7 februari ’14

SPIJBELEN

De regie nemen over je eigen leerproces

   een variant....


of deze....

20-02-2014, 14:55 Geschreven door torfsherman  

PLAATSVERVANGENDE SCHAAMTE

Kennen jullie dat gevoelen ook?
Ik heb ervaar dat bijwijlen zeer intens.

In feite een nonsens gevoelen:
schaamte over een feit, een handeling, een gebeuren, waarbij jij persoonlijk in de verste verte niet betrokken bent en  waarop jij onmogelijk kunt aangesproken worden.  En toch ontstaat bij jou, enkel maar door de confrontatie met  dat feit, die daad, een gevoel van diepe schaamte in hoofde van de persoon achter dat feit, die daad, die gebeurtenis. Echte schaamte.

“Ik schaam mij dood in zijn/haar/hun plaats”.
Voor een familielid zou men het nog kunnen uitleggen, de oneer treft  mijn familie. Maar ik ken dat gevoelen ook bij een ‘minder gesmaakt’ optreden van een complete derde.

Direct een concreet voorbeeld:  uit het mailverkeer.
Ik ontvang  soms van die mails waarvoor ik me in naam van de afzender  lettermlijk  plaatsvervangend schaam.  Gewoon het feit dat “iemand” zoiets  nog maar bedacht krijgt,  laat staan rondstuurt.

En dan heb ik het niet meteen over  die kilo’s borsten  zo groot als meloenen die regelmatig in mijn mailbox rollen. Sommige mensen vinden dat grappig, echt waar!. Ik heb het veeleer bijv. over een bepaald racisme dat er echt over gaat. Meestal is het gewoon stuitende  domheid, met één vaste constante: een totale afwezigheid van enige goede smaak.
En dat die afzender aan mij denkt om mij dat te bezorgen  omdat hij allicht vermoedt  dat ik dat leuk vind, dat is natuurlijk de pointe.   Ik voel dat alleszins  als een affront.

Per extensie is er dus ook de PLAATSVERVANGENDE TROTS

Het voorbeeld aller voorbeelden: FIENTJE, de grootmoeder van veldrijder Kevin Pauwels
(nog zo’n idool van mij).
Daar word ik van binnen geheel warm van.
En plaatsvervangend ook heel gelukkig.

Weet je waarover ik het hier heel de tijd heb?
Ik heb het over doorleefde empathie.

20-02-2014, 14:26 Geschreven door torfsherman  

Hoe God op het idee van de VRIJHEID kwam
(eerste bekend geval van serendipity)

serendipity is: op iets anders en veel spectaculairder uitkomen dan wat je eigenlijk aan het zoeken was. 

schoolvoorbeeld: de uitvinding van de peneciline

ander voorbeeld: het zoeken van een speld in een hooiberg en eruit rollen met een boerenmeid 

Even het decor schetsen: het Aards Paradijs.
Maandagvoormiddag na de scheppingsweek.
De zaterdag voordien had de Schepper zijn strafste toer uitgehaald:
hij had de mens geschapen.
Het was dan wel in twee schuifkens: eerste een probatie met Adam  en dan de betere definitieve versie Eva. Met borsten, welvingen en lang haar.  

Helemaal naar zijn beeld en gelijkenis. Dus twee kleine godjes.  Zet zo’n koppel dan in een hyper Efteling, je ziet van hier wat dat gaat geven. Die twee moesten niets anders doen  dan zichzelf zijn,  hun proto-goddelijke natuur volgen.

Maar ja, je weet hoe het afliep. De vrouw, uiteraard het geperfectioneerde prototype bingo, vond er niet beters op dan de maandvoormiddag al, uitgerekend van die boom een appeltje te plukken. En zo is het dus allemaal gelopen.

Natuurlijk dat zoiets sofort uitkwam. Het koppel , met pek en veren die grote speeltuin uitgejaagd.
"Zoek het nu zelf maar uit", dat was de slotverwensing die weerklonk toen de paradijspoort achter hun  gat  dichtsloeg.

En dat, goede vrienden, was het beste wat de jonge mensheid kon overkomen: het recht om het zelf uit te zoeken en af te wijken van zijn voorgeprogrammeerde semi -goddelijke staat. Het recht om er, bij tijd en wijl,  een potje van te maken.
We zouden ons Paradijselijk bestaan best kunnen vergelijken met een eeuwig lopende klok die nooit één seconde achter of voorloopt. Een eindeloos tik – tak – tik - tak. Zo dodelijk voorspelbaar.  Wel het was toch maar weer een vrouw, die van die geboden ontsnappingsmogelijkheid gebruik maakte.

Ik weet niet of God het zo bedoeld had, maar op het moment van dat idee met die boom, heeft God die maandag, in zijn oneindige wijsheid,  de vrijheid geschapen, en meteen de creativiteit, de originaliteit, de menselijke individuele uniciteit.  Hoe de mens  ineens boven al de rest uittorent.

Dank U God zou ik zo zeggen, met een knipoog naar Eva.
En Adam… die wist natuurlijk van niks, die hebben ze het later allemaal moeten uitleggen.

Wie treurt er nu om dat we als mens niet perfect zijn?
Dat ieder van ons op zijn beurt er van tijd tot tijd een rommeltje van maakt.
Maar het is dan wel mijn rommeltje.

20-02-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Het mocht dan vorige week wel Valentijn zijn, overdrijven moet je nooit doen.  Daarom een weekje later, om mijn lieve bezoekers niet in het ongewisse te laten, even een kijkje hoe het met de liefde ook anders kan lopen. Luister naar Cornelis Vreeswijk in Het Rozenblad.
(of ga even langs op You Tube "Cornelis Vreeswijk Rozenblad" en je kunt het hem horen zingen) 

 Cornerlis Vreeswijk 1937 - 1987

Het  ROZENBLAD
Cornelis Vreeswijk

 

Er was er eens een rozenblad

het groeide aan een roos en die was rood

En op een dag ging dat roosje zo maar dood

ze daalde zachtjes naar de grond - en dat was dat.

Maar toen kwam er een dolle wind voorbij

Die blies haar van het zuiden naar het noord

en hij zei dingen die ze nog nooit had gehoord

Kom, zei de wind, kom liefje, ik maak je blij

Ze kon die dwaze wind maar niet weerstaan

en gaf hem alles waar hij maar om vroeg

De wind nam alles aan, want hij kreeg nooit genoeg

Ze dansten samen heen en weer, en af en aan

Maar ‘t windje was een heel slecht exemplaar

hij droeg haar wel heel aardig in ‘t begin

maar op een slechte dag woei ze de modder in

Toen blies hij vrolijk verderop - en liet haar na.

U heeft misschien een rozenblad gezien

in ‘t vuilnis, in de goot van deze stad

Weet dat was eens een heel mooi rozenblad

De wind is weg, maar zij is er nog wel - misschien?

    Het spel waaraan zij deelnam werd haar dood

    En de wind die ze zo lief had die woei maar door

    ik geloof dat ik haar soms nog aan mijn voordeur hoor

    ik noemde haar: een rozenblad - haar kleur was rood.

20-02-2014, 00:00 Geschreven door torfsherman