Mariaverering in Eggewaartskapelle : pas op voor wolven in schaapsvel
De schilderachtige Knollekapel in Eggewaarts.
In het altijd mooie Eggewaartskapelle wordtg elk jaar de meimaand gevierd op een heel eigen wijze. Op woensdagavond wordt telkens een ander kapelletje bezocht door tientallen inwoners.
De eerste woensdag werd er altijd gebeden aan de Knollekapel. Een eeuwenoud stenen okerkleurig kapelletje op een driesprong. Sinds mensenheugenis eigendom van en onderhouden door mijn teergeliefde voorouders. het ligt op een driesprong. De eerste straat, de Heydehoekstraat, loopt naar de Lovaart en heeft verschillende andere namen gehad, waarvan de oudsgekende de Reningheersdijkstraat was, een heel lange landelijke weg waarvan de huidige Heydehoekstraat slechts een klein deel vormt. In deze straat staat ook de hoeve van mijn voorouders, het Keershof. Deze hoeve wordt al vermeld sinds de 14e eeuw en was een leen van de 'Burg van Veurne', een leengoed dus. De twee andere straten vormen eigenlijk één en dezelfde weg, de Knollestraat, genoemd naar dit kapelletje. De ene kant gaat het richting Kruisabeele, grondgebied Alveringem dus. De andere kant gaat het door het dorp Eggewaarts tot aan de Brugsesteenweg (die van Veurne richting Brugge loopt).
Dichtbij ons kapelletje startee de film 'Het varken van Madonna'. Een onnozelaar in een roos autootje ziet er een schim van een oude maar kwieke frontsoldaat de straat dwarsen en hij rijdt pardoes in de 'gaskant' waar hij in panne valt... Maar dit natuurlijk geheel ter zijde...
Ik vertel even hoe alles vroeger verliep, hopelijk is dit nog steeds zo gebleven... De eerste woensdag, even voor 19u00, komen vanuit de drie straten mensen te voet, per fiets of per wagen naar het kapelletje. De eigenaars van het kapelletje, enkele dichte buren, landbouwers of hun vrouwen, mensen die op het dorp wonen, ... Sommigen zijn ruimschoots op tijd, anderen komen altijd wat te laat... In afwachting dat de 'meioefening' (het gebedsmoment dus) begint wordt er gezellig gekeuveld. De nonnetjes (nu spreek ik van 25 jaar geleden) en de pastoor (eerst pastoor Coulommier, dan pastoor Lepee) arriveren wat meestal betekent dat het gebed kan beginnen. Blaadjes met teksten en Marialiederen werden uitgedeeld. Er wordt gezongen en er worden weesgegroetjes gebeden. De enen zingen mooi en kunnen goed de tonen houden. Anderen zingen minder vast of nogal hoog... Samen klinkt het op zijn 'Eggewaartskapels', mooier kan het niet in mijn ogen.
Iedereen heeft zijn eigen intenties meegebracht : een ziek familielid, vraag om een goeie gezondheid voor zichzelf, zorg voor opgroeiende kinderen, God weet wat voor reden iedereen hier komt bidden. Onder de aanwezigen ook een man die heel wat op zijn kerfstok heeft. Zou hij bidden voor zijn vele slachtoffers? Of zou hij moed vragen om nog meer mensen de duvel aan te doen? In elk geval zal zijn bidden niet veel uithalen... Wolven in schaapsvacht worden immers niet gesteund door die van hierboven...
Naar ik hoor bestaat deze traditie ook vandaag nog. Een goeie zaak, veel mensen hebben hier een houvast aan en vinden hier wat kracht om verder te gaan. Zelf kan ik uiteraard niet aanwezig zijn maar elke keer ik aan 'mijn' kapelletje passeer stop ik even voor een gebedje. Een gebed voor de vele goeie mensen hier van mijn dorp maar ook een gebed voor sommige 'halve gangsters' uit de buurt...
Meimaand is Mariamaand. OLV van (censuur!), bid voor ons arme (en ook voor de rijke) zindaars!
Morgen is het weer mei. De meimaand is traditiegetrouw Mariamaand. Maria wordt vereerd in vele gedaanten. In heel wat plaatsen is er een speciale Mariaverering. Zo ook in het landelijke (censuur!) bij Diksmuide.
Eeuwenlang bestaat daar reeds een verering. Een oud houten beeld stond eeuwenlang in de kerk aldaar. Tijdens de eerste wereldoorlog kreeg het beeld voetjes en achteraf is het teruggebracht en in de nieuwe kerk geplaatst. De kerk dus die vandaag nog te zien is.
Blijkbaar was een man van twijfelachtig allooi er op uit om het beeld voor groot geld te verpatsen maar uiteindelijk werd het beeld door de nieuwe eigenaar van de kerk afgestaan. Het staat nu in een kerk in de buurt.
Moest OLV weten wat er daar allemaal gebeurt onder dat kerkdak dan zou het lachen haar vergaan. Dan zou haar gezicht dezelfde uitdrukking gaan vertonen als dat van het OLV-beeld op het kerkhof even verderop...
Onze Lieve Vrouw van (censuur!) bid voor ons, arme zondaars. Vergeet vooral ook de rijke zondaars niet. En de dwalende Diksmuidelingen...
Kunstboekenmarkt in Gent : over ramptoerisme en hardleerse pogingen om me te bekeren tot het 'ware' geloof
Vandaag was er naar aanleiding van Erfgoedzondag weer de jaarlijkse kunstboekenmarkt aan het SMAK te Gent. Vele tientallen standhouders uit Vlaanderen en Brabant kwamen er boeken verkopen ivm kunst en zo. Vooral verzamelaars maar ook enkele handelaars zoals ik.
Vele honderden verzamelaars kwamen traditiegetrouw een bezoekje brengen. De enen kwamen echt boeken zoeken, anderen kwamen zichzelf en ons wat bezighouden maar dat heb je overal tegenwoordig. Heel wat bezoekers kon je klasseren onder de noemer 'chipoteur'. Dat wil zeggen 'potelaars' : ze komen alles bepotelen zonder dat ze van plan zijn om ook maar één iets aan te kopen. En ze hebben verstand van 'chipoteren' : ze kiezen steevast de kostbaarste boeken uit, betasten het, doorbladeren het en soms beschadigen ze de boeken ook.
Om dat 'gechipoteer' tegen te gaan plaatste ik achterin mijn stand een lange tafel waar ik de meest waardevolle zaken op deponeerde. Maar die bepotelaars hou je zomaar tegen, ze komen tot achterin je stand en slaan daar toe. Dus plaatste ik een stapel lege dozen in de ingang zodat ze met lede ogen moesten toezien niet meer aan hun trekken te kunnen komen...
