|
Ik had het eerder al eens over die serie bij de EO op Ned2.
Je kan nu via één toetsaanslag de hele serie opnemen.
Ik heb zodoende een voorraad voor de hele winter.
En...
je valt van de ene verbazing in de ander met dat programma.
 is dit het tronie van een boef?
Vorige week zat in de praatstoel naast het plaasteren Heilig Hartbeeld Diederik Stapel (°1966). In Nederland een naam als een (gebarsten) klok. Stapel was tot september 2011 gewoon hoogleraar sociale psychologie aan de Universiteit van Tilburg.
Stapel genoot internationale faam met een lange reeks opzienbare publicaties op zijn naam.
Tot hij in september 2011 betrapt werd op gigantische en jarenlange fraude met zijn onderzoeksresultaten die hij vervalste of gewoon naar zijn hand zette. Wetenschappelijk Nederland was verbijsterd, het academisch milieu tot in zijn ziel geraakt en Stapel werd met schaamte en schande, pek en veren, van de hoogste academische berg in het niets geworpen. Alles kwijt. Een wrak. Vernichtigd. Anéanti.
En na drie jaar zien we de man op deze bijzondere praatstoel.
Wat heeft God voor Stapel ooit betekend en wat betekent God vandaag voor hem, na zijn val?
Boeiend verhaal. Ik citeer:
In mijn vroeger milieu kende ik amper één collega die in God geloofde. Wie in God gelooft heeft gewoon te weinig nagedacht. En ook ik, alhoewel diep religieus en streng protestants gevormd was overtuigd anti-theïst.
- En nu, mijnheer Stapel? Hoe gaat het met je.
Niet goed, moet ik zeggen, alles kwijt: reputatie, vrienden, job, geld en niks omhanden om mijn dagen door te komen. Ik lig op de bodem van een rotsspleet en heb geen idee hoe ik hierdoor, laat staan hieruit kom. Mij rest enkel mijn vrouw, mijn kinderen en een handjevol vrienden die me vergeven hebben. Maar tot vandaag zijn hate mails mijn deel.
- En (we zij bij de EO) niets gehoord of gezien van die God uit je kindertijd?
Wat zou ik het wensen dat ik nu een teken kreeg, maar ik krijg het niet. Alhoewel. Natuurlijk stel je de vraag: wil ik nog wel verder? Ja, want hoewel men wil dat je blijft liggen in die sterfput, ik wil recht kruipen maar leef nu van de afstand tussen hoop en moed. En moed put ik wel uit mijn oude bijbel, bij Prediker bijvoorbeeld die mij voorhoudt ijdelheid der ijdelheden, en alles is ijdelheid. En het najagen van de wind. Zo is het, nu weet ik het. Te laat.
- En wat met een kerkdienst waar de aanwezigen wekelijks en telkens opnieuw om vergeving vragen en mekaar vergeving schenken. Dat is de kern van ons geloof. Vergeving, niet aanrekenen, omdat onze God dat ook niet doet.
Ik weet het. Laat mij dit vertellen: ik hebben een lieve buurvrouw en op een ochtend vroeg zie ik haar haar fiets van slot doen, en ik vraag: zo vroeg op pad buurvrouw?
Ik ga naar de kerk, elke dag.
En wat gaat jij daar dan doen buurvrouw?
Ik mag u zeggen mijnheer Stapel, ik bid daar elke dag voor u.
Ik ben met die buurvrouw sindsdien een paar keer mee naar die vroege kerkdienst geweest. En dat helpt.
Wat verder gebruikt Stapel dit heel mooie beeld:
"God als een warm deken over alle pijn, lelijkheid, schaamte en wanhoop."
 op zoek naar een warme deken
Moet je dat allemaal meemaken om de kern van een godsgeloof te onderkennen?
En om in te zien dat mededogen wellicht het meest religieuze woord uit de Nederlandse taal is.
26-08-2014, 20:27
Geschreven door torfsherman 
|
DENK MEE MET HILDE.....
en gij daartussen....
