“Hoe 2,90 euro erbij, dat was toch gratis? “
“Heb ik toch gezegd daarnet, opleg 2,90 euro”.

“Niet gehoord, ik hoor niet meer zo goed. Geef dan maar die lakens”

Hier coupeer ik. Dat ging zo nog ettelijke minuten door, telkens om de beurt wandelstok of paraplu tegen de grond.

Tot slot afwerking aan de kassa:

“Maak ik nog even uw 'postcodenummerke' ?”

Ze woonden alle drie op 2020, dat is het Kiel.

“En uw mailadres”
“Mijn wat?”

“Het mailadres van uw computer”

“ik hebbekik gene computer”.

“Dan moet ge uw mailadres niet opgeven”.
En hierover waren ze direct akkoord.

En dan bedenken dat vijftig jaar geleden, die drie Julia’s van het Kiel zoveel lokale Romeo’s uit de Bosschaertstraat en de Pierenbergstraat, de stuipen door het jonge lenden joegen.
Die Romeo’s zijn nu allemaal dood of verdwaald in een seniele mistbank.
En die Julia’s die trekken samen naar Damart, voor een gratis paar lakens.
.

 

17-01-2014, 14:14 Geschreven door torfsherman  

Hoofddoekjes debat heropend
 

Op de terugvlucht (14.48 u. Antwerpen Opera – Capenberg) zat de 15 goed vol.
Toch nog twee zitjes gevonden, wij bleven zitten tot de terminus.

Stappen daar twee frisse meiden op, duidelijk van allochtone origine.
Ze waren ook op koop geweest, en maar kwetteren. Echt leuke dingetjes. Goed in hun vel.
En plots, we zijn ter hoogte Berchem kerk, zie ik die ene haar bonte sjaal afdoen en, geholpen door de andere, met enkele gracieuze wikkels transformeren in een complete hoofddoek. Van haar nog altijd pittig gezichtje bleef enkel neus, mond en kinnetje zichtbaar. Een halte later, aan de Koninklijke Laan stappen ze giechelend uit.  Ze waren thuis.

DUS…

Dus die pittige meid kan zich thuis, bij haar vader of haar man of haar broers maakt niet uit, niet straffeloos vertonen met haar weelderige zwarte haardos BLOOT.  Dus snel die hoofddoek om, hij moest eens aan de halte staan.

EN DAT, beminde broeders, is het hoofddoekendebat op een tramplatform.  
Die moderne jonge vrouwen van tram 15 die nog altijd niet klaar is met die graad van zelfbeschikking over haar eigen blote haar. 

Een troost, één zekerheid:  lang zal dat toch niet meer duren. De vrijheid werkt verslavend, één keertje geproefd en ja kan nog moeilijk zonder. Gezonde drug.
En laat die Mohammeds maar sudderen in hun vet.

17-01-2014, 14:13 Geschreven door torfsherman  

REWRITED op 19 januari 2001

Over taal dus

Een potje SEMANTIEK.

Wat is nu weer Semantiek?
Semantiek is het verhaal van de betekenis van elk soort teken, maar vooral van de taal, van een woord. De Dikke Van Dale is als je wilt een semantisch handboek, welke betekenis(sen) er bij een bepaald woord horen.

Een heikele klus in eerste instantie omdat taal een medium is om “de werkelijkheid” in woorden te vangen. Nu evolueert die werkelijkheid zodanig snel en grondig dat geen semanticus dat kan bijhouden. Permanent krijgt een woord een bijkomende betekenis, en elk jaar komen er tal van nieuwe woorden bij voor nieuwe werkelijkheden. Dit jaar was het woord van het jaar SELFI.

Taal, je geraakt er nooit over uitgepraat, uitgedacht.
Er is zoveel dat erbij komt kijken nadat de semanticus zijn zoveel betekenissen van een woord had vastgelegd.

Ten eerste is er naast de geschreven taal ook de gesproken taal. En daar spelen dan weer een hoop nieuwe elementen mee. De klemtoon, de intonatie, de context toonhoogte, articulatie enz.