Heel wat bezoekers ken ik al jaren en ik weet steevast wat ze zoeken en of ze komen om te kopen of om te kijken... Ook ontmoette ik enkele mensen die ik nog niet kende. Zo was er een bijna-zestiger die me kwam vertellen dat hij al meer dan een jaar werkloos is en zicht amuseert met heel het land af te reizen op zoek naar interessante (lees : goedkope) boeken. Als werkloze kan je immers aan halve prijs reizen met de trein en nog voordeliger met bus/tram. Leuk voor hem! Het hele jaar door schuimt hij 'meer dan 80' kringloopwinkels af in Vlaanderen. Ook dat van Hasselt. Daarna gaat hij steevast langs bij een andere 'weldadigheidsinstelling', De Snuffel, aan de andere kant van het station. De boeken vindt hij schandalig duur, te meer hij weet dat ze de boeken gratis krijgen, net zoals de kringwinkels. Uren en uren moet hij dan zoeken om vijf boeken te vinden zodat hij dan twintig procent korting kan krijgen. Amai, als je zo moet verzamelen...
Zijn grootste hobby is echter het ramptoerisme. Wanneer hij hoort van een of andere ramp dan springt hij in zijn 'beste kleren', koerst naar het station en weg is hij. Bv. naar Ciney een paar jaar geleden, toen daar de kerktoren afwaaide en enkele daken van andere gebouwen. Toevallig was ik daar ook in de buurt kort na die storm, maar om daar speciaal zo'n reis voor te maken??? De man vertelde me dat er bij zijn bezoek op een weekdag geen kat op straat was. Wat me natuurlijk niet verwondert want tijdens weekdagen zijn de Walen natuurlijk allemaal hard aan het werk... Om dan tijdens het weekend allemaal tegelijk op straat te racen en mekaar de duvel aan te doen met hun autootjes. Ik zeg de man dat hij hier 'chance' heeft : dat hij hier een grote ramp kan aanschouwen, namelijk de verkoop belooft hier een heuse ramp te worden...
Een vriendelijke dame van rond de vijftig kwam me vragen welk heiligenbeeld er daar op mijn stand te zien was. Toevallig had ik een doos mee met wat antiek. Ik antwoord : 'Sint-Paulus.' Het mens vraagt me hoe ik dat weet en ik zeg haar dat ik dat weet doordat de kale man een zwaard in zijn handen heeft. De dame zegt nu : 'Je weet toch dat er in de bijbel staat dat je geen afbeeldingen of afgodsbeelden mag maken?' Ik weet meteen hoe laat het is : een Jehovahgetuige komt me hier de les spellen! Ik antwoord : 'Je weet toch ook wel dat er in de bijbel staat dat je niet moet komen zagen hier!' De vrouw heeft het onmiddellijk begrepen dat ik haar doorzie maar ze geeft nog het nog helemaal niet op wanneer ik zeg dat ik katholiek ben... 'Je kan toch veranderen?' Nu is de maat vol : ik zeg dat ik voor priester studeerde en dus heel goed weet waar ik wil in geloven. Het mormel snapt eindelijk dat ze mij niet kan bekeren en blaast de aftocht.
Heel veel wordt er niet verkocht, ook ik ben niet echt tevreden. Gelukkig komt er op het einde van de markt nog een goede klant opdagen zodat ik toch wat winst maak.
Het arme weesmeisje blikt terug... hoe meer ze zag hoe min ze sprak.
Het arme weesmeisje uit de mooie Westhoek blikt terug...
Ooit werkte ze dag en nacht om haar gezin welstand te brengen. Een eeuwenoude boerderij in de Westhoek. Zij was de sterke vrouw daar, zij hield de boel daar recht, ook als manlief domme daden pleegde...
En... ongelooflijk : van de ene op de andere dag stond deze vrouw op straat, van God en alleman verlaten... Gelukkig had ze drie zonen die haar zouden steunen.
Iedereen in de streek weet hoe de vork daar precies in de steel stak... iedereen zag met lede ogen hoe een hele familie teloor ging.
Maar waarom mensen helpen als je er zelf geen profijt uit kan halen? Waarom niet gewoon het hoofd afwenden of zelfs enig leedvermaakt hebben? Hoe laf kunnen mensen toch zijn!!!
Gelukkig waren er de kinderen die haar opvingen. Maar spoedig begonnen ook daar problemen te komen... De zoon waar ze introk had twee gezichten!
Voor de ogen van zijn broers en voor buitenstaanders was hij de liefhebbende en zorgzame zoon die zijn arme moeder liefdevol opving. Maar... in werkelijkheid duvelde hij zijn moeder de hele dag door... Stiekem hielp hij zijn papa met het duvelen van de arme ex-wees. Zijn moeder 'lekker' uithongeren totdat ze handtekeningen zou plaatsen die haar naar de totale armoede zouden brengen...
Gelukkig kon ze rekenen op haar andere kinderen die haar wegleidden uit dat oord van verderf.
Nu brengt ze haar dagen door in peis en vree, wachtend op gerechtigheid...
Maar nog was haar lijdensweg niet ten einde, want op tv ziet ze allerlei rare dingen. Veel rare mensen. Soms ook mensen die haar precies ergens bekend voorkomen. Personen die het gebod 'Eert uw vader en uw moeder' maar voor de helft begrepen hebben... Die geen kaas gegeten heeft van wat recht is en wat krom.
Zo, ik dacht en hoopte al dat het zover zou komen. Eigenlijk is hij niet echt een voorbeeld voor het Brugse volk.
Wie de huidige burgemeester Moenaert zal willen opvolgen zal meer gewicht in de schaal moeten kunnen gooien. PVDD is gewogen en ... te licht bevonden... Geen reclame trouwens om zo'n een figuur in je politieke partij te hebben.
Maar daarmee is het probleem van de opvolging van aftredend burgemeester Moenaert allerminst opgelost... Wie kan zijn werk verderzetten op een waardige wijze? Naar mijn mening blijft hij toch nog korte tijd burgervader, intussen kan hij dan uitkijken naar een opvolger die de nodige kwaliteiten bezit én een goeie naam heeft.
Vanavond op tv discussie over Pol Vandendriessche.Hij zou dames lastiggevallen hebben op verschillende plaatsen waar hij werkzaam is.
Volgens mij heel terecht dat dit in de media komt.Hij wil immers burgemeester worden. Een publiek figuur. Iemand die toch een voorbeeldfunctie moet hebben.
Dhr Antonissen van Humo schreef hierover een artikel.Volgens mij terecht want moet zon man, een man die zijn personeel niet gerust kan laten, burgemeester willen worden???
