|
(nu even de literaire toer op...)
Op 3 augustus kregen we een boeiende Zomergasten met schrijfster Saskia Noort (°1967), de succesvolle Nederlandse schrijfster van een reeks boeken die de marketing aanprijst als literaire thriller.
In Zomergasten vernemen we dat Saskia dat zelf zo niet ziet. Ten eerste was er, aangedreven door de smalle jaloezie binnen het vak, een landelijke controverse of Saskia (met haar reuze oplages en verfilming) wel literatuur bedreef?
Daarenboven vindt Saskia zelf dat haar boeken geen thrillers zijn. Daar komt geen rechercheur of detective, amper een wijkagent in voor. En toch lopen al die boeken niet goed tot dramatisch af. Maar dat is niet het hoofdpunt, zegt Saskia, gewoon al die mensen die in mijn boek rondlopen en bezig zijn, met hun kleine en sterke kanten, met hun goede en minder fijne intenties, daar gaat het me om. Mensen van vlees en bloed.
Of het dan geen roman is? Nee, zegt Saskia, een roman klinkt zo afstandelijk, een verhaal met verzonnen personages. In mijn boeken voer ik mensen op die ik ken en overal bezig zie. Allereerst mezelf in al mijn open en verdoken gedaantes. Laat de bal wat raar rollen en ik zou theoretisch in de huid van ieder van mijn personages kunnen verzeilen.
En meteen krijgen we een blik achter de schermen van haar zo succesvol schrijverschap.
Ik moet weinig verzinnen, ik kijk gewoon om me heen, eerst naar mezelf en ook naar mijn kleine en minder kleine omgeving en ik zie dan allemaal mensen die op hun manier proberen gelukkig of minstens niet ongelukkig te zijn. En ik laat gebeuren wat gebeuren moet. Hoe het soms meezit, hoe het soms helemaal verkeerd draait, terwijl je er amper iemand kunt op aanspreken. La vie, ma vie, het leven van gewone mensen, daar gaat het over. Ik denk dat ik, als ik er de aanleg voor had, graag zo zou kunnen schrijven. Verhaaltjes die meer zijn dan vertelseltjes.
Kijk naar mijn Blog, neem aan dat is 75% autobiografisch, dat gaat over mezelf, en de overige 25% over wat ik rond mij opmerk en op mezelf betrek. Niks verzonnen.
Ik denk ook aan dat boekje Tiens dat ik schreef voor mijn 80ste verjaardag: 99 Tips om, naar mijn normen en aanvoelen, een beetje ordentelijk door het leven te komen. Maar hoeveel liever had ik elk van die tips niet vervangen door een verhaaltje, een tableautje, een miniatuurtje met levende mensen die in hun kleine wedervaren elk van die tips armen en benen geven. En meer dan duidelijk maken wat ik bedoel.
Maar als je dat kunt, dan ben je een echte schrijver, denk ik.
Toch heb ik zin om het eens te proberen op de wijze van Saskia: ik neem een willekeurige tip en bedenk daar, vanuit mijn privé levenssituatie, zon miniatuurtje bij. Zien of me dat lukt.
En bij deze dus een uitnodiging aan iedereen die deze blog bezoekt: probeer het zelf eens met een willekeurige tip uit dat boekje (Tiens is nog altijd verkrijgbaar à 10, geld dat ik straight overmaak aan Bond zonder Naam).
Het kan ook met een willekeurige post uit deze Blog. Leg het niet uit maar laat het gewoon gebeuren met levende mensen. Wellicht win ik 100% aan geloofwaardigheid? Bijv. vertel het verhaaltje van zon man die een gepersonaliseerde autoplaat bestelt met in grote rode letters GILBERT en die daarmee voor het eerst op zijn golfclub aankomt. En hoe het hem bekomt. Wat hij verwacht en hoe het uitdraait (verkeerd natuurlijk).
Jawel, schrijven kun je leren, alleen is het een doe vak. Een veel-doe vak.
17-08-2014, 00:00
Geschreven door torfsherman 
|
Lamotsite 
daar geen woord kwaad van maar....
