Uit een nationale opiniepeiling onder de bezoekers van deze Blog blijkt dat nogal wat klanten vinden dat 1932 soms iets te vaak de filosofische toer opschiet en vooral dat er veel te veel woorden in voorkomen die je moet opzoeken. Spreek eens iets meer gewone taal is het advies.

En dus….

Soepel als we zijn: een nieuwe rubriek met uitsluitend huis- tuin- keuken- en shopping onderwerpen.

Geestelijke Gezondheid….

Geen zin om vanmiddag ergens in een lokale taverne de kleurloze  kaart af te struinen. Minder variatie dan in een zwerm spreeuwen, zo onveranderlijk als de bijbel
Dus snel even  broodje halen bij de lokale Panos.
Lekkere broodjes, niet duur,pittige snelle hap, wat snippers groen en klaar is kees.

Ik ben even na spitsuur, één wachtende voor mij.
Achter hun geel wit zwarte toog, keurig in de Panosschortje de protagonisten:  ik noem ze Christa en Debby.

Christa aan de kassa, Debby prepareert à demande de broodjes. Taakverdeling. Efficiency.

Ik stel mij voor hun toog, zonder dat één van de twee mij een blik gunt,
Ze zijn in gesprek. Ik wacht.

- “En wat zei de Steve daarvan?” vraagt broodjesmaakster Debby.
-“Niks die was altijd maar bezig met  Kelly”  mompelt Brigitte
- “En zag die dat dan niet?” valt Debby uit de lucht.
- “Dien is altijd alleen met zijn eigen bezig” weet Christa.

Tot Debby mij ineens opmerkt en aanspreekt

-  “Zeg het maar hoor, mijnheer”.
- “Voor mij een bruin stokbrood  “Deluxe. Serrano. Mozarella “
Debby schiet in gang.
- “Ik vind dat eigenlijk straf. Maar nu is voor u toch de jacht weer open?” geeft Debby haar collega weer uitzicht.

Ik ken de procedure bij Panos, en ga al naar de kassa om af te rekenen.
Vlotte doorstroom  noemen ze dat zeker in hun trainingssessies.

- “’k weet het niet”, hervat  de kennelijk bedrogen Christa,
- “ik moet dat  nog een paar dagen laten bezinken denk ik, (zonder overgang) en dat is dan 3,90 voor u Mijnheer”
- “Moet dat met pesto mijnheer”, neemt  Debby even over,
- “Ja met pesto” antwoord ik, gegeneerd om deze therapeutische sessie te onderbreken.
- “Maar die zou bij mij nogal ne post pakken” schakelt Debby weer over naar de positieve modus, terwijl ze het flesje met pesto beet pakt. .

Broodje ingepakt, met elastiekje en het bekende Panosservetje er omheen. Professioneel.

- “Dat is dan ne juste” zegt Christa. Ik gaf gepast geld om de meiden niet verder af te leiden.

Ik heb wat ik nodig had en verlaat stilletjes de zaak.
Ik blijf wel met de vraag en hoe nu verder met die Christa en hare Steve gaat aflopen.  
Maar bedenk toch , hoe een mens op het verkeerde moment  op een verkeerde plaats  kan terechtkomen.

En Panos is voor mij nu definitief  kandidaat Numner 1 voor Beste Werkgever 2014.
Als je uw medewerksters die ruimte laat om wederzijds mekaars emotionele gezondheid te coachen. En daarbij dan nog lekkere, goedkope broodjes kunt afleveren (met pesto).

01-03-2014, 20:46 Geschreven door torfsherman  

KUIDVAT

À propos,

Ik ken één plaats waar het nog erger  is, dat is bij Kruidvat. Daar had ik een kassierster met ringen door alle pierceerbare lichaamsdelen, plus dan nog een ijzingwekkende tattoo op haar vlezige rechterarm.  Een griezel van een meisje.