En, blijkbaar sleurde hij Doenja Van Belleghem van haar fiets om haar te zoenen.Wat een schoft!Honderd procent juist dus dat deze zéér achtenswaardige dame hier zwaar aan tilt en terecht opmerkt dat Vandendriessche dus zijn gal niet moet uitspuwen over het gedrag van Mgr Vangheluwe!
En Tijl Waelput, voorzitter van de Brugse NVA neemt het op voor Vandendriessche, hopelijk voor hem verbrandt hij zijn vingertjes niet.
Persoonlijk zou ik het héél spijtig vinden voor de NVA dat ze massas stemmen verliezen door zon man als VDD als burgemeester naar voor te willen schuiven Bart Dewever zou hier zijn conclusies uit moeten trekken!!!!!!!
Guido Belcanto : gelijkenissen met Raymond van het Groenewoud
Met een half oor volg ik het programma 'De vrienden van Van de Veire'. Guido Belcanto zingt zijn nieuwste hit. Een half godvergeten zangtalent uit Nederland.
Wanneer ik de blik even naar het grote scherm wend schrik ik me een goedje : die lelijke smoel kan ik vergelijken met de lelijke tronie van Raymond van het Groenewoud : even lelijk, te lelijk om te helpen donderen. Dus : ik neem genoegen met hun getsjilp dat niet onaardig klinkt. Maar op die 'lelijke mulen' zitten kijken, sorry dat is een brug te ver! Twee apen gelijk...
Vergiffenis in het bisdom Brugge... kan er Pasen gevierd worden?
De kathedraal van Brugge, nog deels in de stellingen... er is nog veel werk aan de 'winkel' (= bisdom Brugge), voor er plaats is voor vergiffenis...
Vandaag werd een beeldje onthuld in de kathedraal van Brugge, op verzoek van de mensen die opkomen voor mensenrechten in de Kerk. De bisschop was blijkbaar zeer vereerd hiermee maar woonde de 'opening' van deze 'permanente tentoonstelling' bij in burgerkledij... Wéér gaat alle aandacht bijna uitsluitend naar één persoon, onze vroegere bisschop. En dat beeldje in de doopkapel plaatsen... Erg ok, maar er waren véle anderen ook. De leider van een bisdom kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor wat zijn 'werknemers', zoals die diaken uit Poperinge, heeft mispeuterd. Beschuldig dan gewoon wie écht schuldig is!
Wat me héél erg stoort zijn bepaalde woorden van ene Linda Opdebeeck. Dat mens zegt - op de vooravond van Pasen notabene - dat ze geen vergiffenis kan schenken aan Mgr Vangheluwe : 'Vergeven kan ik niet...'. Dit omdat Mgr Vangheluwe niet in zou zien dat hij fout was. Natuurlijk ziet hij wél in dat hij verkeerd was, ook al zei hij vreemde dingen in de media.
Hoedanook, hoe kan dat mens, die Linda, straks Pasen vieren. Beseft ze nog altijd niet dat Mgr Vangheluwe intussen ferm afgezien heeft na alles wat er gebeurd is? Dat hij hierdoor (zonder te spreken van al dat zwijggeld) al een mooi deel van de rekening heeft vereffend. Zielig wat dat mens zegt!
Hopelijk tonen andere mensen wel bereidheid om fouten, hoe zwaar ook, te vergeven... ook al kan het gebeurde daarmee niet ongedaan gemaakt worden. Wat voor gelovige ben je als je blijft weigeren om mensen hun fouten te vergeven en blijft haat zaaien? Zalig Paasfeest!
Hongerstakers : waarom niet ingrijpen tegen deze onzin!
Ingebeelde zieke?
De laatste weken hoor ik veel praten over die hongerstakers in Brussel. Wanneer ik dan hun mening vraag hieromtrent hoor ik steeds weer hetzelfde antwoord. Een mening waar ik zelf ook achter sta.
Die hongerstakers willen zichzelf boven de wet stellen. Illegalen horen hier niet thuis. Als ze uitgeprocedeerd zijn moeten ze daar in berusten en ons land verlaten. Indien ze dit niet uit vrije wil doen moet de overheid ingrijpen.
Dat 'honger-staken' is trouwens in zekere zin een lachertje. Zeker wat betreft die onnozelaar die zijn mond dichtnaaide of liet dichtnaaien. Hij krijgt vloeibare voeding en kan het zo nog jaren uithouden, net zolang tot Magda Deblock nog een ons (= circa een halve kilogram) weegt!
Dat hongerstaken moesten ze trouwens verbieden. Jezelf laten kapotgaan en dan nog de schuld op een ander schuiven... Die illegalen geven aan ons land een heel slecht imago. Gewoon op het vliegtuig plaatsen en zien of ze in hun eigen land durven hongerstaken...
Van waar ik me nu bevind hoor ik de feestelijke paasklokken. Minstens een vier a vijf verschillende klokken strooien hun vrolijk en feestelijk lied, de Paasvreugde, uit over de daken van het stadje...
Deze tekst kreeg ik onlangs van iemand die me heel nauw aan het hart ligt. Hele mooie woorden, heel herkenbaar, heel diep... die uit het hart komen van een heel speciale priester, de abt van Westvleteren.
Wansmakelijk gewoon wat ik nu op tv zie : Franse 'restauranthouders' die enkel opgewarmde kost serveren. De mensen wijsmaken dat alles 'levende vers' is maar in hun keuken niets anders doen dan blikken en dozen en plastic zakken openen en die boel verwarmen in de microgolf. Met een stuk of vijf van die toestellen, of beter nog tien, kan je een groot restaurant 'runnen'.
Bij ons in Brugge zal dat soms ook niet anders zijn... Ik kijk wel uit voor ik mijn tanden zet in een lekker brokje eten. En indien ik dan zou vermoeden dat ik van die heropgewarmde kost geserveerd krijg dan zullen ze het goed geweten hebben! Dan zorg ik voor een passende publiciteit...
En dan is er nog dit : zowat twintig jaar geleden waren er in de streek van Veurne en Diksmuide hier en daar nog écht dorpswinkeltjes, nog vroeger ook soms 'schepwinkels' (je kon er bv. suiker of ik weet niet wat allemaal in de zelf gewenste hoeveelheid krijgen). Zo herinner ik me nog het winkeltje in Eggewaartskapelle, maar dat zal wel dertig jaar geleden zijn. Maar een vijftien of twintigtal jaar geleden dus doorkruiste ik de hele streek met de fiets, als hobby. Soms stapte ik zo'n winkeltje binnen om een reep chocolade en een drankje te kopen. Op een keer zag ik in een rek tientallen conservendozen staan, alle zonder etiket en sommigen waren precies wat aan het roesten of occideren... Heel vreemd en zeker niet appetijtelijk. Wat later hoorde ik dat haar kelder jarenlang onder water stond en dat de etiketten op die manier verdwenen waren. Toen het grondwater zakte (hahaha!) of - en deze tweede denkpiste zal dichter bij de werkelijkheid liggen - toen men het water uit de kelder pompte, werden de conserven netjes afgewassen en mooi in het rek in de winkel geplaatst. Toen het madamtje het een paar jaar later voor bekeken hield met haar handeltje stonden er nog steeds van die conserven... Veel van die handelaars aten hetgene wat niet goed verkocht zélf op, kwestie van niets te verspillen. Deze dame echter wist wel beter en was slimmer dan dat, zoiets lepelde ze zelf niet binnen! Sommige van die conserven waren bijna negen jaar over datum!!! Schmakelijk! Dat dametje leeft nog steeds, wie het water in de mond voelt komen of wie met een klein budget een horecazaak wil beginnen kan van mij naam en adres krijgen, al hoef je dan niet op mijn klandizie te rekenen!