Ten tweede is er (alweer) het dialect dat een massa woorden gebruikt die nooit de weg naar Van Dale vinden maar die, binnen een beperkte taalgemeenschap, wel op een heel bepaalde werkelijkheid slaan waarvoor VD dan geen woord voorhanden heeft.

Ten derde is er de emotie in de taal. Taal is nooit een puur rationele aangelegenheid (zoals semantici dat graag zouden zien), taal staat bol van de emoties. Connotaties heet dat dan, dingen die je er moet bijdenken. Of vergeten.

En tenslotte is er weer die werkelijkheid die het allemaal zo chaotisch maakt dat de taal dit nooit bijbeent.

Neem nu alleen maar de familiebanden. Sinds het eind van het monopolie van het huwelijk zijn er zoveel alternatieve (samen)levensvormen bijgekomen, en combinaties van combinaties van samenlevingsvormen, dat geen kat er nog aan uit kan (laat staan een notaris).
De broer van de ex- van de zus van mijn ex, en die haar kinderen…. begin er maar aan.
Maar je moet het zover niet zoeken. Elk soort nieuw samengesteld gezin zit in bekort van termen om de nieuw ontstane relaties een naam te geven.

En toch… dat eeuwige En toch, telekns als ik bijna een inzicht heb verworven…

En toch is het eigenlijk heel simpel:

Noem het zoals je wil, als je mekaar maar verstaat, als je maar zeker bent dat je over hetzelfde bezig bent.
Dus, waarom zou een nieuwe levenspartner de kinderen van zijn vriendin niet “zijn kinderen” mogen noemen en zij hem "papa" noemen, als de emotionele voorwaarden daarvoor vervuld zijn?
En dus ook binnen een homopaar kan het gerust over “mijn man” en “mijn vrouw” gaan, Mijn man, dat wil zeggen: tussen alle mannen van de wereld noem ik hem “mijn man”. En zo is maar ene.
En laat ons dus ook stoppen met die komedie op doodsbrieven: “zijn levensgezellin” “haar levenspartner” enz… Noem het zoals het emotioneel beleefd werd en dat is dan negen keer op tien : zijn vrouw, haar man.

En nu cito presto de tram op, naar Antwerpen….

17-01-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman  

IK   HERNEEM.....

Ik zei dus dat ik met mijn vrouw een half dagje op citytrip was naar Antwerpen.
Wij hadden geboekt op de  Lijn 15  (vanuit Capenberg Boechout).

 iets minder cultureel mag ook


De obligate afstapjes op dergelijke reis:
een kapbeurt bij Deloore, Schoenen Torfs op de Meir, La Place in de oude stadsfeestzaal (wat een roes aan herinneringen hier), even binnenwippen bij Gery Weber in de huidevettersstraat "enkel om te zien of er nog iets is in de solden..." Er was niets maar heel veel New Collection. Jawel, maar zonder - 70%.

Is daar een verkoopster, ik noem haar Sonja, we kennen ze daar al wel enige tijd,

Sonja is wereldrecordhouder in het verkopen van een tweede en derde stuk als je er maar voor ééntje binnenkomt. Maar dan  zonder die indruk te geven.
”Eens laten zien hoe mooi die pantalon daaronder staat… je hebt vast nog wel een zwarte pantalon...” We zijn met drie stuks buiten gegaan, er was niets in de solden.

Maar dan moet je die Sonja bezig zien en horen.  

Het was zeker drie maand geleden dat wij nog in die winkel waren. Wist die Sonja nog GENAU wat mijn vrouw drie maand geleden gekocht had en waarop ze getwijfeld had. En dat ze toen die bloes “met frullekes” erbij hadden genomen.

En dan de uitsmijter: ik heb de indruk dat je een beetje vermagerd bent ….

Wel ik dacht nog:
universiteitsrectoren, ministers hebben de mond vol van excellence, top bedrijven, ranking universiteiten. ze zijn zo gul met superlatieven zoals expertise, top deskundigheid, topbedrijven, uitmuntendheid, masters in ik weet niet wat…

Welnu onze Sonja hoort zonder enige twijfel thuis in die super categorie.

Een master, of beter een mistress in haar discipline. Doe het haar maar na.
Ik verkies onze Sonja ver boven een middelmatige hoogleraar in.... jawel de kwantumfysica.

17-01-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman