Allereerst: de klapper van mijn Blog ging vanmiddag vlotjes door de 20.000 en niemand die een teken gaf... Spijtig.
Cristal Arena van Genk = 20.000 man
En dan mijn laatste post van deze week waarin ik Sabine en Frank met politici vergeleek. Voze belovers.
Ben net thuis van een van de zaligste terrasjes van de Kempen, met murmelend water vol met dikke Koi's, merels tussen de tafeltjes, en een zakkende zon,die net voor het ondergaan nog teken deed: "tot morgen". Want morgen wordt het fietsen.
Dus mijn gemeend sorry aan het sympathiekste duo van de Vlaamse televisie. Zelfs "geen verloren spatje regen" ontsiert de werkelijkheid achter hun verhaal.
ze lacht, dus is ze niet kwaad op me
Nu de politici nog.
Vijf minuten politieke moed... het ging toen om de splitsing van BHV, alweer 10 jaar geleden. Het duurde uiteindelijk tot 13 juli 2012. Vijf minuten werd acht jaar. En dus ga ik me niet excuseren bij mijnheer Leterme.
Sabine, hier met bloemetjeskleed en Frank met gebroken arm.......
Het is allemaal nog niet erg genoeg met die niet opdrogende stroom aan verkiezingsprogramma's op de VRT, en nu moeten na 25/5 nog de nabeschouwingen en de vooruitzichten komen.... Beware.
Maar nu krijgt het weerbericht van de laatste dagen ook alle trekken van een politieke verkiezingsprogramma.
Volle zon, in de buurt van de 20 graden, zo goed als droog, zet de terrasjes klaar, pomp de banden van je fiets maar op.... Intussen halen we op dit ogenblik (donderdag 11 uur) geen 12 graden. Terrasjes.
Beloven, altijd maar beloven, en wij maar geloven, altijd maar geloven (merk nu dat geloof en hoop gewoon synoniem zijn)
Alleen, eerlijk is eerlijk, heb ik meer aan het kijken naar Sabine dan naar Ben Weyts of Wouter Beke (om die maar te noemen). Zou het dat bloemtjeskleed zijn?
Ik had het vorig jaar rond deze tijd al aangeklaagd
(te lui om exact op te zoeken wanneer)
maar het is weer van dat.
Deze namiddag een autoritje door hartje Kempen, Turnhout Herentals.
Wat een mooie streek toch.
Minder mooi is het gegeven dat ik,
alweer maanden te vroeg naar mijn zin,
de eerste hectaren mais aangeplant zag.
Niet groter dan 3 centimeter boven de grond steken ze
(ze proberen het dus te camoufleren) mag ik zag het direct
een meute onverantwoordelijke landbouwers luidde rijkelijk vroeg de komende herfst en winter in. Want mais, doet me onwillekeurig denken aan de maand november, de tijd dat die geoogst wordt.
Kon men ons nu eens niet nog één maandje onbezorgd laten genieten van een zomer die nog moet beginnen, zonder nare bijgedachten? Asperges, aardbeien, tarwe, jonge sla, oké, maar toch geen mais.
Ik heb tijdens het zappen eens een kanaal gezien dat zich Plattelands TV noemde met quasi ononderbroken mijnheer Vantemsche in beeld. Kreeg ik maar eens vijf minuten spreektijd op dat kanaal, ik zou ze het eens goed zeggen.
Bekend: ik hou niet van programma's die zuiver inspelen op het "gezeikdenken" van "de mensen". Voedt de negativiteit, schaadt het geluksgevoel. Lost niks op.
Vanmorgen de geweldig interessante vraag of jouw politieke voorkeur een rol speelde bij de keuze van een universiteit (want iedereen heeft toch ooit een universiteit gekozen...)
Komt een geitje met een zwaar Kempische tongval aan de lijn.
"Ik zit in Antwerpen en koos niet voor Leuven. Ten eerste makkelijker bereikbaar (het verstandigste wat het kind zei in haar bijdrage), en ik had mijn buik vol van het katholiek onderwijs na zeven jaar bij de nonnen, en ik heb ook iets tegen die oude Tobback".
Een inkopper voor een alerte VRT-er: "mag ik u erop wijzen dat je dan wel voor Bart De Wever hebt gekozen". Of was u dat helemaal ontgaan?
En zo gaat dat de hele dag door.
Je zou gaan wensen dat de NVA glorieus wint, alleen om die gasten van de Reyerslaan een neus te zetten. Zo ga je niet om met een monopolie van neutraliteit.
Vorige week, ik heb het niet willen aanhalen, tussendoor in een gewoon muziekprogramma, een bijdrage van Hugo Camps. En die outlaw kennende, die ging er he-le-maal over. Op de man, beledigend, beschadigend, de razernij frôlerend. Humor, ironie, je moet dat niet serieus nemen... geen sprake van. En toch gaat dat er op een luchtige toon mee door.
Eerlijk, ik weet nog altijd niet wie op wie ik ga stemmen, en zelfs niet op wie ik niet ga stemmen, maar als ik nog veel op de Reyerslaan afstem begint er bij mij een lichtje te komen.
Vorige week nam ik mijn bezoekers mee naar het kippenhok van Suzanne.