De dag begon goed deze morgen... Een kwartier lang zat ik met de wagen vast in een begrafenisstoet. De auto's voor mij bleven stil staan en ik wist niet wat er scheelde en begon vrolijk te toeteren. Toen dat niets uithaalde stapte ik uit de auto om wat 'van mijn tak te maken' of tenminste de bestuurders voor mij wat aan te moedigen zich voort te bewegen... Honderd meter verder zag ik een corbeillard staan en toen viel mijn euro. De familie van de overledene was bezig in wagens te stappen om dan de corbeillard naar het kerkhof te volgen. Oeps!
Wat later, op de bus, richting winkel, volgde ik een gesprek van een bejaarde tegen een jonge dame met een puppie. Eén van de oren van de puppie hing wat naar beneden wat heel grappig was. Maar het oude mannetje zei dat dat niet mooi was en dat het meisje die oren moest 'inkorten'!!!!! Hijzelf had vroeger een dobberman en hij liet de oren 'inkorten' om dat die anders 'naar beneden hingen' en dat vond hij niet mooi. Arme hond!!! Ik was verontwaardigd en zei tot hem dat hij zijn eigen grote oude flaporen dan ook maar moest laten inkorten indien hij echt zo consequent was... De hele bus lachte hem vierkant uit.
Op de markt stond ik stil aan een groot 'fruitkraam', de verkoper was aan het roepen en tieren om zijn 'frezen' aan de man of aan de vrouw te brengen. Heel amusant telkens. Zijn gebrul zorgde er voor dat ik even bleef kijken naar de aangeboden aardbeien. De man tiert : 'Aaaaaaaaaaaa krullekop, da's lang geleden eeeeeeee? Eje int gevang gezeten de?' En ik : 'Jaak, want ik heb mijn coiffeur vermoord!' De brulaap : 'Ewe en eje een enkelbandje gevraagd?' Met dat brullen bereikte hij ruimschoots zijn doel, iedereen kwam aan zijn kraam luisteren en lachen. De buren keken wat kwaad en gelaten, want bij hen stond er geen kat...
Een oud dametje oefende deze namiddag blijkbaar voor een rol in de H. Bloedprocessief. Ze passeerde voor mijn winkel en stampte met haar voeten alsof haar leven er van af hing. In de processie zijn er immers altijd groepjes mensen nodig die in romeinse outfit soldaatje spelen en hard stampend rondhollen... Zonder onbeleefd te willen zijn vroeg ik de dame of ze misschien haar voeten kan opheffen als ze in de galerij passeert... kwestie om de rustige sfeer te bewaren... Het dametje is dementerende en gebaart zich doof. Na al die affronten van vandaag geef ik het op, dat ze maar verder blijft stampen met die voeten van haar, het is tenslotte goed voor de commerce (schoenverkoper)!
Als je geen ogen op je rug hebt... Opruiming van antiekbeurs in Brussel.
Vanmorgen haalde ik de rest van mijn stand leeg. Vroeg opstaan was dus de boodschap want de poorten in Brussel gingen open om 8u00 en de morgenstond heeft goud in de mond.
Wanneer ik arriveerde op de Heizel was de beurszaal bijna leeg, er restten enkel nog de houten, met stof aangeklede wanden. Op een twintigtal standen was men nog aan het werk. Wat me nogal verwonderde is dat vele standhouders derden inhuren om hun standen op te ruimen : alles inpakken en wegvoeren. Waarom dit niet zelf doen als de tijden wat moeilijker zijn, waarom al die extra kosten? Het is duidelijk dat al die inpakkers - veelal allochtonen - het heel goed gewend zijn antiek in te pakken (ik herhaal : IN), alles verliep heel vlotjes. Wel is het zo dat ze graag héél de gang gebruiken dus als je hen wil passeren is dat soms moeilijk. Iedereen moet voor hen wijken...
De kleinste en duurste zaken nam ik gisteren al mee naar huis, nu restten nog wat zaken die hoog aan de wanden hingen. Zo onderandere de Poppkaart van Waardamme. Ik maakte de kaart voorzichtig los en omdat ik nog een andere kaart wil afnemen terwijl ik boven op de ladder sta te wiebelen liet ik de Poppkaart voorzichtig vallen op een hoop dekens. Maar wat zag mijn lodderig oog??? Een inpakker van de stand tegenover mij snelt naar de ladder en raapt de Poppkaart aan en maakt aanstalten om die mee te nemen. Ik roep : 'Ewel ventje wat denk je dat je aan het doen bent?' De nozem antwoordt dat hij dacht dat ik die kaart niet meer nodig had gezien ik hem liet vallen op de grond. Waarop ik hem héél duidelijk uitlegde dat ik mijn materiaal leg waar ik wil, dat ik doe met het mijne wat ik wil en verzocht hem mijn kaart onmiddellijk terug te bezorgen, wat met hangende pootjes gebeurde. Het lef!
Bijna alle standen waren dus aangekleed met stoffen : rode, zwarte, paarse, grijze, enz. Na de beurs zou alles weggegooid worden dus scheurde ik hier en daar nog een mooie lap stof van de panelen om beelden en zo in te pakken (= inpakken).
Met een eerder wrang gevoel rijd ik voor de 14e keer (!) terug naar Brugge, het is nu echt welletjes geweest! Na alles uitgepakt te hebben kan ik de winkel openen. Er zijn veel Duitsers 'op toer', hopelijk zijn het geen 'Uhlanen', van die Duitse verkennners...
Ik ben blij dat alles voorbij is, het feit dat door de deelname aan deze beurs een flinke smak geld verloren ging is voor mij niet echt een aanmoediging om het volgend jaar nog eens te proberen. Tijd breng raad.
