de niche van het ogenblik
ABSOLUUT POSITIEF.
Ik wil het
hebben over de opening in Mechelen (tiens, Mechelen?) van het eerste vluchthuis
voor mannen.
Op een geheim adres natuurlijk.
Kreeg nogal
wat media-aandacht. En terecht.
Uit een interview met de initiatiefnemer vernam ik dat het inderdaad een
Belgische primeur is.
En dat ze klein beginnen. Voorlopig is er plaats voor
twee vluchtende mannen.
Maar als het in het eerste jaar wat "meevalt" met de
belangstelling (alles draait toch op omzet) dan zit er in de komende jaren wel
uitbreiding in. Niks dan goed nieuws dus.
Als jet mij
vraagt: geen dag te vroeg zon geheim onderduikadres voor mannen.
Vroeger
konden die nog terecht als broeder in een donker klooster, maar die vluchtweg
is vandaag zo goed als afgesloten.
Twee
plaatsen, ze bedoelen waarschijnlijk twee bedden.
Ik hoop alleszins dat dat
twee dubbelbedden zijn. Zodat die slachtoffers hun lief kunnen meebrengen. Kan
die mee onderduiken.
Bovendien deze
bedenking: wat moet een man nog uitvinden om thuis eens weg te geraken? Nu
gewoon een briefje op tafel: ik ben even tot in het vluchthuis.
Maar
kritisch als wij altijd zijn, toch een tegen bedenking.
Ik herinner me het
mopje waar ik indertijd heel hard moest om lachen.
Twee gasten in een cafédiscussie aan de toog: de ene wil perse naar huis en
zijn toogmaat probeert hem op een beter gedacht te brengen.
- Gij weet gewoon niet hoen kwaad wijf dat ik heb.
Waarop de plakker filosofisch reageert:
- Och maat, er zijn geen kwade wijven, er zijn alleen bange mannen.
Als ze dat
in Mechelen horen zullen niet rap nog bedden moeten bijkopen.
04-03-2015, 00:00
Geschreven door torfsherman 
|