     



Soit.
Vooreerst dit: goede winkel, volledig aanbod in die kruideniersfeer, juiste prijzen.
Alleen, ge moet er wel wat bijnemen: 1. je struikelt er niet over een teveel aan personeel, 2. Ge moet wel tegen wat rommel tussen de rekken kunnen waar ik regelmatig mijn weg moet banen tussen nog niet uitgepakte kartonnen dozen of spullen die niet meer bij op het rek konden.

Soit bis,
want ik vind wat ik zoek (ik weet het stilletjes aan allemaal wel staan).
Kassa, één kassa open, één kassierster, een rij van 10 wachtenden,

Soit ter.
Eén kassierster dus, en ik heb ruim de tijd om haar te bemonsteren. Het is aan mij met één doosjes brilpoetsdoekjes. Humide. Plus een flesje haarshampoo, neutraal, voor regelamtig gebruik.

Toen bleek dat het ding nog kon spreken ook:
“Zakske?”
Ja, zakske.
“Dat is 7.50 plus 20 voor het zakske.”
7.70 euro.
“Da’s dan gepast”

Einde Kruidvatverhaal.

01-03-2014, 20:37 Geschreven door torfsherman  

en dan is het de beurt aan....

KRËFEL

En het wordt nog mooier.




Ik had een nieuwe kruimeldief nodig. Vrij nuttig huishoudapparaat dat ik nogal multifunctioneel inzet. Wat moet er in een menselven allemaal niet opgezogen worden?
Dus : op naar zo’n grote winkel met elektrische dingen (merk hoeveel moeite ik doe aan mijn eenvoudige taal)

Helemaal toevallig verzeil ik bij Krëfel (umlaut op de e ???).

Midden op een weekdag, zo goed als lege parking, ook lege winkel met een onoverzichtelijk overdaad aan elektrische gedoe. Vooral beeld en klankmateriaal heb ik zo de indruk.
Uitsluitend mannelijk personeel, dat valt direct op. Ik zie vier (VIER !) hippe gasten in keurig Krëfel outfit samenhokken achter de toonbank/kassa. Ze zijn alleszins in druk overleg gewikkeld.
Mijn binnenkomst maakt duidelijk geen enkele indruk.
Dus ik trek op zoek naar de afdeling “kruimeldieven”.

Onbegonnen job. Ik vind alles behalve een spoor van kruimeldief.

Kan niet.

Ik diskreet naar die toonbank.
“Waar zou ik de kruimeldieven kunnen vinden” richt mij tot een van die vier.
Heel vriendelijk: “Daar zie” en wijst in zuidelijke richting van de winkel “tweede laatste rayon links, tegenover de elektrische thermometers”.
Dat is tenminste duidelijk.

Ik daar naartoe. En inderdaad daar zie ik twee kruimeldieven van het merk hupppeldepup, een grote en een kleine. Gewoon het nummer aflezen op het staal en dan onderaan de corresponderende verpakking uitzoeken.
Maar de kleine is te klein en de grote is te groot, vind ik.
Dus ik terug naar die samenscholing achter de toonbank.

Met mijn vraag: “heeft u nog andere merken van huppeldepup”
En nu besluit de aangesprokene even te verletten en mee te gaan kijken in het rek.

En inderdaad, onderaan waar al de verpakkingen staan met kruimeldieven wijst hij mij nog wel zes andere mogelijkheden van kruimeldieven van de merken hippeldepip, hoppeldepop en er is er zelfs een van het merk happeldepap.

En dan mijn nogal evidente vraag: “en waarom staat er van die andere merken zo geen staal uitgepakt en geprijsd?”
En dan het nog verrassender antwoord: “We hebben nog geen tijd gehad om die allemaal uit te pakken”.

En nu weet in meteen waarover die vier zo intens aan het overleggen waren toen ik binnenkwam: hoe gaan we die uitpak van die nieuwe kruimeldieven organiseren. Eerst eens goed overleggen.

01-03-2014, 20:29 Geschreven door torfsherman