Vandaag is het Palmzondag. De eerste dag van een op liturgisch vlak héél mooie week, de Goede Week. Een heel zwaarbeladen week, smartelijk maar op het einde heel hoopvol. Om de misviering op de radio te kunnen volgen vertrok ik vanmorgen even voor tien uur naar Brussel voor de laatste beursdag. Drie mooie lezingen en de mis werd voorgegaan door EH Bart Rombouts, in de kerk van Hoogstraten. Ik ken die priester doordat ik aanwezig was op zijn wijding een tiental jaar geleden, dat was ergens in de buurt van Antwerpen geloof ik.
De woorden die me vooral bijbleven waren 'Heden Hosanna, morgen Kruisig Hem!' Woorden die ook vandaag heel actueel zijn, ik denk dat iedereen onmiddellijk snapt over wie ik het hier nu heel speciaal heb... Hoge bomen die veel wind vangen. Men ontdekte een fout, een menselijke fout en men wil hem meteen op het kruis nagelen. Dat nagelen gebeurde gelukkig niet letterlijk maar het resultaat is dat iemand totaal gebroken werd...
Op de beurs was het weer armoe troef. Ik snap helemaal niet hoe bepaalde bezoekers in hemelsnaam aan een gratis toegangskaart geraakt zijn... Een aantal bezoekers is zeker totaal niet geïnteresseerd in Christelijke kunst, ik zal hier geen verdere uitleg geven maar ik denk dat de reden voor de hand ligt... Ook opnieuw enkele blinden op bezoek gehad. Wellicht wilden hun begeleiders eens naar wat antiek komen kijken en moesten die slechtzienden blindelings volgen... Tja, veel keuze zullen die blinden niet hebben zeker? Nadeel was dat ze alles wilden betasten en dat was dus buiten de waard gerekend en de waard dat was ik... Gefrustreerd liepen ze verder...
Uren lang kon ik me gelukkig aangenaam bezighouden met het bekijken van de collectie bidprentjes die ik gisterenavond kon kopen aan een bezoekster van de antiekbeurs. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de bidprentjes van begijntjes. Er zijn er werkelijk massa's geweest, ik ken een verzamelaar die al duizenden van die prentjes bezit, hij heeft er een fortuin aan uitgegeven hoor ik. Een oud ventje komt meekijken en vraagt of ik die prentjes verkoop. Ik zeg hem dat hij nog een uurtje moet wachten en nog een toertje door de beurs mag doen want ik wil zelf eerst alles eens op mijn dooie gemakjes bekijken. Het ventje verlaat me met tegenzin en ik geniet van de vele mooie gedachtenissen. Een negental begijntjes wordt afgebeeld met een soort tekening, de zantjes dateren allen van ca 1865-1885. Nogal zeldzaam in mijn ogen. Na een halfuurtje is het ventje daar al terug en ik laat hem dan maar meekijken. Hij koopt de mooiste exemplaren voor een zacht (!) prijsje en zo draai ik toch nog een klein beetje omzet. De man zegt dat hij eens per maand 'zuster' Marcella bezoekt. Dat is het laatste begijntje van de hele wereld! Intussen is ze 91 en verblijft ze in een rusthuis in Kortrijk. Ik heb wat moeite met dat 'gezuster', dat is immers niet de juiste term om een begijntje aan te spreken, ze is immers geen kloosterzuster of zo. Maar ja, als ze dat zo wil... Ook vond ik haar kledij niet echt mooi, zeker geen 'begijnenoutfit', eerder dat van een schamel arm sukkelachtig nonneke! Ik ken dat begijntje al ongeveer 23 jaar, van in de tijd toen ik in Kortrijk studeerde. Toen was er nog een ander - nogal dik - begijntje, Laura Deconinck, afkomstig van welgestelde landbouwers uit De Klijte (Heuvelland). Laatstgenoemde is echter al jaren pap met gouden lepeltjes aan het eten hierboven en het Kortrijks begijntje zal binnen afzienbare tijd wellicht ook haar valiezetje klaarzetten... Hopelijk bestaan er in de hemel ook brillen want het begijntje ziet al van in haar jeugd bijna geen steek voor haar ogen!
Dit is een foto van het laatste begijntje, Marcella Pattyn.
Voorlaatste beursdag Eurantica in Brussel : Oh my God!!!
Achterzijde van een oud bidprentje
Verschrikkelijk die verkoop op Eurantica, arm arm Vlaanderen en nog armer Brussel en het arme Wallonië... Vandaag was er redelijk veel volk op de been, wat wil je ook : koud weer buiten en gratis kaarten...
Ik arriveerde nochtans welgemutst, voordien bezocht ik immers de ruilbeurs in Sint-Michiels hier in Brugge en ontmoette er heel wat kennissen. Naast een drietal kleine boekjes vond ik er een viertal negentiende-eeuwse bidprentjes (overleden dus voor 1900) van Eggewaartskapellenaars. Een heel bescheiden maar mooie aanwinst. Jammer echter dat ik er dubbel zoveel moest betalen dan ik zelf vraag voor prentjes uit dezelfde jaren... En... ik moet er van leven en die verkoper niet, maar goed, elk vraagt natuurlijk wat hij wil. Dat ze echter nog één maal durft zeggen dat ik 'te duur' ben, dan zal ze eens wat meemaken... (voor alle duidelijkheid : dan krijgt ze een donderpreek!).
Dus ik welgezind plaatsnemende op mijn stand. De laatste zes dagen heb ik gewoonweg niets verkocht, ongelooflijk toch! Maar je blijft lachen... Hopelijk regent het pijpestelen vandaag en vriest het dat het kraakt, dan moet iedereen wel naar binnen komen.
En ja, er is nogal wat volk. Twee stokoude dames duwen karretjes met nog oudere dametjes voor. Zuchten en kreunen, zagen en klagen, krakend en piepend, snuivend en ... Wellicht zijn ze met zijn viertjes ontsnapt uit het rusthuis van Wemmel. De dames zien al lang niet meer klaar (letterlijk en figuurlijk)... ze kijken nog nooit scheef als ik hen hartelijk welkom heet tussen al de (andere) antiquiteiten. Lap, nog enkele voortvluchtigen, eentje heeft zo'n wit stokje mee, dus dat mens ziet geen meter meer voor haar ogen. Ze kijkt alle kanten uit : vooral naar boven, precies alsof ze denkt dat ze in het atomium rondhost...
De standhouders klagen en zagen dat het een lieve lust is. Alhoewel we reden hebben om niet supervrolijk te zijn ben ik het toch wel wat beu, al dat zagen en klangen brengt immers geen zoden aan de dijk. De zeer lage verkoopscijfers zijn het resultaat van verschillende elementen. Vooreerst is het heel de week warm weer geweest, dus de mensen komen dan niet in een donkere beurszaal. Ook is de paasvakantie begonnen sinds gisteren en velen vertrokken al een of meerdere dagen eerder... Er is de 'crisis' alhoewel de mensen nog nooit méér geld bezaten dan nu, ze zijn bang om geld uit te geven, de slimmerds. En dan heb je natuurlijk ook al die luizigaards en gierigaards die op hun geld zitten, die elke euro in twee bijten, die enkel superkoopjes willen doen. Die de standhouders willen doen lijden en enkel maar willen kopen als de verkoper verlies lijdt (of als ze dénken dat de verkoper verlies lijdt, hahahahaha!).
