Naar Rio zuipen….

Dat schreeuwt om een woordje uitleg.
Hier dan.

Wat het niet is.

Het lijkt erop dat ik niet kan verdragen dat jonge (en minder jonge) mensen zuipen .
Zo’n vorm  van onverdraagzaamheid zou héél erg zijn.  Zuip al op gasten, als ik maar niet mee in uw bus moet kruipen.

Wat dan wel?

Heel  kort in vier puntjes:
1. Ik ben ten gronde afkerig van iedere soort nationalisme.  Omdat dit (net als religieus fundamentalisme) een domme maar vooral gevaarlijke denkvorm is die de wereld ziet in tegenstellingen: wij/zij, vriend/vijand, superieur/inferieur.

2. Vooral ook omdat eng nationalisme je zo lilliputiseert. De wereld herleidt tot je dorpsplein en dan volhouden dat jouw klokkentoren de hoogste is. Een neiging die menig Vlaming niet vreemd is. Laat ons maar goed plat dialect spreken, dan zijn we op ons gemak.

3. maar nu specifiek in dit geval van de rode duivels: hoe dit soort van opgeklopt nationalisme werkelijk NIETS dekt. Ja, een verzameling van een dozijn duurbetaalde vedetten die hun nummerkes  opvoeren, desnoods ieder jaar op een andere plaats, voor wie het meest betaalt.  En dat zou mijn land voorstellen? Supporteren? Ja, voor Hoepertingen SK of Heibos VV.  Dat respecteert tenminste de  verhoudingen.

4. maar ergst van al: hoe die rode duivelsgekte duidelijk van bovenaf gepland en met de grote middelen is aangepraat door mensen die daar belang bij hebben. Maar vooral hoe vlotjes de massa daarin meegaat. Bangelijk als dat al lukt voor iets zo onnozel als het voetbal... Ze praten u dus alles aan, als ze dat willen.


en zeg dat madame Uitepetuit het gezegd heeft....

07-09-2013, 12:52 Geschreven door torfsherman  

Je merkt het aan alles,  het grote rentree is een feit.
Ook in de media  is de winterprogrammatie gestart.

En dus ook op Radio1 waar Jan Hautekiet  weer zijn dagelijkse twee uur zendtijd krijgt om Vlaanderen op zijn smalst de kans te bieden lucht te geven aan zijn zurigheid. Over alles en nog wat. Bijwijlen niet om te aanhoren, maar ja, dat lijkt nu ook al entertainment. Zagen en doorzeiken (sorry). Dat is “om te lachen”.

Woensdagochtend was het onderwerp: de ongehoorde betutteling van bejaarden in hun rust- en verzorgingshuizen. De 89-jarige Paula Semer was erbij gehaald als ervaringsdeskundige. 

Misschien allereerst toch het goede nieuws. Nog eens bevestigd gehoord dat ik geen man of vrouw in Vlaanderen ken die het Nederlands van Paula Semer nog maar benadert. Correcte taal, perfect gearticuleerd, mooie woordkeuze, in één woord: het mooiste Vlaams dat er gesproken kan worden. Zonder een zweem van een bekakt Hollands accent. Mooi zo, Paula, een model !

Maar dan die betutteling….

Het gaat dus over de wijze waarop mensen in rusthuizen worden behandeld en aangesproken. En Paula maakte er wat van: vaak neerbuigend, kleinerend, kwetsend, respectloos… het kon niet op.

Als ik dan goed luister, dan ging het vooral over vijf punten:

1.      De aanspreking van die mensen. Ongevraagd en ongewenst gebruik van de voornaam. In het ergste geval nog in de verkleinvorm: Fientje….

2.      Het voortdurend gebruik van verkleinwoordjes: het bedje dat wordt opgemaakt, de haartjes die worden gekamd, en het pamperke dat wordt vervangen. 

3.      Ook wordt er zwaar getild aan het nodeloos gebruik van de eerste persoon meervoud: wij vinden het hier wel leuk hé, of we gaan ons eens schoonmaken tegen  dat uw dochter komt  en nu gaan wij een dutje doen. Wij, wij, wij… IK.

4.      Pijnpunt is wel het gebrek aan mondigheid van de ouderen zelf, dixit Paula, om voor hun waardigheid op te komen. “Ik ben mevrouw Uitepetuit. En als de soep koud is zal ik ze  terugsturen. En zeg dat Mevrouw Marie-Louise Uitepetuit het gezegd heeft”.  

5.      Meer algemeen: het onderschatten van wat de senior(a) nog  zelf kan of weet. Je wereld wordt ineens herleid tot een Fröbelsfeertje. Gewoon beledigend hoe ze u wegzetten. Zonder tussenstation in de seniliteit geparkeerd.

In een prachtig Nederlands, maar … ik had er een paar bedenkingen bij.
(opzij gelaten die paar aangehaalde gevallen van domme ongemanierdheid)

1.      In de uitzending zaten meerdere  korte interviews met rusthuisbewoners, en van die mensen zegden er negen op de tien net het tegengestelde. Dat zij er wel van hielden “vertroeteld” te worden en genoten van de aandacht  En dat ze niet anders zouden willen dan met hun voornaam te worden aangesproken.  Hoe anders? Madame… kom zeg.

2.      In zo’n rusthuis komen uiteindelijk alle (nou, alle?)  sociale klassen nog even samen en dan is het toch passend dat iedereen zich een beetje aanpast aan de nieuwe omstandigheden. En een stuk van zijn prerogatieven inlevert. Maar toch niet naar de radio trekken om er een nationale zaak van  maken.

3.       Als ik Paula zo bezig hoorde,  kreeg ik toch de indruk van enige intellectuele pretentie   en aanstellerij. Weten jullie wel wie ik ben? Een eis van erkenning waaraan zij in haar actieve leven zo overvloedig gewend was.  Negen op de tien van haar medebewoners zijn nooit door iemand erkend.

4.      Het ergste vind ik nog het gebrek aan aanvoelen van die klagers. Dat in het aanschijn van ‘de ultieme gelijkschakeling’ (in een kist of in een potje) zij nog altijd geen zicht hebben op hun bevoordeelde levensstandaard . “Mijn personeel noemde mij ook niet Jeanneke….”

En dat is nu zo weer gestart voor zes maanden,  vijf dagen op de zeven, dat de lilliputters hun gal kunnen spuwen.

Gisteren ging het over onze natioanle Delphine. Een belster eiste, met overslaande stem, dat dat vaderschap van Albert “tot op het bot” zou moeten worden uitgespit.
Tot op het bot… dat hebben ze ook nog van Dutroux en de Witte Mars overgehouden.

Waarom doen we dat mekaar toch allemaal aan?
Waarom geen twee uurtjes leuke plaatjes gedraaid?

06-09-2013, 14:19 Geschreven door torfsherman  

Voelt u vanochtend ook die warme opstoot van sympathie met die hordes primairen
die vannacht en masse zijn afgezakt naar Schotland om "onze jongens" naar Rio te zuipen?

 en nu  allemaal samen...

Echt waar...

06-09-2013, 13:54 Geschreven door torfsherman  

Overantwoord

Begin deze week was ik, als CEO van OPUS1932, verplicht onze Raad van Bestuur samen te roepen.

Aanleiding was een gezamenlijk schrijven dat wij ontvingen van De Standaard en De Morgen waarin, voor één keer, deze kranten één front vormen: de twee hoofdredacteuren drukten hun grote bezorgdheid uit over de zeer recente dramatische terugloop van hun verkoopcijfers.

Onderzoek had snel uitgewezen dat dit alles te maken had met het gegeven dat OPUS1932 nu steevast om de 48 uur een nieuwe post beloofde. Gevolg: het gedeelte meerwaardezoekers onder hun lezers schakelde prompt over naar deze “onverantwoord interessante” Blog.

En of wij, tegenover Vlaanderen, onze verantwoordelijkheid beseften, als wij de laatste twee kwaliteitskranten om zeep hielpen?

Navraag wees uit dat Dag Allemaal en zelfs De Gazet van Antwerpen nauwelijks enig nadelig effect van OPUS1932 ondervond.

Na een tumultueuze vergadering die uitliep tot vanmorgen 4 uur, verklaarde een doodvermoeide maar gelukkige voorzitter van onze Raad van bestuur, dat binnen OPUS1932 een compromis was bereikt en dat de nodige werden schikkingen getroffen om aan de onvoorziene noodlottige gevolgen van onze tweedaagse periodiciteit tegemoet te komen.

Zodoende moeten wij onze overtalrijke volgers informeren dat wij onze periodiciteit, met ingang van vandaag, terugbrengen op één post per week. Besloten werd meteen dat die post er zou komen op vrijdagochtend.

De eerstvolgende, hebdomadaire post, mag je dus verwachten overmorgen 6 september.

Nu al staat vast dat wij daarin Jan Hautekiet en Paula Semer onder handen gaan nemen voor hun Radio1 uitzending van gisterochtend over “betutteling van oudjes”.

04-09-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman