Eerlijk toegeven, het wordt allemaal wat warrig...
SLIM zijn, doen dat ge SLIM zijt, de SLIMSTE mens,
maar wat wordt er nu juist bedoeld met SLIM ?

Eerder al had ik voorgehouden dat het tegengestelde van slim: STOM veel minder problemen stelde,
Stom is Stom. Einde verhaal
Maar SLIM ???

Ik heb er eens diep op nagedacht en ben uitgekomen op 10 varianten van SLIM zijn
allemaal even slim.

1. Veel (liefst alles)Weten. De wandelende Wikipedia. De ideale quizzer.
2. Kunnen. Dat is de ervarenheid. Komt een stuk vaardigheid/handigheid aan te pas.
3. Waarnemen. Dat is de scherpe blik. Scherpgestelde zintuigen. Opmerkzaamheid.
4. Begrijpen. Dichtst bij verstandig. Snel verbanden zien. Veel met intuïtie te maken
5. Verbeelding. Of creativiteit. Originele verwerking van beschikbare informatie.
6. De aanvoeler. In staat tot opbrengen van empathie. Invoelen van een situatie.
7. De intellectueel. Die alles herleidt tot intellect. Met achterstelling van het gevoel.
8. De probleem oplosser. De plantrekker. Dat is hij die snel de openingen ziet.
9. De erudiet. Wijst op een brede kennis vaak verbonden aan grote belezenheid.
10. De Wijze. Hij of zij die een aanvoelen heeft voor het natuurlijke evenwicht.

Eerste bemerking: dat het quasi onmogelijk is om onder deze tien een hiërarchie aan te brengen. Er zijn geen soorten slimheid die primeren op andere. Ieder soort heeft zijn verdiensten. En zwakke punten.

Tweede bemerking: hoe weinig diploma’s er hier toe doen. En hoe zwaar persoonlijkheid en authenticiteit doorwegen. Een diploma bewijst alleen dat jij op één bepaald ogenblik het verwachte antwoord hebt geweten op een vraag van de leraar. Vijf minuten mocht je alles vergeten.

Derde bemerking: eens nagaan hoe elk van die tien soorten van slim zijn, een eigen sociale waardering kent. Hoe anders er naar de kunner (2) als naar de kenner (1) wordt gekeken. Of de probleemoplosser (8) afgewogen wordt tegen de erudiet (9).

En als u echt aandringt geef ik hierna mijn strikt persoonlijke (en uiterst subjectieve) Top-3

3. De scherpe blik (3 hierboven) Mensen die al hun zintuigen permanent op scherp hebben.

2. Begrijpen (4 hierboven). Voor dit soort moet je nooit een tekeningske maken. Comfortabel.

1. De Wijze (10 hierboven). Maar dat zal met mijn leeftijd te maken hebben.

Maar ik schik mij moeiteloos naar jouw afwijkende waardering.

27-09-2013, 19:04 Geschreven door torfsherman  

Denken aan

Denk voor u begint te schrijven aan de schoonheid van het witte blad.

Denk voor u een CD met muziek van Bach opzet aan de godnabijheid van de stilte

Denk als u twijfelt tussen de monogamie en de polygamie aan de sereniteit van de zerogamie.

26-09-2013, 23:12 Geschreven door torfsherman  

Zomaar opgekomen toen ik op de parking van de Carrefour, waar heel praktisch een aantal glascontainers staan opgesteld, merkte hoe mensen daar, omheen die containers, een compleet stort hadden gemaakt. Een verzameling van alle soorten stinkend restvuil. In Aldi zakken.

De redenering: men ziet mij niet, dus hier kan ik dus mijn gang gaan.

Ik dacht toen: dat is nu toch een voorbeeld van … en ik miste het Nederlandse woord dat de negatie van beschaving bedoelt. Onbeschaving, maar ja, mijn corrector onderribbelt dit direct.

(hij onderribbelt ook “onderribbelt”, maar dat trek ik me niet aan, ik vind dat een exact  woord: een ribbel onder iets zetten, hoe zou je dat anders noemen?)

Dus wij hebben geen negatie voor beschaving.
Tenzij… onbeschoftheid.

En dat is nu juist het woord dat ik zocht voor die toestand.

Omdat daar de stam schoft, en het adjectief schofterig in voorkomt.

Of hoe goed taalgebruik kan opluchten.

26-09-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

  Leuven 23 september 2013

Tijdens een druk bijgewoonde academische zitting opende Rik Torfs, op de forse tonen van Paul "Boogie Boy" Ambach in onvervalste boogie woogie stijl, zijn eerste academiejaar als rector.

Uit zijn, uiteraard, opgemerkte openingsrede enkele citaten:

ik verkies professoren die goed les geven boven professoren die papieren kunnen voorleggen waarop te lezen staat dat ze goed les kunnen geven, terwijl dat niet strookt met de empirische werkelijkheid.

Wie vrijheid beknot, zal braafheid oogsten.

Iemand vertrouwen schenken lijkt naïef, en dat is wel het laatste wat we ons kunnen veroorloven te zijn. Cynisch, waarom niet? Maar naïef? Nooit. Het blijft opmerkelijk hoe we geen vertrouwen meer durven te schenken als we niet eerst alles en iedereen tot in het kleinste detail hebben gecontroleerd, via verslagen, rapporteringen of audits. Er is geen hond die we nog vertrouwen. Of toch. Een hond.

Als we elkaar meer willen gaan vertrouwen in het vermoeide Europa, moeten we ergens beginnen. Dan maar bij het meest betrouwbare onderdeel van de samenleving. En misschien is dat eerder dan de kerk of de politiek of de georganiseerde misdaad, doodgewoon de universiteit. Zelf heb ik een blind vertrouwen in onze universiteit. Blind. Omdat ze dat verdient. En ook wel omdat vertrouwen altijd blind is, anders is het niet langer vertrouwen.

Compleet gelijke behandeling van ongelijken is een vorm van wreedheid. Eén enkel tennistornooi waarin mannen tegen vrouwen spelen, zou Justine Henin en Kim Clijsters van al hun titels hebben beroofd.

De universiteit bereidt jonge mensen niet enkel voor op een succesvol beroepsleven, maar ook op het tegendeel ervan, op een gebrek aan succes, op donkere dagen, op tegenslagen die met de eindigheid van het menselijke bestaan onlosmakelijk zijn verbonden. Studenten hebben recht op vorming, op wat ons rest nadat we alles kwijt zijn geraakt.

Ik ben een groot bewonderaar van Piet De Somer, de eerst rector na de splitsing van de Leuvense universiteit. Precies omdat ik hem bewonderde, trad ik af en toe met hem in het strijdperk toen ik tijdens het academiejaar 1979-1980 studentenvertegenwoordiger was in de academische raad. De discussie tegen hem verloor ik altijd, maar hij vernederde mij nooit, daarvoor bleef de ironie die hem nooit verliet ver genoeg verwijderd van sarcasme.

Intellectueel, dat zijn we zonder complexen. We hoeven ons daarvoor niet plotseling minder precies te gaan scheren of over te schakelen op witte wijn. Met andere woorden: er als een hedendaagse intellectueel uit te zien. (…)
Een intellectueel aan de universiteit neemt kennis van andere wetenschapsgebieden dan het zijne, kijkt over het muurtje, ontdekt de kracht van analogie, die overigens ook in kunst en literatuur te vinden is.

   What a wonderful World, croonde Paul “Boogie Boy” 
een tot de nok gevulde aula zong mee...

23-09-2013, 23:01 Geschreven door torfsherman