Op het einde van de beurs krijg ik het bezoek van een lieve dame van een stuk in de zeventig. Enkele dagen geleden beloofde ze me een hele hoop bidprentjes te brengen. Ik dacht al dat het dametje me vergeten was of gewoon zat op te scheppen zoals zoveel bezoekers de afgelopen dagen... Maar ik stond stomverbaasd bij de aanblik van de grote hoop bidprentjes : een zeshondertal stuks waarvan zeker een derde van edellieden, een dertigtal begijntjes en heel wat priesters, allemaal overleden tussen 1825 en 1875, formidabel!!! De keerzijden zijn vaak echte juweeltjes.
Onderweg naar huis kon ik er al een deel van kwijt. Dan verder op bezoek bij een goeie klant maar deze keer ving ik - met alle respect hoor - 'bot' : 'geen geld meer'. Pech dus voor haar maar nog veel meer voor mij. Daarna bij de buren aangeklopt, goeie vrienden van jaren ver, medestudent van de bibschool te Gent met zijn lieve vrouw, zalig om elkaar nog eens te zien.
Zo hier eindig ik vandaag mijn blog want ik kan nauwelijks wachten om mijn aanwinsten volledig te onderzoeken!
Twee tachtigplussers kwamen vandaag aan mijn stand. Ze gaven hun ogen goed de kost want kijken kost immers geen geld... En dat is blijkbaar het motto van de meeste bezoekers hier de laatste acht dagen! Ze kijken zich scheel op al die mooie antiek maar hebben helemaal geen zin om ook maar iets te kopen. Slechts enkele standhouders zijn tevreden : enkele verkopers van juwelen en van kasten.
De slimste van de twee oudjes kijkt met halftoegeknepen luizige oogjes naar een grote hoop oude documenten op perkament. Dan kijkt ze naar mij en probeert te peilen of ik zelf wel echt weet wat daar ligt. Dat kan plezant worden... Het mens vraagt me vriendelijk wat dat is en ik antwoord dat dat een grote hoop oud papier is. Het oudje bekijkt me nu heel aandachtig en vraagt wat ik daarmee wil doen. Ik zeg dat ik net een nieuwe open haard heb thuis en dat het 's avons frisjes is als ik thuis kom en dat ik - aangezien niemand dat papier wil - de hele boel in de fik steek vanavond. 'Meent u dat?', vraagt ze met een luizige blik. Ik beaam en het mens steekt haar handen al uit naar mijn perkamenten archiefstukken. Ze denkt echt dat ik zo achterlijk ben dat ik waardevolle documenten op wil branden.
Inwendig lach ik me onnozel maar kan me van de domme houden. Ze vraagt de prijs en ik zeg tien euro. Vlug opent ze haar dure saccoche en haalt er wat kleingeld uit. Dan zeg ik dat ik dat 'papier' niet verkoop omdat ik met die schamele tien euro mijn stove niet kan aansteken.
Het mens heeft eindelijk door dat de bedrieger bedrogen is en verdwijnt met stille trom.
Een lange beursdag - praatjes vullen geen gaatjes.
De beurs beloofde vandaag extra lang te worden. De voorbije dagen kwam er immers bijna geen kat langs en vandaag was er een nocturne : open tot 22u00...
Gelukkig was er aardig wat volk op dreef, wellicht omdat het buiten minder warm was dan de dagen voordien. Maar iets kopen, neen dat zat er niet echt in. Gelukkig had ik heel wat interessante gesprekken met antiquairs, restaurateurs die hier klanten kwamen ronselen onder de standhouders, allerlei kennissen en klanten. Ook nieuwe contacten werden gelegd.
De hele dag door liepen bezoekers te zeuren en te zagen. Zelfs tegen sluitingstijd regende het nog kritiek : 'Kijk naar al die houtworm in dat beeldje!' De dame doelde op een houten engeltje dat lange tijd geleden aangetast werd door houtworm. Nogal wat gaatjes waren hier de getuige van. Ik was al dat gezeur zodanig beu dat ik het mens wandelen stuurde met de opmerking 'Ja, maar praatjes vullen geen gaatjes!' En ik deed het licht uit ten teken dat de voorstelling voor vandaag afgelopen was.
Omdat ik vanmorgen de bui (figuurlijk) al zag hangen - het was namelijk weer schitterend mooi weer - en ik me dus voorbereiden wilde op opnieuw een saaie beursdag besloot ik deze morgen het Atomium te bezoeken. Elke dag van de beurs zag ik dat spel opdoemen een paar honderd meter van mij en ik had dat gedrocht nog nooit bezocht. Op het eerste gezicht vond ik het vrij belachelijk dat men niet het hoogste punt van de omgeving uitkoos om dat gevaarte op te richten, zodat je het heel duidelijk zou kunnen zien bv. vanaf de ring rond Brussel. Maar al bij al is het toch indrukwekkend.
Ik kon de auto vlakbij parkeren en keek vol bewondering naar al die mooi opgepoetste aluminiumkleurige ballen. Gelukkig is het niet al te druk : een honderdtal kinderen met hun begeleiders staan te wachten op de lift. Een ticketje kost 11 eurootjes, wat me aanvaardbaar lijkt. In groepjes van zo'n twintig personen worden we met een lift tot bovenin de bovenste bal getild. De liftgirl, een rondborstige zwarte deerne van zo'n 25 jaar, zegt ons naar boven te kijken. De bovenkant is grotendeels doorzichtig en we zien heel duidelijk de mekaniek van de metalen liftkoker. Deze lift zou sinds haar bouw tot 1970 de snelste ter wereld zijn geweest.
Bovenin is er een schitterend zicht op de ruime omgeving, ik geloof dat we daar zo'n 90 jmeter hoog zaten. Ik zie de beurszaal en de andere hallen van de exporuimte, Mini-Europa, een planetarium, het koning Boudewijn stadion en ook Kinepolis ligt daar elders. Richting centrum is het zicht nogal wazig want er hangt nog serieus veel mist. Het enige dat opvalt in die richting zijn de omtrekken van een groot Disneykasteelachtig gebouw, ik vermoed terecht dat dat de kerk van Laken is. Sprookjesachtig gewoon. Een lokale gids, een man van rond de 60, geeft een boeiende rondleiding aan een groep kinderen van rond de 16 jaar. Hij stelt voortdurend vragen om naar de kennis van de toehoorders te polsen. Onder andere begint hij over het Heizeldrama van 20 jaar geleden en vraagt of iemand weet wanneer die ramp plaats vond. 'In 1890', roept er eentje. De gids is eventjes enigszins uit zijn lood geslagen door dat zotte antwoord maar geduldig zet hij zijn betoog verder.
