TA TA

Kent je dat?
Een Ta-Ta?
Zeg niet dat je het kent want ik vind het uit waar je nu bijstaat.

Ta-Ta, staat voor Talige Tapas

                                                

                                                                      die combinatie kan een TATA opleveren....

Een Tapa, dat ken je, dat zijn die kleine hapjes waar je niet kunt afblijven.
Oneindige variatie, allemaal appetijt aanwakkerend. En lekker.

En talig is natuurlijk “op de wijze van de taal”.

En nu dus talige tapas. Dat zijn Tata’s.

Ik sprokkel die ook al jaren op alle plaatsen waar je die dingen tegenkomt.
En ik zal er in de toekomst op deze plaats nog wel eens mee rondgaan.

Komaan, pak er eentje.

Drie van de verse oogst van deze week (echt waar)

Een grimmige keuze
            wat stel jij je daar bij voor? Ik heel veel.

            brrrr.... 

Hufterig Intelligent
            ik zie die man (9 kansen op 10 een man) zo voor mij.
             Een hintje: kiezen voor zo’n man is een grimmige keuze.

Het onwillekeurige geheugen
            Het geheugen waar je geen vat op hebt, dat overvalt je.
            eigenlijk is het vertaald uit het Frans: une mémoire involontaire
            en dat kan alleen van Proust zijn, jawel van zijn madeleintje gedoopt in de thee bij zijn tante.

Aan Tata's mag je je nooit overeten.
Dus we houden het bij drie. Genoeg.         

21-02-2015, 18:01 Geschreven door torfsherman  

Algehele vermarkting

Of hoe alles ineens koopwaar en koopbaar wordt.
En dus hoe alles een geldwaarde krijgt.

En hoe de haves weer maar eens de maat nemen van de not haves.

Hoe erg is dat?

Heel erg als je geen geld hebt natuurlijk.
Maar in se, is dat de toepassing van het redelijke “voor wat hoort wat”.

               een markt voor alles...


Kijk naar de kraampjes rond de basiliek van Scherpenheuvel. De devotie in markttermen.

Kijk naar de Rode Duivels. Naar de kunst. Naar ouderlingenzorg. Naar de babyoppas. Zelfs seks heeft een prijs als de nood hoog is.

Goede vraag: zijn er dan echt geen goederen of diensten die buiten dat circuit vallen?
Liefde, schoonheid, goedheid, vriendschap, gezonde lucht, lachen, troosten….

Ik zou niet te hoog van de toen blazen. Geld helpt altijd !

En nu viel De Groene Amsterdammer op een mogelijk laatste bastion van de pure liefdadigheid.
Schijnt dat er in Nederland een serieuze markt aan het groeien is ter bestrijding van de eenzaamheid.
Oudjes met wat geld die tegen betaling (naar het schijnt is 12,50 per uur een juist tarief) gezelschap kopen om met die “huurling” een potje te kaarten, naar TV te kijken, toertje door de stad te maken, naar den Aldi te gaan, wat te babbelen of heel gewoon stilletjes een uur naast elkaar te zitten en te kijken.

  dat is dan 12,50.


Vraag: kan dat of is dat er ver over?

Er is een vraag- en een aanbodzijde aan dit probleem.

Van vraagzijde zie ik echt het probleem niet.  Ik denk dat hij of zij al zotter geld heeft uitgegeven, alleen zou ik erop letten dat “je waar voor je geld krijgt”. Maar dan speelt weer de marktwerking, als de prestatie volgens jou beneden peil is dan schrap je die “leverancier”  toch uit je telefoonboekje. Op naar de volgende. Niet stom zijn.

Van aanbodzijde: zie ik ook niet zoveel problemen. Een student die nu liever naar een verzorgingshuis gaat dan afwassen in een restaurant. Bovendien zal hij erop moeten letten dat hij (schijn)kwaliteit levert, wil hij nog opnieuw gevraagd worden. Het moet echt lijken. Echt wat? Jawel: echte genegenheid, belangstelling, geven om…. Uiteindelijk niet zo’n verschil met het kleinkind dat om de zoveel weken naar de bomma trekt en weet dat daar “een centje aan vast zit”.

Alleen….

En daar kwam het artikel in De Groene op uit.
Het gezelschap-kopen is in feite een variant van de DEEL-economie.

Deel in de betekenis van SHARE.

    Uber... dat we daar zelf niet eerder opgekomen zijn!

Vals icoon van die share-economy is UBER. In se prachtig idee, ik heb wat tijd, mijn autootje staat daar toch maar, bel mij maar op als je ergens naartoe moet en ik ben (tegen bescheiden betaling –ver beneden het taxi tarief) jouw privé taximan.
Mooi toch, alleen…
kwam UBER binnen de kortste keren in handen van de “echte markt” en is het nu een schandalig middel van “rappe gasten” om alle regels, kosten en taxen te omzeilen.
UBER werd een aanfluiting van zichzelf.
Hetzelfde gebeurde met het kortstondig ter beschikking stellen van een leegstaande kamer in uw huis.
Zelfde perverse evolutie. Pure huisjesmelkerij.  
En de reguliere sector die er heel zwaar door benadeeld wordt.