Aanleiding was het schielijk overlijden van Constance (morsdood op de nest).
Even opfrissen, Constance was bij leven (en ook daarna nog) het volle zusje van Beatrice en het nichtje van Albertine, alle drie raskippetjes afkomstig van een kampioenkweker uit Lommel. Maria daarentegen had minder stamboom, was een ordinaire huis-keuken-tuinkip van bij ons. Maar die legde eieren.
Wel, vorige maandag, bij onze thuiskomst van een minireisje, vonden wij Beatrice (zusje van), op haar beurt morsdood in het midden van het ren.
Wij schreven toen al dat we de indruk hadden dat het overlijden van haar zusje bij Beatrice niet zo goed aankwam. En nu inderdaad, je kan er niet omheen, gestorven van verdriet, van eenzaamheid, door verlies aan zin in het bestaan. Altijd gedacht dat dat bij mensen niet kon: doodgaan van verdriet, zo'n rationalist als ik ben, en nu: ja het kan!
Maar het is nog niet alles. Nu zijn dus nog met twee. Twee wildvreemden. En wat zagen we gisteravond?
Albertine mag (of wil?) niet meer in het hok om te slapen. Ze heeft een slaapstek gevonden in open lucht, ergens achteraan op een betonnen plaat in het ren. Maria bewoont en beslaapt nu alleen haar intussen veel te ruime hok. Die twee zeggen ook geen woord meer tegen elkaar (dat zie je). Stomme kippenfilm.
Wat is hier gebeurd?
Een verkeerd woord, een dreigement, een oude niet afgeloste schuld, te veel onverschilligheid, wie zal het zeggen. Wij, domme mensen, zien enkel maar de empirie, na het overlijden van de zusjes: scheiding van tafel en bed.
Nu serieus even.
Wat weten wij eigenlijk van wat er omgaat in zo'n kippenbrein? Die kippenemotie? Het machtsspel op kippenniveau? Het spel van neuronen en synapsen bij kippen.
Er is zoveel wat we niet weten. Ga eens na: wat weten wij eigenlijk na vijfhonderd jaar moderne wetenschap over de vragen die er echt toe doen? Heeft de wetenschap één antwoord op een van onze existentiële vragen? Die moeten we zelf maar bedenken. Niet te verwonderen dat sommige mensen terug naar God willen.
Echt tot vervelens toe putten de media zich, nee ons uit met de ontleding van de verschillende partijprogrammas. En nu hebben de professoren economie een gat gevonden om zich te doen opmerken: ze gaan eens wetenschappelijk uitrekenen wat de uitvoering van die programmas zou kosten. En waar die partijen dat geld vandaan zouden halen.
Complete lulkoek natuurlijk, zoiets zou alleen relevant zijn in de veronderstelling dat die partij een volstrekte meerderheid zou halen en dat Europa niet bestond, dat de economie weer full aanzwengelde en zo nog wat loze vooronderstellingen.
Iedereen weet het, dit is gewoon woordenkramerij, het is op 26/5 dat de kat op de koord komt, als er coalities moeten worden gevormd, gewestelijk en federaal. De vraag die er voor de kiezer echt toe doet is zeer eenvoudig: wat zijn die partijen bereid in te slikken van hun beloofde partijprogramma als ze aan tafel zitten? Wat is het die partijen waard om een paar ministers te mogen leveren? En waar wijken ze onder geen beding één duimbreed?
Dat zou ik vandaag graag van elke partij vernemen: hun breekpunt, een over-my-dead-body, hun te nemen of te laten, meer hoef ik eigenlijk niet te weten om mijn stemgedrag te bepalen.
Dat elke partij zich dus eens heel klaar en duidelijk uitspreekt, in read-my-lips termen, dat punt of die paar punten uit hun programma waarop ze onder geen beding, in geen enkele omstandigheid iets willen afdoen, zelfs niet nuanceren. Dat is met ons te nemen of te laten. Met ons in de regering ben je tenminste van één ding heel zeker: dat punt zal met ons letterlijk in het regeerprogramma staan.
Kris Peeters zou kunnen zeggen: met ons in de regering blijft de werkloosheidsuitkering onverminderd in de tijd doorlopen.
Bart De Wever zou kunnen zeggen: ons zie je niet in eender welke regering zonder een aanname van een begin van een zevende staatshervorming.
En Bruno Tobback zou dan zeggen: reken er maar op met ons in de regering er met geen topje van een pink wordt geraakt aan de huidige indexering der lonen.
En dat meisje van de VLD moet dan ook maar garanderen dat met blauw in de 16, ik wit op zwart in 2015 netto minder belasting zal betalen. Lager overheidsbeslag dus.
Eraan toevoegend . en u mag er ons in 2019 letterlijk op afrekenen.
Meer moet dat voor mij niet zijn. Al de rest is toch maar wisselgeld om over en weer te schuiven aan de onderhandelingstafels. Maar ja, de A-nummerplaten op de autos worden toch zo duur betaald en wie zit nu graag 5 jaar in de oppositie?
En wij maar die berekeningen van die economen geloven.
Cristal Arena van Genk = 20.000 man