Nu gaat het weer helemaal naar beneden, terug dus naar de begane grond. Vandaar met een lange roltrap naar de hoger gelegen bollen. Door vensterstjes zie je links en rechts boven de andere bollen verschijnen, heel leuk. Er is hier en daar info te vinden over de wereldtentoonstelling. Wat het meest boeide was een film over de bouw van het Atomium, een hels karwei in voor ons vandaag primitieve omstandigheden. De bouwvakkers lopen heen en weer over metalen balken, op grote hoogte. Geen spraken nog van veiligheidsschoenen of helmen. Maar natuurlijk zullen aangepast schoeisel en een helmpje je niet redden als je 60 meter naar beneden dondert... Ik zie ook wat maquettes van andere gebouwen en affiches voor de wereldtentoonstelling. Eigenlijk had ik heel wat meer gadgets en zo verwacht, er bestaat namelijk nogal wat materiaal rond de wereldtentoonstelling van 1957. Sommige ruimten waren afgesloten. Na de roltrap kon je weer naar ene andere bol via een lange rode metalen trap. Daarna nog zo'n trap naar boven. Nu gaat het via andere trappen weer naar beneden, het laatste stuk met een roltrap. Boven onze hoofden in de smalle koker flitsen vreemsoortige blauwe en rode lampen aan en uit, leuk maar gedateerd. Precies alsof je in een maanraket uit een film uit de jaren '60 zit... Lachwekkend dus. Beneden gekomen kan je allerleid souvenirs kopen. Ook is er een hele stand met allerlei 'lekkers' : échte (?in het buitenland?) fabriekspralienen, wellicht Lidl- of Aldikwaliteit. Ook houten brochettestokjes met telkens twee kanjers van (?Spaanse?) aardbeien op gespietst. Geen reclame dus als men dat 'Belgisch' noemt!!!
Daarna ging het richting kerk van Laken. Ik wilde de kerk, die ik net in de verte ontwaarde, nu eens van naderbij bekijken. Deze kerk is in verschillende fasen gebouwd en men is het gebouw aan het restaureren, mooi gebouw om er een zaak in te beginnen, veel mooier alvast dan dat stulpje in Kaaskerke... Maar zo makkelijk of zo vlug zal deze kerk, blijkbaar een basiliek, dus een kerk gewijd aan een speciale verering, herbergt de graven van de leden van het Belgische vorstenhuis. De kerk is gesloten en blijkt enkel op zondag toegankelijk te zijn. Enkele jaren geleden beloofde een klant me een rondleiding te geven alsook een bezoek aan de koninklijke crypte en onderaardse gangen in de buurt. Er zouden gangen leiden tot in het paleis van Laken... Spijtig genoeg heb ik het telefoonnummer van die mens niet bij. Links van de kerk zie ik een mooi kerkhof. Tussen de graven zie ik wat allochtonen die een sigaretje opsteken, wat doen die daar eigenlijk, zij worden toch in hun eigen a...nland begraven? Met veel verrassend mooie grafmonumenten. Achteraan links wandel ik door rijen met grote, identieke arduinen grafmonumenten. Op een aantal liggen arduinen platen met namen en data, heel vreemd. Blijkbaar konden die losse platen vervangen worden na verloop van tijd, kon men de inhoud van de graven verwijderen. Misschien met het oog op de beperkte plaats die men heeft midden in de stad... In het midden van het wandelpad zag ik vierkante stukken beton met daarin stukken dik glas, blijkbaar was er hier onder een gang of zo... Op een plaats was een stuk glas weg en ik zag een diepe gang onder mij, wat had dat te betekenen? Helemaal op het einde van de gangen gekomen werd dit mysterie opgelost. Twee brede arduinen trappen leidden naar de ondergrond... wel griezelig, en nergens een levend wezen te bespeuren (of wat dacht je wel op een kerkhof?)... Ik huiverde toch wat, stel dat hier een moordenaar huisde of zo... Nu het hoekje om (letterlijk, gelukkig niet figuurlijk) en héél lange gangen met nissen in de muur, drie lagen boven elkaar, allemaal opbergplaatsen voor lijkkisten... Brrrrrrrrrrrrr... Soms zie ik drie of vier gelijke familienamen op cellen naast elkaar. Een twintigtal meter diep in de gangen staat een afsluiting met vermelding van 'Verboden toegang - gevaar', netjes in de twee landstalen. Aan vele afsluitplaten hangen metalen of plastieken bloemen van 40, 50 jaar oud. Heel fris zien die er natuurlijk niet meer uit. Het 'gevaar' waarop gewezen wordt wijst zeker niet op ondoden of zo, of rammelende knoken die uit de muur kunnen vallen, maar veeleer op het plafond, die betonblokken met glas, die naar beneden kunnen donderen. De sfeer is hier nogal akelig en ik voel me hier precies niet helemaal alleen. Ik spurt de trappen weer op en kan weer vrij adem halen. Zo'n kerkhof heb ik nog niet eerder gezien, ik kan deze manier van stapelen niet anders verklaren dan doordat men kampt met plaatsgebrek in dit knekelpark.
Nu wat verder wandelen. Achteraan, meer naar rechts nu, is een 'jong' kerhofgedeelte, met gewone moderne graven. Een rare tiep zit te paffen op een oud grafmonument. De arduinen plaat vooraan is weggenomen, de man was wellicht enkele uurtjes zoet met het graven van een groot gat om een kist van een onlangs overledene bij te zetten in het graf. Wat verder was een recent graf opengemaakt. De zerk boven het graf was met behulp van een graafmachientje (Bobcat) opgetild en een paar meter verder neergelegd. Hier moest de kist via de bovenzijde in de grafkelder bijgezet worden. De man had zijn werk gedaan en wachtte wellicht op de corbeillard... Het grootste gedeelte van het kerkhof bestaat uit mooie grafmonumenten, soms met treurende engelen of een treurende jonge vrouw. Heel roerend. Sommige namen komen ook voor in West-Vlaanderen, bv. Tant. Ook heel wat adelijke namen. Bv. enkele de Ligne's. Begraven in een mini-kapelletje, eentje van de kleinste die ik zag. En dat voor zo'n naam, de naam zoals de prinsen die het kasteel van Beloeil bewonen. Misschien waren dit verarmde familieleden. Dan een rare naam, ik dacht eerst dat ik 'Brulkieken' las, de naam was moeilijk te lezen. Toen ik mijn brilletje opzette zag ik 'Breuls de Tiecken' staan, zoals er ooit woonden op het kasteel in De Moeren bij Veurne.