Dus waarschuwt De Groene, laat zoiets ook hier weer niet gebeuren.
Laat het niet zo worden dat het echte vrijwilligerswerk een anomalie wordt.
Dat de non-profit gewoon belachelijk wordt gemaakt door de for-profit.
Dus in se niet zoveel mis met betalen, maar wat wel rampzalig zou zijn voor onze morele ontwikkeling is als er geen onbetaalde diensten meer zijn waardoor wij een andersoortige, meer persoonlijke ervaring van wederkerigheid kunnen opdoen.
En dat gaat over sociaal weefsel en sociale cohesie.

    etenstijd, burenrijd.


Het is dus in se niet dat beetje geld dat alles kapot maakt, het is de geest waarin die relaties verlopen. Heel mooi voorbeeld uit de “echte deeleconomie”: in Amsterdam zijn er een aantal goed werkende platforms waar mensen dagelijks voor hun buren meekoken.
Het heeft al een naam en website: Thuisafgehaald.nl .
Dagelijks rond de middag komt de oude buurman met een pannetje zijn kostje afhalen. Gewoon geschept uit de grote pot. Eten is één ding, en het praatje erbij is een tweede ding. Jawel, een snuifje sociale cohesie bij uw patatjes, dat zijn geen UBER-toestanden.

Er is toch nog zoveel mogelijk in een wereld waar alles boven en buiten ons om gebeurt.
Aan het wapenbestand in Oekraïne kunnen wij niet veel doen, hier des te meer.  

18-02-2015, 17:39 Geschreven door torfsherman  

Gisteren, koude zonnige schijnlente zondag

Niks dan blijde mensen die zich niet lieten pramen

Om goed ingeduffeld een vroeg terrasje te wagen.
Heerlijk, allemaal mensen die erin geloven: het komt weer goed.

 

Wij waren die namiddag door een familielid uitgenodigd om aanwezig te zijn bij zijn diakenwijding. Samen met vier gelijkgestemde (gehuwde) mannen in de middenleeftijd en meer dan duizend aanwezigen in die machtige Sint Rombouts kathedraal van Mechelen.

Wat een belevenis.  Wat een stroom van gedachten en gevoelens.

Ten eerste dat onvergelijkelijk mooie stadcentrum van Mechelen. Voor mij één groot stuk werelderfgoed. Zo mooi, zo “geflegd”, zo thuis - dat is mijn stukje wereld -, zo alles. En dan daarbovenuit die zware dominant aanwezige kathedraaltoren.

Rond drie uur was die machtige kerk volgelopen met allemaal familie en sympathisanten van de vijf wijdelingen. Bij het binnentreden (hier komt men niet binnen, hier treedt men binnen) overvallen door een stroom van je ziel rakende klanken uit het grote Stevensorgel. Ik stelde mij voor dat Flor Peeters voor de gelegenheid nog eens naar boven was geklauterd.

En zo waren we vertrokken voor een meer dan twee uur durende plechtigheid. Geen minuut te lang voor mij. Dit is zowat van het beste wat de Roomse Kerk anno vandaag in huis heeft, dacht ik. Met ongegeneerde “pump en circumstances” toonde het instituut zich  nog eens in zijn meest aanvaardbare verschijning: een geest van een betere wereld, een beter soort mensen, ondergedompeld in een vorm van tijdsloze esthetiek. Laat ons daaromheen maar drie tenten bouwen.

Maar boven en doorheen dit alles kleurde één persoon het hele gebeuren. Jawel, deze hele vertoning zou nog maar een rinkelend cimbaal lijken als daar niet de figuur van aartsbisschop Leonard dit geheel tot leven bracht. Wij weten natuurlijk allemaal opperbest voor welke strekking binnen de dogmatiek deze prelaat staat, maar je moet het gezien en gehoord hebben hoe die oude man (°1940) die kathedraal vervulde.

De Leonard van “Alleen Elvis…” vonden dan weer terug in de grote receptie die na afloop werd aangeboden in zijn “paleis” daar aan de Wollemarkt. Beschikbaar voor iedereen met een innemendheid die zo zeldzaam is bij vele BV’s (BB’s eigenlijk).

Maar op zijn best hadden we de man gehoord in zijn homilie. Als je nog even wat terughoudend was… daar hielp André-Jozef je wel over.

     


Een frappant detail heb ik bijgehouden en ik ben zeker dat jullie dat ook niet wisten:
de aartsbisschop vertelde dat in België vandaag 46 jonge mannen zich voorbereiden op het priesterschap.
Er zijn vandaag  dus 46 Belgische  “seminaristen” die zich klaar maken voor de dienst.
En tussen die 46 zitten er, hou u vast, 5 Vlamingen….
Een aantal van die andere 41 is nu bezig met een grondige studie van het Nederlands.
Bedoeling is natuurlijk zich beschikbaar te stellen voor zo vele zieltogende Vlaamse parochies.

Ik dacht nog:  dat is ook nog eens een transfer, maar dan in de andere richting.

Alleen zullen een aantal Vlaamse pastories binnenkort wel diep zwart kleuren….

Vlaanderen Missieland, je zegt daar wat.


  't kan verkeren....

Goede, wijze André-Jozef, het ga u goed, en van dat pensioen, denk daar nog maar eens goed over na.

16-02-2015, 16:30 Geschreven door torfsherman