De meeste grafmonumenten verkeerden in redelijk goede staat. Wel was er hier en daar wat schade aan kapelletje, misschien door vandalen of door de tand des tijds...
In elk geval loonde dit bezoek dubbel en dik de moeite, mijn dag kon niet meer stuk! Daarna passeerde ik het paleis van Laken. Toen ik wat trager reed om het paleis beter te kunnen zien kwamen twee gendarms of zo naar het hek kijken of ik snode bedoelingen had...
Wat ik al een week vreesde werd vandaag werkelijkheid. De drie dwergen of kabouters als je wilt kwamen vandaag naar de antiekbeurs. Op elke beurs komen ze de boel verzieken, letterlijk dus, want je kan ze met de ogen dicht voelen naderen... ze 'protten' de hele dag door... het is hun lust en hun leven. Hun taaltje lijkt soms wel chinees en na elke zin proesten ze het uit. Ze lachen de hele tijd maar ik heb echt geen flauw benul wat er altijd zo grappig is. Misschien vinden ze elkaar gewoon leuk of lachen ze elkaar de godganse dag uit... Echt een mysterie.
Alsof het nog niet erg genoeg is dat ze aan mijn stand kwamen 'protten', vroegen ze me of ze hun kabouteroutfit - hun rode jassen met witte stippen - op mijn stand mochten acherlaten want het werd hen werkelijk veel te warm. Omdat de geurhinder echt niet te doen was zei ik hen dat dat mocht indien ze hun jassen in plastic tassen zouden opbergen, zogezegd om mijn stand netjes op orde te houden. Ze stemden daarmee in en al lachend trokken ze verder, tot mijn grote vreugde.
Na drie uur kwamen ze hun voddekleren ophalen. Duidelijk waren ze van plan om nog een hele vertelling 'af te steken' over alles wat ze op de beurs hadden gezien maar ik 'poeierde' hen onmiddellijk af door te zeggen dat ik zelf ook heel goed wist wat er in de zaal te beleven viel. Al proestend verlieten ze mijn stand. Dit wordt werkelijk een memorabele beurs!
Ontmoeting met Daisy met de mooie ogen, een welkome afwisseling op de sleur op de antiekbeurs
Daisy
Vandaag een verrassende ontmoeting gehad met Daisy, het meisje met de lange haren en de mooie ogen. Ze viel me direct op, ze gedroeg zich duidelijk helemaal anders dan de meeste andere bezoekers. Heel geïnteresseerd, heel lief kijkend met die grote donkere kijkers van ogen. Heel elegant, hartelijk, kortom een lust voor het oog. Bovendien had ze heel lange oren en kwispelde ze onophoudelijk...
U raadt het al, ik heb het hier over een trouwe viervoeter, een hond die naar de mooie naam 'Daisy' luistert. Ze is heel blij dat ze de hele week mee mag naar de antiekbeurs. Haar baasjes zijn trouwens ook heel vriendelijke mensen, hardwerkende antiquairs die ook maar al te blij zijn met de afleiding die hun hond hun bezorgd. Daisy voelde zich hier onmiddellijk thuis. Alhoewel ze een mooie mand heeft verkiest ze zich te nestelen op de verschillende mooie lederen zetels, bij haar baasjes. Ze registreert elke beweging en volgt haar baasjes overal. Dat mis ik wel, een hond. Vroeger toen ik nog thuis woonde op de boerderij hadden we er vier of vijf, wat zorgde voor een gezellige drukte.
Wellicht door het mooie weer was er weeral weinig volk komen opdagen. Drie man en een paardenkop... Vooral vrouwen want het was 'Ladies day' vandaag, alle dames mochten er gratis in. Geen goed idee volgens mij. Zulke dagen trek je vooral van die betweterige types aan, van die oude commeren die zich hier komen amuseren. Met een schoolmeestersmentaliteit, en een aantal waren duidelijk actief in het onderwijs. Die schelle stem, alles beter weten, alles aan een streng onderzoek onderwerpen, over hun brilletje alle kanten uitloeren, die venijnige ogen, Delvaux-saccochen, ...
Eentje had haar mond vol over haar man zaliger, hij gooide een 'enorme' hoeveelheid kostbare antiek in de container, antiek waarvoor hier 'stukken van mensen' werd gevraagd. Blijkbaar ook boeken, boeken nog veel mooier dan wat ze op mijn stand zag liggen. Ik amuseerde me kostelijk. Maar toen ze begon over de vele antiek die in 'al' de kerken gestolen werd en ze zich vervolgens afvroeg of er hier ook gestolen zaken zouden te vinden zijn, kwam ik tussenbeide. Ik zei : 'Madam, gelukkig voor jou en ongelukkig voor mij dat je man zaliger jou ook niet in de container gedumpt heeft. Ik geloof dat je een 'indelijk' groot verstand hebt, je weet werkelijk overal het fijne van! Ik wens je verder, ik herhaal VERDER!!! nog een leuke dag!' En de dames sloegen resoluut andere wegen in.
Vandaag weer allerlei héél interessante aanbiedingen. Oude kerkmissaaltjes, oude boeken in het latijn over recht, oude bidbanken en kaders met afbeelding van het H. Hart van Jezus en Maria, werkelijk te veel om op te noemen. Ik stuurde ze allemaal vriendelijk maar kordaat wandelen... Dat komt hier gratis binnen.. ze krijgen een hand en ze willen een hele arm grijpen...
Met enkele bezoekers uit Limburg had ik een interessant gesprek. Ze wonen in Brussel-stad en hadden het over de verschillende kerkgebouwen die overal te koop zijn. Eentje lijkt echt heel interessant maar ik zeg hier op mijn blog geen gebenedijd woord meer over want de snotrijke boer Bavo (je weet wel, diegene die de katten knijpt in het donker en bij nacht) en zijn gehandicapt zoontje (eerder geïnteresseerd in katers) liggen voortdurend op de loer om onder mijn duiven te schieten. Ik heb mijn lesje wel geleerd intussen dus ik zwijg verder als het graf...
Intussen schreef ik me vandaag in voor een mooie antiekbeurs waar er hopelijk wat meer verkoop zal zijn want ik ben nog lang niet uit mijn kosten hier en we zijn al over de helft van de beurs...
Boer Bavo met zijn nieuwe bijzit, een dom blondje...
De kathedraal van Brugge, nog deels in de stellingen... er is nog veel werk aan de 'winkel' (= bisdom Brugge), voor er plaats is voor vergiffenis...
De drie dwergen (?trollen?)
